organen doneren

[weetniet]

Het aantal orgaandonoren is weer toegenomen. Dat leek me altijd al een goed idee dus hup 't formulier ingevuld en een briefje in mijn portemonnee....
tot ik vandaag ineens dacht:
Mijn ene nier naar Andries Knevel, de volgende naar Rita Verdonk, mijn hart naar een varkenshouder, mijn huid naar een heavymetalhardrocker? Daar moet ik niet aan denken.
Gelukkig ben je dood als je dood bent maar vandaag dacht ik ineens: ik heb er toch niet goed over nagedacht, in mijn jeugdige menslievendheid.
Niet dat ik het wil herroepen en natuurlijk is het een goede zaak dat we zelf niets over de ontvangers te zeggen hebben, maar je moet er dus niet over gaan nadenken.
Hebben jullie dat ook weleens???

[Joe Hn]

Ehh , ... nee.

[lost and not found yet!]

Daar denk ik ook nooit over na, hoewel ik wel donor ben. En aan mijn organen hebben ze helaas tegen die tijd ook niks, want ik heb al 28 jaar diabetes type 1.
En inderdaad, wat maakt het uit wie ze krijgt, je bent toch dood. Of misschien kun je een lijstje meken waarop staat wie absoluut geen organen van je mogen hebben! Maar of dat in de praktijk werkt??

[Maria]

Geen enkel punt.
Ik keer weer tot het stof der aarde.
Maar als ik door mijn (graagg toekomstige) dood, ander leven kan redden of veraangenamen, dan vind ik dat nu heel een aangename gedachten.

Moet ik over mijn dood heen nog gaan zitten haten en oordelen?
Lijkt me het toppunt van..............
Sorry,
Heb daar geen woorden voor.

[Ongeloveloos]

Misschien kun je hier eens kijken: http://www.freethinker.nl/forum/viewtop ... 96&start=0

[siger]

Kan je ook in zo'n rariteitencircus terechtkomen als van die dokter die de wereld met opgezette lijken afreist?

[XveganxchickX]

Kan je ook in zo'n rariteitencircus terechtkomen als van die dokter die de wereld met opgezette lijken afreist?

Kun je zeker! Je moet je er wel voor opgeven...
Informeer eens bij Korperwelten, wie weet

[appelfflap]

Kan je ook in zo'n rariteitencircus terechtkomen als van die dokter die de wereld met opgezette lijken afreist?

uiteraard
je kunt je lijk ook aan universiteiten schenken zodat de aspirant artsen kunnen oefenen.

[weetniet]

Geen enkel punt.
Ik keer weer tot het stof der aarde.
Maar als ik door mijn (graagg toekomstige) dood, ander leven kan redden of veraangenamen, dan vind ik dat nu heel een aangename gedachten.

Moet ik over mijn dood heen nog gaan zitten haten en oordelen?
Lijkt me het toppunt van..............
Sorry,
Heb daar geen woorden voor.

Niet zo zwaar op de hand Mariakat, ik heb me al 20 jaar geleden opgegeven voor het goede doel. En: ik wil zelf nooit een donororgaan want ik zou niet weten waarom ik het verblijf op dit tranendal alsmaar op kunstmatige wijze zou moeten verlengen. Ik heb al een hekel aan al dat vervelende gezoen van vreemden ipv gewoon een hand geven, laat staan een orgaan van een ander in mijn lijf...brrrr.

En het gaat helemaal niet om haten of oordelen over de dood heen, zoals ik al zei, als je dood bent ben je dood. Maar als je er nu over nadenkt ......en je kunt je afvragen aan wie je bij leven een orgaan zou willen doneren als iemand erom zou vragen? En dan wordt het een heel ander verhaal, dan gaan familiezin of sympathie en antipathie wel degelijk meespreken.

En verder: de wereld is al overbevolkt. Waarom zouden we- als mensheid gesproken- alles uit de kast moeten halen om het leven kunstmatige te verlengen? Ik ben ook tegen kunstmatige bevruchtingen, de heilige kinderwens is bij mij helemaal niet heilig. Dat is ook gewoon een instinct.

Maar misschien hecht ik niet genoeg aan het leven, dat zou kunnen. Maar hoe drukker en voller het overal wordt, hoe minder aardigheid ik erin krijg.

[kiks]

Niet zo zwaar op de hand Mariakat, ......Maar misschien hecht ik niet genoeg aan het leven, dat zou kunnen. Maar hoe drukker en voller het overal wordt, hoe minder aardigheid ik erin krijg.

Wie is er nu zwaar op de hand?
Er zijn veel mensen die wel willen leven, maar nu inangstige afwachting zijn van ........

Groet

kiks

[Maria]

Dat is ook gewoon een instinct.

Is dat niet de grootste drijfveer van (bijna) iedereen?

Maar misschien hecht ik niet genoeg aan het leven, dat zou kunnen. Maar hoe drukker en voller het overal wordt, hoe minder aardigheid ik erin krijg

Ik heb ook vaak de neiging om zo te praten als jij.
Zo nuchter ben ik ook wel.

Maar ook weet ik (aan de hand van het verleden), dat ik compleet instinctief en primitief kan reageren als het puntje bij het paaltje komt.

Dan weet ik, dat ik nooit me zal verlagen tot ikke, ikke en de rest kan stikken, maar wel dat ik alles op alles zal zetten om mijn instinct te laten preveleren.
En dat is zoveel en zo sterk gebleken, dat ik mezelf daarin niet terug kende.

Zolang er een vonkje leven en energie in mij zit zal ik vechten, maar zo niet, dan is er ook de overgave.
En dat gun ik een ieder.

[weetniet]

Dan weet ik, dat ik nooit me zal verlagen tot ikke, ikke en de rest kan stikken, maar wel dat ik alles op alles zal zetten om mijn instinct te laten preveleren.
En dat is zoveel en zo sterk gebleken, dat ik mezelf daarin niet terug kende.

Wie heeft het nu over ikke ikke en de rest kan stikken? Ik niet hoor.
Bovendien zegt waarschijnlijk niet ieders instinct precies hetzelfde. De een krijgt bijvoorbeeld eigen kinderen en de ander zorgt voor pleegkinderen of adoptiekinderen omdat diens instinct zegt: voor leven dat er al is moet goed gezorgd worden. En natuurlijk zul je af en toe over jezelf en je drijfveren verbaasd staan. Dat maakt je leven dan weer wel zo interessant.

En waar ging het mij om? Over een empathische en idealistische beslissing die ik nam toen ik een stuk jonger was en nu ik een stuk ouder ben geworden, denk ik daar wat genuanceerder over en heb ik zowaar wat meer begrip voor mensen die iets anders hebben gekozen dan ikzelf. Heet dat niet voortschrijdend inzicht?

En natuurlijk laat ik mijn hersenen na aan het Herseninstituut, kunnen ze kijken waar dat slechte, altijd relativerende karakter van mij vandaan kwam.

[Maria]

Wie heeft het nu over ikke ikke en de rest kan stikken? Ik niet hoor.

Dat sloeg ook niet op jou, maar op de rest van mijn zin.

Dat mijn instinct toch zegt, dat ik koste wat kost wil blijven leven, maar niet ten koste van anderen.

[Devious]

Wel, ik heb niets tegen heavymetalhardrockers en varkensboeren (hoewel ik vegetariër ben ), en Knevel en Verdonk zijn mensen die ongetwijfeld ook hun goede kanten hebben. Mijn gevoelsmatige weerzin tegen het afstaan van mijn organen heeft niets te maken met de angst dat deze gebruikt wordt voor deze mensen, maar met het feit dat ik bang ben dat men mijn organen te graag zou willen hebben.
Ik ben 37 maar heb het lichaam van een achttienjarige, en vrees dat men mij (na een ongeluk ofzo) sneller doodverklaart. Ik zie die chirurgen al likkebaardend boven mijn opengesneden lichaam staan, wachtend tot ze eindelijk dat prachtige hart, en dat mooie stel nieren eruit kunnen halen. Het feit dat men continu op de TV en radio zit te zeuren om organen, stelt mij dan ook niet bepaald gerust.

[Ongeloveloos]

Ik ben 37 maar heb het lichaam van een achttienjarige