In reactie op een posting die ik nu niet terugvind of die misschien gewijzigd is, schreef ik :
Deze opmerking had niet per sé betrekking op bijdragen van Kronos, de apologeet van Boeddha in de discussie.ik schreef:het niveau is hier ook met vakantie ?
Boeddhisme is ook een dogma, en daar voor moet je zijn bij de liefhebbers daar van.
Om het volgende inhoudelijk te begrijpen, moet je weten hoe de leer van wedergeboorte [zogenaamd iets heel anders dan reïncarnatie natuurlijk] daar werd verdedigd.
Kronos schreef: Ik geloof ook niet in reïncarnatie, cluny. Ik vind het een ongeloofwaardige theorie die niet falsifieerbaar is. Maar wat jij een lariekoekverhaaltje noemt was gewoon een metafoor om het verschil tussen reïncarnatie en wedergeboorte te schetsen. Ik verwijs daarvoor ook naar Störig, die ik citeerde.
Wedergeboorte is in feite een uitwerking van het inzicht dat alle dingen in onderlinge afhankelijkheid van elkaar bestaan. Dat is heel redelijk beargumenteerbaar. Welbeschouwd kunnen we bijvoorbeeld de wedergeboortes van een paardenbloem zien.
Hoewel de bloemen die uit deze zaadjes voortkomen niet dezelfde bloem zijn dan deze waar ze oorspronkelijk deel van uitmaakten, zijn ze toch ook niet echt verschillend. Ze zijn er een voortzetting van en ze bestaan in onderlinge afhankelijkheid. Niet alleen ten opzichte van elkaar, maar ook van de zon, de aarde, het water... Zonder deze niet-paardenbloem elementen is er geen paardenbloem. De paardenbloem bestaat dus niet op zichzelf. Daarom spreekt men van niet-zelf, of leeg van een zelf. Het woord paardenbloem is een concept dat verwijst naar een tijdelijke manifestatie die samengesteld is uit vele verschillende omstandigheden.
NIet alleen in de boeddhistische filosofie wordt deze onbestendigheid van dingen benadrukt, ook Heracleitos (panta rhei, alles stroomt) en recenter Whitehead in zijn procesfilosofie, deden dat.
Kronos schreef:Het lijden bestaat, maar niemand ondergaat het.Injetta schreef:Wie of wat bereikt dan het Nirwana.. daar waar de wedergeboorte stopt??
De daad is, maar een doener is er niet.
Nibbana bestaat, maar niet degene die het binnengaat.
Het pad is, maar geen reiziger begaat het.
—Visuddhamagga, XVI
bron
Lees eventueel deze wikipagina ook eens, injetta. Niet altijd even precies, die wikipedia, maar geeft hier toch een vrij goede uitleg van het boeddhistische concept anatta (niet-zelf).Ik betwijfel ofhet Boeddhisme echt het bestaan van een ziel ontkent...
De karmische werking.En gewoon een keten van levens........ dan kan ik me helemaal niet voorstellen wat dan nog het verband is......tussen het ene leven en de andere.
Dat van de dobbelstenen is uiteraard maar een metafoor. Het betekent niet dat er volgens de boeddhistische visie alleen maar materie is. Nama is Pali (de taal waarin de oudste boeddhistische teksten geschreven zijn) voor geest en rupa voor materie. Nibbana is het enige wat daarbuiten valt.En is het alleen stoffelijk...en volgens mij zit er in het Boeddhisme toch zeker een vorm van spiritualiteit waarbij het leven meer is dan slechts stoffelijk.....
