Politieke correctheid is vijand vrije woord
Geplaatst: 21 jun 2010 12:49
Politieke correctheid is vijand van het vrije woord
Onder het politieke correcte gedachtegoed zal ik hier het politiek genormeerde gedachtegoed verstaan dat voornamelijk appelleert aan de moraal ipv. aan de ratio (vgl. Wikipedia).
Stelling: Ipv. naar inzicht te streven, doet politieke correctheid een beroep op fatsoen. Politieke correctheid speelt in op angst, angst voor vrijheid.
Ter illustratie geldt de selectieve verontwaardiging onder het huidige 'links' (mn. PvdA en Groen Links) en het opportunistische D'66 mbt. de populariteit van de politicus Geert Wilders. Onthutst over Wilders' legitimatie, wordt hij door dit 'links' en D'66 met de air van een superieure moraal simpelweg weggezet als 'fout' en bij tijden zelfs gedemoniseerd. En dit, terwijl een feitelijke analyse van het fenomeen Wilders consequent wordt vermeden. Juist deze vermijdings-reflex blokkeert een bijstelling van politieke agenda's waardoor Wilders in de kern besteden zou kunnen worden. Kan het huichelachtiger?
Stond politiek links traditioneel voor geestelijke en economische emancipatie - was uit dien hoofde anti-godsdienst (Marx: religie is opium van het volk) - en was het christendom een natuurlijke vijand van het vrije woord, dan is dat nu de islam. Immers, het christendom is intussen goeddeels gedomesticeerd door het verlichtingsdenken, terwijl de uit feodale culturen geimporteerde islam wezensvreemd is aan het primaat van een seculiere, democratische staat.
Sinds de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw echter, is links een diabolische congsi aangegaan met de islam. Waarom? Uit misplaatste angst om voor racist of (crypto-)fascist uitgemaakt te worden. Angst is trouwens ook de werkelijke reden dat dit nieuwe 'links' elke islam-kritiek te lang taboe heeft verklaard. Door het voorwenden van een hoogstaande, in de kern christelijke moraal (zwak is 'beter' dan sterk) die strookt met de belangen van de nieuwe achterban van economisch achtergestelden (eufemistisch zwakkeren genoemd), speelde dit 'links' zich een krachtig wapen in handen om het nieuwe stemvee te paaien.
Om het intrinsieke antagonisme tussen 'links' en de orthodoxe islam te verbloemen, was de adoptie van het politiek correcte gedachtegoed dan ook maar een kleine, logische stap. Dat 'links' daarmee tevens verraad pleegde aan de oorspronkelijke, seculiere achterban [1], heeft de Fortuyn-revolutie genoegzaam aangetoond. Derhalve is het pact tussen 'links' en het islam-geloof als een wolf in schaapskleren met een ingebakken angst voor het vrije woord. Dat vrije woord impliceert immers de voortdurende dreiging van ontmaskering.
Dat die vrijheid van meningsuiting onder serieuze druk staat van genoemde congsi, wordt duidelijk gedemonstreerd door de politieke moorden op Pim Fortuyn en Theo van Gogh, de gedwongen ballingschap van Ayaan Hirsi Ali en de beknopte opsomming:
1. De doofpotcommissie Van den Haak naar de beveiliging van Pim Fortuyn.
2. De boycot van de film Submission van Theo van Gogh en Ayaan Hirsi Ali.
3. De door het universiteitsbestuur van de Universiteit Utrecht afgedwongen zelf-censuur in de afscheidsrede van Pieter van de Horst als hoogleraar in de judaïstiek [2].
4. De nu al jaren durende persoonsbeveiliging van de politicus Geert Wilders.
5. De hetze door ultra-reactionaire moslims mbt. het derderangs filmpje "Fitna" van Geert Wilders.
6. Het proces van minister-president Balkenende tegen het inmiddels ter ziele gegane weekblad Opinio wegens een doorzichtige pastische van een CDA-congres.
7. De persoonsbeveiliging van opiniemakers als Afshin Ellian.
8. De arrestatie van de politieke cartoonist Georgius Nekschot.
9. De publiekelijk uitgesproken angst om vrijuit te spreken door Theodor Holman, vriend van de vermoordde Theo van Gogh.
10. Het politieke proces tegen de politicus Geert Wilders.
Verder is de samenleving onder druk van moslim-fanatisme inmiddels doordrenkt van zelf-censuur. En intussen ondervinden vrouwen, homo's, joden, atheïsten en vrijdenkers, maar ook goed geïtegreerde allochtonen de last van het jarenlang verzwijgen van een reëele integratie problematiek.
Ofschoon het inmiddels verzwakte christendom vanuit links-atheïstische hoek (terecht) onverminderd wordt bestreden, wordt elke substantiële islam-kritiek door datzelfde links onder het mom van politieke correctheid (moslims moeten zichzelf emanciperen) en fatsoen (niet kwetsen) met alle macht vermeden.
Om het even of het nu haat-imans, de sharia of het salafisme betreft, opeens wordt er op kousevoeten gelopen; zelden zul je openlijke, consequente kritiek vanuit 'linkse' hoek op deze reactionaire moslim-inbreng horen. Liever wordt er weggekeken en amok over Wilders gemaakt!
Dus, politieke correctheid en fatsoen zouden de vrijheid van meningsuiting kunnen bevorderen? Kom nou! Integendeel zelfs, zij zijn precies de natuurlijke vijand van het vrije woord.
Bronnen
[1] "Het verraad van links" door Carel Brendel, Uitg. Aspect, 2008.
[2] Zie "De mythe van het joodse kannibalisme", Uitg. Aspekt, 2006 voor de ongecensureerde versie.
Onder het politieke correcte gedachtegoed zal ik hier het politiek genormeerde gedachtegoed verstaan dat voornamelijk appelleert aan de moraal ipv. aan de ratio (vgl. Wikipedia).
Stelling: Ipv. naar inzicht te streven, doet politieke correctheid een beroep op fatsoen. Politieke correctheid speelt in op angst, angst voor vrijheid.
Ter illustratie geldt de selectieve verontwaardiging onder het huidige 'links' (mn. PvdA en Groen Links) en het opportunistische D'66 mbt. de populariteit van de politicus Geert Wilders. Onthutst over Wilders' legitimatie, wordt hij door dit 'links' en D'66 met de air van een superieure moraal simpelweg weggezet als 'fout' en bij tijden zelfs gedemoniseerd. En dit, terwijl een feitelijke analyse van het fenomeen Wilders consequent wordt vermeden. Juist deze vermijdings-reflex blokkeert een bijstelling van politieke agenda's waardoor Wilders in de kern besteden zou kunnen worden. Kan het huichelachtiger?
Stond politiek links traditioneel voor geestelijke en economische emancipatie - was uit dien hoofde anti-godsdienst (Marx: religie is opium van het volk) - en was het christendom een natuurlijke vijand van het vrije woord, dan is dat nu de islam. Immers, het christendom is intussen goeddeels gedomesticeerd door het verlichtingsdenken, terwijl de uit feodale culturen geimporteerde islam wezensvreemd is aan het primaat van een seculiere, democratische staat.
Sinds de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw echter, is links een diabolische congsi aangegaan met de islam. Waarom? Uit misplaatste angst om voor racist of (crypto-)fascist uitgemaakt te worden. Angst is trouwens ook de werkelijke reden dat dit nieuwe 'links' elke islam-kritiek te lang taboe heeft verklaard. Door het voorwenden van een hoogstaande, in de kern christelijke moraal (zwak is 'beter' dan sterk) die strookt met de belangen van de nieuwe achterban van economisch achtergestelden (eufemistisch zwakkeren genoemd), speelde dit 'links' zich een krachtig wapen in handen om het nieuwe stemvee te paaien.
Om het intrinsieke antagonisme tussen 'links' en de orthodoxe islam te verbloemen, was de adoptie van het politiek correcte gedachtegoed dan ook maar een kleine, logische stap. Dat 'links' daarmee tevens verraad pleegde aan de oorspronkelijke, seculiere achterban [1], heeft de Fortuyn-revolutie genoegzaam aangetoond. Derhalve is het pact tussen 'links' en het islam-geloof als een wolf in schaapskleren met een ingebakken angst voor het vrije woord. Dat vrije woord impliceert immers de voortdurende dreiging van ontmaskering.
Dat die vrijheid van meningsuiting onder serieuze druk staat van genoemde congsi, wordt duidelijk gedemonstreerd door de politieke moorden op Pim Fortuyn en Theo van Gogh, de gedwongen ballingschap van Ayaan Hirsi Ali en de beknopte opsomming:
1. De doofpotcommissie Van den Haak naar de beveiliging van Pim Fortuyn.
2. De boycot van de film Submission van Theo van Gogh en Ayaan Hirsi Ali.
3. De door het universiteitsbestuur van de Universiteit Utrecht afgedwongen zelf-censuur in de afscheidsrede van Pieter van de Horst als hoogleraar in de judaïstiek [2].
4. De nu al jaren durende persoonsbeveiliging van de politicus Geert Wilders.
5. De hetze door ultra-reactionaire moslims mbt. het derderangs filmpje "Fitna" van Geert Wilders.
6. Het proces van minister-president Balkenende tegen het inmiddels ter ziele gegane weekblad Opinio wegens een doorzichtige pastische van een CDA-congres.
7. De persoonsbeveiliging van opiniemakers als Afshin Ellian.
8. De arrestatie van de politieke cartoonist Georgius Nekschot.
9. De publiekelijk uitgesproken angst om vrijuit te spreken door Theodor Holman, vriend van de vermoordde Theo van Gogh.
10. Het politieke proces tegen de politicus Geert Wilders.
Verder is de samenleving onder druk van moslim-fanatisme inmiddels doordrenkt van zelf-censuur. En intussen ondervinden vrouwen, homo's, joden, atheïsten en vrijdenkers, maar ook goed geïtegreerde allochtonen de last van het jarenlang verzwijgen van een reëele integratie problematiek.
Ofschoon het inmiddels verzwakte christendom vanuit links-atheïstische hoek (terecht) onverminderd wordt bestreden, wordt elke substantiële islam-kritiek door datzelfde links onder het mom van politieke correctheid (moslims moeten zichzelf emanciperen) en fatsoen (niet kwetsen) met alle macht vermeden.
Om het even of het nu haat-imans, de sharia of het salafisme betreft, opeens wordt er op kousevoeten gelopen; zelden zul je openlijke, consequente kritiek vanuit 'linkse' hoek op deze reactionaire moslim-inbreng horen. Liever wordt er weggekeken en amok over Wilders gemaakt!
Dus, politieke correctheid en fatsoen zouden de vrijheid van meningsuiting kunnen bevorderen? Kom nou! Integendeel zelfs, zij zijn precies de natuurlijke vijand van het vrije woord.
Bronnen
[1] "Het verraad van links" door Carel Brendel, Uitg. Aspect, 2008.
[2] Zie "De mythe van het joodse kannibalisme", Uitg. Aspekt, 2006 voor de ongecensureerde versie.