Conspiracy Theories

[Joe Hn]

Welkom Baudolino,

Ken je Maverick?

[Kitty]

Er zijn mensen die dit proces "meditatie" noemen, en daar zie ik wel iets in. Meditatie is echter een tool die voor verschillende doeleinden wordt toegepast. Effectief, naar het schijnt.

Maar wat heeft dit alles nog met het onderwerp van deze discussie te maken? Namelijk complottheorieën? Welk punt wil je nu eigenlijk precies maken?

[Baudolino]

Beste Kitty, als je refereert aan het stukje over meditatie, dat heeft er inderdaad nogal weinig mee te maken. De rest heeft er alles mee te maken. Punt van elke post tot nu toe van mij is eigenlijk heel simpel: we doen niet anders dan constant de werkelijkheid omsmeden tot een modelmatig, in ons eigen beperkte wereldje passende weergave. Mensen die complottheorieen aanhangen zijn daarin erg doorzichtig, maar hun werkwijze verschilt in essentie niet van de manier waarop wij als individu en collectief allemaal werken.

Meestal hebben we dat niet eens in de gaten, omdat we geidentificeerd zijn met onze eigen paradigma's.

Dat is mijn stelling, en ik heb hem gelardeerd met de nodige voorbeelden, schetsen van de consequenties daarvan en de waarneming dat er wel degelijk mensen zijn die niet meer geidentificeerd zijn. Vaak door een, tot in de eigen existentie, ingrijpende ervaring.

Ik heb verder gepoogd aan te geven dat het ook doorgaans niet onmogelijk is om besef te krijgen van die identificatie (dus ook zonder een heftige aanleiding), en hoe dat besef er uit kan zien. Ik heb ook aangegeven, dat dat op het eerste gezicht snel tot religieuze abacadabra kan leiden, maar heb ook gevraagd om dat vooroordeel even opzij te zetten. Verder heb ik dan toch ook maar aangegeven, dat wat mij betreft religieuzen eveneens niet in staat zijn om buiten de grenzen van hun eigen paradigma te kijken. En dus het zelfde doen.

Dat past wat mij betreft nog allemaal in de topic, die ik ook nader heb gedefinieerd. Het is niet mijn bedoeling om een definitie te maken die een te grote scope heeft, of te vaag omlijnd is. Ik ben alleen geraakt door een paar inzichten, die ik graag wil delen en uitbouwen. Ik hoop dat je daar ook in wilt delen.

[Kitty]

Beste Kitty, als je refereert aan het stukje over meditatie, dat heeft er inderdaad nogal weinig mee te maken. De rest heeft er alles mee te maken. Punt van elke post tot nu toe van mij is eigenlijk heel simpel: we doen niet anders dan constant de werkelijkheid omsmeden tot een modelmatig, in ons eigen beperkte wereldje passende weergave. Mensen die complottheorieen aanhangen zijn daarin erg doorzichtig, maar hun werkwijze verschilt in essentie niet van de manier waarop wij als individu en collectief allemaal werken.

Dus we vormen volgens jouw visie allen de werkelijkheid om tot een modelmatig in ons beperkte wereldje passende weergave.
Maar weet jij dan wat de werkelijkheid is, want dat zou je dan moeten weten om vervolgens te kunnen bepalen dat wij die werkelijkheid ombuigen naar een in onze denkwereld passende weergave. Kun je die echte werkelijkheid niet omschrijven of benoemen, dan kun je mijns inziens ook niet constateren dat wij die ombuigen of passend maken. Je hebt dan namelijk geen vergelijkingsmateriaal met wat wij als werkelijkheid ervaren.

[Fish]

Iets voor jou Baudolino?

http://www.kennislink.nl/agenda/ze-geloven-het-echt

[Baudolino]

Dus we vormen volgens jouw visie allen de werkelijkheid om tot een modelmatig in ons beperkte wereldje passende weergave.
Maar weet jij dan wat de werkelijkheid is, want dat zou je dan moeten weten om vervolgens te kunnen bepalen dat wij die werkelijkheid ombuigen naar een in onze denkwereld passende weergave. Kun je die echte werkelijkheid niet omschrijven of benoemen, dan kun je mijns inziens ook niet constateren dat wij die ombuigen of passend maken. Je hebt dan namelijk geen vergelijkingsmateriaal met wat wij als werkelijkheid ervaren.

Ik kan die andere werkelijkheid duiden maar niet benoemen. Bestaat iets niet als het niet te benoemen is? De meest vreemde patronen kunnen tot je bewustzijn doordringen, zonder dat je weet wat het is of waar het vandaan komt. De meeste keuzes die mensen maken komen voort uit onnavolgbare motieven, die achteraf weer een beetje in het normale gareel gekletst worden. Het is nou eenmaal pijnlijk om iets toe te geven van je ego. Je staat bij de Zeeman een uur te twijfelen over een paar stomme T-shirtjes, en een week later koop je een huis at first glance. Naar de psychologie en fysiologie van het maken van keuzes is redelijk steekhoudend wetenschappelijk onderzoek gedaan, dat verwees naar een soort supercomputer zonder bewustzijn, die in nanoseconden uit een enorme berg ruis de juiste elementen smeedt voor een keuze. De motieven die zorg dragen voor de selectie lijken ook meer op een berg ruis dan een logische formule. Daar ben je zelf maar half bij, en achteraf kun je eigenlijk nooit steekhoudend (zeker niet voor je zelf) een goeie onderbouwing voor je keuze maken. Toch heb je die gemaakt, en doorgaans ben je daar ook wel tevreden over. En de heel erg logisch klinkende onderbouwing sust je ego.

Die ruis is de andere werkelijkheid, samengesteld uit: levenservaring, verborgen overtuigingen, verborgen frustraties, je zelfbeeld. Die supercomputer maakt daar een smakelijke gehakbal van, die geheid succes heeft. Tenslotte ben jij de eigenaar van het resultaat.

Ergens in die ruis bevindt zich ook iets heel essentieels, datgene wat je zelf bent. Op het moment dat je als kind voor de eerste keer de wereld aanschouwde, toen was er verder nog bijna niets, geen of weinig ego, weinig ruis. Vooral die essentie. En dat straalde je ook uit. Daarmee voedde je ook de wereld om je heen (meestal staat die omringende wereld daar wel voor open). In de loop van je leven wordt de ruis dikker, de blije verwondering en zucht naar scheppen wordt minder, om plaats te maken voor een alleen nog maar zichzelf voedend ego dat de omgeving eerder vervuilt en leegzuigt dan voedt. Waardoor het zonder een centje pijn een copieus galadiner kan aanrichten voor hongerend Afrika. En als de supercomputer dan een beetje gaat kuchen, en de filters gaan falen, dan komt er weer een beetje essentie in de gehaktmix. En dan word je of dementerend, of cynisch, of je gooit alsnog je hele leven om.

Sorry, ik ben aan het preken. Of ik heb te intens naar The Matrix gekeken.

Jij stelt dat mijn vooronderstellingen alleen kunnen kloppen als ik die "andere werkelijkheid" kan benoemen. Ik ben het daar niet mee eens, ik kan alleen maar duiden. En toch is er die andere werkelijkheid. Iedere poging tot duiding en verklaring draagt het risico dat het ego ingrijpt en er een mooi verhaaltje van maakt.
Je zou er bijna paranoia van worden (als dat niet ontopic is).

Je zegt ook, dat als die andere werkelijkheid niet te benoemen is, het ook niet mogelijk is om een vergelijking te maken. Toch heb ik wel degelijk vergelijkingsmateriaal. Dat heb ik je ook beschreven, ik kan echter alleen maar duiden.
Ander secundair bewijsmateriaal voor die andere werkelijkheid, is dat er altijd wel voorbeelden te vinden zijn van innerlijke spanningen bij het presenteren van jezelf of je wereldbeeld. Alle energie wordt erop gericht om die spanningen op te heffen, en meestal voelt dat aan als een soort surrogaat. Vaak koester je dan ook nog een soort geheime agenda, die in wat minder rationele regionen toch ook nog wel een bevredigend soelaas kan bieden om de bemerkte spanning op te heffen of op zijn minst niet meer te hoeven voelen. Zodra je echter je energie gaat richten op de wortel van die spanning, welke polen spelen nou een rol in die spanning, ontstaat er een confrontatie die wel met "innerlijke strijd", of "depressie" wordt aangeduid. Nog heviger spanning, terwijl je nou net van die spanning af wilde. Lastig. Soms ontkom je daar niet aan, dan is de weg terug naar dat krakkemikkige bouwsel pijnlijker. Er doorheen gaan, weg van dat bouwseltje, levert uiteindelijk wel op dat je beide bronnen ziet. En dat kan tot verassende keuzes leiden. Dan heb je de ruis duidelijk gemaakt, en uit die ruis heb je de essentie gepikt.

Een voorbeeld: jaren na het overlijden van mijn vader werd ik pas geconfronteerd met gevoelens van diepe rouw. Aanleiding voor deze plots opkomende rouw voor mijn eigen vader was het overlijden van mijn schoonvader. Er zijn honderden hele logische verklaringen te vinden voor dit mechanisme, maar ik kon daar niet veel verder mee. Ik werd erg depressief, overspannen. Er was een enorme spanning tussen het door mij jarenlang aangehouden puberale beeld waarin ik hem van alles verweet, vooral de manier waarop ik in het leven stond, en pijn over het verlies. Maandenlange wandelingen door Amsterdam, janken en nog meer janken, etcetc, en uiteindelijk lange brieven naar mijn schoonzuster. Ik kon niet terug, dus ging ik verder. Al vrij snel slaagde ik erin om alle bouwseltjes die ontstaan waren door die spanning te gaan onderscheiden. Mijn lage zelfbeeld, de daaruit voortkomende perfectionistische houding die rampzalig goed voor mijn werktijden maar minder voor mijn gezondheid was, mijn cynisme, allemaal bouwseltjes die de spanning enerzijds wegmoffelden en anderzijds levend hielden. De ene pool bestond uit verwijten, de andere uit pure liefde. En dat was onmogelijk. Mijn halve existentie bestond uit woede tegen mijn vader. Ik ben die liefde niet eens meer gaan onderzoeken, hoe onderzoek je de liefde voor je vader? Hij wás er, en kwam direct voort uit een directe verbinding met mijn essentie. Daarmee heb ik een stukje van die andere werkelijkheid bemerkt, en het leverde me gigantisch veel energie en inspiratie op. Ik kon opeens zoveel vooroordelen opruimen, en het gaf zo'n verassend andere kijk op mijn bestaan, er zat zowaar enige authenticiteit in.....

Ik ben me er steeds meer van bewust dat ik een werkelijkheid bouw, en zie dat andere mensen ook doen. Snap je nou een beetje wat ik bedoel, of klets ik teveel (of allebei natuurlijk).

[Per]

de onderliggende vraag is waarom mensen zo graag in complottoestanden geloven en willen geloven.
waarom is het zo moeilijk om je niet te laten vangen en zo makkelijk om in bepaalde hypes mee te stappen

Hier een artikel uit Skepsis over deze vraag.

[Universal soldier]

Wellicht is het antwoord van een simpel kaliber?

The Matrix, Marcel Messing, een gecontroleerde samenleving, een overheid die samenzweert met grijze aliens, illuminati etc ...

Onze beschaving en de duizenden jaren die gepasseerd zijn sinds een meer natuurlijke staat hebben vele percepties geschapen. Middels 2010 is het internet zo bomvol waarheden en overtuigingen dat een ieder zijn portie wel kan vinden of juist helemaal niet.

Mensen twijfelen aan wat echt en wat niet echt is. Wat is nu nog waar? Wat kun je nog geloven?
We zien door de virtuele bomen het bos niet meer nog niet te spreken van verdeeldheid door verscheidenheid in perceptie. Gelijk het idee van conspiracies. Alles wordt in twijfel getrokken. Is het wel echt zo, of worden we belazerd? Ik vind het persoonlijk helemaal geen prettige gedachte om in een conspiracy te moeten geloven, of het zij dan dat het om utopia gaat met een maytrea die ons allen naar een hogere staat van bewustzijn tilt en ons toe laat treden tot een orde van hemelse creaturen. Dan nog uiterst discutabel.

Er is simpelweg teveel marktaanbod gekomen door verscheidenheid. Ook mijn visie is uiteraard subjectief. Ik ga er van uit dat alles universeel was is en zal blijven. Dat er uiteindelijk zo verdeeld gedacht wordt en er zelfs getwijfeld wordt aan wat echt is of een leugen, dus ook een samenzwering op onze aarde ( globaal ) zegt genoeg over twijfel die er is. We zijn met z'n allen zo gekleurd geworden dat er miljoenen percepties ontstaan zijn. Alles wordt aan de kaak gesteld of juist klakkeloos aangenomen.

Dat is mijn visie waarom men gelooft in een conspiracy of conspiracies. En zoals anderen al zeiden is het ook een vorm van escapisme waarbij het dit leven wat meer spanning geeft daar het leven wellicht wat saai geworden is.

US

[Universal soldier]

Btw.. Baudolino. Ik kan me enigzins voorstellen wat je probeert over te brengen na het bestuderen van het werk van www.krishnamurti.nl . Is dit wat je probeert te zeggen? Een interpretatie is snel gemaakt.

US.

[Universal soldier]

Beste Kitty, als je refereert aan het stukje over meditatie, dat heeft er inderdaad nogal weinig mee te maken. De rest heeft er alles mee te maken. Punt van elke post tot nu toe van mij is eigenlijk heel simpel: we doen niet anders dan constant de werkelijkheid omsmeden tot een modelmatig, in ons eigen beperkte wereldje passende weergave. Mensen die complottheorieen aanhangen zijn daarin erg doorzichtig, maar hun werkwijze verschilt in essentie niet van de manier waarop wij als individu en collectief allemaal werken.

Dus we vormen volgens jouw visie allen de werkelijkheid om tot een modelmatig in ons beperkte wereldje passende weergave.
Maar weet jij dan wat de werkelijkheid is, want dat zou je dan moeten weten om vervolgens te kunnen bepalen dat wij die werkelijkheid ombuigen naar een in onze denkwereld passende weergave. Kun je die echte werkelijkheid niet omschrijven of benoemen, dan kun je mijns inziens ook niet constateren dat wij die ombuigen of passend maken. Je hebt dan namelijk geen vergelijkingsmateriaal met wat wij als werkelijkheid ervaren.

Het is dan ook maar net wat je opvatting daarover is. Mijns inziens (dus dat is mijn perceptie wat ook subjectief is ) dat wij allen een collectieve geest delen zoals aangetoond in het baanbrekende werk maar ook weer discutabele Jungiaanse. Maar ff on topic: conspiracies.

US

[Baudolino]

Hallo US. Ik neig ernaar geloof te hechten aan de visie van Krishnamurti, ik heb alleen soms mijn bedenkingen bij de hoogdravendheid. Maar goed, ik kan ook behoorlijk breedsprakig en hoogdravend zijn. Een hele aardse vertaling van wat ik wil overbrengen zag ik onlangs in een geweldige film: "Crash", een raamvertelling die heel goed laat zien dat mensen in hun eigen werkelijkheid leven, en niet in staat lijken te zijn om over hun eigen muurtjes heen te kijken. Met desastreuze gevolgen. Soms worden ze door een schokkende ervaring uit hun eigen wereldje getrokken en gaan ze de dingen vanuit een ander perspectief zien. Dat eigen wereldje bestaat uit eigen overtuigingen, interpretaties van ervaringen, opvoeding, angst om te sterven en daarmee in een soort eeuwige duisternis te verdwijnen. En inderdaad, veel van wat ik beweer is ontleend aan Jung, maar ook aan Gurdjieff, Oudspensky en meer recent Eckhardt Tolle. Zij vertellen allemaal over het ego dat een beeld van de werkelijkheid knutselt, dat als het maar door genoeg ego's wordt gedragen een nieuw soort werkelijkheid wordt. Dat is wat mij betreft een conspiracy pur sang. Om de echte werkelijkheid te begrijpen zul je om het ego heen moeten, of er doorheen. Dat vraagt om het aanspreken van andere vermogens dan het pure verstand, want dat is alleen maar in staat om een beperkt aantal data te verwerken en in te voegen in nieuwe of oude modellen. Erkennen dat jouw beeld van de werkelijkheid een creatie van je ego is, is al een hele belangrijke stap, omdat je daarmee mildheid en compassie toe kunt staan. Een volgende stap kan zijn dat je jezelf toestaat om de redelijkheid als belangrijkste motor voor je handelen los te laten en de werkelijke motieven voor je handelen te onderzoeken. En de consequenties van dat handelen. Maar goed, ik begin weer te preken. Dank voor je begrip US (waarom us btw?).

[nathan]

Mensen die in samenzweringen geloven zijn eigenlijk onbewust bezig met het uitvoeren van het plan van een meesterlijk brein achter de CT-movement.

Ze voeden de wereld constant met samenzweringen, sommigen plausibel, de meesten erg onwaarschijnlijk. Grosso modo zullen de rest van de mensen langzamerhand immuun worden voor verhalen van samenzweringen. Dát is nou juist het moment waar het brein achter de CT-movement op wacht, want dat is het ultieme moment om het verborgen deel van zijn samenzwering uit te voeren met een aantal intimi.

Oftewel, geloof de meeste samenzweringen maar, want als je er skeptisch tegenaan blijft kijken loop je onherroepelijk in de val die ze voor je op hebben gezet!

[Ali]

Ik ben me er steeds meer van bewust dat ik een werkelijkheid bouw, en zie dat andere mensen ook doen. Snap je nou een beetje wat ik bedoel, of klets ik teveel (of allebei natuurlijk).

Ik lees hier hele interessante teksten van jou Baudolini. Ik heb nooit iets gehad met CT. En nog steeds niet eigenlijk, maar... dat de kluit massaal belazerd wordt, dat besef dringt zich toch wel steeds meer op, ik denk aan de kredietcrisis, de rol van de farmaceutische industrie, mexicaanse griep en zo.

Ik ga je post nog eens doornemen, ik herken heel veel.

[Baudolino]

Ik ben maar eens gedoken in de oorsprong van dit freethinker forum: de Vrije Gedachte! Het deed me goed om weer eens iets te lezen over Anton Constandse, het bracht me terug naar de roots van mijn opvoeding. Het anarchisme is een grote inspiratiebron, het ulieme zoeken naar de vrijheid. Toch proef ik in de sfeer van rebellie tegen gevestigde religieuze instituten dezelfde bittere smaak van dogmatiek bij deze club. En dat siert niet, vooral als je de uitgangspunten in ogenschouw neemt. Hoe kun je je club Vrije Gedachte noemen, als je in je beginselen al meteen een denkrichting, de religieuze, uitsluit.Door je pijlen op religie te richten, doe je precies dat waar je tegen bent, je laat je regeren door dogmatiek, en creert daarmee je eigen Matrix, dat feitelijk nog geen haar afwijkt van datgene waar je tegen bent. Kern in het paradigma van de vrijdenkers is klaarblijkelijk de Rede. Vooral daar aan vast blijven houden, dan blijf je tasten. Kern voor de theisten is Blind Geloof. Idem. Ik hoop me vrij te maken van strakke lijnen die door anderen zijn gedefinieerd. Dat neemt niet weg dat ik veel inspiratie kan vinden in zowel de denkbeelden die in religies worden verwoord als in de uitspraken van atheisten. In de kern lijken ze vaak sterk op elkaar, maar in de context ontstaat de strijd. Ik maak daarom maar liever mijn eigen context, want die zal uiteindelijk net zo "waar" blijken te zijn als alle andere verhaaltjes. Ik ben dan ook bereid om elke minuut van context te wisselen. De kern blijft staan, zolang die met mijn eigen kern resoneert. Dit was geen reactie op reacties op het forum, maar een zelfstandige bijdrage. Excuses daarvoor.

[Ali]

Ik ben dan ook bereid om elke minuut van context te wisselen. De kern blijft staan, zolang die met mijn eigen kern resoneert. Dit was geen reactie op reacties op het forum, maar een zelfstandige bijdrage. Excuses daarvoor.

Spijker op de kop Baudo, ik zelf vind mij net zo makkelijk in niet godgelovers als wel in wel godgelovers.