ChaimNimsky schreef: ↑09 jul 2025 14:36
Maria schreef: ↑09 jul 2025 13:16
ChaimNimsky schreef: ↑09 jul 2025 02:04
Norman Finkelstein is een polariserende figuur. Zijn werk over het Israelisch-Palestijnse conflict heeft hem inderdaad de reputatie van activist bezorgd.
Net als iedereen, die duidelijke tegenstellingen die er zijn, op scherp zet.
Ook jij.
Dit gaat buiten het gegeven om, of iemand wel of niet een goede analist kan zijn.
Een begrijpelijke insteek, maar niet sluitend. Finkelstein laat zijn persoonlijke bias niet buiten het debat, wat een kernpunt raakt in de beoordeling van iemands analytische waarde. Analytisch vermogen veronderstelt een methodologische consistentie, eerlijkheid in het omgaan met feiten en bereidheid om complexe realiteiten niet plat te slaan tot ideologische posities. Als iemand als activist opereert
en als analist, dan kun je kritisch zijn op de manier waarop die rollen zich vermengen. Finkelsteins moralistische stijl is meer die van een polemicus dan van een afstandelijke analist. De grens tussen activist en analist is niet waardenvrij en daar mogen, dunkt me, zeker kritische kanttekeningen bij worden geplaatst.
Genoteerd.
Namen als Benny Morris, emeritus hoogleraar geschiedenis aan de Ben-Gurion Universiteit, die onderbout dat de Palestijnen in 1948 onmiskenbaar geleden hebben maar sindsdien elke reële kans op vrede zelf hebben afgewezen; Efraim Karsh, emeritus hoogleraar aan King's College London, die het Palestijnse nationalisme grotendeels als een modern politiek construct ontmantelt; Daniel Pipes, gepromoveerd historicus aan Harvard en directeur van het Middle East Forum, die betoogt dat vrede pas mogelijk is als de Arabische wereld onvoorwaardelijk Israels bestaansrecht erkent; Martin Kramer, oud-president van het Sjalem College en gepromoveerd aan Princeton, die helder toont dat het academisch debat de Palestijnen vaak eenzijdig als slachtoffers presenteert; Shlomo Avineri, emeritus hoogleraar politieke filosofie aan de Hebreeuwse Universiteit, Itamar Rabinovich, voormalig ambassadeur in de VS en emeritus hoogleraar aan de Universiteit van Tel Aviv, die toont dat Palestijnse verdeeldheid echte vooruitgang belemmert; en Bernard Lewis, overleden professor aan Princeton en een van de belangrijkste oriëntaalse historici van de 20e eeuw, die Israel als een modern democratisch project tegenover vaak autoritaire en verdeelde Arabische samenlevingen zet, spreken meer tot mijn verbeelding dan activisten of opiniemakers wier werk meer door ideologie dan door historische analyse wordt gedreven.
Laten we niet te diep ingaan op het Midden Oosten verhaal en de voorgeschiedenis ervan.
De Joden kwamen vnl. ter sprake omdat ze één van de belangrijkste lobbies vertegenwoordigen in politiek van de US, vnl. door de geldschieters bij verkiezingen. En het verschijnsel van demonisatie van iedereen, die tegen de huidige Israelische politiek is, als zou dat antisemitisme zijn.
Dan mag voor mij een Joodse wetenchapper van mij zijn verhaal doen.
Het lijkt voor de New Yorkers niet helemaal op te gaan.
Het gaat hier om een verkiezing tot burgemeester in een stad, die wordt gedomineerd door democratische kiezers en waar, zoals overal in de US, stemmen kunnen worden "weggekocht" door kapitaalkrachtige lobbies.
En het advies, dat Finkelstein mee zou willen geven aan de te kiezen kandidaat.
Nl. zijn eigen programma te blijven volgen en zich niet teveel gelegen te laten liggen aan partijdige en omkoopbare politici en opiniemakers.
New York Stad
https://nl.wikipedia.org/wiki/New_York_(stad)]
De stad is de dichtstbevolkte grote stad in de Verenigde Staten[1][2] en heeft circa 8,8 miljoen inwoners verspreid over een gebied van 789,43 km².
https://nl.wikipedia.org/wiki/New_York_(stad)#Religie
In het New Yorkse metropoolgebied woont de grootste Joodse gemeenschap buiten Israël. In New York woonden in 2000 ruim één miljoen Joden. Dit is de grootste Joodse gemeenschap ter wereld, groter dan die van Tel Aviv. Ongeveer 15% van de New Yorkers is Joods.
Interessant is mi. de vraag hoe het komt, dat in de US de verhouding democraten vs. republikeinen zo verschillend kan zijn in de diverse grote steden.