Een zoektocht naar geloof, leidde tot ongeloof - Stampertje

[Maria]

Ik ben benieuwd hoe het zal zijn om als ex-gelovige naar de kerk te gaan.

Writer, en alle andere personen die dit topic doorlezen , bezoeken jullie nog wel eens een kerk? Wat doe je met kerst?

Een paar kinderdoopdiensten kan ik me herinneren.
Vol verwarring.
Veel soorten gevoelens.

De laatste jaren en dat is ook al weer even geleden, waren het begrafenissen.
Heb ik heel slechte herinneringen aan, maar dat kwam vooral omdat het mijn eigen ouders waren en directe familie en het grote Bondsgehalte van de betreffende gemeenten.
Gematigde diensten kan ik beter over me heen laten gaan.

[writer]

Writer, en alle andere personen die dit topic doorlezen , bezoeken jullie nog wel eens een kerk? Wat doe je met kerst?

Ik kom alleen in een kerk bij officiële gelegenheden.
Het naar de kerk gaan heeft nog wel steeds iets plechtigs over zich, wachten tot het orgel begint te spelen en zo, tot zover kan ik me er nog wel in vinden.
Maar een preek hoeft voor mij niet meer, ik weet alles wel zo'n beetje, alles wat gezegd wordt is heel voorspelbaar en dan ga je je alleen maar ergeren aan overbodig en onzinnige gepreek.
Met kerst door de sneeuw naar een mooi klein kerkje lopen zou wel romantisch zijn maar ik draai dan liever thuis wat kerstliedjes.
https://www.youtube.com/watch?v=EqQhnOfBKHY" onclick="window.open(this.href);return false;
En ik speel ze zelf
Engelen die voor de herders Ere zij God zongen, daar geloof ik geen bal meer van.
Maar ik kan er wel bij fantaseren hoe het had kunnen klinken, éen- of meerstemmig en met of zonder een mooi strijkorkest achter de wolken.
Het was meen ik nacht in Betlems dreven toen ze zongen, het zal dus wel een mooi schouwspel zijn geweest, een heel koor lichtgevende engelen.
Waarschijnlijk allemaal klapperende vleugeltje om op de juiste hoogte te blijven.
Als je graag naar een kerstviering gaat kun je je tijdens de preek gaan afvragen hoe het er in de hemel vooraf naar toe is gegaan.
Wellicht wilde elke engel wel graag in Efrata gaan zingen maar ze konden natuurlijk moeilijk allemaal gaan.
Misschien lucifertjes getrokken, alles is mogelijk.
En bij terugkomst natuurlijk een hoop te vertellen.
Je kun je ook gaan afvragen waarom Gods Zoon niet gewoon op een wolk uit de hemel is gekomen.
Jezus zat toen denk ik ook al aan de rechterhand van zijn vader en moest dus 9 maanden voor 25 december veranderd worden in een zaadje.
Waarom zo ingewikkeld om een maagd zonder man te bevruchten, er had veel ongeloof voorkomen kunnen worden.
Of gunde God de mensheid een mooi kerstverhaal met een kribje?
Zo kun je veel bijbelverhalen heel interessant maken maar heeft niets met godsdienst te maken.
(mooi nummer Ludovico Einaudi - Nuvole Bianche)

[Maria]

Prachtig topic.
Is religieuze muziek mooi?/troost aan stervenden
http://www.freethinker.nl/forum/viewtop ... 33#p397433" onclick="window.open(this.href);return false;

Kan wat mij betreft gebumpt worden en aangevuld.

[worteltje]

Hey Stampertje,

Herkenbaar getuigenis van jou.. Voor mij waren de video's van Evidence ook erg belangrijk. Verder wil ik je dit getuigenis nog aanraden om te lezen:
http://infidels.org/library/modern/ken_daniels/why.html" onclick="window.open(this.href);return false;
Het is meer een boek eigenlijk die je eens rustig kunt lezen. Misschien ben je die ook al tegen gekomen.

Wat je als reactie op mijn getuigenis schreef is heel typerend:

Wetenschap en geloof waren voor mij eigenlijk nooit in conflict. Omdat ik zag hoe en waarom de wetenschappelijke theorieën zijn zoals ze zijn en waarom creationistische theorieën falen geloofde ik jaren in theïstische evolutie. Genesis was voor mij symbolisch. Hoe dierenleed, survival of the fittest, ziekte en natuurrampen rijmen met een liefdevolle en rechtvaardige God wist ik niet. Dat gold voor meer problemen bij het christelijk geloof. Ik wist dat ze er waren, maar het had het geen invloed op het geloof in God. De mogelijkheid dat God niet bestaat, bestond niet in mijn hoofd. Ik zie dat nu pas, en merk het nu bij christenen. Ik had onbewust nooit de moed of behoefte om daar diep over na te denken.

Ik had precies hetzelfde. Zelfs al accepteren christenen de evolutietheorie, dan denken ze de gevolgen ervan niet door.

Mijn antwoord altijd was: ´Of Genesis wel of niet letterlijk is, maakt niet uit: het fundament van je geloof is het geloof in God, de Zoon (gekruisigd en opgestaan) en de Heilige geest´

Inderdaad dat laatste staat centraal en daarom is de rest bijzaak. Dit heb je heel goed verwoord. Alle problemen zijn bijzaak, dus is het niet belangrijk als het niet klopt. In plaats van 'niet klopt' wordt dan 'niet begrijpen' gezegd. Want het klopt natuurlijk wel, maar wij begrijpen Gods weg niet.

Er is geen christen geweest die na mijn toch duidelijke getuigenis zei: He, misschien zit ik inderdaad verkeerd! Niemand die daar serieus rekening mee lijkt te houden. Maar eigenlijk kan ik dat niet geloven. Zullen mensen in mijn omgeving in een geloofscrisis zitten maar er niet over durven praten? Het moet toch enige twijfel oproepen zou je zeggen.

Aan de andere kant zijn er natuurlijk genoeg christenen die in hun christelijke ogen het geloof (steeds) bevestigd zien om hen heen. Andere gelovigen hebben weer een erg sterke emotionele band met hun god waardoor ze geloofsvragen afweren voordat ze er over gaan nadenken. Begrijp me niet verkeerd, ik heb geen kritiek op die mensen, maar probeer te begrijpen waarom mensen geloven. Ik vind dat erg interessant. Het laatste wat ik wil doen is christenen (die dit lezen) kwetsen. Maar ik vind dat ik mag typen wat ik denk.

[Fish]

Zelfs al accepteren christenen de evolutietheorie, dan denken ze de gevolgen ervan niet door.

Mijn antwoord altijd was: ´Of Genesis wel of niet letterlijk is, maakt niet uit: het fundament van je geloof is het geloof in God, de Zoon (gekruisigd en opgestaan) en de Heilige geest´

Maar als je Genesis niet letterlijk hoeft te nemen valt dan niet een deel van het fundament weg?
De erfzonde.
Of neem je dit dan weer wél letterlijk?

[Stampertje]

Hey Stampertje,

Herkenbaar getuigenis van jou.. Voor mij waren de video's van Evidence ook erg belangrijk. Verder wil ik je dit getuigenis nog aanraden om te lezen:
http://infidels.org/library/modern/ken_daniels/why.html" onclick="window.open(this.href);return false;
Het is meer een boek eigenlijk die je eens rustig kunt lezen. Misschien ben je die ook al tegen gekomen.

Dankje wel! Die site kende ik nog niet. Ik zal het eens rustig gaan bekijken.

Wat je als reactie op mijn getuigenis schreef is heel typerend:

Wetenschap en geloof waren voor mij eigenlijk nooit in conflict. Omdat ik zag hoe en waarom de wetenschappelijke theorieën zijn zoals ze zijn en waarom creationistische theorieën falen geloofde ik jaren in theïstische evolutie. Genesis was voor mij symbolisch. Hoe dierenleed, survival of the fittest, ziekte en natuurrampen rijmen met een liefdevolle en rechtvaardige God wist ik niet. Dat gold voor meer problemen bij het christelijk geloof. Ik wist dat ze er waren, maar het had het geen invloed op het geloof in God. De mogelijkheid dat God niet bestaat, bestond niet in mijn hoofd. Ik zie dat nu pas, en merk het nu bij christenen. Ik had onbewust nooit de moed of behoefte om daar diep over na te denken.

Ik had precies hetzelfde. Zelfs al accepteren christenen de evolutietheorie, dan denken ze de gevolgen ervan niet door.

Mijn antwoord altijd was: ´Of Genesis wel of niet letterlijk is, maakt niet uit: het fundament van je geloof is het geloof in God, de Zoon (gekruisigd en opgestaan) en de Heilige geest´

Inderdaad dat laatste staat centraal en daarom is de rest bijzaak. Dit heb je heel goed verwoord. Alle problemen zijn bijzaak, dus is het niet belangrijk als het niet klopt. In plaats van 'niet klopt' wordt dan 'niet begrijpen' gezegd. Want het klopt natuurlijk wel, maar wij begrijpen Gods weg niet.

Er is geen christen geweest die na mijn toch duidelijke getuigenis zei: He, misschien zit ik inderdaad verkeerd! Niemand die daar serieus rekening mee lijkt te houden. Maar eigenlijk kan ik dat niet geloven. Zullen mensen in mijn omgeving in een geloofscrisis zitten maar er niet over durven praten? Het moet toch enige twijfel oproepen zou je zeggen.

Fascinerend niet waar! Je zou denken dat er in ieder geval wel iemand is in je christelijke vriendenkring, die er over zou willen doorpraten. Maar bedenk dat ze deze deconversie waarschijnlijk nu accepteren/negeren, maar het niet zullen vergeten. Het zou best kunnen dat over een paar jaar dat er wel iemand eens vragen aan je gaat stellen

Aan de andere kant zijn er natuurlijk genoeg christenen die in hun christelijke ogen het geloof (steeds) bevestigd zien om hen heen. Andere gelovigen hebben weer een erg sterke emotionele band met hun god waardoor ze geloofsvragen afweren voordat ze er over gaan nadenken. Begrijp me niet verkeerd, ik heb geen kritiek op die mensen, maar probeer te begrijpen waarom mensen geloven. Ik vind dat erg interessant. Het laatste wat ik wil doen is christenen (die dit lezen) kwetsen. Maar ik vind dat ik mag typen wat ik denk.

Ik zie dit heel sterk gebeuren bij andere christenen. Heel interressant inderdaad. Hoe je dat zo omschrijft (dat je wel het gesprek wilt aangaan, maar christenen niet wilt kwetsen), zie ik ook terug in de centrale boodschap van een pastoor die ook ex-christen is geworden.

Zijn getuigenis:

https://www.youtube.com/watch?v=cr1mao__QPQ" onclick="window.open(this.href);return false;

Z'n site

http://leavingyourreligion.com/" onclick="window.open(this.href);return false;

Ps, sinds ik op deze site beland ben, ben ik een pro-geworden in het quoten,

[Stampertje]

Zelfs al accepteren christenen de evolutietheorie, dan denken ze de gevolgen ervan niet door.

Mijn antwoord altijd was: ´Of Genesis wel of niet letterlijk is, maakt niet uit: het fundament van je geloof is het geloof in God, de Zoon (gekruisigd en opgestaan) en de Heilige geest´

Maar als je Genesis niet letterlijk hoeft te nemen valt dan niet een deel van het fundament weg?
De erfzonde.
Of neem je dit dan weer wél letterlijk?

Op het moment dat ik nog geloofde, kreeg ik het voor elkaar om de erfzonde toch in het verhaal te behouden. Ook al besef ik natuurlijk goed dat erfzonde en evolutie theorie niet samengaan.

Ik kan me nu vaag herinneren dat ik heb dacht dat de zonde als symbool staat voor alle slechtheid in de wereld (maar dan niet veroorzaakt door 1 koppel). Hoewel dit 'aannemelijker' lijkt, staat dit haaks op wat er in de bijbel staat. Maar hiervan was ik ook niet overtuigd, en hoe het nou precies was, liet ik in het ongewisse. Tegelijkertijd was ik ook nog zeer sceptisch tegenover de evolutietheorie.

Heb je wel eens meegemaakt dat je lange tijd bepaalde concepten, gedachten in je hoofd kan hebben, maar wanneer je ze op papier schrijft, dat je je verbaast over hoe je zoiets hebt kunnen geloven? Dat is het geval bij mij, voor het onderwerp evolutie. Ik heb letterlijk echt best veel moeite gehad, om (voor het eerst in m'n leven) uit te spreken tegen iemand anders, dat ik het concept van evolutie theorie geloofwaardig en juist vind.

Je ziet hierin dat forums/discussies ook zeer nuttig zijn. Probeer maar eens jouw gedachten constructies geloofwaardig en rationeel over te laten komen. Sommige mensen houden bepaalde meningen zo voor zich, dat je verschrikt zou staan over wat een mens in staat is om te geloven.

[Arjen2015]

Dank je stampertje!!!

ik reageer misschien later meer, maar voordat ik je vergeet te bedanken.....

Bedankt voor jouw verhaal.

gr david

[Stampertje]

Dank je stampertje!!!

ik reageer misschien later meer, maar voordat ik je vergeet te bedanken.....

Bedankt voor jouw verhaal.

gr david

Leuk dat je een berichtje achterlaat, en dat je er wat aan had!

Groetjes

[Gralgrathor]

Dat is het geval bij mij, voor het onderwerp evolutie. Ik heb letterlijk echt best veel moeite gehad, om (voor het eerst in m'n leven) uit te spreken tegen iemand anders, dat ik het concept van evolutie theorie geloofwaardig en juist vind.

Als ik vragen mag:

We zijn nu weer een paar maanden verder; hoe is het ondertussen gevaren in je relatie met omgeving, vrienden, familie? Heb je nog moeite gehad om je aan te passen aan je nieuwe situatie - heeft je omgeving nog moeite met je nieuwe houding tov. het geloof?

[Fish]

Stampertje is al sinds september niet meer op het forum geweest, Gralgrathor.

[Gralgrathor]

Stampertje is al sinds september niet meer op het forum geweest, Gralgrathor.

That's why I asked. Tikkie te nieuwsgierig, toegegeven.

[Fish]

Stampertje is al sinds september niet meer op het forum geweest, Gralgrathor.

That's why I asked. Tikkie te nieuwsgierig, toegegeven.

Misschien dat een mail van jou haar weer actief maakt.

[Maria]

Edit:
Auteur aan titel toegevoegd.
Leek op:
van christelijk geloof naar ongeloof (- Edit: aut. Worteltje)

[Stampertje]

Hoi hoi!

Even een update. We zijn inmiddels al weer een paar jaar verder. Wat gaat de tijd snel! Eigenlijk ben ik vrij bewust even van freethinkers afgegaan en heb ik ook andere sites met betrekking tot geloof, afvalligheid, geloven, atheïsten, argumenten etc even aan de kant geschoven. Ik merkte dat het zo’n groot deel van m’n denken in nam dat ik er even afstand wilde nemen. Daardoor kon ik me beter op m’n studie focussen (gelukkig, want ik had vertraging opgelopen).
Ik ben van mijn christelijke studentenvereniging afgegaan maar de beste vriendschappen zijn wel blijven bestaan. Het vertellen was lastig. Sommige gesprekken waren ongemakkelijk. Maar ik merkte dat er wel wederzijds respect was en dat er openheid was om te verschillen van mening.

Met mijn ouders is het anders verlopen. Ik vond het te lastig om het in 1 keer te vertellen. Ik ben zeer conflict vermijdend ingesteld en vind het naar om mijn mening neer te moeten zetten als ik weet dat andere mensen er anders over nadenken. Mijn ouders zijn zeer actief, stellig en veel met het geloof bezig. Ik heb eigenlijk mondjes maat hier en daar m’n twijfels laten vallen (terwijl ik dus eigenlijk al ongelovig was) en zo ook terloops vermelden niet meer naar de kerk te gaan … Maar het bleef wel een grote olifant in de kamer.

Een jaar later ongeveer nadat ik hiermee gestart ben heb ik het aan mijn zus verteld. Die was vooral boos dat ik haar en mijn ouders er niet in betrokken had (niet betrokken in mijn afvallig worden, geen vragen aan hun gesteld). Er was duidelijk ‘’ja wij denken er anders over’’ (aka: jij zit fout). Maar er is toch soort van acceptatie van mijn situatie gekomen, met dat we het geloof als onderwerp vermijden.

Ik heb juist vandaag met m’n ouders, 3 jaar later erover gehad. Gister heb ik gezegd dat ik me ga uitschrijven bij de kerk. Dat was voor mij erg belangrijk. De kerk waar ik ben opgegroeid en waar ik belijdenis bij heb gedaan is zeer dogmatisch, ouderwets en heeft kenmerken van een sekte. Ik wilde eerst mijn ouders hiervan op de hoogte brengen (stel dat ze dat in het nieuwsblad zetten… ) Het gesprek vandaag was pittig. Waarom geloof ik niet meer? Ik heb dat proberen uit te leggen. Met alle gebreken. Gelukkig was het een constructief gesprek. Geen ruzie, geen gescheld. Mijn moeder ziet het duidelijk als fase en denkt zeer stellig / ‘’weet’’ dat er iets in mijn leven gaat gebeuren dat me terug brengt naar het geloof. Ik weet zeker van niet.

Hoe gaat het verder? Ik voel me steeds verder verwijderd van mijn vroegere geloof. Ik begin mezelf nu ook meer en meer te zien als atheïst ipv ex-christen. Natuurlijk raak ik dat verleden nooit kwijt als je dat met iemand vergelijkt die nooit heeft gelooft, maar het vervaagt wel.

Een van de grotere verandering is natuurlijk ook op de regels mbt seksualiteit. Er zijn geen regels, behalve natuurlijk dat beide partijen er zin in moeten hebben. Het vreemde is dat ik hier wel én geen last van heb. Dan bedoel ik dus de vrijheid om seks te hebben. Dat er geen moreel aan vast zit. Met losse scharrels, vrije seks vind ik dit vrij gemakkelijk. Als ik/beide partijen dat willen voelt dit heel natuurlijk en normaal aan. Geen schuldgevoel. Waar ik wel moeite mee heb is de plaats van seks binnen daten. Het zit zo ingeprent dat seks tijdens het daten / in het begin van de relatie de relatie zelf schaadt.

Het is een cliché maar ik voel me vrij. Wat er in de wereld gebeurd voelt niet wreed aan. Ik zie veel nare dingen als arts in spe. Maar aan dit lijden zit geen waarde oordeel meer aan vast. Shit happens.

Ik vind het wel erg jammer dat ik die verwondering voor het leven, de wereld wat ik in het begin zeer intens ervaarde nu vrijwel niet meer heb. Misschien klein beetje vergelijkbaar wat mensen na een bijna dood ervaring hebben? Dat dat gevoel van euforie en dankbaarheid ook weg ebt?