Het syndroom van Down is een verdeelfout van Chromosomen.Devious schreef:Otter schreef: Men vind walvissen met pootjes. Is dat een bewijs voor de evolutietheorie? Nee. We hebben een feit: Een walvis met pootjes. Het past binnen de evolutietheorie, maar het kan net zo goed een walvis met het downsyndroom zijn.Dus dat is jouw verklaring voor walvissen met pootjes?
Hoe zijn die pootjes ontstaan? De poten bij walvissen zijn alleen verklaarbaar door evolutie. Een diersoort dat eens op het land leefde, heeft zich aangepast en gespecialiseerd tot waterzoogdier. Neem daarbij het feit dat het niet gaat om onherkenbare vergroeiingen, maar om zeer duidelijk herkenbare beenderen.
Staarten bij mensen zijn alleen verklaarbaar door evolutie. Een diersoort die eens op vier voeten liep en in bomen leefde, heeft zich geëvolueerd tot een rechtoplopend wezen.
Als jij een andere verklaring weet, dan hoor ik het graag, maar je moet wel met iets beters komen dan 'een walvis met het syndroom van Down'.
De poten van de walvis zijn atavismen; is iets heel anders.
Bij ID spreekt men graag van 'Onherleidbare Complexiteit', hetgeen wil zeggen dat men denkt dat organen en cellen van levende wezens zó complex zijn, dat hiervoor geen naturalistische verklaring voor bestaat.
De atavistische staarten van deze kinderen bevatten bloedvaten, spieren.
Sommige atavistische staarten bevatten zelfs staartwervels.
Ben je het met me eens dat deze staarten complex zijn?
Deze poten die soms aangetroffen worden bij walvissen, bevatten duidelijk de onderscheidbare onderdelen die poten normaliter bevatten; femur, tibia etc..
Ben je het met me eens dat deze poten en de menselijke staarten complex zijn?
ID kan niet verklaren waarom deze complexe ledematen zomaar ontstaan, want mutaties kunnen volgens deze theorie slechts leiden tot degeneratie van bestaande organen.
Tot nu toe is er maar één verklaring; walvissen en mensen hebben in het verleden een geheel ander leven geleid. Walvissen leefden op het land, en mensen liepen op vier voeten, en/of leefden in bomen.
En zoals je op het bovenstaande plaatje ziet, zijn er meer, zeer sterke aanwijzingen, voor het aapachtige bestaan van onze voorouders. Neem daarbij de verstandskiezen die bij sommige mensen tot problemen leiden, en die bij sommige mensen nooit voorkomen. Onze kaak is te klein voor deze extra kiezen, maar in het licht van de evolutie wordt duidelijk dat de kaken van onze verre voorouders groter waren, en verder naar voren staken. (zoals bij moderne apen ook het geval is)
Neem daarbij nog de apendix; een orgaan dat bij de moderne mens een verwaarloosbare functie heeft, maar dat bij andere primaten veel groter en complexer is, en gebruikt wordt voor het verteren van cellulose. Alles wijst op een aapachtig bestaan, en dus op evolutie.
Spring nu niet meteen in de verdediging, en probeer dit even los te zien van onze meningsverschillen omtrent het bestaan van een God, want dat staat hier letterlijk los van. Evolutie sluit het bestaan van een God niet uit, en hoeft het geloof in een God ook niet in de weg te staan (wel een al te letterlijke opvatting van Genesis of de Koran denk ik).
Vriendelijke groet...
