De grenzen van het denken

[heeck]

Jij hebt in jouw 'wapenarsenaal' waarmee jij 'charlatans' pleegt te bestrijden nogal wat 'bullshitmeters' en 'gidswoorden' ter beschikking. Vandaar deze waarschuwing/eyeopener?
Zo ja, ik ben nieuwsgierig, wat is het wat jou triggerde?

Tamelijk simpel:
Amerauder gooit nog al eens een onschuldig schijnende knuppel in het vrijdenkende hok. De topictitel is er zo eentje die ieder voor zich met”Ja natuurlijk, want mijn kennis is beperkt en alle losse kennis-per-mens kan je niet optellen.” behoort te beantwoorden.
Daarbij mijn eigen motto:”Begrip is een waan met een warm gevoel.” En dan de hele reeks natuurkundig georiënteerde reacties die samen bijna zeker niet binnen Amerauder zijn onuitgesproken titel-boodschap vallen.

Tijd voor Amerauder’s uit de tis halen van zijn “‘t Hangt aan de muur en het tikt ook niet”.

Roeland

[Amerauder]

"De slang in het paradijsverhaal heeft niets te maken met wat het latere christendom van die slang maakte. Het was de Leviathan, de God die in de oudere religie vereerd werd, en waarvan de Levieten oorspronkelijk de priesters waren. De mythe is bijna een exacte parallel met de Griekse mythe van Prometheüs. Iemand die nog steeds loyaal was aan de oude religie waarin de Titanen nog vereerd werden heeft nadat deze religie vervangen werd door Zeus en co. het verhaal geconstrueerd, waarin hij moet toegeven dat Zeus inderdaad nu de baas is (Prometheüs moest voor zijn daad duur betalen), maar dat Prometheüs toch de eigenlijke held is en het goede belichaamt. Op dezelfde manier is de eerste verteller of schrijver van de mythe van Genesis 2 en 3 vast een Leviet geweest. Men neemt aan dat de omwenteling gebeurde ten tijde van Hizkia (2 Kon. 18). De Leviet kon de nieuwe realiteit niet ontkennen. Jahweh heerste nu. De slang was out, en werd omgeturnd tot iets dat Mozes gebruikte ter genezing. Maar hij wist de slang toch nog de eer te geven die hij volgens de Leviet verdiende, namelijk dat hij de eigenlijke helper van de mensheid was, terwijl de hoogste God maar een tiran was die jaloers zijn eigen goddelijkheid beschermde en – blijkbaar uit bangheid - niets ervan wilde delen met de mensheid. Vandaar ook dat de verteller de slang gelijk geeft (Gen 3:7: En de vrouw zag, dat de boom goed was om van te eten (vertaling van 1951; de nieuwste bijbelvertaling heeft deze boodschap weggemoffeld) ...Toen gingen hun beiden de ogen open). Vandaar ook dat de verteller alwetend is, hij weet bijvoorbeeld precies wat Jahweh dacht (Gen. 3:22)! Vandaar ook dat hij Jahweh laat optreden alsof hij voor een totaal onvoorziene gang van zaken geplaatst wordt. De verteller staat aan de kant van de man en vrouw en de slang. Hij schildert Jahweh zo slecht af als maar mogelijk is. Hij laat Jahweh zelfs liegen tegen de mens: het was helemaal niet waar dat ze zouden sterven de dag dat ze van de vrucht zouden eten (Genesis 2:17, de nieuwste vertaling heeft het detail ’de dag dat jullie daarvan eten’ weggemoffeld via de vertaling ’wanneer jullie daarvan eten’). De uitleg van de christenen die altijd gegeven wordt – dat er een geestelijke dood mee bedoeld werd en de mens vanaf die tijd ’gevallen’, ’van nature zondig’ was – was geen gedachte waar de mens in OT-tijden mee leefde en doet geen enkel recht aan het verhaal. Het vervelende voor de 'bijbelgetrouwe gelover' is dus dat juist God loog en de slang de waarheid sprak, zoals velen hebben opgemerkt."

Prachtig! Net zoals je overige verwijzingen overigens, ik heb ze aandachtig doorgenomen, maar deze sprong er tussenuit. Ook het verhaal van je oom, erg treurig. En herkenbaar.

De overeenkomsten tussen Prometheus en de tuin van Eden zijn mij al vaker opgevallen. God die eigenlijk een beetje de slechterik is, en zijn tegenstander die de mens juist helpt.

De verklaring die je daarvoor geeft in het kader van elkaar dominerende culturen en verschuivende godsbeelden spreekt zeer tot de verbeelding.

En ook dat de slang uit het paradijs wel eens de Leviathan zelf zou kunnen zijn, heel interessant!

In de oermythe gaat het om het gevecht met de chaosmonsters. Die worden overwonnen door de God die de mens vervolgens als oppergod en scheppergod aanbidt. De schepper van de wereldorde zoals de mens die kent. Scheppen is dus equivalent aan het uitbannen van de chaos.

Precies. Maar nu kunnen wij dat zelf ook. Dankzij Prometheus in het ene verhaal, dankzij de slang in het andere. Dankzij gevallen engelen in weer andere verhalen (Henoch). Waarom komt het in al deze verhalen als iets “slechts” naar voren? Waarom zijn het steeds “de vijanden Gods” (hoezo almachtig?) die dat op hun geweten hebben? Wat is het precies, waar Prometheus tot in de eeuwigheid voor gestraft wordt?

[Amerauder]

Prometheus, dames en heren:



















(Als een mod deze afbeeldingen op 100% zou kunnen zetten in plaats van zo lelijk uitgerekt, graag, ik weet even de code daar niet voor.)

[Amerauder]

De meeste 'real life' fenomenen (op mesoscale) zijn open dynamische systemen of nog hogere orde out-of-equilibrium thermodynamica ,met de grote nadruk op open (en dus niet gesloten).

deze zijn effectief niet voorspelbaar, daarom onder meer is een hoofdzakelijke top-down controle van deze systemen, een puur en uitermate recept voor 'disaster'.

Klopt. En dat is allerlei niveaus van toepassing. Geopolitiek, global-warming en dergelijke, maar ook met betrekking tot de keuzes die wij maken ten aanzien van ons persoonlijke leven. Het is niet alleen waanzin om te denken dat je het onder controle kunt krijgen, deze waanzin is ook de directe oorzaak van talloze problemen. Problemen die dus, in tegenstelling tot de eerdere, juist wel te verhelpen zijn! Dat is het grappige maar ook treurige van dit alles.

voelt me ook aan als een gemiste kans / falen van gedeelten van de continale filosofie, alhoewel gedeelte het concept van 'chaos' geïntegreerd, het met zijn implicaties doortrekken in hun bredere filosofie lijkt me afwezig of toch niet echt een succes. heb ook zeker niet deze verwachtingen in het tweede deel (waarvan we reeds een vermoeden hebben).

Maar wat bedoel je nu precies?

[Amerauder]

Amerauder gooit nog al eens een onschuldig schijnende knuppel in het vrijdenkende hok. De topictitel is er zo eentje die ieder voor zich met”Ja natuurlijk, want mijn kennis is beperkt en alle losse kennis-per-mens kan je niet optellen.” behoort te beantwoorden.

Nee, dat is een nogal een versimpeling. De volledige zin luidt eigenlijk; de grenzen die het denken aan zichzelf stelt.

Dat is dus niet simpelweg de realisatie dat kennis beperkt is, het is meer, het is het denken dat zijn eigen plaats leert kennen in het geheel der dingen, en als gevolg daarvan de neiging laat varen heer en meester te willen zijn over het bestaan.

Het is de realisatie dat het denken een dienaar is. Van wat? Van het leven. Wij leven niet om betere gedachten voort te brengen, nee, wij brengen gedachten voort om er beter door te kunnen leven.

Het denken is ondergeschikt. Maar dat wil het vaak niet weten van zichzelf, het probeert zich als méér voor te doen dan het is – met alle problemen van dien.

***

heeck, ik zal de nu volgende beschrijving van wat komen gaat in deel twee iets meer toespitsen op een onderwerp waar jij je graag mee bezig houdt: kwakzalverij. Mensen geloven graag in kwakzalvers en hun fratsen, dat kunnen we vaststellen. Nu kun je het natuurlijk bij die constatering laten; stomme kwakzalvers! Domme mensen!

Sommigen nemen daar genoegen mee; sommigen schrijven er zelfs hele bladen over vol, of, zo heb ik mij laten vertellen, verenigen zich in organisaties waar ze elkaar schouderkloppend feliciteren om hun slimmigheid niet in de trucs van de kwakzalvers te trappen, en gezamenlijk schuddebuiken om de domheid van de mensen die dat wel doen.

Ik niet. Ik ga een stap verder, en verklaar waarom die kwakzalvers toch altijd zoveel geloof krijgen, wat het is aan de menselijke geest dat zich hier zo door aangetrokken voelt. Wat speelt hier precies? Wat is hier aan de hand? We hebben hier te maken met het buiten zijn rechtmatige grenzen tredende denken. Het is het denken dat zijn grenzen niet wil kennen en zichzelf opwerpt als mogelijkheid om aan het noodlot te kunnen ontsnappen, dat de mensen tot zulke gewillige slachtoffers maakt. Ze nemen geen genoegen met de werkelijkheid zoals die is, en laten zich verleiden door de illusie van wat zou kunnen zijn.

Dat zal in deel twee uitgelegd worden. Zo stellen we niet slechts vast dat het zo is maar verklaren ook waarom, hoe dat in zijn werk gaat, binnenin onszelf.

[HierEnNu]

(Als een mod deze afbeeldingen op 100% zou kunnen zetten in plaats
van zo lelijk uitgerekt, graag, ik weet even de code daar niet voor.)

De size kun je zelf regelen met behulp van klikken op knop 'sizeimg='
Zo dus:

Code: Selecteer alles

[sizedimg=100]https://prometheuscomic. .... .... .jpg[/sizedimg]

en dan verschijnt dit resultaat:



AHA! De Joden krijgen weer de schuld ... Ook gij Brutus?

[dikkemick]

AHA! De Joden krijgen weer de schuld ... Ook gij Brutus?

En zulks vind ik dan weer vervelend in een topic als deze.

[HierEnNu]

Misschien vanwege dat je tegen de grenzen van je denken aanloopt?

[dikkemick]

Misschien vanwege dat je tegen de grenzen van je denken aanloopt?

Wat bedoel je te zeggen met zulks? Enige wat mij opviel was je topic vervuiling waar jij zelf zo'n fervent tegenstander van bent. Zulks was dus een goedbedoelde tip voor jou.
Of begreep je zulks niet!
Maar ik geef toe: Mijn denken kent grenzen. Zulks ontken ik niet (en zulks is dan weer on topic).

[HierEnNu]

.

*ignore*

OK , jij wint dus : ik ben benieuwd of zulks wederzijds is!

[Amerauder]

En dan is het nu tijd voor het tweede en laatste deel van dit gesprek, dat zojuist verschenen is.

Eigenlijk was het eerste deel vooral voorwerk en inleiding. Een soepje vooraf, zodat we nu kunnen kunnen beginnen aan het hoofdgerecht, aan de meat and bones van dit verhaal.

We hebben nu een beetje gezien wat de behoefte aan orde is, en nu gaan we zien op welke wijze die ook een gevaar kan vormen, hoe de behoefte aan orde ook door kan slaan.

Mijn favoriete voorbeeld daarvan is de regendans. Aan de hand van dit beeld wordt zichtbaar hoe de behoefte aan orde ons de belofte voorhoudt het noodlot te kunnen trotseren. En, hoe krachtig we tot die illusie verleid kunnen worden, of het nu ergens op slaat of niet.

Ook zien we met Nietzsche welke grote gevolgen deze constellatie heeft voor het beoordelen van kennis, het beoordelen van de verhalen die wij elkaar vertellen. Welke daarvan het meest geschikt zijn wordt nu niet langer een kwestie van “correctheid” – welk verhaal stemt het meest overeen met de daadwerkelijke stand van zaken – maar van iets heel anders. Het wordt nu een kwestie kracht, een kwestie van: hoeveel waarheid kun jij net nog verdragen?

[HierEnNu]

Soms heb ik dat!

Dan loop ik tegen de grenzen van het denken aan.
En dan? Gewoon: dan mag mijn intuïtie het overnemen!

Zo ook nu:

• "Waar ken ik die man toch van?
  AHA! Uit een vorig leven:
  • Freud reïncarnated!
  Maar what's on man's mind?
  AHA: 'De grenzen van het denken' "

[HierEnNu]

Intuïtie inzetten als de grenzen van het denken zijn bereikt?

Heb ik dat alvast goed begrepen na één keer kijkluisteren?

Zoals jij over intuïtie spreekt, althans, zoals ik je nu begrijp,
komt op mij over alsof intuïtie voor jou een 'hogere' vorm van denken is,
of zelfs als iets mystieks, iets wat eigenlijk geen denken is,
maar meer een soort van instant weten zonder te denken.

Zit ik daarmee een beetje in de goede richting?

[VseslavBotkin]

Intuïtie inzetten als de grenzen van het denken zijn bereikt?

Heb ik dat alvast goed begrepen na één keer kijkluisteren?

Zoals jij over intuïtie spreekt, althans, zoals ik je nu begrijp,
komt op mij over alsof intuïtie voor jou een 'hogere' vorm van denken is,
of zelfs als iets mystieks, iets wat eigenlijk geen denken is,
maar meer een soort van instant weten zonder te denken.

Zit ik daarmee een beetje in de goede richting?

De beschrijving in de video doet me heel erg denken aan Spinoza. Het is niet per se mystiek (ligt ook een beetje aan hoe je dat woord gebruikt) maar wel supra-rationeel, zonder direct bovennatuurlijk te zijn.

[Amerauder]

Mystiek zou ik het niet zo gauw noemen, maar het is wel in zekere zin onbegrijpelijk.

De intuïtie is namelijk uitdrukking van een hogere kennis, een beter begrip van de wereld, dan waar we met onze beredenerende, zelfbewuste denken bij kunnen.

Ons zelfbewustzijn, waarvan we soms denken dat wij het zijn, hobbelt een beetje als een klein kind door de wereld. Maar zijn grote broer, de intuïtie, loopt op gepaste afstand met hem mee. Soms komt hij een klein obstakel tegen, zoals een gemakkelijk te nemen trap, en dan roept het kleine kind “zelf doen!” en dat wordt hem dan toegestaan.

Op andere momenten echter, als er iets belangrijks aan de hand is, zoals een drukke weg die moet worden overgestoken, dan neemt de grote broer controle over de situatie. Dan is het dus zaak dat het kleine kind dat toestaat, en niet uit alle macht gaan spartelen en tegenwerken, al begrijpt hij niet precies waarom. Dat hij dat niet begrijpen kan, dat is nu juist de reden dat hij deze hulp zo goed kan gebruiken.