Hallo Borna
Welkom hier.
Je schrijft uit je geloof te stappen op je 15e, dus volgend jaar.
Ik begrijp dat niet goed.
Ik dacht altijd, je gelooft of je gelooft niet.
Of het kan een soort flipperkast zijn; je ziet het licht wel of niet en dat kan veel twijfel opleveren.
Geloof kun je toch niet plannen?
Wat bedoel je daar precies mee?
Heb jij een knopje, dat je aan en uit kunt zetten?
Een waarom volgend jaar?
Is 15 jaar een betekenisvolle leeftijd in jouw geloof?
Punt 1 blijft belangrijk voor jou.
Dat is al moeilijk zat.
Je schrijft ook veel ruzie met je vader te hebben.
Dat is erg jammer en vervelend, maar niet zo onbegrijpelijk.
Jij zoekt je eigen weg en naar een eigen mening en blijkbaar vindt je vader je daar nog wat te jong voor.
Maar je denkt veel, schrijf je en je bent je heel bewust, dat is zeker.
Geloof kun je niet dwingen, ook al zou je willen.
Hoe vind je zelf dat je niet kunt geloven?
En daarom nu geen goede verstandhouding hebt met je vader?
Of zijn daar nog meer redenen voor?
Want meestal lijkt de meest voor de hand liggende reden de enige.
Hoe denkt je moeder over jouw ongeloof?
Of mengt ze zich hier niet in?
Veel vragen zomaar voor de eerste keer.
Maar ik moet heel erg aan een eigen periode van mijn leven denken.
Loskomen van je ouders, hun meningen, gewoon je opvoeding, en zelfstandig leren denken is soms een heel moeilijk proces.
Ik denk wel eens, dat je nooit helemaal los kunt worden, want jij bent een deel van hen en zij van jou.
Goede humor versplintert de gesneden beelden in ons hoofd. - Frank Bosman.
