Kitty schreef: Die fout zie je vooral christenen keer op keer maken die zijn hoe dan ook doeldenkers, alles moet zin hebben en naar een doel toe werken. Dat evolutie gewoon gaat zoals het gaat en de natuur verder niet doelgericht is, dat kunnen ze eigenlijk nauwelijks bevatten. Ik moet trouwens ook opmerken dat ik dit doeldenken ook zelfs bij atheïsten zie. Zit dat ook soms ingebakken in de mens?
Het zit in iedere vorm van leven ingebakken en heet in feite 'levensdrift' oftewel 'De wil om te bestaan'.
De mens (als enige? in staat tot reflectie) ontdekte dit fenomeen en kon het benoemen (er een etiketje op plakken).
Maar gruwde bij de conclusie dat het bestaan (in feite!) zinloos was en moest een Zin bedenken om er een reden voor bestaan aan te ontlenen.
Geen enkel argument houdt stand (behalve die 'levensdrang' als egoistisch argument dat voor alle vormen van leven geldt.)
Blijft over:
Geloven dat er een doel
moest zijn kon alleen met de aanname van een ongrijpbare entiteit (of de Zin de Zin laten en gewoon aanvaarden dat je leeft + die levensdrang, zonder daar verder je hoofd over te breken)
Je instincten (want daar gaat dit over) erkennen en aanvaarden als zodanig
of
Een entiteit creëren die 'e.e.a.' van een goedkeuringstempel voorziet zodat je (min of meer [zo nu en dan een worsteling in gebed]) in vrede met jezelf kunt leven.
De mens moet (door zijn verkregen bewustzijn) a.h.w. om zichzelf heen om een eerlijk zicht daar op te krijgen.