Wat lees je nu?

[lost and not found yet!]

Haha, net tweedehands besteld: Maarten 't Hart, Wie God verlaat heeft niets te vrezen. Ben benieuwd!

Brusselmans.

Hey! snap ikn niet! Brusselmans vs 't Hart? Wat bedoel je?

[Tomaat]

Georges Perec - Het leven een gebruiksaanwijzing (absolute aanrader)

Fantastische roman . Verder nog een boek over het bewerken en verwerken van marmer in de Griekse oudheid, welke ik voor veel teveel geld in het nieuwe acropolismuseum heb gekocht!

[CXT]

Momenteel ben ik me enigszins aan het verdiepen in de filosofie van het Satanisme, welke me erg aanspreekt. Er zijn dingen waar ik het niet mee eens ben, maar die negeer ik mooi even.

The Devil's Notebook - Anton Szandor LaVey (stichter van de Satanskerk)

Satanic Scriptures - Peter H. Gilmore (opvolger van LaVey)

[Cluny]

Verder nog een boek over het bewerken en verwerken van marmer in de Griekse oudheid, welke ik voor veel teveel geld in het nieuwe acropolismuseum heb gekocht!

Dat lijkt mij een interessant boek.
En ben je er al achter?
Of de Cannelures vooraf aangebracht worden of achteraf?
Dat is best wel belangrijk om te weten.
Ik weet nu al dat als ik dat boek in de kringloop zie, ik deze in mijn blauwe plastic mandje doe.

[Destinesia]

Haha, net tweedehands besteld: Maarten 't Hart, Wie God verlaat heeft niets te vrezen. Ben benieuwd!

Liep nog geen dag later 's morgens na mijn nachtdienst "De Slegte" in waar een eveneens een 2e hands exemplaar mij toelachte.

Ben halverwege nu.

[yopi]

Wat ik onlangs herlezen heb is 'Het heilig vuur' van Peter Sloterdijk.
Een analyse van de monotheïtische godsdiensten vanuit filosofisch en cultuurwetenschappelijke perspectieven ..
Ik ben benieuwd of iemand op dit forum dat boek ook gelezen heeft.
Ik vond het wel een 'openbaring' (als ik dat woord ff mag lenen).

[lost and not found yet!]

Haha, net tweedehands besteld: Maarten 't Hart, Wie God verlaat heeft niets te vrezen. Ben benieuwd!

Liep nog geen dag later 's morgens na mijn nachtdienst "De Slegte" in waar een eveneens een 2e hands exemplaar mij toelachte.

Ben halverwege nu.

Mazzelaar! Ik ben ook halverwege, net het hoofdstuk van de brede en de smalle weg gelezen! Hilarisch! Als ik er tijd voor heb type ik het hoofdstuk wel even neer!

[Solist]

John Kenneth Galbraith : Anatomie van de macht .(1984)

[lost and not found yet!]

Haha, net tweedehands besteld: Maarten 't Hart, Wie God verlaat heeft niets te vrezen. Ben benieuwd!

Liep nog geen dag later 's morgens na mijn nachtdienst "De Slegte" in waar een eveneens een 2e hands exemplaar mij toelachte.

Ben halverwege nu.

Mazzelaar! Ik ben ook halverwege, net het hoofdstuk van de brede en de smalle weg gelezen! Hilarisch! Als ik er tijd voor heb type ik het hoofdstuk wel even neer!

Lees ze!

De brede en de smalle weg, door Maarten ’t Hart.

Regelmatig betrad ik in mijn jeugd hervormde, gereformeerde of zelfs christelijk gereformeerde huiskamers waar de plaat van de brede en de smalle weg aan de muur hing. Ik heb die plaat altijd aandachtig bestudeerd en ook regelmatig de tekst opgeslagen die aan de plaat ten grondslag ligt. De tekst is overigens maar kort, en luidt: Gaat in door de enge poort, want wijd is de poort, en breed is de weg , die tot het verderf leidt, en velen zijn er, die daardoor ingaan; want eng is de poort, en smal de weg, die ten leven leidt, en weinigen zijn er, die hem vinden. (Mattheus 7 vers 13 en 14)
In feite is dit natuurlijk een opmerkelijke tekst. Ten eerste wordt er niet gesproken over het dogma dat je “door het geloof alleen” tot behoud kunt komen. In tegendeel, je moet een eng poortje zien te vinden en een smal weggetje aflopen, en dan komt het vanzelf wel goed. Ten tweede veronderstelt de tekst duidelijk zelfwerkzaamheid. Je moet zelf die enge poort zien te vinden, en er door ingaan. Daarbij is van hulp van God geen sprake, laat staan dat Hij je uitverkiest om die enge poort binnen te gaan.
Blijkbaar is dit zo’n tekst waarover Flusser opmerkt dat Jezus zoveel uitspraken deed die zich met latere ontwikkelingen van het christendom niet laten rijmen. Ook merkt hij terecht op: “Het is opvallend dat de Jezus van de synoptici in het algemeen zo weinig gemeen heeft met de geloofsuitspraken van de kerken, ook van de oerkerk”
De tekst moge dan niet reppen over “door het geloof alleen” en evenmin over het menselijk onvermogen iets aan zijn eigen verkiezing dan wel verwerping te veranderen, toch heeft hij de rechtzinnige gereformeerden altijd enorm aangesproken. Vandaar dat je die opmerkelijke plaat in zoveel orthodoxe huiskamers zag hangen.
Die plaat is overigens reuze komisch. Op de brede weg zie je mensen wandelen die een balzaal, een schouwburg en een casino aandoen. Ook ontwaar je een aandoenelijk kraampje waar je een lot kunt trekken. Aan het einde van de weg zie je ook veel oorlogsgeweld, maar het is bepaald onbijbels om dat op de brede weg te situeren. In geen enkel ander boek ter wereld wordt zoveel door God gesanctioneerd wapengekletter beschreven als in het Oude Testament.
Op de smalle weg zijn, behalve een smalle trap en een smal bruggetje (beide met leuning!), een kerkgebouw, een kinderhuis, een zondagsschool en een diaconessenhuis te zien.
Wat is het eigenaardig dat de rechtzinnig gereformeerden er kennelijk zo vast van overtuigd waren (en zijn) dat iemand die ongelovig wordt zich terstond naar balzaal, schouwburg en casino zal begeven. (In het Maassluis van mijn jeugd bestonden zulke lokaliteiten overigens niet, daar betrad je vanzelf de smalle weg!) Ik ben al dertig jaar verstokt ongelovig, maar ik ben nog nooit in een balzaal geweest, heb mij nooit naar een casino begeven, heb nooit een (kras)lot gekocht, huiver nog altijd als ik over de drempel van een cafe stap en heb nog nooit de minste aanvechting gevoeld om me naar een schouwburg te begeven. Goed, ik ben een enkele keer naar de opera geweest, maar ik geef er de voorkeur aan om thuis, met de partituur op schoot, naar een opera te luisteren. Alles wat op de brede weg te zien is, heeft, al ben ik nog zo’n groot zondaar, niet de minste aantrekkingskracht voor mij. En wat opmerkelijk genoeg op de brede weg ontbreekt en voor mij synoniem is met zonde, dat zijn aantrekkelijke hoeren. Blijkbaar vond de tekenaar van deze fameuze plaat het toch te gewaagd om veile vrouwen af te beelden.
Wat op de smalle weg te zien is – een kinderhuis, een ziekenhuis, een zondagsschool, een kerk – oogt onschuldig en maakt absoluut niet de indruk van “eng” of “smal”. Goed, in een zondagsschool zal men mij niet gauw vinden, maar onlangs ben ik nog in het Diaconessenhuis te Leiden voor mijn hartritmestoornissen behandeld en niets doe ik liever dan orgelspelen in een lege kerk.
Wat mij altijd weer frappeert is dat er, sinds ik ongelovig ben, totaal niets in mijn leven is veranderd. Ik leef nog precies zo braaf en oppassend als in mijn jeugd. Wat ik toen het liefst deed, lezen, schrijven, musiceren (je ziet er nog op de brede nog op de smalle weg ook maar iets van terug), doe ik nog altijd het liefst. Ik ben niet veranderd in een liederlijke, hoererende, dobbelende, gokkende, zuipende, in de goot verrottende zondaar. Goed, ik mag graag af en toe op een zonnige zondagmorgen mijn tuintje wieden, maar ten eerste houd ik de zondagsheiliging voor totaal onbijbels en ten tweede wieden de twee vrome rooms-katholieken die bij mij een stukje grond pachten, ook graag op zondagmorgen hun tuintje, dus zo erg is dat zondagse schoffelen blijkbaar niet.
Het maakt kortom niets uit of je gelovig dan wel ongelovig bent. Er verandert totaal niets in je leven. Bij geloven staan er wat aminozuren in de hersenen de andere kant op gericht, waardoor ze God, Jezus en eventueel de drijvende bijl voor waar aannemen, maar dat is ook het enige verschil tussen gelovigen en ongelovigen. Gelovigen begeven zich vandaag de dag en masse naar balzaal, casino en schouwburg, en krassen dat de stukken eraf vliegen. Ongelovigen zitten in koude kerkgebouwen de hele Mattheuspassie uit. De brede en de smalle weg – wat een onbedaarlijke apekool!

[siger]

John Kenneth Galbraith : Anatomie van de macht .(1984)

Galbraith! Ooit in de seventies nog zijn The Affluent Society gelezen. Een van die boeken die je een blijvend duwtje geven.

[Solist]

Galbraith komt tot de conclusie :
salaris verhogingen bij om het even welke groep boven modaal zal een averechts effect hebben.
............
maar ik moet hem opnieuw helemaal doorspitten.

[a.r.]

Michel Onfray's "Antieke wijsgeren", het eerste deel van een zesdelige serie (deel twee staat ook al in de kast) Onfray's Atheologie was voor mij een buitengewoon leesbaar boek en na "reclame" op dit forum, neem me niet kwalijk ....ik weet niet meer van wie.....heb ik mij dus de eerste twee delen van deze serie aangeschaft. Het viel voor mij niet mee om het eerste stuk van deel één door te komen, maar na even doorbijten ben ik inmiddels op pagina 56 beland en begrijp ik zijn betoog stukken beter en beginnen (voor mij) puzzelstukjes wéér (eens) op hun plaats te vallen.

II
Democrates
en "Het genieten van zichzelf"

abusievelijk presocrates
Een filosoof abusievelijk in een hokje van de filosofiegeschiedenis dwingen, ontkracht zijn ideeen en kan zelfs zijn originaliteit schaden. Een reputatie is altijd terug te brengen tot de som van de opeengestapelde misverstanden over iemand, net zoals er gesproken wordt over een presocratische Democritus. De zaak lijkt beklonken, want encyclopedieen, geschiedenissen en andere normatieve instrumenten getuigen ervan: De filosoof wordt in het rijtje van presocratici geplaatst, een term waarvan de etymologie zonder omhaal wijst op op denkers die actief zijn geweest vóór Socrates. Dezelfde perverse invloed geldt voor het concept "kleine Socratici" of zelfs "mindere Socratici" waardoor mensen bij elkaar in een rubriek worden ondergebracht die niet veel overeenkomsten hebben, behalve dat ze de indruk wekken llerlingen of volgelingen te van of gefascineerd worden door de persoonlijkheid van de man die meester van Plato zou zijn geweest. Zo is het met Aeschines, Antithenes, Aristippus, Euclides, Phaedo en enige retoren, cynici, cyrenaici en Megarici, ze zijn niet in één categorie onder te brengen. Ze hebben allen gemeen dat hun filosofiegeschiedenis wordt geschreven volgens een op het christendom gelijkend principe, waarin Socrates de messias is, een soort heidense Jezus Christus, vanaf wie de tijd in tweeen is gedeeld: vóór hem en na ná hem. De kwalificaties "presocratici" en "kleine Socratici" komen voort uit deze iedeologische breuk. Met deze worden subtiliteit, verschillen, bijzondere kenmerken van deze scholen, individuen en hun eigen ontwikkeling weggepoetst om op kunstmatige wijze ordening aan te brengen en diversiteiten eenvoudigweg de nek om te draaien. Dit bundelen heeft ook een groot voordeel: Het wordt veel gemakkelijker je van iemand te ontdoen.
Democritus dus. In het dikke deel van de Pléiade, de Franse serie klassieke werken, met alle geschriften en fragmenten van filosofen uit de categorie "presocratici", is ook het overgebleven corpus van de filosoof uit Abdera opgenomen. Logischerwijs is te verwachten dat onder dit kopje iedereen zou zijn opgenomen die heeft gedacht, geschreven en gewerkt vóór Socrates_ of het nu zijn geboortedatum, zijn bloeiperiode of zijn sterfdatum is. Hier volgen de data van Socrates: Geboren in 469 v. Chr en in 399 overleden aan een disi van het welbekende democratische gif. Hoe staat het met Democritus? Tegen 460 kwam hij op de wereld, tegen 356 ging hij. De rekensom lijkt simpel: al zijn dit data bij benadering, dan nog is Democratus wel jonger dan Socrates, maar het verschil is slechts tien jaar en als de laatste overlijdt, heeft Democratus nog 30 á veertig jaar te gaan. Wel knap voor een presocratius!

Voorzover ik nu kan zien, een aanrader!

[Rereformed]

@ a.r. Ik heb beide delen stiekem ook aangeschaft. Las het tweede boek eerst en ben in het eerste nu tot over de helft.
Het interessantst voor mij vond ik te lezen over Michel Montaigne, duidelijk een favoriet van Onfray en voor mij nog enkel bekend van naam.

Ik had er een beetje moeite mee dat Onfray nergens bronvermeldingen geeft en een hoop weet te vertellen over figuren waar nauwelijks of helemaal geen gegevens over zijn. Maar als 'appetizer' om je te gaan verdiepen in een personage -zoals ik ervoer toen ik zijn verhaal over Montaigne las- werkt hij goed.

[Tomaat]

Verder nog een boek over het bewerken en verwerken van marmer in de Griekse oudheid, welke ik voor veel teveel geld in het nieuwe acropolismuseum heb gekocht!

Dat lijkt mij een interessant boek.
En ben je er al achter?
Of de Cannelures vooraf aangebracht worden of achteraf?
Dat is best wel belangrijk om te weten.
Ik weet nu al dat als ik dat boek in de kringloop zie, ik deze in mijn blauwe plastic mandje doe.

Hehehe, Nee ik ben nog niet begonnen met lezen. Voor de uni moest ik voor een opdracht een aantal boeken bestuderen:

Aldo Rossi - De architectuur van de stad Aldo Rossi is één van de belangrijkste vertegenwoordigers tegen het modernisme van de jaren '50 en '60 en gaat in zijn boek uitgebreid in op de stadsmorfologie, de genius loci (geest van de plek) en de daarbij behorende analysemethode en voorbeelden uit zowel de VS als Duitsland, Frankrijk en natuurlijk heel veel Italie. Een must voor iedereen die zich bedreigd voelt door vinexwijken .

Alan MacEachren - How maps work Dit boek gaat over hoe mensen kaarten (zoals in de kartografie) zien en hoe je dat (mogelijk) kan optimaliseren. Het boek begint met het oog (wat zien we) en de hersenen (wat maken de hersenen ervan) en de daarbij horende grafische zaken. Voor gestaltpsychologie aanhangers is het boek zeker weten een must. Daarnaast gaat het boek in op hoe kaarten worden gezien, een aantal tips vanuit de wetenschap om kaarten te verbeteren om vervolgens te eindigen met de interpretatie van kaarten.

[doctorwho]

Niet aan het lezen maar tijdens woonwerk verkeer luisteren naar Ethiek en Evolutie van Herman Philipse. Maar liefst 8 cd's luistergenoegen.

De evolutietheorie dwingt de mens na te denken over het fundament van de menselijke moraal. Welke invloed hebben wetenschappelijke ontdekkingen vanaf 1850 op de verdere ontwikkeling van de ethiek? Hoe kunnen we altruïstisch gedrag vanuit de evolutietheorie verklaren en hoe rechtvaardigen we de moraal? Herman Philipse behandelt de relatie tussen ethiek en evolutie vanuit diverse wetenschappelijke invalshoeken: historisch, biologisch, filosofisch, speltheoretisch en antropologisch. Hij laat daarbij grote denkers uit de wetenschapsgeschiedenis de revue passeren.