Vreugde/troost/geluk vinden in je atheïsme

[Marcus Scaurus]

Hoe vind jij vreugd, troost en geluk in jou atheisme, jouw afwezigheid van het geloof? Christenen stellen het atheisme vaak voor als iets kils, onpersoonlijks, zowat mechanisch. Zelf zie ik dit niet. Toegegeven, bij begrafenisen zal het geloof troost bieden, hoewel ik wel bevreesd zou zijn voor de mogelijkheid dat degene aan wiens graf ik sta in de hel brand.

[bad_religion]

Vreugde, geluk, troost, ellende vind je in het leven, atheïsme is voor mij maar een bijzaak, een etiket!

[PietV.]

Toegegeven, bij begrafenisen zal het geloof troost bieden, hoewel ik wel bevreesd zou zijn voor de mogelijkheid dat degene aan wiens graf ik sta in de hel brand.

Hier zit een keerzijde aan vast. Gelovigen worstelen bij de dood van een geliefde niet alleen met het verlies maar ook met hun geloof. Voor sommigen komt de klap dus twee keer zo hard aan. Hun kind wordt voor hun ogen doodgereden. Hierna staan ze te janken om het gemis van hun zoon/dochter en tevens janken ze om hun geloof. En snappen niet dat iets dit kan regisseren. Dus vol gas voor de afdeling nazorg van de ghristelijke gemeente om alles in goede banen te leiden.


Maar goed zingeving uit atheisme. Moeilijke vraag. Relativeren en geen para-abnormale entiteiten vragen om onzichtbare hulp. Of vluchten in drogredenen. Ik denk dat elk moment anders wordt ingevuld. Een standaardoplossing is er niet.

[Sararje]

Hoe ik vreugde in mijn leven vind: door met mijn vrienden goede en interessante gesprekken te voeren, leuke dingen te doen waar ik mij voor interesseer, door mijzelf te vermaken. Heel elementair maar eer belangrijk voor mij.

[Achnaton]

Voor de gevoelens maakt het allemaal niets uit die zijn bij het leven voor (on) gelovige
gelijk dat is gewoon psychologisch. Het enigste verschil is dat ik me er geen zorgen over maak na de dood voor mezelf dan omdat er na de dood geen brein meer is die zich ergens druk over maakt.
Hoe dat zit met een gelovige weet ik niet, het schijnt dat die echt fobisch kunnen worden over de gedachte dat er daarna weer van alles gaat gebeuren, tsja dat lijkt me best moeilijk voor zo'n gelovige.

[Devious]

Bad_religion heeft het mooi gezegd. Daar sluit ik me bij aan.

[Blueflame]

Door mezelf verwijderd. Had verkeerd gelezen. Excuses.
Ik sluit me aan bij bad_religion : haal alles uit het leven.

[Kitty]

Ik zie het atheisme gevoelsmatig niet als afwezigheid van geloof. Net zo goed als ik me als niet zeiler niet voel als iemand zonder boot, en ook dat ik me als niet millionair zijnde voel als iemand zonder miljoenen. Het speelt dus niet op die manier.

Het geloof is voor mij iets dat er in mijn leven gewoon niet toe doet. Het lijkt erop dat als je je als atheist voelt als iemand waarbij het geloof ontbreekt alsof je dus iets zou missen, je nog niet zo echt in het gevoel van een atheist zit. Als het voelt als een verlies ben je dus nog niet met je geloof klaar.

Het is dus totaal geen vraag hoe ik kom aan geluksgevoel, en troost en dat soort zaken zonder geloof. Want ik zit niet zonder geloof, ik heb geen geloof dus kan ook niet zonder iets zitten wat er niet is. Troost en al die zaken haal ik bij vrienden, mensen om me heen, die er toe doen. Je hebt daar dus geen geloof voor nodig. Dus daar kan je dus dan ook niet om verlegen zitten en je eigenlijk ook niet eens afvragen hoe je het zo zonder geloof allemaal moet doen.

[Devious]

Het lijkt erop dat als je je als atheist voelt als iemand waarbij het geloof ontbreekt alsof je dus iets zou missen, je nog niet zo echt in het gevoel van een atheist zit. Als het voelt als een verlies ben je dus nog niet met je geloof klaar.

Mijn atheïsme zou ik willen omschrijven als de afwezigheid van theïstisch geloof. Ik denk, maar ik weet het niet zeker, dat degenen die het woord 'ontbreekt' hebben gebruikt, dit óók zo bedoelen.

Want ik zit niet zonder geloof, ik heb geen geloof dus kan ook niet zonder iets zitten wat er niet is.

Je zit wel zonder geloof. Jij hebt iets niet, wat anderen wél hebben, en daar mag je, vind ik, blij mee zijn.
Ik kan het geloof missen als kiespijn, en als kiespijn ontbreekt, afwezig is, of hoe je het ook wilt zeggen, dan is dat niet erg.

Grtz...

[Kitty]

Hoi Devious,

Mijn reactie sloeg meer op de manier van vraagstellling:

Hoe vind jij vreugd, troost en geluk in jou atheisme, jouw afwezigheid van het geloof?

Misschien heb ik het mis hoor, maar ik proefde hier een soort van verlies in. Waarin kun je vreugd, troost en geluk vinden als je geen geloof meer hebt waarin je dit kon vinden. Als alternatief dus. Ik ben iets kwijt, en hoe moet ik dat nu weer invullen.

Daarom reageerde ik dat ik het niet voel als iets kwijt zijn, maar meer als een afwezigheid die er verder niet toe doet in het vinden van troost, vreugde en geluk. Want ik ben nooit streng religieus geweest.

Ik heb willen uitleggen dat ik niet iets vind in de 'afwezigheid' van mijn geloof.

Misschien heeft de vraagsteller het niet zo bedoeld, maar zo kwam het op mij over.

De vraag: waar vind jij als atheist vreugde, troost en geluk in, zou een wat minder beladen vraag zijn geweest.

Maar voor mensen die vanuit een strenge religie atheist zijn geworden ligt dat net even anders blijkbaar.

[lanier]

Ik ben nooit gelovig geweest, ik weet dus ook niet wat het is om een god te aanbidden. Wel weet ik dat ik niets mis; zingeving van het leven zoek ik niet in een geloof, maar in aardse zaken. Ik heb een leuke lieve vriendin en een leuke familie. Daar hou ik me mee bezig, niet met hopen op een hiernamaals en dat soort zaken.
Ik heb geen bijbel of ander heilig geschrift nodig om zingeving te zoeken in het leven, en met mij vele anderen die ook gelukkig zijn.

Zoals d'Holbach in 1772 al zei:
Het dogma van de onsterfelijkheid van de ziel veronderstelt dat de ziel een eenvoudige substantie is; in één woord, een geest. Maar ik vraag opnieuw, wat is een geest? Het is zegt u een “substantie zonder omvang, onbedorven, en heeft niets gemeenschappelijk met materie”. Als dat zo is, hoe wordt uw ziel dan geboren, hoe groeit het, hoe versterkt of verzwakt het zichzelf, hoe wordt het wanorderlijk en oud in dezelfde voortgang als uw lichaam?
Op al deze vragen antwoordt u, dat dit mysteries zijn. Als dat zo is, kunt u het niet begrijpen. Als u het niet kunt begrijpen, waarom beslist u over iets, waarvan u geen idee kunt hebben? Om iets te kunnen geloven of te bevestigen, is het noodzakelijk op zijn minst, om te weten waaruit het bestaat. Het geloven in het bestaan van de abstracte ziel, is het zeggen dat u bent overtuigd van het bestaan van iets waarvan het onmogelijk is een waar beeld te vormen; het is het geloven in woorden zonder betekenis. Het bevestigen van dit iets is het toppunt van dwaasheid of ijdelheid.

D'Holbach - GOOD SENSE WITHOUT GOD:OR FREETHOUGHTS OPPOSED TO SUPERNATURAL IDEAS (Paragraaf 103).
Of predik ik nu het atheïsme uit de 'atheïstische bijbel'?

[Atheist_1984]

Hoe vind jij vreugd, troost en geluk in jou atheisme, jouw afwezigheid van het geloof? Christenen stellen het atheisme vaak voor als iets kils, onpersoonlijks, zowat mechanisch.

Misschien. Maar, als je weet dat je hier maar 1 keer mag rondlopen probeer je er zo veel mogenlijk uit te halen. Dus is het helemaal niet zo kill

Zelf zie ik dit niet. Toegegeven, bij begrafenisen zal het geloof troost bieden, hoewel ik wel bevreesd zou zijn voor de mogelijkheid dat degene aan wiens graf ik sta in de hel brand.

Ja troost, dat is dan ook alles. Is het omhelzen van de waarheid niet belangerijker dan valse hoop?? En trouwens, stel je voor je gaat naar de hemel. En je zit daar voor eeuwig (BORING!!!) en je weet dat een heel hoop andere mensen in de hell zitten (ook in jou ogen goede mensen) zou dat niet een hell zijn????

[doctorwho]

Het leven heeft geen zin maar ik wel Uitspraak gepikt van cabaretier wiens naam mij ontschoten is.

[Atheist_1984]

Het leven heeft geen zin maar ik wel Uitspraak gepikt van cabaretier wiens naam mij ontschoten is.

Het leven is per defenitie zinloos. Alles waar je ooit aan zal werken zal ooit ophouden en op een soort van grote vuilnisbelt belanden. En iets heeft zin voor iets anders. En dit alles is alles dat er is (geen God ofzo). Dus is dit alles (het leven, het bestaan) compleet zinloos.

[lanier]

Het leven is zinloos.

Heeft het leven wel zin?
Nou, dat is een kwestie die me zeer na aan het hart ligt, en ik had eigenlijk daar als antwoord op bedacht dat je blij moet zijn dat het leven geen zin heeft. Dat je er dus nog iets aan toe kan voegen. Het is me altijd opgevallen dat als iemand zei ‘het leven heeft geen zin’, dat die op een zekere medelijden kan rekenen, mensen vinden dat ook niet zo prettig voor hem. Mensen zeggen: nou kop op, of wie weet veranderd dat nog in je leven. In ieder geval werd wel gedacht, dat is een gevoelig man die de onbegrijpelijkheid van het leven, de pijnlijke situatie waarin wij allemaal verkeren, goed doordacht heeft en daar ook niet zich voor geneerd om te zeggen dat hij min of meer in extentieële nood kan verkeren omdat het hem overkomt. Maar als je daaraan toevoegt dat je zegt: Ik ben blij dat het leven geen zin heeft, ja het is mijn standpunt, maar dan is de reactie eigenlijk bevreemd omdat mensen het eerst wel aardig vinden, het is nog niet eerder gezegd, maar dan zeggen ze meestal: Je moet niet doorgaan, ophouden nu, anders word ik kwaad. Of ze zeggen: Het is wel grappig, maar wacht even tot de kinderen naar bed zijn. Terwijl er hele goede redenen voor zijn want het is eigenlijk de consequentie van de erkenning dat het leven geen zin heeft maar het is niet schrikbaarwekkend. Je kunt eruit afleiden dat het dus in ons eigen hand ligt om iets van het leven te maken, en dat er ook een goede reden is om er blij mee te zijn is hierin gelegen dat als het wel zin had, je moet het even omkeren, dan zou het schrikbaarwekkend en angstaanjagend zijn, want dan moet je je confirmeren aan de zingeving die dan kennelijk courant is. En dat kan van alles zijn; elk initiatief dat je onderneemt en elke stap die je waagt, elke gedachte die je zelfs maar koestert moet je meten naar de mate waarin je wel of niet confirgeert met de zin van het leven. En dat zou verschrikkelijk zijn. En dat zou een algemene tirannie opleveren van wat wel en wat niet jij als gedachte zelfs kunt opperen. Wees maar blij dat je daar niet aan geconfirmeerd, je daaraan niet hoeft te confirmeren. Het schept de vrijheid die noodzakelijk is om van dit leven iets te maken. En dat is op zichzelf buitengewoon prettig. Het heeft wel als consequentie dat je moet zeggen: Nou het is ieder van ons maar één keer gegeven om hier te zijn, maak er in godsnaam wat van.

Zie: http://www.freethinker.nl/forum/viewtopic.php?t=1011