Mijn biecht

[etranger]

Ik ben een 'moslima' van 21 jaar, ik ben geboren en getogen in Nederland en ik ben islamitisch opgevoed. Ik heb het vwo afgemaakt, en volg nu een universitaire studie. Tot een jaar geleden bad ik 5 keer per dag, vastte ik in de ramadan, en vervulde de plichten die Allah mij gebood, ik was een vrome moslima. Maar sinds kleins af aan was ik een denker die de wereld om haar heen probeerde te begrijpen, maar de antwoorden die mijn omgeving en mijn geloof gaf wakkerde telkens maar weer mijn angsten aan. Ik was namelijk een angstig persoon, mijn grootste angst was voor de dood. Derhalve kreeg ik in mijn pubertijd last van paniek en hypochondrie. Met mijn geloof bezig zijn maakte mijn angsten alleen maar erger, dit merkte ik uiteraard pas later. Ik vond het allemaal eng wat er in de Koran stond over de hel, de duivel, de djins en de dood.

Kortom, mijn geloof was een bron van angsten voor mij, zonder dat ik het merkte. Mijn angsten bereikten een jaar geleden een climax, ik dacht alleen maar aan de dood en het hiernamaals. Ik was bang voor Allah...

Toen ik op een dag op een stoel voor de huisarts zat, vertelde ik hem over mijn angst voor de dood en mijn paniekaanvallen. Ik was weleens eerder bij hem langs geweest wegens hyperventilatie, dus zonder aarzeling schreef hij mij een antidepressiva voor en gaf hij mij een verwijsbrief voor de psycholoog.

Diezelfde dag begon ik met het slikken van de antidepressiva. De eerste 3 maanden had ik last van bijwerkingen. Op een gegeven moment begon het te werken en ik werd er rustiger van. Mijn angstige gedachten gingen niet weg maar ik raakte er niet meer in paniek van Dit zorgde ervoor dat ik dieper kon nadenken, want ik kreeg immers geen paniekaanvallen.

Geleidelijk leek het alsof alle puzzelstukjes op zijn plaats vielen, ik zag hoe alle geloven absurd waren. God/Allah de Koran de Bijbel…. Ik kon niet geloven dat ik zo lang blindelings in sprookjes heb gelooft. Jarenlang werd ik in toom gehouden door de angst, en de antidepressiva nam de angst weg en ik kon dieper nadenken. Een opluchting, of toch niet??

De nieuwe gedachten overvielen mij. Aan de ene kant wilde ik terug naar de tijd dat ik nog geloofde, want dat leek allemaal zo bekend en veilig, maar aan de andere kant was ik blij dat ik 'wakker' was geworden. Dit wakker worden ging na een tijd gepaard met existentiële angst, want mijn existentiële vragen bleven onbeantwoord, ik was weer bij het nulpunt. Ik las veel boeken over de wetenschap en de filosofie, opdat ik antwoorden kon vinden.

Wekenlang heb ik ook getobd over de dood, want als er geen hemel en hel is wat is er dan na de dood? Ik las uiteindelijk boeken over hersenen en bewustzijn, en ik kwam tot de conclusie dat ons bewustzijn een onderdeel is van ons lichaam, dit betekende voor mij dat er na de dood niets is.

Deze conclusie gooide mij in het diepe want ik kreeg existentiële depressie, ik vond het leven zinloos. Ik werd ook bang van het leven door het stellen van de volgende vragen: wie ben ik, wat ben ik, waarom ben ik hier, wat doe ik hier, wat is dit hier, zit ik in een simulatie etc. Het leek alsof het chemische balans in mijn hersenen ontregeld was, ik kon geen antwoorden vinden en concludeerde dat alles zinloos was. De dood maakte het leven zinloos. Ik kon hier diep over nadenken, want ik raakte niet zoals vroeger in paniek. Mijn psycholoog gaf mij het advies: carpe diem.

Dat kon ik niet, want ik bevond mij in een onbekende plek, en de Islam was een bekende plek waar ik naar terug wilde als het allemaal teveel werd. Ik dacht vaak: was het maar zoals vroeger. Maar ik kon niet meer terug. Hoe kon ik voortaan in sprookjes geloven? Dat kon ik niet meer, maar naar de buitenwereld toe deed ik natuurlijk alsof ik geloofde..

Tegenwoordig gaat het wat beter met mij, ik ben al gewend aan mijn nieuwe gedachten. Maar het blijft vanwege mijn omgeving erg moeilijk, ik heb ook nog last van existentiële angst. Ik voel mij soms als de hoofdpersoon uit het roman ‘de walging’ van Jean-Paul Sartre.

Soms wil ik terug in de tijd, de tijd waarin ik in Allah geloofde, ik had toen zoveel antwoorden. Maar wanneer ik de absurditeit van die periode in mijn leven inzie, dan denk ik hieraan: het is beter om geen antwoorden te hebben dan in een leugen te geloven.

[lost and not found yet!]

Welkom! Het enige wat ik hier op kan zeggen is dat de gelovige gelooft en de niet gelovige zelf nadenkt! Succes verder!

[a.r.]

Een indrukwekkend, buitengewoon openhartig verhaal vertel je daar zeg. Van harte welkom op Freethinker, ik hoop dat je er veel van leert en dat we veel van jou kunnen mogen leren.

[Kitty]

Welkom op Freethinker en bedankt voor je openhartige verhaal.

[collegavanerik]

Welkom, ook voor een ex-katholiek een heel herkenbaar verhaal.

Ik vind het advies van Carpe Diem wel erg kortzichtig, waarom zou een ongelovige niet aan de toekomst mogen denken? Je ben toch niet ongeneselijk ziek verklaard en opgegeven? Bedenk eens wat er voor onbegrensde mogelijkheden voor je liggen: je kunt je eigen zin maken!

[Deseo!]

Deze conclusie gooide mij in het diepe want ik kreeg existentiële depressie, ik vond het leven zinloos. Ik werd ook bang van het leven door het stellen van de volgende vragen: wie ben ik, wat ben ik, waarom ben ik hier, wat doe ik hier, wat is dit hier

Jij kan als geen ander een invulling geven aan al die vragen. Uiteraard kan je anderen als 'hulpmiddel' gebruiken, dus voor zover ik je kan helpen...

Misschien interessante leesvoer voor je: What's It All about? Philosophy and he Meaning of Life van Julian Baggini.

Succes en welkom .

[collegavanerik]

verplaatst naar "getuigenissen van afvalligen"

[Samante]

Welkom. Bedankt voor je uitvoerige verhaal.

[Destinesia]

Je verhaal is het bewijs dat de enige manier om alle religies op gelijke waarde te kunnen schatten, het moment is wanneer je on-gelovig wordt.

Etranger, ik wens je een regelmatig en nuchter rechttoe en rechtaan weldenkend leven toe, zonder wanen, zweefkezen, luchtfietsers en leugenaars om je heen. Ik neem aan dat je de Islam niet wil vervangen voor een verbeterde "waan", en voor een nieuw soort 'djinns' met een al dan niet westerse 'tongval'.

Welkom op freethinker.

[Raven]

Beste etranger, Entiteiten die met angst "regeren" (of het nu goden genoemt worden of anders dat maakt niet uit) daar kun je je beter verre van houden. Zoiets is een schrikbewind en de "leiders" van een schrikbewind ( vergelijk het maar met de menselijke voorbeelden) hebben NOOIT jou belang voor ogen.

Zoek die entiteiten op ( krachten / geesten ) die het beste met JOU voor hebben, inplaats van perse de belangrijkste gevonden willen worden. Die zijn er namelijk OOK.

meer dan dit kan ik je op dit moment niet zeggen, denk hier eerst eens even over na.. vragen staat vrij natuurlijk.

[Achnaton]

Mooi verhaal, voor mij was het ook precies die angst waardoor ik behoorlijk in de
knoop raakte. Op de een of andere manier was dat ook voor mij de reden dat ik
ergens bleef hangen in dubieuze gedachtens en ergens enigszins schizofreen in de
wereld stond, erg herkenbaar. Die angsten verdwijnen overigens als het goed is
wel, ik heb er nadat ik er voor mezelf eenmaal uit was in ieder geval nooit meer
last van gehad.
Je krijgt van mij in ieder geval alle waardering, ik vermoed dat veel mensen op
het moment dat ze in de positie komen daadwerkelijk te gaan nadenken er vanwege
de angst er maar vanafzien. Voor wat betreft je omgeving, tsja mischien gewoon
jezelf blijven, ikzelf wist precies met wie ik waarover kon praten, dat zul je
toch blijven houden denk ik.

[fbs33]

Wekenlang heb ik ook getobd over de dood, want als er geen hemel en hel is wat is er dan na de dood? Ik las uiteindelijk boeken over hersenen en bewustzijn, en ik kwam tot de conclusie dat ons bewustzijn een onderdeel is van ons lichaam, dit betekende voor mij dat er na de dood niets is.

Jouw conclusie (na optelling/aftrekking van alle jou bekende factoren) is troosteloos juist!
Tenzij je troost kunt vinden in de gedachte (de enig ware m.i.) dat je er dán niet meer bent in welke vorm dan ook, om angsten of wat dan ook te kunnen koesteren.
Evenals vér voor je geboorte (en zelfs vóór de geboorte van je ouders) jij er was om te kunnen koesteren.
En te weten dat je gekoesterd werd, en - - -zó zal het opnieuw zijn!

En daartussenin?
Een (niet te verklaren) 'Wil' om te bestaan overgeërft van je ouders en hún ouders- - terug tot de abiogenese die dode materie tot "Leven met een Wil om te leven in die eerste cel pompte als fundament voor de evolutie die tot de huidige flora en fauna leidde!

Met een 'Instinct' (groeiend door ervaring) als beschermer van het lichaam mét die 'Wil' (als basis) - - levend (vluchtend of vechtend) in het 'heden' (een ruimteloze grenslijn tussen het verleden en de toekomst.

Een toekomst waar dat 'lichaam + die wi' in die evolutie naar toe groeide via voortplanting en mutaties- - -met een groeiend bewustzijn dat steeds meer zicht bood op het feit dat er een toekomst bestond (het vecht en vlucht-gedrag wijst daarop m.i.)
Maar wél zónder een prognose van zo'n toekomst die vóór het heden (als fantasie/als creatie van iets niet bestaands (maar mogelijk wél kunnende bestaan, uitliep

Met de mens als soort veranderde dat!
Hij kon een toekomst creëren waarin hijzelf figureerde in een gecreëerde toekomstige situatie waarin het mogelijk werd om alvast in het 'heden' de veranderingen aan te brengen die hem in de toekomst ten nutte konden zijn.
Enz. enz.

Overigens Welkom tussen al die andere vreemdelingen op deez aardkloot.

PS
Dat ik je wil helpen staat buiten kijf
Of ik je kán helpen kun je zelf het beste beoordelen na lezing v.h. bovenstaande regeltjes.
Overigens is 'Carpe Diem' geen slechte raad (alleen had die man/vrouw die jou raadde moeten beseffen (m.i.) dat er eerst voor vingertjes gezorgd had moeten worden!!

Per Pb of forum? (of liever toch niet?)
Enfin

[Rereformed]

Een aangrijpend verhaal dat van grote moed en eerlijkheid getuigt.
Ken je het boek Sinuhe van Mika Waltari? Daar staat veel levenswijsheid in.

[insomnia]

Welkom Etranger

[doctorwho]

welkom