Een zoektocht naar geloof, leidde tot ongeloof - Stampertje

[Arjen2015]

Hi Stampertje

Mooie update. Ook herkenbaar. Fijn om te lezen dat je voelt je meer vrij bent. Mijzelf heeft het proces mij meer heel gemaakt. Zijn wie ik ben, zonder waardeoordeel. Heerlijk die vrijheid, dat gevoel, daar kan ik nu nog steeds van genieten.

Mijn moeder ziet het duidelijk als fase en denkt zeer stellig / ‘’weet’’ dat er iets in mijn leven gaat gebeuren dat me terug brengt naar het geloof. Ik weet zeker van niet.

Mijn moeder vond het ook moeilijk te verwerken..je behoort nu toch ineens aan die ongelovige kant.

Wat ik niet helemaal herken is

Wat er in de wereld gebeurd voelt niet wreed aan.

Ik voel nog steeds mee als ik zieke mensen om me heen te vroeg zie sterven. Het is niet zo dat ik ongevoelig ben geworden voor de emotionele en lichamelijke pijn van anderen omdat er geen god meer is in mijn denken. Wat ik eruit snap is dat er nu niet nog een waardeoordeel aan vast hangt , zo van god heeft gestraft of iets dergelijks.

Ik vind het wel erg jammer dat ik die verwondering voor het leven, de wereld wat ik in het begin zeer intens ervaar de nu vrijwel niet meer heb. Misschien klein beetje vergelijkbaar wat mensen na een bijna dood ervaring hebben? Dat gevoel van euforie en dankbaarheid ook weg ebt?

Door mijn proces van geloof naar ongeloof heb ik nog wel vaak ontzag , verwondering voor bijv. de onmetelijke sterren hemel of de schoonheid van de natuur, de beesten, etc. Ik kan me nog steeds enorm verwonderen hoe alles is ontstaan en hoe mooi en bijzonder de natuur is. Het verschil ligt er wel in dat ik dacht met een persoon , god te maken had en richting een persoon dankbaar was voor dat alles, maar nu verwonder ik me meer, zonder een ander te bedanken, maar het in meer in mezelf verwerk. Ik kan nog steeds die euforische gevoelens voor de natuur hebben en haar schoonheid. Misschien zelf nog dieper nu ik besef hoe bijzonder het is al die miljarden jaren ....zo complex..zo mooi...en daar maak ik een piepklein deel van uit...dankbaar niet meer naar een persoon maar dankbaar naar de natuur....

[Petra]

Hoi hoi!

Ik vind het wel erg jammer dat ik die verwondering voor het leven, de wereld wat ik in het begin zeer intens ervaarde nu vrijwel niet meer heb. Misschien klein beetje vergelijkbaar wat mensen na een bijna dood ervaring hebben? Dat dat gevoel van euforie en dankbaarheid ook weg ebt?

Mooi die update.
Misschien geeft het wegvallen van die ene verwondering wel ruimte aan een breed scala aan verwonderingen.

[Stampertje]

Hi Stampertje

Mooie update. Ook herkenbaar. Fijn om te lezen dat je voelt je meer vrij bent. Mijzelf heeft het proces mij meer heel gemaakt. Zijn wie ik ben, zonder waardeoordeel. Heerlijk die vrijheid, dat gevoel, daar kan ik nu nog steeds van genieten.

Wat ik niet helemaal herken is

Wat er in de wereld gebeurd voelt niet wreed aan.

Ik voel nog steeds mee als ik zieke mensen om me heen te vroeg zie sterven. Het is niet zo dat ik ongevoelig ben geworden voor de emotionele en lichamelijke pijn van anderen omdat er geen god meer is in mijn denken. Wat ik eruit snap is dat er nu niet nog een waardeoordeel aan vast hangt , zo van god heeft gestraft of iets dergelijks.

Hoi Arjen, bedankt voor je reactie.
Ja wreed is misschien niet het juiste woord. Dingen blijven naar. Ik denk dat ik probeer te zegen dat ik het misschien beter kan accepteren / kan plaatsen als er geen sturing van een bovennatuurlijke kracht achter zit?

Inderdaad. Heel, niet gebroken. Niet zondig.
Toen mijn zus ging trouwen liet ze dit filmpje in de kerk zien. Zij vond het mooi en hoopte
dat het aan ongelovigen kon laten zien wat het/haar geloof waar haar betekent.
En juist dit filmpje laat voor mij zo goed zien dat ik blij ben dat ik niet meer in het christelijke verhaal geloof.

https://www.youtube.com/watch?v=KGlx11B ... hannel=Cru" onclick="window.open(this.href);return false;

[Stampertje]

Hoi hoi!

Ik vind het wel erg jammer dat ik die verwondering voor het leven, de wereld wat ik in het begin zeer intens ervaarde nu vrijwel niet meer heb. Misschien klein beetje vergelijkbaar wat mensen na een bijna dood ervaring hebben? Dat dat gevoel van euforie en dankbaarheid ook weg ebt?

Mooi die update.
Misschien geeft het wegvallen van die ene verwondering wel ruimte aan een breed scala aan verwonderingen.

Haha ja ik hoop het. Ben wel laatste tijd meer tot het besef gekomen dat ik wat meer bewuster kan/mag leven.
Je moet ook niet afgeleid zijn moet 10.000 dingen als je nog eens verwonderd wilt worden.

[Maria]

Inderdaad. Heel, niet gebroken. Niet zondig.
Toen mijn zus ging trouwen liet ze dit filmpje in de kerk zien. Zij vond het mooi en hoopte
dat het aan ongelovigen kon laten zien wat het/haar geloof waar haar betekent.
En juist dit filmpje laat voor mij zo goed zien dat ik blij ben dat ik niet meer in het christelijke verhaal geloof.

Dank je voor je update.
Ik ben blij dat het goed blijft gaan en dat je niet terugvalt.
Steeds beter en steeds zekerder.

https://www.youtube.com/watch?v=KGlx11B ... hannel=Cru

Wat een afgrijselijk filmpje.

[Gralgrathor]

Wat een afgrijselijk filmpje.

Eigenlijk wel goed gedaan. Speelt in op emoties en religieuze sensibiliteiten zonder stil te blijven staan met alle problematische theologie die verbonden is met de concepten van zonde en opstanding. Als buitenstaander knipper je met je ogen en denk je "WTF!?", maar als standvastig gelovige moet je hier toch een warm gevoel bij krijgen. En dat is natuurlijk precies wat de bedoeling was. Bijna alle apologetische en theosofische communicaties zijn niet gericht op ongelovigen, maar op gelovigen, om gelovigen door middel van kundige manipulatie van emoties oppervlakkige antwoorden te geven op moeilijke vragen die, zolang men de emotie laat leiden, lijken te voldoen, en de gelovigen netjes wegsturen van diepere inspectie.