Simpliciteit onvoldoende?

[CXT]

Natuurlijke selectie zorgt ervoor dat soorten aangepast worden aan hun omgeving. Dat klinkt heel logisch. Maar als we kijken naar het begin, het simpele leven waaruit alle soorten zijn ontstaan, was deze niet voldoende aangepast, juist door diens simpliciteit? Hoe kan het zijn dat dit eerste leven zich aan moest passen?

[Joe Hn]

Waarom zou die oeroude simpele levensvorm toen niet voldoende aangepast? Het bestaan geeft al aan, dat dit wel het geval was. Maar omstandigheden veranderen, terwijl het eerste leven verdeeld raakt. Verschillen in plaats en tijd dwingen het leven tot een bepaalde vorm. Zo heeft elk organisme zijn eigen habitat, waarin dit organisme gespecialiseerd is. Veranderingen in de omgeving op lange termijn zullen de evolutie van een soort sturen, veranderingen op korte termijn zullen een soort uit een omgeving verjagen. Dat verklaart naar mijn mening de continue stroom van soorten (incl uitsterven).

[Tsjok45]

Hoe kan het zijn dat dit eerste leven zich aan moest passen?

Het grote succes van de initieele konsumenten van de oersoep ( de hypothetische groep van verschillende eerste " levende" wezens die men samenvattend LUCA( Last Universal Common Ancestor ) noemt )
en de daaruit volgende nood aan meer grondstoffen ( dan het voorraadje dat anorganisch onstaat) veranderde de samenstelling van het hen dragende millieu waarin ze onstonden ( =de oersoep) en verhoogde de druk om die slinkende grondstoffen ( voor het metabolisme en de duplicatie ) te bemachtigen of andere bronnen aan te boren ?

zeer passieve Heterotrofen( = consumenten van aanwezige bio-stoffen ) werden autotrofen( die nieuwe voedingsstoffen konden produceren en nieuwe bronnen aanboren ) en predatoren die de autotrofen gingen gebruiken als voedselbron ....
<Misschien veranderden een deel van de oorspronkelijke consumenten in virusdeeltjes ( noch dood ,noch levend ? )

Tsja, het is maar een suggestie .....

[Balzer]

Hoe kan het zijn dat dit eerste leven zich aan moest passen?

Het aanpassen is ook niet altijd een noodzaak voor iedere populatie. Zo zijn er soorten die al miljoenen jaren niet (drastisch) verandert zijn.

[Tsjok45]

Zo zijn er soorten die al miljoenen jaren niet (drastisch) verandert zijn.

juist
De technische term is stasis
http://www.blackwellpublishing.com/ridl ... Stasis.asp

Zoals bijvoorbeeld haaien ...Die zijn uiterst optimaal aangepast geraakt aan hun millieu
Maar de oceanen en zeeen zijn hun cosmopolitisch leefmillieu dat zeer weinig is veranderd (weten de geologen en mariene biologen /het is alleszins fysisch en chemisch heelwat stabieler dan de omstandigheden op het land ) sinds het eerste gemeenschappelijk voorvaderlijke onstaan van de haaien ...

Elke genetische ( of mutagene ) afwijking van de optimaal bereikte aanpassing in een haaiensoort is dan ook een nadeel en wordt weggeselecteert (=de vroegtijdige dood vooraleer zich te kunnen voortplanten ) tenzij neutrale mutaties ( maar die accumuleren mutaties die hen soms uitschakelen of tot "junk "herleiden )

Dit soort wegselecteren van alle afwijkingen van de optimale norm = stabiliserende selectie en evolutie ---> http://en.wikipedia.org/wiki/Stabilizing_selection
zie ook voor moleculaire en genetische gevolgen van dit soort evolutie en selectie : http://mbe.oxfordjournals.org/cgi/conte ... 24/10/2222

Allemaal goed en wel
Tot dat het millieu drastisch veranderd natuurlijk .... en ook nog andere factoren zoals de invloed van mens( of een ongeluk als bijvoorbeeld een wereldschokkende meteorinslag en vulkanisme met bijhorende klimaatveranderingen ) gaan meespelen

Haaien worden op dit eigenste huidige ogenblik wereldwijd met uitsterving bedreigd (althans dat meent men te hebben vastgesteld )en zoals zo veel andere organismen tegenwoordig ....Haaiensoorten zullen zich (snel) moeten (1) aanpassen ( door hun soort in gunstige zin om te bouwen )of zullen voorgoed verdwijnen , zoals zoveel levende wezens op deze planeet (de mens incluis )

Overigens kan evolutie versnellen onder de druk van de omgeving
Kijk maar eens naar de cichliden en de anolissen en nog vele andere vissengroepen in geisoleerde alpmeren ( of zelfs stekelbaarsjes )

P.S.
(1) en dat ik hier teleologisch taalgebruik hanteert is slechts een hulpmiddeltje om te vermijden een paar vervelende hoofdstukken achtergrond te moeten neerpennen ....

Astronomen zeggen ook nog altijd " de zon gaat op en dezon gaat onder "terwijl ze goed weten dat het de aarde is die draait om zijn as

[Tsjok45]

het simpele leven waaruit alle soorten zijn ontstaan

Maar ......Ook het meest "simpele " leven is uiterst ingewikkeld
Vandaar dat het multidisciplinaire studiegebied van de abiogenese zo uiterst moeilijk is en eigenlijk nog bijna niets weet te vertellen ....Er zijn vandaag___ voor zover ik weet ____alleen maar een groeiende verzameling losse "educated guesses " en wat beginnende pogingen een " synthetische biologie " op zijn poten te zetten( bijvoorbeeld Greg Venter en co )

Groet

[PdH]

Het is net als de economie: die moet groeien, stilstand is achteruitgang

Het simpele leven kon niet stil blijven staan; voor ieder individueel organisme geldt dat alle andere organismen (van alle soorten, en juist die van de eigen soort en inclusief de eigen nakomelingen) deel uitmaken van zijn leefomstandigheden. Het simpele feit van reproductie met variatie garandeert dus al dat de omstandigheden nooit exact hetzelfde kunnen zijn, en dat zijn fitness varieert in de tijd ook al verandert hij zelf niet.

Daar komt bij dat als jij het simpelst mogelijke zelf-replicerende organisme bent, je maar 1 kant op kunt, die van meer complexiteit, aangezien minder complexiteit dan tot een verlies van zelfreproducerend vermogen zou leiden. Dit principe geldt nog steeds, er zijn aan de meer complexe kant meer mogelijkheden tot adaptatie dan aan de minder complexe kant, maar hoe complexer het organisme reeds is, hoe geringer de scheefheid van de verdeling.

Over stasis:
Wat ik behulpzaam vind is een analogie met krachten in de natuurkunde. Als je natuurlijke selectie ziet als een verzameling evolutionaire "krachten" die op het genotype werken, dan is de netto genotypische verandering gelijk aan de vectorsom van die krachten. Een dier als de haai is al honderden miljoenen jaren uiterlijk nauwelijks verandert omdat de vectorsom van natuurlijke selectie nul is.

[doctorwho]

Het is net als de economie: die moet groeien, stilstand is achteruitgang

Daar komt bij dat als jij het simpelst mogelijke zelf-replicerende organisme bent, je maar 1 kant op kunt, die van meer complexiteit, aangezien minder complexiteit dan tot een verlies van zelfreproducerend vermogen zou leiden. Dit principe geldt nog steeds, er zijn aan de meer complexe kant meer mogelijkheden tot adaptatie dan aan de minder complexe kant, maar hoe complexer het organisme reeds is, hoe geringer de scheefheid van de verdeling.

.

Er is toch wel versimpeling mogelijk. Er zijn ook soorten die hun eigen celkern of energiesysteem opgaven om in symbiose met andere soorten verder te gaan. Wat je niet nodig hebt kan verdwijnen. Denk aan oogloze grotvisjes ed. Evolutie is een ongericht en blind proces waarbij in veranderende omstandigheden uitzonderingen een grotere overlevingsklans krijgen en vervolgen weer de voorgaande meerderheid vervangen enz.
Meer complexiteit is niet direct onvermijdelijk. Sterker nog ik denk dat dit niet zo is. Het grootste deel vanhet leven bestaat uit microorganismen met een relatief simpele blauwdruk maar een hoge reproduceersnelheid. Denk maar aan bacterieen die ongevoelig worden voor bepaalde schoonmaakmiddelen. Een iets dikkere celwand volstaat zonder dat het verder ingewikkelder wordt. Andersom wil grotere complexteit ook niet direct zeggen een betere aanpassing. Er is een leuk hoorcollege van Bas Haring over evolutie waar als voorbeel de wenkkrab wordt gegeven. Deze beestjes lopen met een topzware schaar rond waardoor ze soms letterlijk omkiepen. Het enige waarom ze die grote schaar hebben is om vrouwtjes te imponeren en zo de kans op nageslacht te vergroten. Als alle wenkkrabben een normale schaar hadden zou hun onderlinge kans op voorplanting even groot zijn.

[PdH]

Er is toch wel versimpeling mogelijk. Er zijn ook soorten die hun eigen celkern of energiesysteem opgaven om in symbiose met andere soorten verder te gaan. Wat je niet nodig hebt kan verdwijnen. Denk aan oogloze grotvisjes ed. Evolutie is een ongericht en blind proces waarbij in veranderende omstandigheden uitzonderingen een grotere overlevingsklans krijgen en vervolgen weer de voorgaande meerderheid vervangen enz.
Meer complexiteit is niet direct onvermijdelijk. Sterker nog ik denk dat dit niet zo is. Het grootste deel vanhet leven bestaat uit microorganismen met een relatief simpele blauwdruk maar een hoge reproduceersnelheid. Denk maar aan bacterieen die ongevoelig worden voor bepaalde schoonmaakmiddelen. Een iets dikkere celwand volstaat zonder dat het verder ingewikkelder wordt. Andersom wil grotere complexteit ook niet direct zeggen een betere aanpassing. Er is een leuk hoorcollege van Bas Haring over evolutie waar als voorbeel de wenkkrab wordt gegeven. Deze beestjes lopen met een topzware schaar rond waardoor ze soms letterlijk omkiepen. Het enige waarom ze die grote schaar hebben is om vrouwtjes te imponeren en zo de kans op nageslacht te vergroten. Als alle wenkkrabben een normale schaar hadden zou hun onderlinge kans op voorplanting even groot zijn.

Ik zei ook niet dat versimpeling niet mogelijk is (tenzij je reeds het simpelst mogelijke zelf replicerende organisme bent), ik zei dat er meer mogelijkheden tot adaptie zijn aan de meer complexe kant. En daardoor is de gemiddelde complexiteit van het leven op aarde gedurende de tijdspanne van 4 miljard jaar toegenomen, en dat was wel degelijk onvermijdelijk. Als iemand dat wil tegenspreken mag hij me eerst 3.5 miljard jaar oude fossielen van zoogdieren laten zien. Dat het hier om een stochastisch proces gaat en de beste adaptie soms aan de minder complexe kant ligt doet niets aan dat argument af. Jouw voorbeelden van specifieke gevallen van versimpeling bij bepaalde soorten zijn dan ook geen argument. Gemiddeld genomen moest de complexiteit toenemen, en dat was wel degelijk onvermijdelijk

Wat jij hier zegt is analoog aan discussies over global warming die ik gelezen heb, waarbij iemand wijst op het feit dat een aantal gletsjers nog steeds in volume toenemen en claimt dat dat een bewijs zou zijn dat global warming niet zou optreden, daarbij gemakshalve vergetend dat de overige 90% van alle gletsjers, waaronder alle grote, wel afnemen.

[doctorwho]

PdH schreef

Ik zei ook niet dat versimpeling niet mogelijk is (tenzij je reeds het simpelst mogelijke zelf replicerende organisme bent), ik zei dat er meer mogelijkheden tot adaptie zijn aan de meer complexe kant.

Kan je hier eens enkele concrete voorbeelden van geven

PdH schreef

En daardoor is de gemiddelde complexiteit van het leven op aarde gedurende de tijdspanne van 4 miljard jaar toegenomen, en dat was wel degelijk onvermijdelijk. Als iemand dat wil tegenspreken mag hij me eerst 3.5 miljard jaar oude fossielen van zoogdieren laten zien.

Het niet voorkomen van zoogdieren in een bepaalde tijd heeft niet met complexiteit te maken maar meer met tijd en mogelijkheden. Het is m.i. niet zo dat het ontstaan van zoogdieren een onvermijdelijk gegeven was in de weg naar meer complexiteit.

PdH schreef

Dat het hier om een stochastisch proces gaat en de beste adaptie soms aan de minder complexe kant ligt doet niets aan dat argument af. Jouw voorbeelden van specifieke gevallen van versimpeling bij bepaalde soorten zijn dan ook geen argument. Gemiddeld genomen moest de complexiteit toenemen, en dat was wel degelijk onvermijdelijk

Gemiddeld genomen? Hoe bedoel je dat en kan je dat eens statistisch onderbouwen?

PdH schreef

Wat jij hier zegt is analoog aan discussies over global warming die ik gelezen heb, waarbij iemand wijst op het feit dat een aantal gletsjers nog steeds in volume toenemen en claimt dat dat een bewijs zou zijn dat global warming niet zou optreden, daarbij gemakshalve vergetend dat de overige 90% van alle gletsjers, waaronder alle grote, wel afnemen.

Onvergelijkbare grootheden en wat daar op rijmt is drogreden

[Tsjok45]

Eventjes tussendoor ;

het simpelst mogelijke zelf replicerende organisme

U bedoelt het organisme met de kleinst mogelijke genen-set dat in staat is zelfstandig te blijven overleven in zijn afstammelingen ?

Pelagibacter ubique
http://en.wikipedia.org/wiki/Pelagibacter_ubique
Pelagibacter is een kompleet onafhankelijk zelfstandig organisme
dat teert op een soepje van "dode " organische stoffen
Het wordt veronderstelt de kleinst mogelijke genomische complexiteit te bezitten van dergelijke
(bekende )zelfstandige organismen : 1,354 (coderende )en hoog geconserveerde genen ( de mens heeft er minstens 30.000)en geen bekende "junk "
http://news.bbc.co.uk/2/hi/science/nature/4166076.stm
Het is trouwens een ricketsia , net als de endocytoplasmatische parasieten wohlbachia in arthropoden

Natuurlijk hebben sommige parasitaire levensvormen veel kleinere genomen ...
maar die verliezen al hun zelfstandigheid bij hun voortdurende genetische afslanking
De kleinste is
Carsonella ruddi bijvoorbeeld . Niet meer dan 160,000 basen-paren http://nl.wikipedia.org/wiki/Basenpaar
die coderen voor 182 proteinen ... ook hier is geen "junk" bekend gemaakt
Deze bacterie is bovendien hard op weg om minstens een endosymbiont organel
te worden van de cellen van zijn meercellige gastheer ( zoals ook mitochondrieen en plasmiden ooit deden ? )
http://www.livescience.com/animals/0610 ... enome.html

P.S.
Wanneer men dus genomen bekijkt en vergelijkt ; is er inderdaad een toename van meetbare complexiteit evenredig met het tijdsverloop van evolutiegeschiedenis van het leven op aarde ( en binnen de geneste hierarchieen van de huidige biodiversiteit ) vastelbaar ...
Het is de toename van het genenkapitaal : met andere woorden de aangroei van de materiele dragers van nieuwe info door ( zoals tegenwoordig wordt gesteld) o.a. genduplicaties( en zelfs genoomduplicaties ) die mutatie-gebeurtenissen zijn en horizontale gen- transfert /HGT( en met inbegrip van succesvolle soortbastaarderingen )
Genetische isolatie lekt namelijk regelmatig , met inbegrip van natuurlijk voorkomende gen-manipulaties door allerlei microscopische vectoren ....
(Menno Schilthuizen heeft het in zijn boek " Het mysterie der mysterien "(2002)____Over evolutie en soortvorming./ Uitgeverij Nieuwerzijds. 239 pag. ____daarover al uitgebreid en toegankelijk de achtergronden uitgelegd )

In feite is de huidige biosfeer ___dat is mijn speculatief vermoeden ____nog steeds een genetische oersoep waar driftig genen worden geleend, hergerangschikt en ingebouwd door al haar componenten ...? .

[doctorwho]

Tsjok45 schreef

Wanneer men dus genomen bekijkt en vergelijkt ; is er inderdaad een toename van meetbare complexiteit evenredig met het tijdsverloop van evolutiegeschiedenis van het leven op aarde ( en binnen de geneste hierarchieen van de huidige biodiversiteit ) vastelbaar ...

Hierin kan ik mij volledig vinden en mijn genen ook maar ik meen dat dit niet de insteek van PdH inzake toenemende complexiteit was daar hij ondermeer zoogdieren in tijdspad plaatste.

[Tsjok45]

Ik kijk met belangstelling uit naar nieuwe bijdragen van en verduidelijkingen door PdH ... ik vind dit een boeiend topic ...

Groeten

[Joe Hn]

Leesvoer voor tussendoor ; http://www.complexesystemen.nl/evolutie.html

[PdH]

PdH schreef

Ik zei ook niet dat versimpeling niet mogelijk is (tenzij je reeds het simpelst mogelijke zelf replicerende organisme bent), ik zei dat er meer mogelijkheden tot adaptie zijn aan de meer complexe kant.

Kan je hier eens enkele concrete voorbeelden van geven

PdH schreef

En daardoor is de gemiddelde complexiteit van het leven op aarde gedurende de tijdspanne van 4 miljard jaar toegenomen, en dat was wel degelijk onvermijdelijk. Als iemand dat wil tegenspreken mag hij me eerst 3.5 miljard jaar oude fossielen van zoogdieren laten zien.

Het niet voorkomen van zoogdieren in een bepaalde tijd heeft niet met complexiteit te maken maar meer met tijd en mogelijkheden.

(Vetgedrukte woorden in bovenstaande quote is mijn beaccentuering)

Ik moet zeggen dat ik met enige verbazing deze uitspraak van je heb zitten lezen. Dat complexiteit en mogelijkheden innig aan elkaar gerelateerd zijn leek mij zo vanzelfsprekend dat ik dacht dat het geen verder betoog hoefde. Aangezien dat wel nodig blijkt te zal ik dat bij deze doen mbv van een zeer vereenvoudigde principe schets:

Beschouw een simpel eencellig organisme, laten we het O noemen, en een hypothetisch tweecellig organisme OO, opgebouwd uit twee identieke cellen gelijk aan die van O. Binnen elke redelijke definitie van complexiteit moet je concluderen dat OO complexer is dan O, omdat er altijd 1 bit informatie meer nodig is om OO te beschrijven (de beschrijving van de cel O + het bit informatie dat het organisme uit twee van deze cellen bestaat). Nu zullen er vele "richtingen" mogelijk waarin O kan muteren, maar laten we ons beperken tot twee mogelijkheden, de puntmutaties A en B en de optie dat er geen mutatie optreedt. De nazaten van O kunnen dus O zijn, A of B. Het is dan ook direct duidelijk dat OO meer mogelijkheden heeft, OO, AA of BB maar ook de mogelijkheden AB, OA of OB. M.a.w. OO kan iets wat O niet kan, het kan zijn cellen differentieren. Eenmaal gedifferentieerd is de complexiteit verder toegenomen, omdat de twee cellen nu ieder een aparte beschrijving nodig hebben wat weer meer mogelijkheden biedt voor verder evolutie, etc. De nazaten van O hebben maar twee mogelijkheden om een nieuwe niche te vinden en, omdat ik me tot puntmutaties beperkt hebt, leiden die niet tot een vergroting van de complexiteit. Daarentegen hebben de nazaten van OO 5 mogelijkheden, waarvan er dus twee tot een vergroting van de complexiteit leiden. En hun nazaten hebben nog meer mogelijkheden. Als een niche eenmaal bezet is hebben nazaten van minder goed geadapteerde mutatie daar niet zoveel kans meer, omdat de eerste nazaat nu eenmaal een voorsprong heeft.

Nu hoeft het niet zo te zijn dat AB, OA of OB een beter adaptatie is dan AA, BB of OO, en als dat niet zo is dan zullen ze uit de genenpoel geselecteerd worden. Maar de overgebleven OO, AA of BB evolueert vrolijk verder en evolutie zit nu eenmaal zo in mekaar dat vroeg of laat een A'B' een betere adaptatie zal blijken te zijn dan A'A' of B'B' .


Zoals gezegd is dit een zeer vereenvoudigd voorbeeld, en slechts toegespitst op cellen, maar eenzelfde verhaal kun je ophouden voor onderdelen van de cel, of onderdelen van organismen. Het gebit van zoogdieren is bijv. complexer dan van andere dieren omdat de tanden gedifferentieerd zijn in kiezen, snijtanden, slagtanden etc. Dat er daarnaast nog steeds dieren bestaan met een gebit bestaande uit ongedifferentieerde tanden (haaien, krokodillen) doet niets af aan het feit dat met het onstaan van de zoogdieren de complexiteit van het leven is toegenomen. Dat tegenwoordig het merendeel van de organismen nog steeds uit bacterien bestaat (een van jouw argumenten) doet niets af aan het feit dat er ooit een tijd was waarin er alleen maar bacterien bestonden en er tegenwoordig bacterien + complexere levensvormen zijn en de gemiddelde complexiteit van het leven dus is toegenomen sinds die tijd.
Je gaf naast bovenstaand argument over het nog steeds bestaan van bacterien tegelijkertijd ook nog voorbeelden van soorten die in complexiteit gedaald waren. Ik kan ook er nog wel een geven die inhaakt op mijn eerdere voorbeeld. De miereneter, een zoogdier, heeft zijn tanden helemaal verloren en zijn gebit is dus minder complex geworden. Maar nu ga ik jouw eerdere argument omdraaien en tegen je gebruiken: zoals er naast de complexe nazaten van bacterien nog steeds simpele moderne varianten van bacterien bestaan, bestaan er naast de minder complexe miereneter ook nog steeds complexe moderne nazaten van de complexe voorouder van de miereneter.

Maar de bacterie en de miereneter zijn weliswaar levende wezens, ze zijn niet 'het leven', het leven is de verzameling van alle levende wezens, en je hoeft maar een kijk te nemen op de Tree of Lifeom te zien dat de complexiteit van het leven voortdurend toe neemt (op enkele kortstondige periodes van massa-extincties na, maar als de stofwolken daarvan zijn opgetrokken zet de trend naar meer complexiteit zich gewoon weer voort.

Het is m.i. niet zo dat het ontstaan van zoogdieren een onvermijdelijk gegeven was in de weg naar meer complexiteit.

Well duh! Dat was ook maar een (sarcastisch bedoeld) voorbeeld. Ik had net zo goed vogels, reptielen of welkeen ander realistisch maar niet-ingeslagen pad kunnen noemen. Waar het maar om gaat is dat complexiteit bouwt op complexiteit. Zoogdieren waren geen onvermijdelijk gegeven in de weg naar meer complexiteit, het bouwen van complexiteit op complexiteit is een onvermijdelijk gegeven op weg naar zoogdieren (of vogels, reptielen of een realistisch maar niet-ingeslagen ander pad)
Je zult geen 3.5 miljard jaar oude fossielen van zoogdieren vinden omdat de complexiteit van het leven toen nog niet voldoende was om die stap te maken. Complexiteit bouwt op complexiteit, in kleine stapjes. Voor specieke soorten vaak ook een stapje terug, maar over de breedte genomen alsmaar vooruit.

PdH schreef

Dat het hier om een stochastisch proces gaat en de beste adaptie soms aan de minder complexe kant ligt doet niets aan dat argument af. Jouw voorbeelden van specifieke gevallen van versimpeling bij bepaalde soorten zijn dan ook geen argument. Gemiddeld genomen moest de complexiteit toenemen, en dat was wel degelijk onvermijdelijk

Gemiddeld genomen? Hoe bedoel je dat en kan je dat eens statistisch onderbouwen?

Ja, zie de eerder genoemde Tree of Life, waar miljoenen soorten, duizenden families en tientallen phyla in verwerkt zitten. Is dat een voldoende grote statistische sampling voor je?

PdH schreef

Wat jij hier zegt is analoog aan discussies over global warming die ik gelezen heb, waarbij iemand wijst op het feit dat een aantal gletsjers nog steeds in volume toenemen en claimt dat dat een bewijs zou zijn dat global warming niet zou optreden, daarbij gemakshalve vergetend dat de overige 90% van alle gletsjers, waaronder alle grote, wel afnemen.

Onvergelijkbare grootheden en wat daar op rijmt is drogreden

Het gaat hier om de analogie in redenatiemethode, niet om de grootheden waar die redenatie op wordt toegepast, en die analogie klopt. Dit een drogreden noemen is een drogreden op zich, wat je totaal al op 3 brengt.

Tsjok45 schreef

Wanneer men dus genomen bekijkt en vergelijkt ; is er inderdaad een toename van meetbare complexiteit evenredig met het tijdsverloop van evolutiegeschiedenis van het leven op aarde ( en binnen de geneste hierarchieen van de huidige biodiversiteit ) vastelbaar ...

Hierin kan ik mij volledig vinden en mijn genen ook maar ik meen dat dit niet de insteek van PdH inzake toenemende complexiteit was daar hij ondermeer zoogdieren in tijdspad plaatste.

Dat was dus wel mijn insteek.


Verder dank aan Joe Hn voor de interessante link.
Wie nog meer leesvoer wil, Richard Dawkins heeft in verschillende van zijn boeken, o.a. the Devil's Chaplain, de onvermijdelijke toename van complexiteit ook uitgelegd (en een stuk duidelijker dan ik )