Heringa veroordeeld wegens hulp bij zelfdoding

[Giovedico delle Fate]

Petra schreef;

Wettelijk gezien ben je strafbaar als je niet handelt of probeert te handelen als iemand in levensnood verkeert.
Bv. ook als je iemand ziet verdrinken en niks doet.

Een aantal jaren geleden liet ik dagelijks voor een 86 jaar oude weduwe haar hond uit. Zij was slecht ter been en liep krom van de reuma.
Altijd wanneer ik terugkwam maakte ik even een praatje bij de koffie. Zij wilde eigenlijk niet meer verder leven, maar ook haar einde niet bespoedigen. Ze wilde alleen niet meer worden gereanimeerd als zij een hartaanval of een hersenbloeding zou krijgen.
Op zekere dag wilde de hond niet uitgelaten worden. Terwijl hij anders al luid begon te jodelen wanneer hij mij fluitend hoorde aankomen.
Zijn bazin zei me dat zij zich niet zo lekker voelde. Met enige overreding kreeg ik de hond toch mee, maar nadat zij haar behoefte had gedaan maakte zij resoluut rechtsomkeert richting huis. We hebben daar nog even koffie gedronken, en ik ben de volgende morgen de hond weer gaan ophalen. De hond liet zich niet horen, en de deur ging niet open. Nu had ik de sleutel en de oude dame lag stil in bed met de hond aan haar voeteneind. Zij was nog warm, maar ik voelde geen hartslag. Ik ben bij haar gebleven tot zij afkoelde en heb na anderhalf uur de GGD gebeld.
De Hond nam afscheid. Vluchtig zoals honden dat doen. Zij wist van de dood en is gewillig met ons mee naar huis gegaan. En zes jaar gebleven.
Technisch gesproken ben ik strafbaar? Ik had onmiddellijk alarm moeten slaan? Hoe kon ik?

Ik ben geraakt door je verhaal. En ik vind je een held! Ik zou precies hetzelfde hebben gedaan. En ik zou het telkens weer doen.

[Giovedico delle Fate]

Daar het er naar uitziet, dat het over enige jaren gewoon zal zijn om naar een levenseinde kliniek te stappen en samen met deskundigen te doen wat je vindt dat juist is, heeft mi. ervoor gezorgd, dat hij wel is veroordeeld, maar navenant toch geen straf daarvoor te incasseren krijgt.

Natuurlijk heeft hij wel degelijk een straf te incasseren gekregen. En niet zo'n kleintje ook.
Hij kan geen verzekering meer afsluiten
Hij kan geen hypotheek meer afsluiten
Hij krijgt geen VOG voor heel veel dingen (werk, vrijwilligerswerk)
Maar de ergste straf is dat hij is veroordeeld. De zogenaamde strafmaat doet daar niets aan af.

[Giovedico delle Fate]

Is dat een persoonlijke voorkeur van iemand van het OM of is dat invloed van buiten af op het OM. En hoe controleren we dit? Want stel nu eens dat er op de top van het OM enkele rokende christenen zitten. Kan zoiets de besluitvorming over deze zaken beïnvloeden?

Je slaat de spijker op zijn kop. Het antwoord is volgens mij absoluut zeker: "JA". Dat kan en dat zal de besluitvorming beïnvloeden.

Het zijn sowieso de meest eigenaardige beroepen in onze rechtsstaat: rechter, officier van justitie en advocaat. Ik moet er niet aan denken.

[Giovedico delle Fate]

Wetten zijn aan verandering toe, maar hopelijk niet ons ethisch gevoel voor wat juist is.
Dat dat ethische gevoel aan veranderingen onderhevig is, samen met onze levensbeschouwingen, is duidelijk.

M.I. is de wet in orde.
Levensbeëindiging (zowel passief als actief) mag MITS aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan.
Die voorwaarden zijn er om jou (ons) te beschermen tegen misbruik.

We kunnen nu eenmaal niet beoordelen wiens hartje zuiver genoeg was.

Ook als daad van liefde (denk even aan Lucia de Berk) is het heus mogelijk, maar is het (goddank) aan zeer specifiek beschreven spelregels verbonden.

Heb je ook aan de mogelijkheid gedacht dat de spelregels niet zouden kunnen deugen? En dat ze zéér incompleet zijn is volgens mij wel duidelijk.

[Maria]

Daar het er naar uitziet, dat het over enige jaren gewoon zal zijn om naar een levenseinde kliniek te stappen en samen met deskundigen te doen wat je vindt dat juist is, heeft mi. ervoor gezorgd, dat hij wel is veroordeeld, maar navenant toch geen straf daarvoor te incasseren krijgt.

Natuurlijk heeft hij wel degelijk een straf te incasseren gekregen. En niet zo'n kleintje ook.

Als ik het heb over navenant geen straf zeg ik niet dat hij geen straf heeft gekregen, maar één die relatief gezien, binnen de officiële strafmaat, klein is.

- Hij die opzettelijk een ander tot zelfdoding aanzet wordt, indien de zelfdoding volgt, gestraft met een gevangenisstraf van ten hoogste drie jaren of geldboete van de vierde categorie.
- Hij die opzettelijk een ander bij zelfdoding behulpzaam is of hem de middelen daartoe verschaft wordt, indien de zelfdoding volgt, gestraft met een gevangenisstraf van ten hoogste drie jaren of een geldboete van de vierde categorie.

En daarbij komen ook de zaken nog, die je hier hebt opgenoemd.

Wetten zijn aan verandering toe, maar hopelijk niet ons ethisch gevoel voor wat juist is.
Dat dat ethische gevoel aan veranderingen onderhevig is, samen met onze levensbeschouwingen, is duidelijk.

Ook als daad van liefde (denk even aan Lucia de Berk) is het heus mogelijk, maar is het (goddank) aan zeer specifiek beschreven spelregels verbonden.

Heb je ook aan de mogelijkheid gedacht dat de spelregels niet zouden kunnen deugen? En dat ze zéér incompleet zijn is volgens mij wel duidelijk.

En dat is precies waar het nu al enige jaren over gaat en hier in dit topic aan de orde is.
Ga eens na wat er al is veranderd sinds de eerste veroordeling van Lucia de Berk.

Maar dat dit zeer grote zorgvuldigheid vereist zul je toch wel met me eens zijn mag ik hopen.

[Giovedico delle Fate]

Heb je ook aan de mogelijkheid gedacht dat de spelregels niet zouden kunnen deugen? En dat ze zéér incompleet zijn is volgens mij wel duidelijk.

En dat is precies waar het nu al enige jaren over gaat en hier in dit topic aan de orde is.
Ga eens na wat er al is veranderd sinds de eerste veroordeling van Lucia de Berk.

Maar dat dit zeer grote zorgvuldigheid vereist zul je toch wel met me eens zijn mag ik hopen.

Er is inderdaad gelukkig al het een en ander veranderd. En ik snap ook dat het tijd kost om zo'n ingewikkeld thema goed vorm te geven.
En zorgvuldigheid is ook noodzakelijk, maar wat er volgens mij vooral bij komt kijken is 'MOED'. En politieke wil. En nog een hele hoop meer.

Als ik in relatie tot dit thema wellicht wat heftig overkom, dan ligt dat aan het feit dat het thema zéér dicht bij mij – en wat er in mijn kring gebeurd is – komt. Ik ben een 'ervaringsdeskundige'. Maar het is geenszins mijn bedoeling iemand te schofferen of belerend over te komen.

[Maria]

Als ik in relatie tot dit thema wellicht wat heftig overkom, dan ligt dat aan het feit dat het thema zéér dicht bij mij – en wat er in mijn kring gebeurd is – komt. Ik ben een 'ervaringsdeskundige'. Maar het is geenszins mijn bedoeling iemand te schofferen of belerend over te komen.

Geen haar op mijn hoofd die dat gedacht heeft.

Als je hier in geïnteresseerd bent, dan mag je je hier onder veel gelijkdenkenden scharen.
Dan kun je in diverse topics lezen, dat hier al vrij veel over is geschreven.
Incl. de verschillende meningen, die soms nog verder gaan in het recht op zelfbeschikking dan ikzelf misschien.
Maar we wel onze eigen standpunten proberen te verdedigen en er daarom ook eigenlijk geen eenduidige conclusies zijn over de hele linie, ook al gaan we er ver in mee.
Als jij ervaringsdeskundige bent, wees uitgenodigd dan om je ervaringen te beschrijven, want dit is echt een onderwerp dat aan alle kanten moet worden belicht om te voorkomen, dat er te kort door de bocht wordt gedacht.
Elk argument voor en tegen is welkom.

Jouw opmerking, dat er "moed" nodig is.
Zou je dat toe willen lichten?
Bedoel je hier moed tot zelfdoding of om te vragen om hulp daarvoor?
Of bedoel je om daar in mee te gaan en actief mee te werken aan een hulpvraag binnen eigen omgeving?
Als dat te privé wordt zal ik dat respecteren.

[Giovedico delle Fate]

Jouw opmerking, dat er "moed" nodig is.
Zou je dat toe willen lichten?
Bedoel je hier moed tot zelfdoding of om te vragen om hulp daarvoor?
Of bedoel je om daar in mee te gaan en actief mee te werken aan een hulpvraag binnen eigen omgeving?
Als dat te privé wordt zal ik dat respecteren.

Ik bedoelde in eerste instantie dat er moed voor nodig is om de regels te veranderen. Dat brengt al dermate veel 'gedoe' (dat is een eufemisme van jewelste!) met zich mee dat veel bestuurders daar hun fikken niet aan zullen willen branden.
Maar er is dikwijls ook moed nodig voor zelfdoding, én voor de vraag om hulp, om nog te zwijgen over de daadwerkelijke hulp. Dat laatste vereist een pak altruïsme (zie ook mijn topic daarover) waar je naar van wordt.

Over mijn ervaringsdeskundigheid later meer. Daar moet ik uiterst zorgvuldig mee omgaan, anders breng ik mezelf en anderen misschien in de problemen.

[Giovedico delle Fate]

Over mijn ervaringsdeskundigheid later meer. Daar moet ik uiterst zorgvuldig mee omgaan, anders breng ik mezelf en anderen misschien in de problemen.

Ik heb er lang over nagedacht, en ik popel al jaren om mijn ervaring te delen. Even meende ik dat dit forum een goede plek zou kunnen zijn, maar ik vrees dat ik het toch (nog) niet aandurf. Dat vind ik heel erg jammer, omdat ik denk dat mijn verhaal een positieve bijdrage zou kunnen leveren aan de acceptatie van hulp bij zelfdoding. Ik baal er van dat ik het nog niet durf.
Ik ben begonnen aan een boek hierover, maar heb dat in de ijskast gezet toen ik 7 jaar geleden mijn vrouw ontmoette. Haar familie is niet op de hoogte van dat deel van mijn 'verleden' en het lijkt verstandiger om mijn bejaarde schoonouders daar niet mee te belasten.
Ik denk dat je mijn argumentatie wel zult begrijpen, en snap ook dat ik je nieuwsgierig heb gemaakt.
Ik hou het nog in beraad en wacht even af hoe 'veilig' ik me op dit forum ga voelen.

[Maria]

Ik begrijp het.
Het is aan alle kanten een kwetsbaar onderwerp.
Ikzelf heb alleen van nabij ervaring met euthanasie bij uitzichtloos lijden en met de dood al in het zicht.
Dat is eigenlijk al wel geaccepteerd, ook al zijn daar nog verschillende meningen over.

Wat jou verhaal betreft:
Soms is het goed voor jezelf om toch onder woorden te brengen.
Misschien kun je een vorm bedenken waarin je puur persoonlijk schrijft zonder het aangeven van soorten vrienden en familie en is het dan, samen met je anonimiteit, voor jou wel mogelijk om daar uiting aan te geven.
Voor wat het waard is:
Als je alleen je verhaal kwijt wil en daarover van gedachten wil wisselen, dan kun je hier onder "persoonlijk" je verhaal schrijven.
Daar wordt zo gemodereerd dat er geen spannende discussies worden toegestaan.

[Gershom]

Ik ben geraakt door je verhaal. En ik vind je een held! Ik zou precies hetzelfde hebben gedaan. En ik zou het telkens weer doen.

Het is natuurlijk geen heldendaad. Ik liep geen enkel risico, want ik was alleen met een overleden oude dame.
Het was alleen de wetenschap dat zij vrede had met de dood. Van haar hoefde het al lang niet meer.
Vanuit dat besef heb ik gehandeld of beter gezegd niet gehandeld. En inderdaad dat zou ik morgen ook weer doen in een soortgelijke situatie. In de hoop dat men mij, als de tijd daar is, eveneens zou bijstaan. Want het enige dat mij dwingt om door te leven is het besef dat ik mijn vrouw niet hulpeloos wil achterlaten. En ik wil mijn laatste hond nog kunnen begraven wanneer haar eind gekomen is. Zij zijn beiden hoogbejaard Dus moet ik nog een paar jaar volhouden voordat ik weg kan.
Ik ben op een leeftijd dat mijn kinderen hier geen zeggenschap ik hebben. Zij zijn wel op mij gesteld en ik ben gek op dat jongvolk. Maar zij hebben hierin geen stem. Tenzij ze me willen helpen met overlijden. Maar als vader mag je dat niet vragen vind ik. Jij wel? De moeder van mevrouw Postma vroeg het wel. En mevrouw Postma had haar moeder lief....
En de moeder van Heringa vroeg ook hulp aan haar zoon, en hij had zijn moeder lief....
Kijk eens, dat zijn helden die ook werkelijk risico liepen.

Het zou heel mooi zijn wanneer ik samen met mijn vrouw zou kunnen sterven, en wij zijn al samen lid geworden van de "Coöperatie Laatste Wil" die zorg wil dragen voor het verstrekken van middelen waarmee dat mogelijk zou worden.
Maar ik ben bang dat de regering wel een weg zal vinden om dit te verhinderen. Met Zeegers en Buma die moord en brand gaan schreeuwen Als mensen gewoon dood willen. Wat is daar toch mis mee? Zijn zij bang dat wij daardoor een bedreigde soort worden?

Je liet ook doorschemeren dat je over ervaring beschikt op dit terrein. Ik doe een beroep op je, om de schroom en terughoudendheid te laten varen, omdat wij hier zitten springen om mensen die op integere maar moedige wijze hun verhaal willen en kunnen vertellen. Maria gaf ook al blijk van dat verlangen. Ik wil mij daar graag bij aansluiten.
Ik zeg dat op eigen titel, maar durf dat te doen omdat hier erg veel aardige intelligente en integere mensen aanwezig zijn
Als ik daar niet van overtuigd was zou ik hier niet zijn

[Storm]

@Gershom,
Alleen even.....een dikke knuffel.

[Giovedico delle Fate]

Het is natuurlijk geen heldendaad.

Ik moet nu eerst slapen – als dat nog lukt na jouw reactie – maar ik kom er morgen op terug!
Weet in elk geval dat je mij een mega groot hart onder mijn riem hebt gestoken, en ik zal – in samenspraak met Maria – bepalen of en in hoeverre ik alsnog mijn verhaal zal delen. Het ligt me in elk geval voor op de tong. Goede nacht.

En het was wel degelijk een heldendaad!!!

[Gershom]

@Storm
Altijd welkom kind
knuffie terug
slaap wel

[Petra]

Over mijn ervaringsdeskundigheid later meer. Daar moet ik uiterst zorgvuldig mee omgaan, anders breng ik mezelf en anderen misschien in de problemen.

Ik heb er lang over nagedacht, en ik popel al jaren om mijn ervaring te delen. Even meende ik dat dit forum een goede plek zou kunnen zijn, maar ik vrees dat ik het toch (nog) niet aandurf. Dat vind ik heel erg jammer, omdat ik denk dat mijn verhaal een positieve bijdrage zou kunnen leveren aan de acceptatie van hulp bij zelfdoding. Ik baal er van dat ik het nog niet durf.
Ik ben begonnen aan een boek hierover, maar heb dat in de ijskast gezet toen ik 7 jaar geleden mijn vrouw ontmoette. Haar familie is niet op de hoogte van dat deel van mijn 'verleden' en het lijkt verstandiger om mijn bejaarde schoonouders daar niet mee te belasten.
Ik denk dat je mijn argumentatie wel zult begrijpen, en snap ook dat ik je nieuwsgierig heb gemaakt.
Ik hou het nog in beraad en wacht even af hoe 'veilig' ik me op dit forum ga voelen.

Even ter herinnering:
In 2006 is de wet gewijzigd; moord na 1988 kan niet meer verjaren.

U hebt het recht om te zwijgen. Indien u geen gebruik maakt van dit recht, kan alles wat u zegt tegen u worden gebruikt in een rechtszaak. U hebt recht op een advocaat. Indien u zich geen advocaat kunt permitteren, zal er u een worden toegewezen.