De grenzen van het denken

[dikkemick]

De intuïtie is namelijk uitdrukking van een hogere kennis, een beter begrip van de wereld, dan waar we met onze beredenerende, zelfbewuste denken bij kunnen.

Hoe vaak maak jij gebruik van je intuïtie? Wat is de succes-rate hiervan? Ook wel eens intuïtieve gedachten die niet goed waren?

[heeck]

Amerauder,

Over de intuitie bij het scheken:
Zie https://nl.wikipedia.org/wiki/Adriaan_de_Groot

In 1946 promoveerde De Groot cum laude tot doctor in de Wis- en Natuurkunde op het proefschrift "Het denken van den schaker". Dit werk, later in het Engels verschenen onder de titel "Thought and choice in chess", zou hem wereldfaam bezorgen, mede door de enthousiaste ontvangst van de latere Nobelprijswinnaar Herbert Simon, die speciaal hiervoor Nederlands leerde.[5] De Groot promoveerde bij prof. dr. Géza Révész en werd ook door Nederlandse meesters als Max Euwe, Hans Kmoch en Nicolaas Cortlever met raad en daad terzijde gestaan.[6] Zijn proefschrift was geïnspireerd door het werk van de denkpsycholoog Otto Selz en onderzocht de denkprocessen die optreden bij het schaken, onder andere bij Max Euwe. Hij onderzocht het geheugen van de schaakgrootmeesters en gemiddelde clubschakers, slechts gebruikmakend van een schaakbord en schaakklok. In een experiment zette hij een gangbare schaakstelling op het bord, en liet deze vijf seconden bekijken door beide spelers, waarna beiden de stelling moesten reconstrueren. Hetzelfde deed hij met een stelling waar de stukken willekeurig op het bord geplaatst waren. De grootmeesters reconstrueerde de schaakstelling veel beter, maar de randomstelling met eenzelfde foutenmarge als de clubschakers. Uit gelijksoortige experimenten concludeerde De Groot dat de cognitieve vaardigheden van de grootmeesters er vooral uit bestond, dat zij schaakstellingen beter konden bevatten als georganiseerd geheel, dan als een verzameling van losse schaakstukken.

Over de kwakzalverij.
Daar heb ik me stevig tegen aan bemoeid met o.a. mijn database van Rare Apparaten en het uitvlooien van de marketingtechnieken daarbij. Zowel van de bedrijvers als van de bediende markt.
Als jij dan stelt:

heeck, ik zal de nu volgende beschrijving van wat komen gaat in deel twee iets meer toespitsen op een onderwerp waar jij je graag mee bezig houdt: kwakzalverij. Mensen geloven graag in kwakzalvers en hun fratsen, dat kunnen we vaststellen. Nu kun je het natuurlijk bij die constatering laten; stomme kwakzalvers! Domme mensen!

Sommigen nemen daar genoegen mee; sommigen schrijven er zelfs hele bladen over vol, of, zo heb ik mij laten vertellen, verenigen zich in organisaties waar ze elkaar schouderkloppend feliciteren om hun slimmigheid niet in de trucs van de kwakzalvers te trappen, en gezamenlijk schuddebuiken om de domheid van de mensen die dat wel doen.

Ik niet. Ik ga een stap verder, en verklaar waarom die kwakzalvers toch altijd zoveel geloof krijgen, wat het is aan de menselijke geest dat zich hier zo door aangetrokken voelt. Wat speelt hier precies?. . . . .

dan, tja dan, dan sta ik niet te popelen.


Over je onuitgesproken suggesties aangaande HET BESTAAN, HET LEVEN, HET DENKEN.
Mischien heb je zelf een of andere ommezwaai meegemaakt die je achteraf nog naar adem doet happen, maar ook hierbij lijkt het me een goeie uitlaapklep om daar eeb boek over te schrijven met de moralistische parel:
IN DIENST VAN HET LEVEN
https://www.overstorm.nl/commentaar/de- ... et-denken/
"Hoe kunnen we beoordelen welke kennis adequater is dan andere, om onze wereld mee te tekenen? Een nieuwe maatstaf dient zich aan: de mate waarin het leven met het te beoordelen stukje kennis gediend is."

daarna een verwijzing naar je twee video's.

Een kleine handreiking tot mijn begrip van jouw "draad van Ariadne" *): de mate waarin het leven met het te beoordelen stukje kennis gediend is" zou ik hier wel graag iets duidelijker en toch compact verwoord willen zien.


Roeland
*)
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ariadne_(mythologie)

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Amerauder,

Over de intuitie bij het scheken:
Zie https://nl.wikipedia.org/wiki/Adriaan_de_Groot

In 1946 promoveerde De Groot cum laude tot doctor in de Wis- en Natuurkunde op het proefschrift "Het denken van den schaker". Dit werk, later in het Engels verschenen onder de titel "Thought and choice in chess", zou hem wereldfaam bezorgen, mede door de enthousiaste ontvangst van de latere Nobelprijswinnaar Herbert Simon, die speciaal hiervoor Nederlands leerde.[5] De Groot promoveerde bij prof. dr. Géza Révész en werd ook door Nederlandse meesters als Max Euwe, Hans Kmoch en Nicolaas Cortlever met raad en daad terzijde gestaan.[6] Zijn proefschrift was geïnspireerd door het werk van de denkpsycholoog Otto Selz en onderzocht de denkprocessen die optreden bij het schaken, onder andere bij Max Euwe. Hij onderzocht het geheugen van de schaakgrootmeesters en gemiddelde clubschakers, slechts gebruikmakend van een schaakbord en schaakklok. In een experiment zette hij een gangbare schaakstelling op het bord, en liet deze vijf seconden bekijken door beide spelers, waarna beiden de stelling moesten reconstrueren. Hetzelfde deed hij met een stelling waar de stukken willekeurig op het bord geplaatst waren. De grootmeesters reconstrueerde de schaakstelling veel beter, maar de randomstelling met eenzelfde foutenmarge als de clubschakers. Uit gelijksoortige experimenten concludeerde De Groot dat de cognitieve vaardigheden van de grootmeesters er vooral uit bestond, dat zij schaakstellingen beter konden bevatten als georganiseerd geheel, dan als een verzameling van losse schaakstukken.

Over de kwakzalverij.
Daar heb ik me stevig tegen aan bemoeid met o.a. mijn database van Rare Apparaten en het uitvlooien van de marketingtechnieken daarbij. Zowel van de bedrijvers als van de bediende markt.
Als jij dan stelt:

heeck, ik zal de nu volgende beschrijving van wat komen gaat in deel twee iets meer toespitsen op een onderwerp waar jij je graag mee bezig houdt: kwakzalverij. Mensen geloven graag in kwakzalvers en hun fratsen, dat kunnen we vaststellen. Nu kun je het natuurlijk bij die constatering laten; stomme kwakzalvers! Domme mensen!

Sommigen nemen daar genoegen mee; sommigen schrijven er zelfs hele bladen over vol, of, zo heb ik mij laten vertellen, verenigen zich in organisaties waar ze elkaar schouderkloppend feliciteren om hun slimmigheid niet in de trucs van de kwakzalvers te trappen, en gezamenlijk schuddebuiken om de domheid van de mensen die dat wel doen.

Ik niet. Ik ga een stap verder, en verklaar waarom die kwakzalvers toch altijd zoveel geloof krijgen, wat het is aan de menselijke geest dat zich hier zo door aangetrokken voelt. Wat speelt hier precies?. . . . .

dan, tja dan, dan sta ik niet te popelen.


Over je onuitgesproken suggesties aangaande HET BESTAAN, HET LEVEN, HET DENKEN.
Mischien heb je zelf een of andere ommezwaai meegemaakt die je achteraf nog naar adem doet happen, maar ook hierbij lijkt het me een goeie uitlaapklep om daar eeb boek over te schrijven met de moralistische parel:
IN DIENST VAN HET LEVEN
https://www.overstorm.nl/commentaar/de- ... et-denken/
"Hoe kunnen we beoordelen welke kennis adequater is dan andere, om onze wereld mee te tekenen? Een nieuwe maatstaf dient zich aan: de mate waarin het leven met het te beoordelen stukje kennis gediend is."

daarna een verwijzing naar je twee video's.

Een kleine handreiking tot mijn begrip van jouw "draad van Ariadne" *): de mate waarin het leven met het te beoordelen stukje kennis gediend is" zou ik hier wel graag iets duidelijker en toch compact verwoord willen zien.


Roeland
*)
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ariadne_(mythologie)

Bij die schaakopstelling ontbreekt iets.

Als men de stukken random plaatst dan doen Grootmeesters het net zo slecht als de matige spelers.
Het is dus vooral de logische structuur die de Grootmeesters opslaan.
(Zoals: er is kort gerokeerd)

[heeck]

Bij die schaakopstelling ontbreekt iets.

Als men de stukken random plaatst dan doen Grootmeesters het net zo slecht als de matige spelers.
Het is dus vooral de logische structuur die de Grootmeesters opslaan.
(Zoals: er is kort gerokeerd)

Tiberius,

Het is toeval dat ik destijds bij twee IBM-tournooien de computer-gimmick voor de loting heb geprogrammeerd.
De eerste keer op de IBM-650 en de tweede de IBM-1401. Als grasgroene viller toen zomaar tussen de wereldtop aan schakers gelopen.
Wat nog "erger" werd toen Jan Hein Donner bij IBM kwam werken en al die tijd tegenover me zat.
Uit die tijd herinner ik me dat juist het onderscheiden van random en per spel ontstane bordstanden ook speelde.
Sindsdien, ongeveer 1961 *), heb geen bijzondere affectie met het schaken.

Roeland
*)
https://nl.wikipedia.org/wiki/IBM_Inter ... Tournament

[axxyanus]

heeck, ik zal de nu volgende beschrijving van wat komen gaat in deel twee iets meer toespitsen op een onderwerp waar jij je graag mee bezig houdt: kwakzalverij. Mensen geloven graag in kwakzalvers en hun fratsen, dat kunnen we vaststellen. Nu kun je het natuurlijk bij die constatering laten; stomme kwakzalvers! Domme mensen!

Sommigen nemen daar genoegen mee; sommigen schrijven er zelfs hele bladen over vol, of, zo heb ik mij laten vertellen, verenigen zich in organisaties waar ze elkaar schouderkloppend feliciteren om hun slimmigheid niet in de trucs van de kwakzalvers te trappen, en gezamenlijk schuddebuiken om de domheid van de mensen die dat wel doen.

Ik niet. Ik ga een stap verder, en verklaar waarom die kwakzalvers toch altijd zoveel geloof krijgen, wat het is aan de menselijke geest dat zich hier zo door aangetrokken voelt. Wat speelt hier precies? Wat is hier aan de hand? We hebben hier te maken met het buiten zijn rechtmatige grenzen tredende denken. Het is het denken dat zijn grenzen niet wil kennen en zichzelf opwerpt als mogelijkheid om aan het noodlot te kunnen ontsnappen, dat de mensen tot zulke gewillige slachtoffers maakt. Ze nemen geen genoegen met de werkelijkheid zoals die is, en laten zich verleiden door de illusie van wat zou kunnen zijn.

Dat zal in deel twee uitgelegd worden. Zo stellen we niet slechts vast dat het zo is maar verklaren ook waarom, hoe dat in zijn werk gaat, binnenin onszelf.

Die "verklaring" lijkt mij eerder een te kort aan denken te tonen. Toch zoals ik dat woord zonder context zie. Zonder context (zoals in een titek) denk ik aan nadenken en niet aan bv wensdenken.

Wat bedoel jij met het woord "denken"? Als iemand zegt: "Ik denk dat dit mij zal genezen", valt dat onder denken zoals gebruikt in de titel van dit topic? Als mensen fantaseren is dat denken? Als ik mij zaken herinner is dat denken, want ik denk aan?

Dus wat is dat denken juist dat buiten zijn rechtmatige grenzen treedt?

[Amerauder]

Wat nog "erger" werd toen Jan Hein Donner bij IBM kwam werken en al die tijd tegenover me zat.

Dat is leuk, Donner is misschien wel de schaakspeler die ik citeer in de video. Ik weet namelijk niet precies waar het citaat vandaan komt over partijen waarbij je achter staat, en hij zegt iets zeer vergelijkbaars, dus goede kans dat hij het is.

Voor de rest zie ik eigenlijk geen raakvlak heeck, tussen al de dingen die je nu benoemt en wat ik gezegd heb. Wat betreft de schaakopstellingen niet, maar ook bijvoorbeeld waarom je mijn draad van Ariadne in verband brengt met mijn uitspraak over te beoordelen stukjes kennis. Wat heeft het een nu weer met het ander te maken? En hoe kom je nu weer bij moraliteit? Ik moet soms wel een beetje lachen om dit soort sprongen. En dan zeg je dat ik veel relaties leg!

[axxyanus]

Mystiek zou ik het niet zo gauw noemen, maar het is wel in zekere zin onbegrijpelijk.

De intuïtie is namelijk uitdrukking van een hogere kennis, een beter begrip van de wereld, dan waar we met onze beredenerende, zelfbewuste denken bij kunnen.

Maar mensen die kwakzalvers volgen, beroepen zich vaak op hun intuẗie.

Ons zelfbewustzijn, waarvan we soms denken dat wij het zijn, hobbelt een beetje als een klein kind door de wereld. Maar zijn grote broer, de intuïtie, loopt op gepaste afstand met hem mee. Soms komt hij een klein obstakel tegen, zoals een gemakkelijk te nemen trap, en dan roept het kleine kind “zelf doen!” en dat wordt hem dan toegestaan.

Op andere momenten echter, als er iets belangrijks aan de hand is, zoals een drukke weg die moet worden overgestoken, dan neemt de grote broer controle over de situatie. Dan is het dus zaak dat het kleine kind dat toestaat, en niet uit alle macht gaan spartelen en tegenwerken, al begrijpt hij niet precies waarom. Dat hij dat niet begrijpen kan, dat is nu juist de reden dat hij deze hulp zo goed kan gebruiken.

Dat is geen voorbeeld van hogere kennis. Dat is een voorbeeld van herkenning door jarenlange ervaring. Zet iemand die geen ervaring heeft met verkeer op een drukke weg die moet overgestoken worden en diens intuïtie zal hem niet helpen.

Intuïtie is gewoon een gevoel van herkenning. En als je ergens veel ervaring mee hebt dan kan dat redelijk betrouwbare besluiten opleveren ook al kan de persoon in kwestie niet uitleggen hoe die aan dat besluit komt. In andere gevallen is dat gevoel van herkenning nergens op gebaseerd en zijn dergelijke intuïtieve besluiten onbetrouwbaar.

[Amerauder]

heeck, ik zal de nu volgende beschrijving van wat komen gaat in deel twee iets meer toespitsen op een onderwerp waar jij je graag mee bezig houdt: kwakzalverij. Mensen geloven graag in kwakzalvers en hun fratsen, dat kunnen we vaststellen. Nu kun je het natuurlijk bij die constatering laten; stomme kwakzalvers! Domme mensen!

Sommigen nemen daar genoegen mee; sommigen schrijven er zelfs hele bladen over vol, of, zo heb ik mij laten vertellen, verenigen zich in organisaties waar ze elkaar schouderkloppend feliciteren om hun slimmigheid niet in de trucs van de kwakzalvers te trappen, en gezamenlijk schuddebuiken om de domheid van de mensen die dat wel doen.

Ik niet. Ik ga een stap verder, en verklaar waarom die kwakzalvers toch altijd zoveel geloof krijgen, wat het is aan de menselijke geest dat zich hier zo door aangetrokken voelt. Wat speelt hier precies? Wat is hier aan de hand? We hebben hier te maken met het buiten zijn rechtmatige grenzen tredende denken. Het is het denken dat zijn grenzen niet wil kennen en zichzelf opwerpt als mogelijkheid om aan het noodlot te kunnen ontsnappen, dat de mensen tot zulke gewillige slachtoffers maakt. Ze nemen geen genoegen met de werkelijkheid zoals die is, en laten zich verleiden door de illusie van wat zou kunnen zijn.

Dat zal in deel twee uitgelegd worden. Zo stellen we niet slechts vast dat het zo is maar verklaren ook waarom, hoe dat in zijn werk gaat, binnenin onszelf.

Die "verklaring" lijkt mij eerder een te kort aan denken te tonen. Toch zoals ik dat woord zonder context zie. Zonder context (zoals in een titek) denk ik aan nadenken en niet aan bv wensdenken.

Wat bedoel jij met het woord "denken"? Als iemand zegt: "Ik denk dat dit mij zal genezen", valt dat onder denken zoals gebruikt in de titel van dit topic? Als mensen fantaseren is dat denken? Als ik mij zaken herinner is dat denken, want ik denk aan?

Dus wat is dat denken juist dat buiten zijn rechtmatige grenzen treedt?

Ja, die zaken vallen allemaal onder het denken. Juist dat zoiets als “wensdenken” er onder valt is een goede aanwijzing inderdaad dat het denken ook gevaren met zich meedraagt.

Het denken treedt buiten zijn grenzen als het verklaringen probeert te geven voor onkenbare zaken. Dat is moeilijk te accepteren, dat er onkenbare zaken zijn, waar wij met onze berekeningen niet bij kunnen. Daarom doen we alsof het niet zo is, door er verhaaltjes overheen te schuiven die ons een schijn van controleerbaarheid en beheersbaarheid verschaffen.

Dat is hoe het een psychologische kwestie wordt. Het is een manier om ergens mee om te gaan: met de angst voor het onbekende.

[Amerauder]

Mystiek zou ik het niet zo gauw noemen, maar het is wel in zekere zin onbegrijpelijk.

De intuïtie is namelijk uitdrukking van een hogere kennis, een beter begrip van de wereld, dan waar we met onze beredenerende, zelfbewuste denken bij kunnen.

Maar mensen die kwakzalvers volgen, beroepen zich vaak op hun intuẗie.

Goed, die grote broer uit het voorbeeld heeft het ook niet altijd 100% bij het juiste eind. Het punt is slechts dat hij meer weet dan zijn kleine broertje.

Ons zelfbewustzijn, waarvan we soms denken dat wij het zijn, hobbelt een beetje als een klein kind door de wereld. Maar zijn grote broer, de intuïtie, loopt op gepaste afstand met hem mee. Soms komt hij een klein obstakel tegen, zoals een gemakkelijk te nemen trap, en dan roept het kleine kind “zelf doen!” en dat wordt hem dan toegestaan.

Op andere momenten echter, als er iets belangrijks aan de hand is, zoals een drukke weg die moet worden overgestoken, dan neemt de grote broer controle over de situatie. Dan is het dus zaak dat het kleine kind dat toestaat, en niet uit alle macht gaan spartelen en tegenwerken, al begrijpt hij niet precies waarom. Dat hij dat niet begrijpen kan, dat is nu juist de reden dat hij deze hulp zo goed kan gebruiken.

Dat is geen voorbeeld van hogere kennis. Dat is een voorbeeld van herkenning door jarenlange ervaring. Zet iemand die geen ervaring heeft met verkeer op een drukke weg die moet overgestoken worden en diens intuïtie zal hem niet helpen.

Intuïtie is gewoon een gevoel van herkenning. En als je ergens veel ervaring mee hebt dan kan dat redelijk betrouwbare besluiten opleveren ook al kan de persoon in kwestie niet uitleggen hoe die aan dat besluit komt. In andere gevallen is dat gevoel van herkenning nergens op gebaseerd en zijn dergelijke intuïtieve besluiten onbetrouwbaar.

Ervaring is belangrijk inderdaad, maar intuïtie is wel meer dan dat, het komt niet enkel uit ervaring voort.

Hoe dan ook is het punt niet dat zolang je maar op de intuïtie vertrouwd, dat dan alle problemen weg zijn.

Wel dat het beter is, om op het moment dat je er met het redeneren niet meer uitkomt, om dan op je intuïtie te vertrouwen en niet op het denken dat tracht te berekenen wat niet te berekenen valt. Juist dat laatste is waar kwakzalvers op inspringen: neem een pil, wordt beter. Het is een poging om de kwestie, die ingewikkeld is, te reduceren tot iets overzichtelijks en berekenbaars.

[heeck]

Wat nog "erger" werd toen Jan Hein Donner bij IBM kwam werken en al die tijd tegenover me zat.

Dat is leuk, Donner is misschien wel de schaakspeler die ik citeer in de video. Ik weet namelijk niet precies waar het citaat vandaan komt over partijen waarbij je achter staat, en hij zegt iets zeer vergelijkbaars, dus goede kans dat hij het is.

Voor de rest zie ik eigenlijk geen raakvlak heeck, tussen al de dingen die je nu benoemt en wat ik gezegd heb. Wat betreft de schaakopstellingen niet, maar ook bijvoorbeeld waarom je mijn draad van Ariadne in verband brengt met mijn uitspraak over te beoordelen stukjes kennis. Wat heeft het een nu weer met het ander te maken? En hoe kom je nu weer bij moraliteit? Ik moet soms wel een beetje lachen om dit soort sprongen. En dan zeg je dat ik veel relaties leg!

Amerauder,

Jouw sprongen zijn erger dan de mijne!
Jij probeert iets duidelijk te maken en vergeet de lucht tussen je wegspringen en neerkomen.
Ik probeer met mijn eigen sprongen weer enig houvast te vinden, wat net zo vaak moet mislukken tot het begrip beter past.

Dus nog maar eentje uit het Filosofie Magazine vanwege de identieke titel:

https://www.filosofie.nl/denken-in-dien ... het-leven/

Denken in dienst van het leven
Door Simone Bassie en Michel Dijkstra op 30 juni 2015

Op die manier zit hij niet alleen zijn medemens, maar uiteindelijk ook zichzelf in de weg. Het is een grote verdienste van Nagel en Ransdorp dat zij dit eeuwenoude inzicht uit het Oosten springlevend maken door hun woorden.

Meer kan ik niet aanhalen vanwege het abonnement-slot.



En anders aju om de wederzijdse tijd niet te verspillen.

Roeland

[heeck]

Wel dat het beter is, om op het moment dat je er met het redeneren niet meer uitkomt, om dan op je intuïtie te vertrouwen en niet op het denken dat tracht te berekenen wat niet te berekenen valt. Juist dat laatste is waar kwakzalvers op inspringen: neem een pil, wordt beter. Het is een poging om de kwestie, die ingewikkeld is, te reduceren tot iets overzichtelijks en berekenbaars.

Dat toont dat jij verduveld weinig kwakzalverij kent en verzinsels invoegt.
Over het algemeen suggereren ze een ietwat anders in elkaar stekend universum en haken daar op in.

En een onmisbaar ingredient is daarbij hun vermogen tot vertrouwen winnen en vrees afwenden.

Roeland

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Mij lijkt intuïtie gewoon denken zonder taal.
Met een taal denken doen alleen de mensen, daar dieren geen taal kennen.

[HierEnNu]

Mij lijkt intuïtie gewoon denken zonder taal.
Met een taal denken doen alleen de mensen, daar dieren geen taal kennen.

Mijn katten en ik hebben onderling onze eigen taal hoor en
mijn katten gebruiken onderling ook hun eigen taal.
Hoe kom je daarbij dat dieren geen taal zouden kennen?

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Mij lijkt intuïtie gewoon denken zonder taal.
Met een taal denken doen alleen de mensen, daar dieren geen taal kennen.

Mijn katten en ik hebben onderling onze eigen taal hoor en
mijn katten gebruiken onderling ook hun eigen taal.
Hoe kom je daarbij dat dieren geen taal zouden kennen?

Nooit een spatje van bewijs voor gevonden.

Waar jij het over hebt zijn tekens/signalen dat is iets heel anders dan een taal.


Veel mensen denken dat hun huisdier hun verstaat, maar in werkelijkheid lezen ze het van het gezicht.

[axxyanus]

Ervaring is belangrijk inderdaad, maar intuïtie is wel meer dan dat, het komt niet enkel uit ervaring voort.

In zoverre intuïtie meer is dan ervaring, is het totaal onbetrouwbaar en is het zeker geen soort hogere kennis.

Wel dat het beter is, om op het moment dat je er met het redeneren niet meer uitkomt, om dan op je intuïtie te vertrouwen en niet op het denken dat tracht te berekenen wat niet te berekenen valt.

Je verandert van onderwerp. Nu heb je het plots over redeneren en berekenen. In een vorige bijdrage maakten wensdenken en fantaseren deel uit van het denken waar je het over hebt. En natuurlijk als je wensdenken meetelt dat kan je er met denken er altijd uitkomen. Dan is er geen: "Als je er met denken niet uitkomt"

Juist dat laatste is waar kwakzalvers op inspringen: neem een pil, wordt beter. Het is een poging om de kwestie, die ingewikkeld is, te reduceren tot iets overzichtelijks en berekenbaars.

Dat is wat intuïtie ook doet. Want door op hun intuïtie af te gaan, ontstaat de illusie dat het om iets overzichtelijk en berekenbaars gaat. Het is overzichtelijk en berekenbaar voor je intuïtie, die je zal laten aanvoelen hoe je verder moet.

Het zijn in mijn ervaring juist de mensen die op hun intuïtie vertrouwen, die hun intuïtie bijna als onfeilbaar zien, en daardoor missen hoe ingewikkeld sommige zaken wel niet zijn. Voor hen is zowat alles eenvoudig want hun intuïtie voorziet hen wel van de antwoorden.