Erik schreef:[
Nu blijkt dat je daarop het antwoord al wist want je stelt nu:
A.T. Jist schreef:Visie of inzichten vanuit een ander perspectief kunnen zeer waardevol zijn.
Waaruit blijkt dat ik het antwoord al wist doordat is zeg dat een visie of inzicht belangrijk KAN zijn?
Je gaat nu zelfs nog een stapje verder door nog meer inzicht in de psyche van de gelovige te delen:
A.T. Jist schreef:Niet als verklaring voor het ontstaan van leven en het universum. Maar wel in psychologisch perspectief.
Je geeft er blijk van te weten dat de enige mogelijke visie van gelovigen berust op enkel een psychologisch perspectief.
Dus wederom, je had het antwoord op je vragen al.
Wat een raar verhaal heb jij zeg? Doordat ik vraag naar de redenen die mensen hebben voor het bestaan van god, vraag ik enkel een inzicht in de beleving van de wereld. En hoe men beleefd dat god daar het antwoord is.
Dan was je dus blijkbaar niet oprecht benieuwd naar de redenen die een gelovige heeft om zijn geloof in een god te rechtvaardigen.
Waarom dan toch die vragen stellen als je de antwoorden al had?
Wat raaskal je? Ik zeg niet dat ik de antwoorden al heb, hoe kom je daar bij?
A.T. Jist schreef:Het feit dat religie in de geschiedenis een steeds terugkerend fenomeen is zegt niets over de waarheid van die religie, maar zegt wel veel over hoe de mens in elkaar zit.
Het zegt enkel iets over hoe een gelovig mens in elkaar zit.
Man wat zit jij simpel in elkaar zeg. Denk jij echt dat dat alleen met geloof te maken heeft? Ik denk dat erkenning van het individu een grote factor speelt. Men zoekt elkaar op omdat mensen graag groepjes vormen waarin men elkaar napraat en bevestigt. Dat fenomeen moet jou toch wel bekend zijn? Men lost zo een beetje de eenzaamheid op. De bevestiging die men zoekt is vaak ter versterking van het geloof dat misschien wel wankelt. Men heeft bevestiging nodig!
Daarnaast willen mensen er graag bij horen, dat fenomeen is je vast ook wel bekend. Ook speelt zingeving een grote rol, een geloof in god kan veelal fungeren als opvulling voor je gevoel van nutteloosheid. Dat fenomeen is je vast ook wel bekend, toch?
Ook speelt troost vaak een grote rol, verdriet om geliefden die je verloren hebt. Wanneer je troost vind in het aanhangen van een religie die daardoor het leven draaglijker maakt heeft ook een functie.
En zo spelen er nog wel meer factoren een rol. Geloof is het vaak juist niet. Men wil iets geloven omdat het geloof in iets in sommige gevallen iets draaglijker maakt.
Of de god waarin je die troost vind daarom ook waar is is discutabel.