Ik moet even mijn gedachten op een rijtje zetten, en er is thuis niemand waar ik er mee over praten kan, dus ik schakel jullie even in om de boel op een rijtje te krijgen.
Een tijd geleden heb ik hier geschreven dat ik contact verbroken heb met mijn zus. Er lagen een heleboel dingen waar ik zo'n moeite mee kreeg dat ik het wilde uitpraten met haar. Het is niet gelukt. Het enige wat ik terug kreeg was liegen, draaien, kwetsen, kleineren, mij de schuld geven, sorry zeggen, maar er gelijk bij zeggen dat het door mij kwam. Maar daar geen concreet voorbeeld bij kunnen geven. en zichzelf geweldig vinden. Aan haar mankeerd niets, het ligt altijd aan een ander! Aan mij dus! zij geeft mij het gevoel dat ik een minderwaardig, onbelangrijk schepsel ben, wat je rustig mag kleineren, waar je geen exuses aan hoeft te bieden en ga zo maar door! (Ook in het topic God met NPS heb ik één en ander geschreven)
Ik heb drie keer eerder aangegeven dat ik voorlopig geen contact meer wil, maar omdat het toch je zusje is, en onze ouders er veel verdriet van hebben toch het elke keer weer geprobeerd met haar. Zonder resultaat! Ze bleef doorgaan. Dus toen definitief geen contact meer. En het gaf me zo'n rust!
En nu heeft ze door dat het me menens is! Ik krijg suikersoete mailtjes van haar. Ze mist me zo, ik ben toch haar grote zus, ze houdt zo veel van mij. en ik ben daar niet gevoelig meer voor. Ze heeft door haar gedrag zoveel kapot gemaakt bij mij. Ik kan haar niet meer zien! Ik heb er niet meer op gereageerd.
Nu heeft mijn moeder 2 weken geleden haar heup gebroken en ligt in het ziekenhuis. Geen kleinigheid op die leeftijd. We zijn allebeide op bezoek geweest maar wel afzonderlijk.
Vanmorgen mijn vader aan de telefoon. Hij had de hele nacht liggen piekeren over ons, en mijn moeder ging hier ook kapot aan. Hij had mijn zus gesproken hierover en zij deed alle moeite om contact te krijgen met mij, maar ik reageerde nergens meer op. (Ze zit weer mooiweer te spelen bij mijn vader, want ze weet donders goed waarom ik niet meer wil, maar dat verteld ze er niet bij) Wat IK met mijn gedrag mijn moeder en hem aandeed! Je moeder gaat hieraan kapot! Bijt je er niet zo in vast! Ze weet het weer zo te brengen dat het altijd maar MIJN schuld is! HIj was zo boos en verdrietig! Mijn zus en ik hebben ruzie, maar zijn meisje lag er kapot aan te gaan in het ziekenhuis.
Morgen ga ik naar mijn vader toe en hij wil het er verder met me over hebben.
Ik weet niet meer wat ik doen moet. Voor de 5de keer de hand over mijn hart halen voor mijn moeder, terwijl ik haar niet meer zien kan, ik mezelf bescherm door niet meer met haar om te gaan, en ik weet dat dit zo in haar (narcistische) persoonlijkheid zit dat het misschien een tijdje goed gaat en dan valt ze weer terug in haar oude probleem. En ik heb zelf problemen op ander gebied en kan probleem zus er eigenlijk niet meer bij hebben.
Vertel ik mijn vader wat er écht aan de hand is. Hoe mijn zus écht in elkaar zit? En dat niet ik degene ben die hun kapot maakt, maar dat het mijn zus is, die en mij en hun kapot maakt. Dat zal voor hem ook niet fijn zijn om te horen, want ze zijn met haar natuurlijk even gek dan met mij. Of neem ik alles maar weer op mijn schouders en zet mezelf opzij terwille van mijn ouders?
met mijn zus heeft hij het er ook wel over gehad, maar zij zegt niet veel. Logisch! Dan moet ze toegeven wat ze allemaal gedaan heeft. en ze heeft duidelijk haar charme. Mooie woorden waardoor ik niet meer geloofd wordt. en mijn vader dus gauw geneigd is "partij" te kiezen voor haar.
Daar komt bij dat ik ook in conflict kom naar mijn ouders/jeugd toe. Alles draaide vroeger om mijn moeder, en wij konden ons maar aanpassen en waren minder belangrijk dat mijn moeder. Maar dat zal hij nooit van me horen. De tijd is niet meer terug te draaien en het lijkt me vreselijk dat je altijd gedacht hebt dat hij een leuk gezinnetje had en op 81 jarige leeftijd te horen krijgen dat het helemaal niet leuk was!
Mocht de nood echt aan de man komen, één van mijn ouders zo ziek worden dat ze onze beide hulp nodig hebben dan zal ik me er tijdelijk overheen zetten. en we zullen hun terzijnde tijd ook zij een zij begraven, maar zo is de situatie nu nog niet.
Willen jullie me helpen meedenken hoe ik dit zo positief mogelijk oplos, zonder dat er een beerput opengetrokken word?
advies gevraagd
Moderator: Moderators
-
Jinny
Re: advies gevraagd
Vuurdoorn, dit is een hele lastige kwestie, ik kan je er niet mee helpen.
Ik doe je een PB.
Ik doe je een PB.
-
collegavanerik
- Superposter
- Berichten: 6347
- Lid geworden op: 31 mar 2005 22:59
- Locatie: Zuid Holland
Re: advies gevraagd
Maak met je zus duidelijke zakelijke afspraken over de zorg voor je ouders, net zoals gescheiden partners afspraken over hun kinderen kunnen maken.
Maak duidelijk dat dit voor wat jou betreft haar laatste kans is.
Houd het zakelijk.
Houdt ze zich niet aan die afspraken, bespreek dat dan met je ouders.
Maak duidelijk dat dit voor wat jou betreft haar laatste kans is.
Houd het zakelijk.
Houdt ze zich niet aan die afspraken, bespreek dat dan met je ouders.
Hebr 6: 5 wie het weldadig woord van God en de kracht van de komende wereld ervaren heeft 6 en vervolgens afvallig is geworden, kan onmogelijk een tweede maal worden bekeerd.
Als er een almachtige god bestaat, dan is hij een sadist.
Re: advies gevraagd
De opmerking van CVE lijkt me in deze situatie het meest voor de hand liggend. Heel veel sterkte. Wat ik heel positief vindt is dat je hier om advies vraagt. Ook al is het voor een buitenstaander moeilijk om je in te leven in jouw situatie.vuurdoorn schreef:
Mocht de nood echt aan de man komen, één van mijn ouders zo ziek worden dat ze onze beide hulp nodig hebben dan zal ik me er tijdelijk overheen zetten. en we zullen hun terzijnde tijd ook zij een zij begraven, maar zo is de situatie nu nog niet.
Willen jullie me helpen meedenken hoe ik dit zo positief mogelijk oplos, zonder dat er een beerput opengetrokken word?
Groetjes,
Piet
Religie: Jezelf elke dag voorliegen tot je erin gaat geloven!
Re: advies gevraagd
Kan je een vertrouwenspersoon in je omgeving vinden. Wellicht een tante? Huisarts? Iemand die misschien ook met je ouders kan praten.
Israëlisch politiek is de splijtzwam van de wereld.
Re: advies gevraagd
*
Je geeft het zelf aan:
er met iemand over praten die je helpt alles op een rijtje te zetten, dat zou helpen.
Als je dat wilt (en duidelijk vraagt!) kan een gesprek eventueel bij jouw thuis plaatsvinden.
*
Je geeft het zelf aan:
er met iemand over praten die je helpt alles op een rijtje te zetten, dat zou helpen.
Wellicht zo iemand:vuurdoorn schreef:Ik moet even mijn gedachten op een rijtje zetten, en er is thuis niemand waar ik er mee over praten kan, dus ik schakel jullie even in om de boel op een rijtje te krijgen.
<< >>
Willen jullie me helpen meedenken hoe ik dit zo positief mogelijk oplos,
zonder dat er een beerput opengetrokken word?
- Iemand die je kunt vertrouwen
- Iemand die zich nergens mee gaat bemoeien
- Iemand die niet persoonlijk betrokken is
- iemand waarvan je niet hoeft te vrezen dat die misschien achteraf 'een mes in rug prikt'.
Als je dat wilt (en duidelijk vraagt!) kan een gesprek eventueel bij jouw thuis plaatsvinden.
*
(\__/)
(='.'=)
(")_(")
(='.'=)
(")_(")
- Freedom's just another word for nothing left to lose!
*
What is mind? No matter! If you don't mind, it doesn't matter ...
What is matter? Never mind: Consciousness matters: Nothing Else Matters!
- Materie ...
- ... bestaat niet!?!?
- Materie ...
-
BadAssChick
- Ervaren pen
- Berichten: 773
- Lid geworden op: 21 feb 2011 20:01
- Locatie: purmerend
Re: advies gevraagd
ik vind dit moeilijk vuurdoorn
ik heb zelf ook 2 meiden en die verschillen ook erg veel van mekaar ,en voor je ouders is het idd ook moeilijk want ze komen tussen 2 vuren te zitten
zoals andere al zeggen ,misschien kan je een vertrouwenspersoon vinden met wie je kan praten
en wat de zorg van je moeder betreft...houdt het idd zakelijk naar je zusje toe met duidelijke en vaste afspraken...
heb je er al is aan gedacht om alles op te schrijven...in de vorm van een brief ofzo...en als de tijd rijp is die te laten lezen door je ouders en eventueel je zusje . schrijven lucht vaak erg op,dan is het teminste ffies uit je hoofd
ik wens je heel veel sterkte
ik heb zelf ook 2 meiden en die verschillen ook erg veel van mekaar ,en voor je ouders is het idd ook moeilijk want ze komen tussen 2 vuren te zitten
zoals andere al zeggen ,misschien kan je een vertrouwenspersoon vinden met wie je kan praten
en wat de zorg van je moeder betreft...houdt het idd zakelijk naar je zusje toe met duidelijke en vaste afspraken...
heb je er al is aan gedacht om alles op te schrijven...in de vorm van een brief ofzo...en als de tijd rijp is die te laten lezen door je ouders en eventueel je zusje . schrijven lucht vaak erg op,dan is het teminste ffies uit je hoofd
ik wens je heel veel sterkte
Je kunt niet de Ultieme Realiteit veranderen, maar je kunt wel veranderen hoe je deze ervaart.
Met een paard onder je kont, kom je ook de wereld rond.
http://www.robustiano.nl" onclick="window.open(this.href);return false;
Met een paard onder je kont, kom je ook de wereld rond.
http://www.robustiano.nl" onclick="window.open(this.href);return false;
Re: advies gevraagd
Dank jullie wel voor jullie reacties. het advies van CvE zal ik zeker meenemen!
Ik zit verdorie de hele avond te janken! het is zo oneerlijk allemaal! wel de leuke lieve dochter spelen die alle mogelijke moeite doet om contact met mij te krijgen en niet haar eigen rol, haar eigen aandeel erin vertellen. En weer ben ik de kwaaie pier, weer krijg ik de verwijten, weer wordt aan mij gevraagd om mezelf maar opzij te zetten voor mijn moeder!
Ik had het mooi op de rit. Veel van me af kunnen schrijven op een forum voor narcisme. jeugd allang voorbij, ex allang vergeten en vergeven, geen contact met zus. Ik weet eindelijk wie ik ben en wat ik wil en het gezeik begint gewoon van voor af aan!
Ik denk dat ik mijn vader heel duidelijk moet maken dat het nooit meer goed komt tussen mijn zus en mij. Dat ik het heel verdrietig vind, maar het is niet mijn schuld! Ik hoop dat ik morgen goed met hem kan praten, maar ben zo bang dat ik er dingen uitgooi die ik eigenlijk niet wil. Een beerput open trek die eigenlijk al open is.
Ik zit verdorie de hele avond te janken! het is zo oneerlijk allemaal! wel de leuke lieve dochter spelen die alle mogelijke moeite doet om contact met mij te krijgen en niet haar eigen rol, haar eigen aandeel erin vertellen. En weer ben ik de kwaaie pier, weer krijg ik de verwijten, weer wordt aan mij gevraagd om mezelf maar opzij te zetten voor mijn moeder!
Ik had het mooi op de rit. Veel van me af kunnen schrijven op een forum voor narcisme. jeugd allang voorbij, ex allang vergeten en vergeven, geen contact met zus. Ik weet eindelijk wie ik ben en wat ik wil en het gezeik begint gewoon van voor af aan!
Ik denk dat ik mijn vader heel duidelijk moet maken dat het nooit meer goed komt tussen mijn zus en mij. Dat ik het heel verdrietig vind, maar het is niet mijn schuld! Ik hoop dat ik morgen goed met hem kan praten, maar ben zo bang dat ik er dingen uitgooi die ik eigenlijk niet wil. Een beerput open trek die eigenlijk al open is.
Re: advies gevraagd
Hey vuurdoorn. Ik weet niet genoeg van je verhaal om me er iets bij in te beelden, maar wellicht dat je je vader kan laten zien wat jouw kant van het verhaal is en dat zo oprecht mogelijk? Niet fel tegenover je zus ageren, maar vertellen hoe jij de dingen ziet? Hoe dan ook, veel sterkte!
Edwards: Why the big secret? People are smart. They can handle it.
Kay: A person is smart. People are dumb, panicky dangerous animals and you know it.
Men in Black
Kay: A person is smart. People are dumb, panicky dangerous animals and you know it.
Men in Black
Re: advies gevraagd
@vuurdoorn,
Beheers bij het gesprek met je vader je emoties. Praat niet over schuld. Want dat is de trigger die je naar je emoties leidt.
Succes en sterkte ermee.
Beheers bij het gesprek met je vader je emoties. Praat niet over schuld. Want dat is de trigger die je naar je emoties leidt.
Succes en sterkte ermee.
🕉️ Reïncarnatie is de verbindende factor binnen het bewustzijnsproces van de mens ☯️
-
collegavanerik
- Superposter
- Berichten: 6347
- Lid geworden op: 31 mar 2005 22:59
- Locatie: Zuid Holland
Re: advies gevraagd
tip: schrijf je vader een brief, laat hem die lezen terwijl je er zelf bij zit, dan kun je gelijk vragen van hem beantwoorden.vuurdoorn schreef:Dank jullie wel voor jullie reacties. het advies van CvE zal ik zeker meenemen!
Ik zit verdorie de hele avond te janken! het is zo oneerlijk allemaal! wel de leuke lieve dochter spelen die alle mogelijke moeite doet om contact met mij te krijgen en niet haar eigen rol, haar eigen aandeel erin vertellen. En weer ben ik de kwaaie pier, weer krijg ik de verwijten, weer wordt aan mij gevraagd om mezelf maar opzij te zetten voor mijn moeder!
Ik had het mooi op de rit. Veel van me af kunnen schrijven op een forum voor narcisme. jeugd allang voorbij, ex allang vergeten en vergeven, geen contact met zus. Ik weet eindelijk wie ik ben en wat ik wil en het gezeik begint gewoon van voor af aan!
Ik denk dat ik mijn vader heel duidelijk moet maken dat het nooit meer goed komt tussen mijn zus en mij. Dat ik het heel verdrietig vind, maar het is niet mijn schuld! Ik hoop dat ik morgen goed met hem kan praten, maar ben zo bang dat ik er dingen uitgooi die ik eigenlijk niet wil. Een beerput open trek die eigenlijk al open is.
Hebr 6: 5 wie het weldadig woord van God en de kracht van de komende wereld ervaren heeft 6 en vervolgens afvallig is geworden, kan onmogelijk een tweede maal worden bekeerd.
Als er een almachtige god bestaat, dan is hij een sadist.
Re: advies gevraagd
[Kwoten van de hele brief overbodig.
vr. gr. Rereformed]
Uit dat geen wat je schrijf lees ik dat jouw ouders al een gevorderde leeftijd hebben en schat in dat jij en je zus zo rond de middelbare leeftijd zitten. Waarschijnelijk hebben jullie zelf kinderen.
De oorzaak ligt dan (denk ik ) in een gecompliceerd verleden.
Je kan jezelf afvragen wat jij zelf nu feitelijk wilt. Voor zover ik het begrijp heb jij in feite al (gedeeltelijk) je gedachten hierover bepaald. Kort gezegd wil je er voor jouw ouders zijn en heb je het gehad met je zus.
Kijk wat je ouders en je zus denken of doen heb jij maar weing vat op. Jij kan (en mag?) niet iets veranderen aan jouw zus en ouders. Zij zijn verantwoordelijk voor zichzelf. Jou vader kent jou maar ook jouw zus al een hele tijd en hij zal zef in moeten schatten wat nu werkelijk is en wat uit ego en emotie wordt geroepen. Het enige wat jij kunt doen is jezelf afvragen of dat geen wat jij doet (nog) past bij dat geen waar je naar handelt. Als jij met jezelf in conflict komt is erger dan het conflict met je ouders of je zus. Als jij naar jezelf toe integer en met een goede grondhouding handelt is dit de grondslag voor een (vanaf jou kant gezien) goede relatie met wie dan ook. Als anderen het dan niet eens zijn met je, nou ja dan ligt het probleem niet meer bij jou.
Als jou zus liegt ( naar jou toe), dan zou je haar op den duur kunnen vergeven omdat je nooit zeker bent of zij dit bewust of expres heeft gedaan
Maar als jij naar je zelf toe liegt wat dan?
Je weet immer dat je jezelf geweld aandoet!! Jezelf kun je dus nooit vergeven en blijf je met een rot gevoel zitten.
Ondanks alle emoties en gevoelens moet je voor jezelf kiezen, Tenslotte ben jij de baas over jezelf en is jouw leven het enige wat voor jou telt. Waarschijnelijk heb je zelf ook een gezin of dergelijke. Die hebben meer recht op jouw aandacht en energie dan wie dan ook.
Kennelijk heeft jouw zus een of ander probleem( denk ik want ik ken allleen jouw versie van het verhaal) zij is probleem eigenaar en moet dit zelf oplossen. Niet zo goed als dat jouw kinderen ook een deel van jouw probemen zijn is dat ook voor jouw ouders. Je hopeft ze dus niet te beschermen.
Blijf vrij denken!
Ik hoop dat je iets aan mijn verhaal hebt
Ben gelukkig
groeten Thomas
vr. gr. Rereformed]
Uit dat geen wat je schrijf lees ik dat jouw ouders al een gevorderde leeftijd hebben en schat in dat jij en je zus zo rond de middelbare leeftijd zitten. Waarschijnelijk hebben jullie zelf kinderen.
De oorzaak ligt dan (denk ik ) in een gecompliceerd verleden.
Je kan jezelf afvragen wat jij zelf nu feitelijk wilt. Voor zover ik het begrijp heb jij in feite al (gedeeltelijk) je gedachten hierover bepaald. Kort gezegd wil je er voor jouw ouders zijn en heb je het gehad met je zus.
Kijk wat je ouders en je zus denken of doen heb jij maar weing vat op. Jij kan (en mag?) niet iets veranderen aan jouw zus en ouders. Zij zijn verantwoordelijk voor zichzelf. Jou vader kent jou maar ook jouw zus al een hele tijd en hij zal zef in moeten schatten wat nu werkelijk is en wat uit ego en emotie wordt geroepen. Het enige wat jij kunt doen is jezelf afvragen of dat geen wat jij doet (nog) past bij dat geen waar je naar handelt. Als jij met jezelf in conflict komt is erger dan het conflict met je ouders of je zus. Als jij naar jezelf toe integer en met een goede grondhouding handelt is dit de grondslag voor een (vanaf jou kant gezien) goede relatie met wie dan ook. Als anderen het dan niet eens zijn met je, nou ja dan ligt het probleem niet meer bij jou.
Als jou zus liegt ( naar jou toe), dan zou je haar op den duur kunnen vergeven omdat je nooit zeker bent of zij dit bewust of expres heeft gedaan
Maar als jij naar je zelf toe liegt wat dan?
Je weet immer dat je jezelf geweld aandoet!! Jezelf kun je dus nooit vergeven en blijf je met een rot gevoel zitten.
Ondanks alle emoties en gevoelens moet je voor jezelf kiezen, Tenslotte ben jij de baas over jezelf en is jouw leven het enige wat voor jou telt. Waarschijnelijk heb je zelf ook een gezin of dergelijke. Die hebben meer recht op jouw aandacht en energie dan wie dan ook.
Kennelijk heeft jouw zus een of ander probleem( denk ik want ik ken allleen jouw versie van het verhaal) zij is probleem eigenaar en moet dit zelf oplossen. Niet zo goed als dat jouw kinderen ook een deel van jouw probemen zijn is dat ook voor jouw ouders. Je hopeft ze dus niet te beschermen.
Blijf vrij denken!
Ik hoop dat je iets aan mijn verhaal hebt
Ben gelukkig
groeten Thomas
Re: advies gevraagd
Bedankt voor jullie reacties.
thomas, je slaat de spijker op zijn kop!
Ik heb het gevoel dat mijn moeder me wel begrijpt (hoewel ze zelf eigenlijk net zo is) In september was mijn vader jarig en het grootste kado was natuurlijk wij weer samen op zijn verjaardag. Logisch. en mijn zus wilde wel, want dat had ze gisteren nog verteld en ze begreep het ook niet want ze had toch exuses aangeboden? Ik heb toen zitten janken van woede war zij bij waren. Exuses aanbieden en er gelijk bij zeggen dat het door mij kwam, want ik had 35 jaar geleden gezegt....... zijn geen exuses.
Ze heeft me toen ook gezegd dat ik het maar los moest laten, want zo ging ik er zelf onderdooor en mijn gezin had me nodig.
Mijn vader is een iets ander verhaal. Het is op zich een lieve zorgzame man waar ik altijd gek op was. Maar zijn leven draaide om mijn moeder. we hebben onze hele jeugd gehoord je moeder is zo kwetsbaar, je moeder kan niet tegen verdriet, je moeder kan niet tegen ruzie.... en zelfs in situaties waarin mijn moeder totaal onredelijk was tegen ons koos hij partij voor mijn moeder. het gevoel van mijn moeder was belangrijker dan ons gevoel. en soms neem ik hem dit ontzettend kwalijk. Maar ik weet ook wel dat het geen opzet van hem is geweest. Hij heeft gewoon niet door gehad wat hij er ons mee aan deed.
en nu speelt dat weer. Mijn zus en ik hebben geen contact meer en "zijn meisje" gaat eraan kapot in het ziekenhuis. Of ik mijn gevoel maar weer opzij wil zetten voor mijn moeder a.h.w. En ik doe het niet meer. Ik heb hem ook gezegd dat IK er ook ben, dat IK ook gevoel heb en dat IK er niet meer tegen kan.
Het lastige is dat hij mijn zus idd ook goed kent, en ze is als een rasechte narciste een ontzettend charmante vrouw naar de buiten wereld. Ze weet de dingen zo mooi te vertellen dat zij eerder geloofd wordt dan een ander die iets heel anders verteld. En dat moet ik nu doen. Ik moet hem een kant laten zien van mijn zus die helemaal niet mooi is. Een kant wat hij nauwelijks kan geloven. en ik kan het zelf nauwelijks geloven dat ze zo in elkaar zit. Ik vind hetzelf vrij normaal dat als iemand kritiek op je heeft of tegen je zegt dat ik hem/haar gekwets heb dat ik daar wat mee moet doen. Omdat je anders grote problemen krijgt met de relatie. en zij heeft dus alles van zich afgeschoven. Met dit als gevolg. Het is idd haar probleem. ik weet van mezelf dat ik eerlijk en oprecht ben geweest, me 4 jaar voor haar ingezet heb om de relatie weer goed te krijgen en het is genoeg!
Maar ik vind het wel heel lastig om mijn vader dingen te vertellen. Maar doe ik dat niet, dan zal ik de kwade pier zijn. dan doe ik mezelf te kort.
Maar ik moet wel zeggen dat ik nu mijn moeder in het ziekenhuis ligt, en er zorgen om hun zijn (Ze zijn 77 en 81) ik wel een echte zus mis om de zorg mee te delen. Ik voel me nu a.h.w. een enigst kind.
bedankt voor jullie reacties en fijn dat ik even van me af kan schrijven. Het is toch niet niks.
thomas, je slaat de spijker op zijn kop!
Ik heb het gevoel dat mijn moeder me wel begrijpt (hoewel ze zelf eigenlijk net zo is) In september was mijn vader jarig en het grootste kado was natuurlijk wij weer samen op zijn verjaardag. Logisch. en mijn zus wilde wel, want dat had ze gisteren nog verteld en ze begreep het ook niet want ze had toch exuses aangeboden? Ik heb toen zitten janken van woede war zij bij waren. Exuses aanbieden en er gelijk bij zeggen dat het door mij kwam, want ik had 35 jaar geleden gezegt....... zijn geen exuses.
Ze heeft me toen ook gezegd dat ik het maar los moest laten, want zo ging ik er zelf onderdooor en mijn gezin had me nodig.
Mijn vader is een iets ander verhaal. Het is op zich een lieve zorgzame man waar ik altijd gek op was. Maar zijn leven draaide om mijn moeder. we hebben onze hele jeugd gehoord je moeder is zo kwetsbaar, je moeder kan niet tegen verdriet, je moeder kan niet tegen ruzie.... en zelfs in situaties waarin mijn moeder totaal onredelijk was tegen ons koos hij partij voor mijn moeder. het gevoel van mijn moeder was belangrijker dan ons gevoel. en soms neem ik hem dit ontzettend kwalijk. Maar ik weet ook wel dat het geen opzet van hem is geweest. Hij heeft gewoon niet door gehad wat hij er ons mee aan deed.
en nu speelt dat weer. Mijn zus en ik hebben geen contact meer en "zijn meisje" gaat eraan kapot in het ziekenhuis. Of ik mijn gevoel maar weer opzij wil zetten voor mijn moeder a.h.w. En ik doe het niet meer. Ik heb hem ook gezegd dat IK er ook ben, dat IK ook gevoel heb en dat IK er niet meer tegen kan.
Het lastige is dat hij mijn zus idd ook goed kent, en ze is als een rasechte narciste een ontzettend charmante vrouw naar de buiten wereld. Ze weet de dingen zo mooi te vertellen dat zij eerder geloofd wordt dan een ander die iets heel anders verteld. En dat moet ik nu doen. Ik moet hem een kant laten zien van mijn zus die helemaal niet mooi is. Een kant wat hij nauwelijks kan geloven. en ik kan het zelf nauwelijks geloven dat ze zo in elkaar zit. Ik vind hetzelf vrij normaal dat als iemand kritiek op je heeft of tegen je zegt dat ik hem/haar gekwets heb dat ik daar wat mee moet doen. Omdat je anders grote problemen krijgt met de relatie. en zij heeft dus alles van zich afgeschoven. Met dit als gevolg. Het is idd haar probleem. ik weet van mezelf dat ik eerlijk en oprecht ben geweest, me 4 jaar voor haar ingezet heb om de relatie weer goed te krijgen en het is genoeg!
Maar ik vind het wel heel lastig om mijn vader dingen te vertellen. Maar doe ik dat niet, dan zal ik de kwade pier zijn. dan doe ik mezelf te kort.
Maar ik moet wel zeggen dat ik nu mijn moeder in het ziekenhuis ligt, en er zorgen om hun zijn (Ze zijn 77 en 81) ik wel een echte zus mis om de zorg mee te delen. Ik voel me nu a.h.w. een enigst kind.
bedankt voor jullie reacties en fijn dat ik even van me af kan schrijven. Het is toch niet niks.
Re: advies gevraagd
Ik heb vanmiddag een emotioneel maar goed gesprek gehad met mijn vader. Hij begon nergens over dus ik heb de vraag maar gesteld of hij het nog over mijn zus wilde hebben. Eigenlijk niet, maar hij vond wel dat ik me hierin vastbeet, dat mijn ex mij kapot gemaakt had en daardoor dus overemotioneel op mijn zus reageerde.
Toen ben ik op een rustige manier gaan vertellen wat er eigenlijk allemaal gebeurd was en hoe ze door altijd alles maar van zich af te schuiven mijn gevoel voor haar volledig kapot gemaakt heeft. Dat ik het wel wil, maar gewoon niet meer kan. De tranen kwamen natuurlijk toch en ik zat gewoon te snikken op een gegeven moment. Vooral de verwijten naar mij toe deden zo zeer.
Van die tranen is hij wel heel erg geschrokken, hij voelde zich schuldig want hij was er over begonnen en vroeg zich af of ik hierbij geen hulp nodig had om het te verwerken. En dat hoeft niet, zolang ik maar niet geconfronteerd wordt met mijn zus.
Het is hem duidelijk geworden denk ik. De afspraak is nu dat hij er niet meer over begint, en zal zorgen dat we niet samen op het bezoekuur komen. En ook hij trok nu de conclusie dat als het me echt zo hoog zat dat ik het los moest laten, omdat het hem wel duidelijk was dat ik er zo aan onderdoor ga, Hij had graag willen bemiddelen tussen mij en mijn zus, maar ziet nu wel in dat dit niet meer uit te praten is.
We zijn uit elkaar gegaan met een dikke knuffel.
En toevallig belde ze net tijdens het gesprek. En alleen het horen van haar stem gaf me al de kriebels.
Jullie woorden hebben me goed gedaan en ik heb ze in mijn achterhoofd meegenomen.
Toen ben ik op een rustige manier gaan vertellen wat er eigenlijk allemaal gebeurd was en hoe ze door altijd alles maar van zich af te schuiven mijn gevoel voor haar volledig kapot gemaakt heeft. Dat ik het wel wil, maar gewoon niet meer kan. De tranen kwamen natuurlijk toch en ik zat gewoon te snikken op een gegeven moment. Vooral de verwijten naar mij toe deden zo zeer.
Van die tranen is hij wel heel erg geschrokken, hij voelde zich schuldig want hij was er over begonnen en vroeg zich af of ik hierbij geen hulp nodig had om het te verwerken. En dat hoeft niet, zolang ik maar niet geconfronteerd wordt met mijn zus.
Het is hem duidelijk geworden denk ik. De afspraak is nu dat hij er niet meer over begint, en zal zorgen dat we niet samen op het bezoekuur komen. En ook hij trok nu de conclusie dat als het me echt zo hoog zat dat ik het los moest laten, omdat het hem wel duidelijk was dat ik er zo aan onderdoor ga, Hij had graag willen bemiddelen tussen mij en mijn zus, maar ziet nu wel in dat dit niet meer uit te praten is.
We zijn uit elkaar gegaan met een dikke knuffel.
En toevallig belde ze net tijdens het gesprek. En alleen het horen van haar stem gaf me al de kriebels.
Jullie woorden hebben me goed gedaan en ik heb ze in mijn achterhoofd meegenomen.