Hoe is uw leven veranderd?

[Siegfried Stahl]

Heb je iemand gesproken dan die al dood is? Hoeveel gaan er naar de Hemel? Geef eens namen. Kijken we of andere christenen het daar mee eens zijn. Al met al weten we niets over het hiernamaals.
Maar je hebt wel gelijk. Er zijn er een hoop die als de dood zijn voor de dood vanwege het oordeel.

Geef eens namen

[Bonjour]

Lach maar. Maar als ik christenen vraag naar Godsbewijzen bljft het erg stil, en wat er komt is zo dubieus van kwaliteit dat het de term bewijs niet kan dragen. Blijven de persoonlijke contacten met de Heer over. Maar je moet wel eerst goed geloven om die te ervaren. En al die persoonlijke contacten met de Heer leiden tot 3000 verschillende opvattingen over hoe je christen moet zijn. Dus kan je ook wel een vraagteken bij deze contacten plaatsen.

[CXT]

In welke mate is uw leven veranderd nadat u toedeledokie richting God had gezegd?
Bent u een stuk vrolijker geworden? Is uw leven eindelijk op de rails? Loopt u met uw ziel onder de arm?
Vertel?

In het begin veranderde alles aangezien mijn hele leven op mijn geloof was gebaseerd. Maar met de jaren ben ik stukken genuanceerder geworden (ik was zo fundamentalistisch als de pest) en daarbij - tegen het vrijdenken in - enorm onverschillig. Waar ik vroeger alles wilde weten (en dacht te weten) van hoe het allemaal in elkaar stak, vind ik dat nu niet interessant meer omdat ik leef met het idee dat we het niet kunnen weten. "Het enige dat ik weet is dat ik niets weet." Dat is geen smoes om de wetenschap maar te negeren, die zie ik als autoriteit (al bestaat er geen 'de' wetenschap). Maar het interesseert me niet zo hoe het universum is ontstaan, hoe de evolutie precies plaatsvond, wat de 'waarheid' is, etc. Dat laat ik aan anderen over.

Wat geluk betreft, dat is hetzelfde gebleven, maar de Bron ervan ligt nu ergens anders in mijn ogen.

[kiks]

Om bij de vraag van de topic-opener te blijven, ach in mijn leven veranderde er eigenlijk niet zo veel. Ik vond altijd al dat je kinderen niet moet slaan, dat vrouwen gelijkwaardig zijn aan mannen, dat je geen mensen dood moet maken omdat ze andere ideëen hebben, en dat je homosexuelen niet als zieke mensen hoeft te behandelen. Daar kan ik gelukkig nu vrijuit over praten. Ja, en dan de moraal van veel gelovigen hè. Het is wel jammer dat ze zelf niet het besef hebben van wat wel en niet kan, dat ze daarvoor een boek met bijelkaar gesprokkelde fantasiën voor nodig hebben, en dat bij sommige van deze gelovigen, m.n. islamieten en christenen, moordzucht, angst en haat zaaien en onderdrukking kwaliteiten zijn voor een in hun ogen juiste moraal. Ik heb ervoor gekozen om deze "hoge" morele standaard maar niet te volgen.
Veranderd in mijn leven is er dus niet zoveel en daar hebben gelovigen en hun sprookjesboeken mij uitstekend bij geholpen.

Groet

kiks

[siger]

Er zijn er een hoop die als de dood zijn voor de dood vanwege het oordeel.

Maar dat volgt ook de tijdsgeest.
Mijn moeder was bang veroordeeld te worden wegens ongehoorzaamheid.
Vandaag zou iemand vrezen veroordeeld te worden wegens niet zelfstandig denken. OK, vandaag misschien nog niet, maar spoedig.

[Doppelgänger]

Sommigen van u geven een aardige en open kijk in hun psyche...en dat is af en toe best verrassend.

Wat vindt u met name verrassend?

Heb jij, Siegfried, het idee dat christenen vrolijker zijn, hun leven beter op de rails hebben dan niet christenen?

Nee.

Hun dood wel.

In welk opzicht hebben christenen hun dood beter voor elkaar?

Al knijpen we/ze hem allemaal als een ouwe dief...

Dat lijkt me nogal een generalisatie, aangezien u onmogelijk kunt weten hoe ieder individu hier tegenaan kijkt.

[erikketik]

1. In welke mate is uw leven veranderd nadat u toedeledokie richting God had gezegd?
2. Bent u een stuk vrolijker geworden?
3. Is uw leven eindelijk op de rails?
4. Loopt u met uw ziel onder de arm?
Vertel?

1. Omdat ik rond mijn 7e voor het eerst ging twijfelen en op mijn 13e er achter kwam dat ik niet meer kon geloven, lijkt het me vanzelfsprekend dat mijn leven heel veel veranderd is sinds toen, dat was mét een religie in mijn leven niet anders geweest. Deze vraag is misschien beter voor mensen die op latere leeftijd van hun geloof vielen.
Het ligt trouwens niet in mijn aard om toedeledokie te zeggen tegen mythische figuren. Ze zeggen nooit wat terug.

2. In de twijfelperiode en de jaren erna was ik nogal in de war en had ik de neiging om somber te worden. Nu voel ik me stukken beter.

3. Mijn leven is op de rails (ik gok dat ik voldoe aan uw definitie van 'op de rails'), en ik mag een beetje plezier hebben van mezelf, zonder me daarbij gelijk schuldig te voelen.

4. Nee

Ik heb overigens net als vele anderen op dit forum sterk de indruk dat u niet christelijk bent, Siegfried Stahl.

Groeten,
Erik

[Fish]

Heb jij, Siegfried, het idee dat christen vrolijker zijn, hun leven beter op de rails hebben dan niet christenen?

Nee.

Hun dood wel. Al knijpen we/ze hem allemaal als een ouwe dief...

Je bedoeld dat zij hun dood beter op de rails hebben?

Leg uit?

[Siegfried Stahl]

1. In welke mate is uw leven veranderd nadat u toedeledokie richting God had gezegd?
2. Bent u een stuk vrolijker geworden?
3. Is uw leven eindelijk op de rails?
4. Loopt u met uw ziel onder de arm?
Vertel?

1. Omdat ik rond mijn 7e voor het eerst ging twijfelen en op mijn 13e er achter kwam dat ik niet meer kon geloven, lijkt het me vanzelfsprekend dat mijn leven heel veel veranderd is sinds toen, dat was mét een religie in mijn leven niet anders geweest. Deze vraag is misschien beter voor mensen die op latere leeftijd van hun geloof vielen.
Het ligt trouwens niet in mijn aard om toedeledokie te zeggen tegen mythische figuren. Ze zeggen nooit wat terug.

2. In de twijfelperiode en de jaren erna was ik nogal in de war en had ik de neiging om somber te worden. Nu voel ik me stukken beter.

3. Mijn leven is op de rails (ik gok dat ik voldoe aan uw definitie van 'op de rails'), en ik mag een beetje plezier hebben van mezelf, zonder me daarbij gelijk schuldig te voelen.

4. Nee

Ik heb overigens net als vele anderen op dit forum sterk de indruk dat u niet christelijk bent, Siegfried Stahl.

Groeten,
Erik

U heeft liever wat wollig taalgebruik? Om de 3 zinnen een pleidooi voor de liefde van Christus? Dat hoef ik toch niet te doen? u bent toch niet achterlijk....u weet toch waar het over gaat?

o, en punt 2 : dat zal de pubertijd wel geweest zijn ...wie is er dan niet danig in de war?

[Siegfried Stahl]

Heb jij, Siegfried, het idee dat christen vrolijker zijn, hun leven beter op de rails hebben dan niet christenen?

Nee.

Hun dood wel. Al knijpen we/ze hem allemaal als een ouwe dief...

Je bedoeld dat zij hun dood beter op de rails hebben?

Leg uit?

Ik hang de stelling aan dat wie niet geloofd idd dood zal zijn , terwijl hij/zij die God wel aanhangt toch nog kans maakt bij de wederopwekking van de dood. En we knijpen hem een beetje omdat we er eerlijk gezegd vaak nogal een zooitje van gemaakt hebben.

[erikketik]

1. In welke mate is uw leven veranderd nadat u toedeledokie richting God had gezegd?
2. Bent u een stuk vrolijker geworden?
3. Is uw leven eindelijk op de rails?
4. Loopt u met uw ziel onder de arm?
Vertel?

1. Omdat ik rond mijn 7e voor het eerst ging twijfelen en op mijn 13e er achter kwam dat ik niet meer kon geloven, lijkt het me vanzelfsprekend dat mijn leven heel veel veranderd is sinds toen, dat was mét een religie in mijn leven niet anders geweest. Deze vraag is misschien beter voor mensen die op latere leeftijd van hun geloof vielen.
Het ligt trouwens niet in mijn aard om toedeledokie te zeggen tegen mythische figuren. Ze zeggen nooit wat terug.

2. In de twijfelperiode en de jaren erna was ik nogal in de war en had ik de neiging om somber te worden. Nu voel ik me stukken beter.

3. Mijn leven is op de rails (ik gok dat ik voldoe aan uw definitie van 'op de rails'), en ik mag een beetje plezier hebben van mezelf, zonder me daarbij gelijk schuldig te voelen.

4. Nee

Ik heb overigens net als vele anderen op dit forum sterk de indruk dat u niet christelijk bent, Siegfried Stahl.

Groeten,
Erik

U heeft liever wat wollig taalgebruik? Om de 3 zinnen een pleidooi voor de liefde van Christus? Dat hoef ik toch niet te doen? u bent toch niet achterlijk....u weet toch waar het over gaat?

o, en punt 2 : dat zal de pubertijd wel geweest zijn ...wie is er dan niet danig in de war?

Ach, ik druk me misschien wat sterk uit. En ik ben inderdaad niet achterlijk, daarom heb ik een vermoeden. Maar ik blijf mijn beeld van u bijstellen met ieder bericht dat ik lees.

En punt 2, tsja. Het zal zeker gedeeltelijk de pubertijd zijn geweest. Maar een veranderend wereldbeeld, schuldgevoelens.. Het maakte de dingen niet eenvoudiger hoor. Ik ben ben altijd nogal serieus geweest mbt het onderscheiden van leugens en waarheden. Als kind was ik al geen hobbychristen in de zin dat ik alle grote lijnen en details in een verhaal wilde laten kloppen en uitpluizen, en ook nu ben ik bloedserieus als het op wetenschappelijke waarheden aankomt.
Ik kan niet alle moeilijke perioden toeschrijven aan normale puberproblematiek.

[lost and not found yet!]

In welke mate is uw leven veranderd nadat u toedeledokie richting God had gezegd?
Bent u een stuk vrolijker geworden? Is uw leven eindelijk op de rails? Loopt u met uw ziel onder de arm?
Vertel?

Mijn leven is dusmatig veranderd dat ik absoluut geen angst meer heb voor het onbekende! En God is in mijn ogen een door de mens gemaakt wezen, waarop de mens omwille van eigen geluk en genotsverhoging zijn menselijke idealen, noden en wensen projecteerd! Vrij naar Feuerbach.

Ik ben zeker een stuk vrolijker geworden! Maar dat wordt je altijd als je eerlijk wordt naar jezelf!

Mijn leven was altijd al op de rails, alleen er zitten nu een stuk minder bochten in!

Met m'n ziel onder de arm? Als je dat als spreekwoord wilt gebruiken: nee! En anders, definieer de ziel!

En lees vooral, ofdat je gelovig bent of niet: http://www.kolumbus.fi/volwassengeloof/index.htm" onclick="window.open(this.href);return false;

En relax!

[maartje]

Door het bestuderen van de islam ben ik weer christelijk gaan denken. Ik kan nou niet zeggen dat mijn levensinstelling daardoor veranderd is.

[MNb]

In welke mate is uw leven veranderd nadat u toedeledokie richting God had gezegd?
Bent u een stuk vrolijker geworden? Is uw leven eindelijk op de rails? Loopt u met uw ziel onder de arm?
Vertel?

1 Er was in mijn jonge tienerjaren een korte periode dat ik vatbaar was voor het christelijk geloof. Toen kwam een jeugdzendeling mij vertellen dat een onbestrafte oorlogsmisdadiger die zich op zijn sterfbed bekeert, zijn zonden belijdt en oprecht berouw toont toch in de hemel komt. Dat vond ik een grove onrechtvaardigheid. En dus zei ik inderdaad toedeledokie.
2 Vervolgens moest ik op zoek naar een ethiek die wél paste bij mijn gevoel voor rechtvaardigheid. Dat heeft lang geduurd. Ook maximalisatie van vrolijkheid - de eerste vereiste voor een ethiek die mij moet aanstaan - is niet gemakkelijk. Maar het is me over het algemeen wel gelukt, ja. Het hielp natuurlijk dat het een bepaald type gelovigen sterk aan vrolijkheid ontbrak. Lees op christenforum eens wat berichten van Christen2010 en AlexdeLarge en je weet wat ik bedoel.
3 Ja. Dat was eigenlijk nog het gemakkelijkste; dat lukte me al vanaf mijn 18e. Ik heb er wel veel hulp bij gehad - van de mensen om mij heen - en een dosis geluk. Al wil ik ook mijn vaardigheden niet onderschatten om kansen te benutten die mij op gelukkige wijze in de schoot werden geworpen. Het is me sterk opgevallen dat gelovigen daar meer moeite mee hebben, omdat ze goedkeuring van hogerhand nodig hebben.
4 Nee, niet letterlijk en niet figuurlijk. Er zijn zoveel leuke dingen te doen. Ik krijg het voor elkaar om in het land van no span zo af en toe op de grens van overwerkt zijn aan te zitten.

[siger]

Ik heb me tot mij veertiende als een katholiek jongetje gedragen, maar achteraf beschouwd was dat misschien meer om het (familie)comfort dan om het (familie)geloof. Ik herinner me niet ooit tot Gad gesproken te hebben.

(als experiment "Gad" geschreven voor de eigennaam van de christelijke god. Is minder verwarrend dan het homoniem van god, en het is toch nog wel duidelijk wat je bedoelt.) Hij komt zo ook een beetje tot leven, vind ik. Meer personality zeg maar.