Vraag aan jou: Kom je ooit helemaal van het geloof af?

[Henry II]

Wat ik wel merk is dat als je je geloof vaarwel zegt, dat je dan een leegte kan voelen. Die moet je wel actief opvullen, anders blijf je dat gevoel houden. Als gelovige kon je overal antwoorden op vinden, als ze maar in de bijbel stonden, maar als afvallige moet je zelf gaan denken en zoeken. Als je dat niet doet, loop je vast.

[beforethefact]

Wat ik wel merk is dat als je je geloof vaarwel zegt, dat je dan een leegte kan voelen. Die moet je wel actief opvullen, anders blijf je dat gevoel houden. Als gelovige kon je overal antwoorden op vinden, als ze maar in de bijbel stonden, maar als afvallige moet je zelf gaan denken en zoeken. Als je dat niet doet, loop je vast.

Ook heel mooie reactie Henry II! Bedankt. Wat maakt dan dat je denkt dat je vast loopt als je die leegte niet opvult?

[Henry II]

Wat ik wel merk is dat als je je geloof vaarwel zegt, dat je dan een leegte kan voelen. Die moet je wel actief opvullen, anders blijf je dat gevoel houden. Als gelovige kon je overal antwoorden op vinden, als ze maar in de bijbel stonden, maar als afvallige moet je zelf gaan denken en zoeken. Als je dat niet doet, loop je vast.

Ook heel mooie reactie Henry II! Bedankt. Wat maakt dan dat je denkt dat je vast loopt als je die leegte niet opvult?

Zolang je gelooft in dingen die totaal niet aantoonbaar juist zijn, zit je veilig. Maar als je dat geloof opgeeft, creëer je een gat. Je gaat beseffen dat heel veel zaken die je geloofde gewoon gelogen waren en alleen schijn antwoorden waren. In feite ontken je dan de antwoorden op vragen die je had. Als je niet gaat zoeken naar een zingeving, dan blijf je constant herinnerd worden aan iets wat je bent kwijtgeraakt. Maar, als je gericht gaat zoeken naar 'echte' antwoorden, dan vul je deze lacunes in en zo raak je dat gevoel van gemis kwijt. Dan wordt je continu herinnerd aan iets wat je zelf gevonden hebt, jouw waarheid, het enige wat van waarde voor je is.

[beforethefact]

Zolang je gelooft in dingen die totaal niet aantoonbaar juist zijn, zit je veilig. Maar als je dat geloof opgeeft, creëer je een gat. Je gaat beseffen dat heel veel zaken die je geloofde gewoon gelogen waren en alleen schijn antwoorden waren. In feite ontken je dan de antwoorden op vragen die je had. Als je niet gaat zoeken naar een zingeving, dan blijf je constant herinnerd worden aan iets wat je bent kwijtgeraakt. Maar, als je gericht gaat zoeken naar 'echte' antwoorden, dan vul je deze lacunes in en zo raak je dat gevoel van gemis kwijt. Dan wordt je continu herinnerd aan iets wat je zelf gevonden hebt, jouw waarheid, het enige wat van waarde voor je is.

Ah ok, ik heb het vertrek van het christendom nooit als gemis ervaren. Erna ook niet.
Wat ik wel had vanaf dat ik heel klein was, was het besef dat er iets mis was. En het was niet een bewust besef. Vanaf ergens begin 20 begon het de vorm van een super massive blackhole aan te nemen. Ik deed vanalles om het gat te vullen, maar het werkte altijd maar even. Persoonlijke ontwikkeling, spiritualiteit, kennis vergaren, persoonlijk succes, professioneel succes, waardering van mensen om mij heen. Het zwarte gat zoog alles op. En ik had het niet door, maar ik vulde het wel continu.

Nadat ik mezelf officieel als niet christen bestempelde ook naar mijn ouders toe, ging ik steeds dieper onderzoeken wat fundamenteel waar is. Hierin destijds getriggerd door audio opnames van Alan Watts en nog meer door het boek 'Spiritual Enlightenment - The Damnedest Thing' van Jed McKenna. Dat maakte dat er steeds minder van God en de restjes christelijk geloof overbleef. Ook de andere (spirituele) concepten die ik na het christendom zelf had opgebouwd bleven niet meer overeind staan. En des te dieper ik mezelf hierin durfde te bevragen des te meer ik in dat lege gat kwam waar jij het over had. Het onbekende. En dat maakte juist dat ik me dieper verbonden voelde met het leven dan ooit tevoren.

Ik herken wel iets uit wat je zegt. Ergens in dat onderzoek was er ook een periode van een paar dagen een ervaring dat ik heel bang was, want alles wat ik voor waar aannam bleek niet waar te zijn, ook niet mijn post-christelijke gedachten. Ook niet mijn eigen vers gecreëerde identiteit als Jos (mijn naam). Daar schrok ik zo van dat ik zonder me er bewust van te zijn even stopte met dat zelfonderzoek. Dat was even te eng. Ik ging nog drukker aan de slag met persoonlijke ontwikkeling, om de boel weer op te lappen.

Twee jaar laten had ik op eerste kerstdag 2012 een serie inzichten die mijn hele leven voor mijn ogen veranderden. Ik realiseerde me op dat moment dat alles een creatie van mijn geest is. Dingen waar ik jaren mee worstelde waren van het één op het andere moment klaar. Sindsdien is er steeds meer en meer leegte. En is mijn leven steeds voller en rijker.

Er is ook geen gat meer dat gevuld moet worden. Dat is namelijk gewoon iets dat we onszelf in alle onschuld hebben wijsgemaakt in onze cultuur. Dat we iets missen dat opvulling nodig heeft is een fabel waar collectief in geloven. Een fabel die we elkaar aanpraten en bevestigen.. En het is er één die er heel diep inzit, ook bij de meeste niet gelovigen. En nogmaals, dit doen we echt in alle onschuld en onwetendheid. We doen het beste wat we kunnen op elk moment. Het geluk is dat het maar een fabel is. Zodra je hem doorziet, is die zijn betovering kwijt.

Er is geen einde aan de ontrafeling, steeds weer zie ik meer hoe waanzinnig briljant de menselijke ervaring van het leven is. Hoe we onszelf daarmee continu in de luren leggen. We creëren zelf hemel en hel in dit moment. En des te meer de dingen die ik voor waar aanneem naar de oppervlakte van mijn geest borrelen, des te meer ze oplossen in het niets. Want ze zijn niet echt waar. Soms is het even heel eng, maar het is telkens een bevrijding.

[Henry II]

Dat is een hele mooie manier van uitleggen. Voor mij was het boek van Eckhart Tolle (De Kracht van het Nu) een enorme openbaring en een feest van herkenning. Ik kan hem je aanraden.

[Weet zoveel niet]

Ja!

[MeFlower88]

Om antwoord te geven namens mijzelf op de vraag of je ooit helemaal van het geloof afkomt, zeg ik op dit moment: nee. Maar de vraag is wat dat geloof dan precies inhoudt en waarom je daar van af zou willen.

Zelf heb ik last van sommige overtuigingen (gehad). Maar er zijn ook positieve ervaringen, waar ik niet van af moet.

En als je niet meer achter het christelijk geloof staat, dan vorm je een andere mening. Het is de vraag in hoeverre die mening objectief is. Ik bedoel dat wij als mensen misschien nooit helemaal de 'waarheid' kunnen weten.

[Peter van Velzen]

Zeker zullen we nooit alles weten en al helemaal niet absoluut zeker. En inderdaad je wilt niet overal van af. Ik zou er bepaald niet blij om zijn als de Christenen hun naastenliefde voorgoed vaarwel zouden zeggen. Die zie ik ze liever houden. En genieten van Bach dat mogen ze van mij ook. oook al hoeft dat niet. Als je er niet van houdt is er nog genoeg ander moois in de wereld. Nog altijd wel.

[Maria]

Zelf heb ik last van sommige overtuigingen (gehad). Maar er zijn ook positieve ervaringen, waar ik niet van af moet.

Eigenlijk moet je deze vraag in twee splitsen.
Dat geeft de topicopening al aan.
Komt er een tijd dat je absoluut niet meer gelooft dat God bestaat?
Maar zeker ook:
Komt er een tijd, dat ik afkomt van alles wat met mijn vroegere geloof te maken heeft?

En dat is heel veel, zeker bij mensen, die ermee zijn opgegroeid.
Het zal altijd in je herinnering blijven bestaan.
Zo ook de positieve ervaringen, niet alleen vanwege je godsovertuiging, maar met en binnen een heel sociaal gebeuren.
Maar heeft het daadwerkelijk met je huidige persoonlijke geloof in een bestaande god te maken, en dan nog bovendien die ene christelijke god, of zijn het slechts gerelateerde herinneringen?
Dat zul je moeten gaan scheiden.

[Maria]

Ik heb nadat ik mijn reactie schreef dit topic nog eens doorgelezen en kwam deze van jou tegen.
http://www.freethinker.nl/forum/viewtop ... 37#p482337" onclick="window.open(this.href);return false;
Nu heb ik toch nog een vraag.

Denk je nu anders of als dat niet zo is, kun je dit nader omschrijven?
Misschien een voorbeeld van geven?

[dikkemick]

Om antwoord te geven namens mijzelf op de vraag of je ooit helemaal van het geloof afkomt, zeg ik op dit moment: nee. Maar de vraag is wat dat geloof dan precies inhoudt en waarom je daar van af zou willen.

Zelf heb ik last van sommige overtuigingen (gehad). Maar er zijn ook positieve ervaringen, waar ik niet van af moet.

En als je niet meer achter het christelijk geloof staat, dan vorm je een andere mening. Het is de vraag in hoeverre die mening objectief is. Ik bedoel dat wij als mensen misschien nooit helemaal de 'waarheid' kunnen weten.

Hebben de voordelen (van je geloof) werkelijk met JOUW geloof te maken of zijn ze in meerdere religies/geloven terug te vinden?
En waarom je van godsgeloof af zou moeten? Omdat je jezelf de vraag zou moeten stellen: "Wat is naar alle waarschijnlijkheid en eerlijkheid/oprechtheid waar? Als je tenminste op zoek bent naar eerlijke (algemeen geaccepteerde) werkelijkheid. Geloven kan heel prettig zijn en blijf het dan vooral ook doen. Maar als je eerlijke antwoorden wilt...

[Jan van Lennip]

Om antwoord te geven namens mijzelf op de vraag of je ooit helemaal van het geloof afkomt, zeg ik op dit moment: nee. Maar de vraag is wat dat geloof dan precies inhoudt en waarom je daar van af zou willen.

Zelf heb ik last van sommige overtuigingen (gehad). Maar er zijn ook positieve ervaringen, waar ik niet van af moet.

En als je niet meer achter het christelijk geloof staat, dan vorm je een andere mening. Het is de vraag in hoeverre die mening objectief is. Ik bedoel dat wij als mensen misschien nooit helemaal de 'waarheid' kunnen weten.

Zou ik kunnen concluderen dat jou overtuiging wel aanwezig is, maar dat jij de weg hierin nog niet hebt kunnen verhelderen. Mijn idee is dat dit jou veel ruimte kan bieden. Ik vind jou scpetische houding een heel krachtige. Niets mis mee

[MeFlower88]

Haha ja Jan, dat klopt!! Ik zeg niet dat ik ongelovig geworden ben, want eigenlijk wil ik dat ook helemaal niet. Maar ik wil wel alle narigheid die ik heb meegemaakt en die vooral in mijn eigen hoofd zat loslaten. God laat niet los wat zijn hand begon, toch .

[Wim_1946]

God laat niet los wat zijn hand begon, toch .

Oh nee? Hoe weet je dit trouwens? Daar ben ik wel benieuwd naar.

[Jan van Lennip]

Haha ja Jan, dat klopt!! Ik zeg niet dat ik ongelovig geworden ben, want eigenlijk wil ik dat ook helemaal niet. Maar ik wil wel alle narigheid die ik heb meegemaakt en die vooral in mijn eigen hoofd zat loslaten. God laat niet los wat zijn hand begon, toch .

Ikzelf ben ook eens enorm met de neus op de feiten gevallen. Ik ben destijds katholiek gedoopt en gevormd, maar wel uit traditie en dus niet uit vrije wil. Gewoon weten dat er licht is aan het einde van de tunnel, ik ben zelf uiteindelijk ook weer op mijn pootjes terecht gekomen.