Freethinker.nl

hoi allemaal,

eindelijk een plekje waar ik mijn verhaal kwijt kan!
zo'n 4 jaar geleden kwam ik met mijn leven in een wat onrustig vaarwater. Mijn relatie was stuk gegaan, op een vervelende manier. Familie zat een eind weg van me. Ik was echt heel erg zoekende. Ik was uit fascinatie met muziek, regio, mensen en ja ook godsdienst, me gaan verdiepen in het Arabisch. De islam werd voor mij steeds meer een rustpunt met zijn simpele gedachte van 1 God, een simpele manier van aanbidden, regelmaat. De rust tussen man en vrouw (geen geflirt, gedoe, vreemdgaan, opgetut en verleiding) sprak me heel erg aan. Gewoon trouwen, geen gezeur. De hoofddoek ging meer en meer staan voor bevrijding. Tel daarbij op dat ik me meestal het lot van de underdog heel erg aantrek, en ik ging uiteraard de gesluierde vrouwen die worden gediscrimineerd steunen in hun betoog voor vrijheid van kleding. Ook Palestina speelde mee, en de gedachte tja die Koran en Islam moet toch wel heel wat zijn als zoveel mensen er in geloven en er helemaal voor gaan. Ik ging me verdiepen in het soefisme. Omdat ik het moeilijk had, ging ik bidden. Ik vroeg God om hulp, een natuurlijke reactie dus. Ik leerde steeds meer over de islam, maar wel de wat 'opgepoetste' kant ervan, in de uitleg die ik van mensen kreeg klonk alles heel mooi en logisch. Ik had nog niet eens de hele Koran gelezen, en ik bekeerde me. Ik ging me er steeds meer in verdiepen. Het voelde veilig en vertrouwd, en de heikele punten (hel, verdoemenis, het keiharde onderscheid gelovig ongelovig, de strenge straffen op gepraktiseerde homoseksuele gevoelens) moffelde ik voor mezelf een beetje weg. Ik kreeg van mijn vriendinnetjes moslima's mooie verhalen over hoe ik in het hiernamaals met mijn moslim man in het paradijs zou worden herenigd (wat ze er niet bij vertelden was dat hij naast mij ontelbare maagden zou krijgen). Een hele tijd lang bleef ik praktiseren, de eerste tijd een modernistische stroming binnen islam (spiritueel, soefisme). Ik geloofde het allemaal echt. Ik ging trouwen, met een moslim man. Dit voelde alleen maar als versterking op mijn geloof, eindelijk had Allah mij dan de ware gegeven, een van mijn liefste wensen was vervuld.

Ondertussen vervreemdde ik wel meer en meer van mijn ouders en zus. Uiteraard, hoofddoek moesten ze niet hebben, de eerste tijd verdedigde ik islam vurig tegenover hen. In mijn hersens ontstond een soort paranoia, ik houd zielsveel van mijn ouders, wil ze met respect en liefde behandelen zoals in islam is voorgeschreven. Dat is logisch, los van ieder geloof. Maar tegelijkertijd moest ik van islam geloven dat ze eeuwig gaan branden in de hel. Mijn hart wilde er gewoon niet in mee! Maar tegen die tijd zat ik er zelf al tot mijn nek in, en gek genoeg, hoe open minded ik daarvoor ook was, wat was ik vreselijk bang om naar de hel te gaan! Dat was de paranoia van twijfelen, dingen denken die ik niet mocht denken, mezelf in mijn hoofd steeds maar weer corrigeren, ik lag constant in gevecht met mezelf. Daar word je echt knettergek van! De mensen die je tegenkomt op straat, bij elk persoon van wie je houdt denk je, misschien gaat hij naar de hel! Ik kon gewoon niet denken het is de wijsheid van Allah, ik dacht hoe kun je dat doen God, zo'n mooi of lief mens naar de hel sturen. Ik werd boos, laaiend, op Allah. En probeerde mezelf een hele tijd weer krampachtig te corrigeren.

Ik kwam ondertussen in de bronnen van de islam ontzettend veel dingen tegen die gewoon niet klopten.
Nog los van de dingen waar ik als mens gewoon niet achter kan staan, al had ik het gewild om niet naar de hel te gaan: tegen homo's zijn, mensen stenigen, er zijn hadith over seksuele gemeenschap met slavinnen waarvoor ik nooit een echt bevredigende uitleg heb gehad, de meeste mensen ter wereld gaan naar de hel.
Het echte 'medicijn' tegen islam was voor mij de wetenschap: er staan dingen in de hadith en Qur'aan die gewoon niet kloppen. De aarde en hemel zijn eerst 1 stuk en worden gescheiden, daarna worden hemel en aarde apart gevormd, eerst is de aarde er en daarna worden de sterren als ornamenten aan de hemel gezet. Iedereen die een beetje thuis is in sterrenkunde weet dat het onzin is, het gaat juist omgekeerd, eerst een ster, daarna de planeten eromheen. Adam en Eva, de mens als aparte soort naast de dieren. Het klopt gewoon niet. Ik ben nu boeken van de bioloog Frans de Waal aan het lezen, het menselijk gedrag sluit gewoon in evolutie naadloos aan op dat van de eerdere primaten voor ons. En dat is juist prachtig! Stapje voor stapje zette ik mezelf over de angst van de hel heen en ging weer echt liefhebben.

Ik heb best een aantal moslim vrienden. Ik heb geleerd door de Qur'aan te bestuderen, dat je niet zomaar zelf kan uitkiezen wat je wel en niet gelooft, het is 1 geheel, het woord van Allah. De meeste moslims die ik ken, pikken wel zelf eruit wat ze willen. Nogal makkelijk, denk ik dan, je leeft in het vrije westen, zonder islamitische wetten, je zegt moslim te zijn maar gedraagt je op het bidden en geen varkensvlees eten na, als een westerling. Heel veel moslims hoorden van mij voor het eerst dat ze geen muziek mogen luisteren, om maar iets te noemen. Ze zeggen: ja maar de Qur'aan stimuleert ook denken, je wordt in de Qur'aan aangespoord om je hersens te gebruiken. Dus niet! Dat vers gaat over het overpeinzen van de tekenen van Allah's bestaan, en zo tot de conclusie komen dat je geen partners aan Allah mag toeschrijven. Het betekent niet dat je zelf regels mag gaan negeren of veranderen.

Op dit moment is de allergrootste stap: op mezelf gaan wonen. Ik hou zoveel van mijn moslim man, ondanks alles, we respecteren elkaar als mens. Maar officieel mag hij niet met mij getrouwd blijven als ik geen moslim ben. Ik weet nu niet wat ik moet doen. Dat is het moeilijkste, weer een eigen leven opbouwen. Een klein stukje van de paranoia zit nog steeds in mijn hersens. En ik wil dat alles eruit gaat! Ik hoop dat ik hier mijn ervaring kwijt kan.

Beste petals,

Helaas is het inderdaad zo dat mensen op leugenachtige wijze een schone schijn wordt voorgehouden die zogenaamd het wezen van de islam zou moeten voorstellen. Daarmee worden heel wat onwetende mensen in de fuik gelokt. Je verhaal bevestigt dat moslims hier in het Westen doorgaans met mooie praatjes komen om de waarheid te verdoezelen. Het zou mooi zijn als diezelfde moslims in gaan zien dat ze daarmee op de verkeerde weg zijn. Onder moslims vind je soms vriendelijkheid ondanks hun islam. Hopelijk zijn zij het die het eerst tot inkeer zullen komen. Soefisme is wel uit de islam voortgekomen, maar is feitelijk helemaal van de islam losgescheurd.

Natuurlijk zul je moeten afwachten hoe vriendelijk je moslim-vrienden blijven als je je onverbiddelijk van de islam afkeert. Degenen die dan nog vriendelijk tegen je blijven zijn dan misschien je ware moslim-vrienden.

Ik hoop voor jou van harte dat als je de islam de rug toekeert je moslim-vrienden dat zullen respecteren en je niet zullen achtervolgen om je weer terug te bekeren of erger ...........

Natuurlijk ben je hier steeds welkom om je verhaal te houden. Er zijn hier op dit forum veel geduldige en vriendelijke mensen, hoewel ik moet bekennen dat niet iedereen op dit forum altijd even vriendelijk tegen elkaar is, maar dat is, zoals ik het ervaar, meer uitzondering dan regel.

petals schreef:Dat is het moeilijkste, weer een eigen leven opbouwen. Een klein stukje van de paranoia zit nog steeds in mijn hersens. En ik wil dat alles eruit gaat! Ik hoop dat ik hier mijn ervaring kwijt kan.

Neem de tijd, vrijwel alle ex-geloverts hebben behoorlijk wat tijd nodig om te ontwennen. Overigens maak ik uit je verhaal op dat je altijd bent blijven denken, dus je prognose is goed.

Door je openhartigheid een indrukwekkend verhaal, petals!

Het kost elk mens tijd om de oude vertrouwde rol in een afgesloten levensfase te verwisselen voor een nog onbekende rol in een nieuwe levensfase, zeker ook in de rolverwisseling van een religieuze levensinvulling naar een levensinvulling zonder religieuze waarheidsaannamen op gezag - met name over de hemelse beloningen voor gelovigen en helse straffen voor ongelovigen in het hiernamaals. Net als Marinus maak ik uit je verhaal op dat je je open kritische verstand tijdens je religieuze leven als moslima hebt weten te behouden, dus dat zal nu ook wil lukken nu dat verstand vrij spel heeft in het hier-nu-maals! Ga je inmiddels niet denken dat je aangeleerde 'paranoia' over de aankomende eeuwige hel voor niet-moslims (als mn je ouders) in het islamitische hiernamaals uit je voorbije religieuze levensfase in je nieuwe fase als ex-moslima een tijdelijke en voorbijgaande 'hel-op-aarde' in het hiernumaals zal blijken die stap voor kritisch denkende stap wordt afgeleerd?

Ik hoop dat je je weg gaat vinden, welke dat ook gaat worden. Het is niet gemakkelijk, dat weet ik uit ervaring. Sterkte ermee.

dank je wel Hind, dat waardeer ik zeer! Komt zeker goed met me, al heb ik nog af en toe een terugval in de angst... maar het wordt steeds minder.

*Hind* schreef:Ik hoop dat je je weg gaat vinden, welke dat ook gaat worden. Het is niet gemakkelijk, dat weet ik uit ervaring. Sterkte ermee.

Hoe bedoel je Hind, ervaring?

Waarschijnlijk dat hij/zij iets soortgelijks heeft meegemaakt.

Heel herkenbaar jouw verhaal...Heel veel sterkte toegewenst.

dank je Free me! Heel apart om dit nog eens terug te lezen, het is meer dan een jaar geleden dat ik het schreef. Dank voor je 'reminder' . Ik ben sinds die tijd een stuk zekerder geworden van mezelf en heel veel gegroeid. Dus je kunt er zeker uitkomen, heeft wel veel tijd nodig en veel worstelen met mezelf.

Ik ben totaal niet meer bezig met de islam hé, maar mijn man wilt niet scheiden van me. Hij weet nochtans maar goed dat hij niet meer bij me mag blijven omdat ik niet bid. maar hij blijft het precies ontkennen dat ik geen moslim meer ben.
Nou hij moet het maar weten maar ik word zot van zijn gepraat over de islam..

Tja, als iedereen als moslim geboren wordt, zoals de leer luidt, dan blijf je dus altijd moslim. Maar als je er niets aan doet wel een zondige moslim, die de kans op het paradijs misloopt.

{Nu lijkt mij het moslimparadijs nog erger dan het christen paradijs, maar daar gaat het nu niet om.)

misslovely schreef:Ik ben totaal niet meer bezig met de islam hé, maar mijn man wilt niet scheiden van me. Hij weet nochtans maar goed dat hij niet meer bij me mag blijven omdat ik niet bid. maar hij blijft het precies ontkennen dat ik geen moslim meer ben.
Nou hij moet het maar weten maar ik word zot van zijn gepraat over de islam..

Dit bericht komt vrij absurd op me over. Dat bedoel ik niet negatief ten opzichte van jou overigens, het is meer dat ik bij een discussie over scheiding andere argumenten zou verwachten, of je nog van elkaar houdt, of je goed bent voor elkaar.. Maar dat komt totaal niet aan de orde! Is dat normaal binnen de Islam?

Ik zeg, lees eens een poosje op ontdek islam......

Dat heb ik zojuist gedaan, ik hoop van harte dat dat forum niet representatief is voor de belijdende moslims in Nederland.