Universal soldier schreef: ↑27 jul 2024 16:26
Ik heb getracht mijn universele levensbeschouwelijke kijk ( holistisch ) te rijmen met mijn agnostische kijk maar dat bijt elkaar op weg naar het vrijdenken. Het is ahw een aan en uit knop ( Dualiteit, ambivalentie ). Dit voelt dan ook in een onderbuik gevoel ( knoop in de maag ). Op de wipwap zitten zogezegd. Zijn er mensen onder jullie die dit proces ook hebben doorlopen? Het blijft voor mij essentieel autonoom en authentiek te blijven en niet paradoxaal. Dat dus.Van christendom naar newage van newage naar agnostiek en van agnostiek naar vrijdenken. Het van geloven dat er wel iets kan zijn maar hier niet zeker van naar volledig a-religieus.
Ik denk dat velen van ons, een periode hebben gehad of af en toe nu nog, waarin we het kwijtraken van ons geloof als een verlies hebben gezien en daardoor meerdere perioden hebben gehad, waarin we diverse levensbeschouwelijke interessen hebben gehad.
Soms met strijd vanwege het verlies van zekerheid over een te gaan pad en soms met nieuwsgierigheid naar de diverse inzichten van anderen.
Hoe meer kennis je opdoet, hoemeer je ook je geloof en meningen in kunt passen.
Voor wat mezelf betreft; ik heb mezelf vergeven, dat ik nog steeds op de wip zat.
Door voorschrijdend inzicht, en mettertijd, ben ik aangeleerd religieus geloof grotendeels kwijt.
Wat blijft zijn gedachten, reacties en gedrag, wat ik in mijn eerste levensjaren heb aangeleerd.
Door het wegvallen van een aantal oude normen en waarden raak ik toch af en toe nog in de knoop met een vroeger aangeleerde moraal.
Dat zit dan zo diep, en gaat zo automatisch, dat het toch nog steeds zijn gevolgen heeft.
Cognitieve dissonantie dus.
Ik denk, dat het een aangeboren mechanisme is, wat steeds tijdelijk stabiliteit kan geven.
Maar als het zich vastzet in nieuwe dogma's, opnieuw perioden van strijd, ongenoegen, verwijten of zelfs zelfverwijten kan geven.
Vooral als het in verband staat met onbegrepen situaties met naasten.