Definitief naar Thailand

[Peter van Velzen]

Ik zou niet zo gauw tips weten. Wat ik wel weet is dat je gerust alles kunt eten dat gekookt is. Een fietstocht door Bangkok schijnt een aanrader te zijn. Dan kom je op plaatsen waar anders geen toerist verzijlt. Zlef geniet ik alijd het meeste op die plekken, waar vrijwel geen buitenlanders zijn, en ik een van de grootste personen in de omgeving ben (1m76). De avonden zijn hier het mooist, dus ga niet te vroeg naar bed!

[Jinny]

en ik een van de grootste personen in de omgeving ben (1m76).

Oei, geen land voor mij dus, 1.92..............................

[Peter van Velzen]

en ik een van de grootste personen in de omgeving ben (1m76).

Oei, geen land voor mij dus, 1.92..............................

Sorry meid, maar in jouw geval zou alleen emigreren naar Nederland in aanmerking komen.
(vele Thaise "Katoeis" hebben dat dan ook inderdaad gedaan. Ik ben ze in Amsterdam vaak tegengekomen (Mekong river bar). In Thailand zouden ze door niemand voor vrouw worden aangezien, maar in Amsterdam. . .

[Peter van Velzen]

Een tweede kerstkindje,
Terwijl we elke dag keken naar de uitstekende buik van Saai, was het mij opgevallen dat haar halfzusje Kaan, ook weer zwanger was. Tot mijn verrassing, beviel ze met Kerstmis reeds van een gezonde dochter! Na Max hebben nu dus een tweede kerstkind in de familie. De volgende achterkleindochter wordt rond 13 januari verwacht.

Toen de baby in bad ging, moest haar zusje Hong Daeng wel uit te buurt worden gehouden, want die zette pardoes haar voet in het badje. “Jaloers” aldus Kesinee.
Gisteren zag ik het nieuwe schatje voor het eerst, maar was vergeten mijn camera mee te nemen Vandaag is die fout dus hersteld. De vader – het kind heeft duidelijk zijn neus – van het wolkje heeft ook een goede foto van mij gemaakt, in Nordic Walking pose.

Kesinee – die op 2e kerstdag, telefonisch op de hoogte werd gesteld van de familie-uitbreiding – mopperde wel: “alweer een meisje”. Maar ik denk altijd maar aan Maurice Chevalier. . . .

[Peter van Velzen]

Martin (de man van mijn nicht (dochter van mijn tante Bep) Sylvia is vandaag jarig: Ik heb hem op facebook gefeliciteerd. Op de bijgaande foto is hij nog wel een jaar jonger, maar ik wed dat hij er nog steeds zo happy uitziet. HIer plaats ik de foto maar niet, want ik mag niet verwachten dat er iemand is die hem kent. (al wordt de kans gezien de vele nieuwe aanmeldingen wel steeds groter).


Hij hoeft zijn verjaardag - meen ik - niet met een van mijn stief-achterkleinkinderen te delen, want Chelsea - het dochtertje van Saai - is nog voor middernacht gisteren (14/1) geboren. Saai heeft gisteren de hele dag gekreund van de pijn, maar nu lijkt alles toch goed te zijn afgelopen. Het meisje weegt tussen de 3,5 en 4 kilo, voor een Thaise baby behoorlijk veel.


Uiteraard moest ik het vanmorgen zonder mijn vaste koffiekelner Ting-Li doen, want die was uiteraard bij vrouw en dochter. Im (de man van Kaan) heeft mijn ontbijt gehaald (een soort dim-sum en twee Bapao broodjes), Thip heeft de koffie klaargemaakt, en Kaan het warme water, dat ik daarna altijd drink. Kaan's Kerstkindje schijnt uiteindelijk toch de naam Merry te dragen. Dat heeft in elk geval het voordeel dat we haar verjaardag niet kunnen vergeten.


De volgende keer hoop ik natuurlijk wel een foto te plaatsen, teneinde onze "Champion" te kunnen laten zien. DIe moeten jullie zeker wel leren kennen

[Peter van Velzen]

Eindelijk de nieuwe schat gezien.
Kesinee stond er op dat ik eerst nog bij de douane langs zou gaan, omdat mijn laatste visa bijna 90 dagen oud was. Het was een leuke puzzeltocht, waarbij Tan-Kroewai slechts een keer verkeerd reed, en we uiteindelijk de grens met Maleisie bereikten. De douanier verzekerde mij echter dan mijn visum zonder voorbehoud t/m 7 november 2013 geldig was. Thip vroeg het voor de zekerheid nog tweemaal na, maarhet antwoord bleef hetzelfde.

Na nog een nationaal park te hebben bezocht, was onze tocht terug zonder vergissingen met bijzonder mooie uitzichten. Een keer reden we recht in de richting van een sprookjesachtig dal, tussen drie bergkammen, maar we reden uiteraard dat dal niet in, want de weg liep er ongetwijfeld dood. In Trang gekomen, ontmoetten we bij het buurtrestaurant Peng, Namfon en Ting-li. Met zijn zessen aten we voor ruim 9 euro, en gingen vervolgens – nog even zonder Ting-Li naar het ziekhuis.

Saai had een grote kamer met keuken, en erker, en lag op bed met haar baby. Na de eerste bewonderende blikken, begon een lange discussie over de naam. Kesinnee vond mijn idee “Chelsea” niet mooi en verdedigde het voorstel “nong Pim” (nong betekend “jongere”). Het fortuinlijke kind kreeg echter eerst een miniflesje. Vervolgens werd het kinderbadje door opa Tan-Kroewai klaargezet en ontfermde oma Thip zich over de vieze luier en kwam vervolgens tot de ontdekking dat in het rechthoekige badje alleen een diagonale plaatsing genoeg ruimte opleverde. Chelsea-of-pim is namelijk voor een pasgeboren Thaise baby echt groot! Na nog een miniflesje werd de discussie vervolgt – waarbij tante Peng en tante Namfon mijn voorstel steunden – totdat pappa Ting-Li weer verscheen. Het onderwerp van gesprek werd vervolgens nog wat meer ingewikkeld en in het ziekenhuis kinderbedje gelegd (dat was wel groot genoeg). Na enig uitproberen, werd het bedje naast dat van mamma-Saai geplaatst met het hoofdeinde dezelfde kant op als het hoofd van mamma, en vertrokken de over – en grootouders weer.

Saai mocht vanmorgen nog niet naar huis. De bevalling is nogal zwaar geweest, en ze moet daarom nog een dagje blijven. Op de foto: – vrijwel direct na onze aankomst gemaakt – moeder en kind en een blij tantetje Peng. Zoals je ziet kijkt het knuffeltje al vrij goed uit haar ogen.

[HenkH]

Gefeliciteerd met de geboorte van je stief-achterkleindochter, die gisteren nog definitief Chelsea leek te heten.
Eventueel ook aardig als tweede naam... dan kan ze er later altijd nog voor kiezen om die naam te gaan gebruiken... maar waar bemoei ik me mee...

Het blijft leuk om je verhalen te volgen, Peter.
Met vriendelijke groet,
Henk (vanuit een besneeuwd Rotterdam).

[Peter van Velzen]

Moeders wil is wet.
Het is dus toch Nong-Pim geworden, gisteren zijn moeder en dochter uit het ziekenhuis ontslagen en vanmorgen trof ik Merry en Nong-Pim samen aan in het nieuwe huis. Beide moeders reagerende op elke kik van haar eigen kind. Er was inmiddels een groter badje, waar alle 50 cm Nong-Pim in elke richting in pasten, want deze was dus rond. Enkele uren na mijn ochtenwandeling, gingen we er weer heen want Kesinee moest weer even bij de kleintjes zijn. Met name bij Nong-Pim natuurlijk. Niet dat Merry geen schattige baby is, maar Nong-Pim dat is het toch wel echt!

Ik ben de hele middag gebleven. Drie- viermaal kwamen ondeugende hondjes het huis binnen (alleen Shilo mag dat) en met name Dortmund heb ik letterlijk twee keer de deur uit gegooid. Het scheen hem niet zoveel te deren, want toen ik even buiten ging zitten, kwam hij meteen weer enthousiast naar me toe, alsof er niets was voorgevallen.

Links Merry rechts Nong-pim

[Peter van Velzen]

Ting-lie, Saai en de draak

Afgelopen zaterdag was Chinees NIeuwjaar.

De hele dag werden er rijen rotjes afgestoken, en ’s avonds was er ook nog siervuurwerk. In de stad was een groot podium met muziek en dans, en de weg er naar toe was feestelijk versierd. Met slierten gekleurde lampjes op de middenberm en op het laatste deel een poort tussen twee draken en een baan overdekt met lampionnetjes. Saai, Ting-Lie en ik gingen op een terrasje zitten, vlak bij het podium, maar met slecht uitzicht. Ik kon wel het scherm achter het podium goed zien, waarop met name de zangeres goed in beeld kwam. Ting haalde een grote kan met bier met twee plastic glazen, waarvan ik veruit het meeste dronk, en lekkere balletjes (vis/vlees?) met pittige saus. Saai regelde een ijsje. Tegen middernacht kwamen we weer “thuis”.

Omdat Kesinee druk bezig is met het uitbaten van de uitspanning in onze tuin, slapen we inmiddels in het nieuwe huis. De directe aanleiding was eigenlijk een val van schoondochter Ning, die van de moterfiets in de plomp belandde en na enkele dagen in het ziekenhuis, wel weer op de been was, maar nog lang niet in staat om voor mij te zorgen. Kaan, Im, Hong-Daeng en Merry zijn inmiddels weer vertrokken, dus er was ook plek, Ning heeft de eerste twee dagen uit het ziekenhuis ook nog bij ons geslapen maar huist inmiddels weer in het rijtjeshuis.

De verhuizing heeft voor en nadelen. Ik zie veel meer van Kesinee en haar dochters, en kan lekker in de tuin zitten, maar de badkamer is een beetje benauwd, en de kaartende gasten, halen soms de hele nacht door. Ook de computer met internetverbinding, noopt mijn om vrijwel dagelijks weer de oude stek op te zoeken. Het leukste is om te zien hoe Nong-Pim soms het middelpunt is van de hele familie. Vaak zit en ligt iedereen om haar heen. Ook het meisje dat de administratie voor Kiauw helpt bijhouden en een guitig meisje waarvan de moeder zover ik weet, deel uitmaakt van het kaartcircuit, zijn verzot op de kleine. Wie niet?

Kiauw heeft mij beloofd een nieuwe slaapkamer met prive-badkamer aan de andere – stille – kant van het huis te gaan (laten neem ik aan) bouwen, waar ook de computer kan worden gestald. Maar dat zal nog wel wat maandjes duren. Jaa en Ting-lee zijn aan de andere kant van de tuin wel begonnen om een huisje te bouwen waar de honden in kunnen worden opgesloten als dat nodig is. Ondertussen is dat nog niet klaar en heeft iemand in de kaarthal een kooi met een jong katje erin neergezet. Tsja, houdt dan de honden maar braaf. . . .

De Televisiekanalen van de schotelantenne in het nieuwe huis wijken sterk af van de kabelontvangst in de straat. Het zijn er veel meer, maar er is minder sport te zien. Wel muziekzenders, tell-sell kanalen, godsdienstige kanalen en twee zenders met foto’s van meisjes in bikini en telefoonnummers. Enkele muziekzenders brengen “oude” thaise muziek, en daar wil ik dan wel eens naar luisteren. De nieuwe hits voor de jeugd spreken mij niet zo aan. Natuurlijk zijn er de standaard kanalen – met name – Channel 3 en 7 met de onmisbare “Lakorn”s

In de loop der jaren zijn de “Lakorn”s (TV-feuilletons), wel steeds meer geweld gaan bevatten, en ook de vrouwen slaan en schieten er nu soms flink op los. Ook geesten en vampieren zijn tegenwoordig (nog altijd) vrij populair. Soms is het net Indiana Jones of Thumbraider, maar dan wel allemaal op zijn Thai’s.

[Peter van Velzen]

een maand oud

Al sinds donderdag niet meer online geweest. Die dag vanwege de eerste vermaanddag van Nong Pim. ter gelegenheid waarvan ze geknipt werd. Iedereen knipte een lokje af, behalve ik, want ik hoefde alleen maar Kesinee vast te houden terwijl die knipte. Dat geldt ook alsof je het zelf gedaan hebt, De kleine kreeg van ons een bankboekje, en van tante Kiauw een kettinkje. Tot slot werd er een hangmatje voor haar in huis gehaald, waarin ze lekker gewiegd kan worden.

Vrijdag kreeg ik geen response van de netwerk server. In het weekend wilde het (volgens Peng) ook niet werken. Gisteren heeft Thip de provider gebeld, en vandaag kwam er iemand langs. Die heeft van alles gedaan maar wat de clou leek te zijn, was een pennetje in een gaatje achter in het modem steken, om hem te resetten. Als dat ding niet pikzwart was geweest, zodat ik het gaatje niet eens heb gezien, dan had ik dat zelf kunnen verzinnen, want van het weekeinde heb ik met mijn E-reader hetzelfde moeten doen!

[Jinny]

Klinkt een beetje als, 'Windows has detected that your mouse has moved, please restart to make chances effect.... '

[Peter van Velzen]

De dierenwereld lijkt op het eerste gezicht niet veel van Nederland te verschillen. Je ziet vooral honden en nog eens honden, dan katten, dan koeien (wel met erg lange horens), maar dan ineens glipt er een gele hagedis langs je heen of ligt er een groene slang op de weg, Natuurlijk heb je geen tijd of gelegenheid om een foto te maken. Maar zo nu en dan blijft er een kikker stil zitten in de badkamer. Veilig als hij zich waant, met zijn schutkleur in de teint van de tegels.

[Peter van Velzen]

Mijn internetverbinding wordt overgezet naar ons nieuwe huis, maar dat gaat niet feilloos, zodat ik tijdelijk akleen mn android ter beschikking heb. Dat typed heel noeilij voor een parkinsonpatient. Even geduld aub, dan ben ik weer helemaal aanwezig.

[Peter van Velzen]

De bruidegom van 8 jaar geleden

Deze foto stamt uit juli 2005, maar de bruidegom van toen hebben we gisteren weer opgezocht. Hij is inmiddels twee kinderen en een scheiding verder, maar liet ons vol trots, de foto’s zien van zijn beide zussen (oa die welke haar handen hier op haar broer legt), die respectievelijk met een Zweed en met een Nederlander zijn getrouwd.

Natuurlijk wilden Roel en Suchada het adres in Nederland weten. Zou het ergens om de hoek zijn, of in “Limbabwe”? Taang – zo heet de jongeman – had het adres op Faceboek staan, dus even naar de internetshop en hij kon het ons zo geven. Tante Tha: “I have internet”. Het bleek dat ze inderdaad een internetshop runt in Nopitam, maar verstand van de computers had ze zelf niet. Dus haar dochter(s) gebeld. Wiew en Ploi wisten dat de aan/uit-knop op de achterkant van de computer moesten worden omgeklikt en vervolgens kon Taang op faceboek. Helaas voor Roel: Venlo.

Aan de overkant van de straat was een braderie aan de gang, en daar stond OomToei met een “Slider” volgens tante Tha. Dus na afscheid te hebben genomen van Taang, stapten oom Roel en oom Peter, richting braderie. Een”slider” blijkt een opblaasbaar ding te zijnmet oa een grote glijbaan, waar de kinderen op kunnen hobbelen en – uiteraard – glijden. (Roel heeft daar mooie foto’s van).

Volgens Roel was Taang de broer van de bruidegom van destijds (kan ook) Vergeef me als ik ze niet uit elkaar kan houden.

[Chinaman]

Leuk hoor die ambtenaren. Ze vertellen je de helft, en als je dat gedaan hebt, vertellen ze je daarna de andere helft. De documenten die uitsluitend in het Nederlands waren opgesteld. (Huwelijksacte en Verklaring omtrent gedrag) hadden tevoren in het Engels moeten worden vertaald, en daarna gelegalizeerd door buitenlandse zaken in den Haag en daarna WEER door de Thaise ambassade aldaar. Kesinee wil maandag naar een Thais bedrijfje dat die zaken voor enkele honderden Euro’s voor ons regelt. Om weer de familie te hulp te roepen en daarna te ontdekken dat ik WEER iets “vegeten” ben (dat men ons weer is vergeten te vertellen), lijkt me – gezien het feit dat we nog maar 27 dagen de tijd hebben – geen goed idee.
Ik wordt nu toch wel een beetje zenuwachtig. Zal ik Kesinee’s verjaardag in Trang kunnen vieren of wordt dat in Holland. . . . ?

Mijn collega’s vonden het tevoren allemaal spannend, ik begrijp nu zo’n beetje wat ze bedoelen!

Maar we houden de moed er in!

kom er nu pas achter dat je nu geemigreert bent, veel succes ermee.
verder, doet me denken aan al die toestanden die ik in china ook vaak tegen kom, al moet ik zeggen dat het hier gelijk van nederlands naar chinees kan, als Je maar een officiele vertaler stempel hebt.... Bij ons is die in de buurt van het wmca... Verder regelt de nl consulaat veel Voor Je als Je vragen hebt...