Mijn lijflied en wat is jouw lijflied?

[doctorwho]

Lijflied is niet steeds dezelfde maar deze zit er wel tussen vooral in deze samenwerking

[Peter van Velzen]

Don't Let Me Be Misunderstood

Code: Selecteer alles

[youtube]IC6uXVGVnq0[/youtube]

Dat is niet mijn lijflied, maar wel mijn forumlied. Velen onder ons achten zich niet begrepen, maar vaak zijn wij daar zelf mede schuldig aan.

[HierEnNu]

Het leven als onvoorspelbare reis
gepaard met bijbehorende onzekerheid en
eindigend in ongekende donkere afgrond.

Dit lied doet me met weemoed terugdenken
aan alle omzwervingen met niets bij me
behalve mijn backpack op de nek.

Sehnsucht naar NieuwZeeland speelt dan op
verder reizen dan naar daar kon ik niet
want toen ik toch verder reisde
kwam ik vanzelf dichter bij thuis

[Mus]

Dit was ooit een lijflied voor mij. Van zo’n betekenisvolle diepte, dat het me nog altijd ontroerd.

[Mus]

Omdat ik een dromer ben.

[HierEnNu]

Dit was ooit een lijflied voor mij. Van zo’n betekenisvolle diepte, dat het me nog altijd ontroerd.

Code: Selecteer alles

[youtube]Ioc9shJa_lI[/youtube]

Komt stevig binnen zeg: het roert mij ook!

Gewoonlijk kan ik niet zo lang kijkluisteren naar operaamzangers, maar deze rakelt bij mij wel een ouwe innerlijke strijd op die waarschijnlijk nooit voorbij zal zijn, althans, niet zolang ik leef. Ook wel heerlijk om me [weer!] eens ff te verplaatsen in die ambivalente gevoelens van doodsangst en geen berouw [willen/kunnen?] tonen.

Pas een geruime tijd ná mijn tentamen suicidii drong tot me door hoe enorm laf die daad was geweest, want als het wel was gelukt zou zulks geen enkel probleem hebben opgelost en vooral veel problemen veroorzaakt hebben voor mijn nabestaanden.

Door uit doodsangst voor het leven mijn eigen problematiek proberen te ontlopen door te kiezen voor een voor mij snelle zachte dood had niets moedigs, maar was slechts een laffe manier om het leven zoals het zich aandiende niet aan te hoeven gaan.
Angst voor de dood ken ik nog steeds niet: NOG niet!

Berouw van die daad zelf heb ik echter nog steeds niet, want mede daardoor ben ik in 'mijn' hier en nu terecht gekomen, no repent, non, je ne regrette rien!

[Mus]

Komt stevig binnen zeg: het roert mij ook!

Gewoonlijk kan ik niet zo lang kijkluisteren naar operaamzangers, maar deze rakelt bij mij wel een ouwe innerlijke strijd op die waarschijnlijk nooit voorbij zal zijn, althans, niet zolang ik leef. Ook wel heerlijk om me [weer!] eens ff te verplaatsen in die ambivalente gevoelens van doodsangst en geen berouw [willen/kunnen?] tonen.

Ik was alle rollen, de angsthaas onder de tafel, degene die mij ter verantwoording riep, de demonen en de degene die zichzelf onder ogen moest komen. Het was angstig maar ik kon er uiteindelijk niet onderuit de demonen in mijn leven onder ogen te komen. Pas toen ik me overgaf en bereid was te luisteren naar wat ze te vertellen hadden, stopte langzamerhand de kwelling, dat proces heeft verschillende jaren in beslag genomen waarbij dit lied mijn begeleide. Ik kende tijdens dat proces nooit de vertaling die kwam pas naderhand, hoe toevallig dat het als een handschoen paste

Pas een geruime tijd ná mijn tentamen suicidii drong tot me door hoe enorm laf die daad was geweest, want als het wel was gelukt zou zulks geen enkel probleem hebben opgelost en vooral veel problemen veroorzaakt hebben voor mijn nabestaanden.

Gezien de manier waarop in het leven sta heb ik daar toch andere ideeën bij maar ik kan me wel voorstellen dat je en/of men daar totaal anders in staan.

Door uit doodsangst voor het leven mijn eigen problematiek proberen te ontlopen door te kiezen voor een voor mij snelle zachte dood had niets moedigs, maar was slechts een laffe manier om het leven zoals het zich aandiende niet aan te hoeven gaan.

Dat is een mooi inzicht, hoewel ik het niet laf zou willen noemen maar eerder een zekere onschuld en/of een gebrek aan inzicht…..Door de ervaring en het overleven ervan ben je die onschuld verloren en heb je inzicht verworven, dat vind ik dan mooi…

Angst voor de dood ken ik nog steeds niet: NOG niet!

Herkenbaar, hoewel plots op een dag ineens die angst wel voor mijn neus stond. Ik keek er verwonderd en nieuwsgierig naar omdat ik in deze fase van mijn leven dat never nooit niet verwacht had, met tgt een gretigheid er mijn handen vuil aan te maken….Mijn onderzoek vordert langzaam maar gestaag.

Berouw van die daad zelf heb ik echter nog steeds niet, want mede daardoor ben ik in 'mijn' hier en nu terecht gekomen, no repent, non, je ne regrette rien!

Terecht, zie boven….

[Mus]

<<<< met respect geknipt >>>>

Dus vat ik jouw 'Ken je mij?' maar samen in mijn Haiku:

Wie kent mij nu echt
mijn zuiverste zelf op weg
naar naakte waarheid

Trijntje Oosterhuis
Ken Je Mij
(Live @ Carré 2018)

Code: Selecteer alles

[youtube]JxDEc8Dqodk[/youtube]

Voor mij ook veelzeggend, hoewel me vergunt werd de vraag uiteindelijk beantwoord te krijgen. Het had wat voeten in de aarde dat wel want ik was onwillig en vol schaamde en hij volhardend en liefdevol, mij kennend als zichzelf…Het kan nooit zo zijn dat ik zoiets buiten mezelf zal vinden, al heb ik me daar wel een poosje in vergist en ben ik nog altijd lerende het één niet met het ander te verwarren….
Ik vind onderstaande versie erg mooi vanwege het intieme karakter ervan.

[ChaimNimsky]

Dit was ooit een lijflied voor mij. Van zo’n betekenisvolle diepte, dat het me nog altijd ontroerd.

Don Giovanni van Mozart, de beroemde vrouwenversierder hier uit Sevilla van Tirso de Molina, de stad waar 613 opera's over zijn geschreven, waaronder Carmen (Bizet), De barbier van Sevilla (Rossini), Figaro (Mozart), Fidelio (Beethoven), etc., en dus eveneens Mozarts Don Giovanni -- een man die meer dan duizend vrouwen zou hebben verleid en soms vergat dat hij enkelen van hen reeds had gehad . Respect! Kleine smet was wel dat hij de vader van eentje van hen - Anna - had vermoord (il Commendatore uit de eindscene die je had geplaatst) en zijn trouwe knecht Leporello publiekelijk had beschuldigd van het aanranden van Zerlina, hoewel hij dat zelf had gedaan. Maar goed, een vrij leven als dat van Don Juan - zoals hij hier heet - wordt door velen hier als iets positiefs gezien.

Heb vrij recentelijk een jaar Duitse filologie gestudeerd aan de Universiteit hier (als ik weer wat geld heb en tijd naast m'n werk, zal ik daar binnenkort mee doorgaan, gewoon als hobby en uit interesse); een oude sigarenfabriek (klik). Er is me uitgelegd dat dit hetzelfde gebouw was als waar de componist Georges Bizet de inspiratiebron voor de hoofdfiguur van z'n opera Carmen zou hebben ontmoet: een vrouw die supervrij was en daar werkte, uiteraard genaamd Carmen.

Veel ontroerender dan al deze opera's vind ik het verhaal van La bella Susona, waar bij mijn weten nooit een opera over is geschreven.

[HierEnNu]

Rouwliederen heb ik ook een hele rits,
momenteel staat door omstandigheden deze op 1.

Ouder worden.

Één van de grootste
nadelen van ouder worden:
het missen van geliefden
die niet meer ouder worden ...

[HierEnNu]

Heet hé? Don't worry!
't Wordt vanzelf beter?
Nee:

• 't wordt vanzelf nog heter!

Uit een 'ietsje donkere periode' in mijn leven:

Bloodhound Gang
Fire Water Burn
(Official Video):

[HierEnNu]

Suicide can't be painless
because it
leaves those behind who realy love you ...

• Drugs
  pretend to make you see the truth ...
  ... are often lying!
  
  Drugs
  pretend to make you free ...
  ... are often prisoning!
  
  Drugs
  pretend to make you fly ...
  ... lead often to your fall!
  
  Learning to fly without wings,
  away from loneliness within the crowd,
  leaves those behind who realy love you ...

[HierEnNu]

BE!
Just BE!
Just BE you!

I AM ME ...

[Leon]

[HierEnNu]

Code: Selecteer alles

[youtube]Uth5OkURS5Q[/youtube]

Die 'past' mij ook wel!
Vermits mijn interpretatie klopt:

Altijd weer opnieuw onder de indruk van en soms overweldigd door de complexiteit van zowel mijn eigen als ook andermans menselijke emoties en ervaringen, wreedheid, vriendelijkheid en liefde, vaak zonder zulks zelf te beseffen. Mijn verlangen naar vrijheid welk soms dermate verslavend werkte dat mijn [ingebeelde?] vrijheid een kooi werd van onzichtbare tralies.

Wie ben ik? Ben ik? Leef ik, of leeft het leven mij?

• De opgeborrelde Haiku:
  
  • Altijd verbazend
    die menslijke oceaan
    van teer gevoelen
    
    Zuchtig naar vrijheid
    en er dan in verdwalend
    in verstrikt rakend