Een in Amerika bekende homo is niet langer van de herenliefde. Michael Glatze, tot voor kort homo-activist en oprichter van het homoblad Young Gay America, heeft namelijk de Heer gevonden en is christen geworden. Hij omschrijft de breuk met zijn homoseksuele levensstijl als ''het meest bevrijdende, het mooiste en het meest verbazingwekkende'' dat hij ooit heeft meegemaakt.
Glatze is nu van mening dat homoseksualiteit nooit een vol leven kan bieden, omdat het ''uitsluitend gefixeerd is op seksuele lust''. Hij noemt homoseksualiteit ''neurotisch'', ''onnatuurlijk'' en ''een belemmering voor de mens om zijn ware ik te vinden''.
De 30-jarige voormalige homo zegt dat hij 14 jaar was toen hij voor het eerst homogevoelens kreeg. Toen hij 20 was kwam hij 'uit de kast' en twee jaar later begon hij zijn carrière bij het homoblad. Nu heeft God hem er de ogen voor geopend dat hij ''aan de leiding stond van een verderfelijke en zondige beweging''.
Wat kan een mens toch dom zijn. Het is toch een kwestie van tijd voordat hij zijn gevoelens of sexuele geaardheid niet meer kan onderdrukken. Je bent het of je bent het niet.
Eens een homo, altijd een homo. En daar is toch helemaal niets mis mee??
Het grootste boek van alle, ik bedoel het boek van de natuur, ligt opengeslagen voor ons.
Vermakelijk, die stelling dat homoseksualiteit alleen om lust draait. Juist van heteroseksuele mannen wordt gezegd dat ze met hun piemel denken. Dat is onzin, in zoverre dat wanneer je met vrouwen praat, zij net zozeer behoefte hebben aan seks als mannen.
Het draait allemaal om lust. Zonder lust zouden er niet zoveel kindertjes geboren worden. Dus de meest bronstige mannetjes en vrouwtjes geven hun bronstige genen door aan latere generaties.
Dus als hij zegt dat hij als hetero ineens geen last heeft van lustgevoelens, dan lijkt het mij dat hij een homo is die graag hetero wil zijn, en tijdelijk zijn biochemie laat beïnvloeden door de 'rush' die zijn nieuw gevonden geloof hem geeft. Als de peptiden daarvan eenmaal zijn neergedaald, zal hij vanzelf weer interesse krijgen voor de gelijke kunne.
Theoloog schreef:Dus als hij zegt dat hij als hetero ineens geen last heeft van lustgevoelens, dan lijkt het mij dat hij een homo is die graag hetero wil zijn, en tijdelijk zijn biochemie laat beïnvloeden door de 'rush' die zijn nieuw gevonden geloof hem geeft. Als de peptiden daarvan eenmaal zijn neergedaald, zal hij vanzelf weer interesse krijgen voor de gelijke kunne.
Inderdaad, en deze gang van zaken is verre van vermakelijk, maar mondt uit in diepe tragiek.
Toch kan ik me er iets bij voorstellen dat een homoman zegt dat het allemaal om lust draait. Ik verbaas me wel eens over de mannelijke homoscene waar 'scoren' vaak bovenaan de lijst staat. Er zijn zeker ook homo's die zich evengoed in deze omgeving niet thuisvoelen, dat zijn dan wél buitenbeentjes.
In de vrouwelijke homowereld zie je dit toch veel minder, dat gefixeerd zijn op sex en beleving. Zou het dan toch vooral iets van mannen zijn?
Zouden heteromannen ook het bos ingaan, indien ze weten dat er mooie vrouwen rondlopen die ervoor in zijn om een snelle 'wip' te maken? Ik denk van wel. Aangezien die niet in het bos lopen, zie je heteromannen dit dus niet doen. Bij homomannen is dit echter wel het geval.
Als je heel die sexbeluste homoscene als homo niets vindt, val je ook hier al snel buiten de boot. Ik denk zelf dus dat een homoman meer kan en doet met zijn lustgevoelens dan een heteroman, puur omdat er in de homowereld alleen mannen rondlopen en er dus alle gelegenheid is, om je lust op elk moment dat je dat verkiest bevredigd te krijgen. En er dus geen vrouwen zijn die hier de rem op zetten.
Alle gebondenheid kan vrijheid heten, zolang de mens de banden niet voelt knellen. (naar Erasmus)
Il n’y a que les imbéciles qui ne changent jamais d’avis ... (Jacques Brel)
Vrijgezelle homo's hebben meer wisselende contacten, zoals je zegt: het is voornamelijk te danken aan de mannelijke sexdrive. Bij mannen is elkaar leren kennen en liefde minder van belang. Maar ik ken redelijk wat homo's waarvan de meeste nu een relatie hebben en ze zijn gewoon monogaam.
Prodigy schreef:Vrijgezelle homo's hebben meer wisselende contacten, zoals je zegt: het is voornamelijk te danken aan de mannelijke sexdrive. Bij mannen is elkaar leren kennen en liefde minder van belang. Maar ik ken redelijk wat homo's waarvan de meeste nu een relatie hebben en ze zijn gewoon monogaam.
Absoluut is dat zo. Maar wat ik bedoel is, dat als je als homo al bij voorbaat je niet zo thuis voelt in die homoscene en dus gewoon serieus op zoek bent naar een relatie zonder je dus eerst in het wisselende contacten gedoe te storten, heb je wel een probleem. Want waar vind je dan gelijkgestemden als die wereld je niet aanstaat. Het lijkt erop dat je als homo toch daar doorheen moet om hoe dan ook iemand te kunnen ontmoeten. Of je moet per toeval iemand tegen het lijf lopen die het dan ook nog eens precies voor je is. Die kans lijkt me erg klein. Al met al hebben hetero's het een stuk makkelijker.
Alle gebondenheid kan vrijheid heten, zolang de mens de banden niet voelt knellen. (naar Erasmus)
Il n’y a que les imbéciles qui ne changent jamais d’avis ... (Jacques Brel)
Beetje vreemd. Hetero's moeten toch ook gewoon naar het café, de disco, etc. En ook daar zijn one-night stands aan de orde. Kan best zijn dat de homoscène iets directer is, dat weet ik niet. Maar ik krijg de indruk dat ook de 'hetero-scène' ongecompliceerder wordt.
En naarmate mensen ouder worden, worden ze natuurlijk ook fysiek minder aantrekkelijk, en moeten ze het meer hebben van hun persoonlijkheid.
Wat ik er zo van meekrijg is dat de sexgerichtheid en het willen scoren binnen de homoscene toch veel meer aanwezig is dan in de hetero uitgaanswereld. En daar moet je maar net aan mee willen doen.
Alle gebondenheid kan vrijheid heten, zolang de mens de banden niet voelt knellen. (naar Erasmus)
Il n’y a que les imbéciles qui ne changent jamais d’avis ... (Jacques Brel)
Kitty schreef:Het lijkt erop dat je als homo toch daar doorheen moet om hoe dan ook iemand te kunnen ontmoeten.
Dat is inderdaad zo. Ik denk dat het aan meerdere factoren te wijten valt: Er zijn nu eenmaal minder homosexuelen waardoor de "poel" kleiner is daarnaast is het moeilijker iemand te herkennen puur op geaardheid. Voor (ons) hetro's is het een stuk eenvoudiger, "de zee" is groot en het herkennen van iemand van het tegenovergestelde geslacht gaat bij ons, meestal tenminste, een stuk eenvoudiger. Ik ken ook weinig homo's die elkaar niet hebben ontmoet in het uitgaansleven, buiten dan stewards bij luchtvaartmaatschappijen
Stel..............In god's ogen zou heterosexualiteit een gruwel zijn?
Ik......als hetero,... zou me tot homo moeten bekeren om een 'goed'mens te zijn en me zó van een plekje bij mijn god te verzekeren.
Ik doe mijn uiterste best (vanuit die 'wil' om een goed mens te zijn) om homo te zijn.
Maar HOE ik ook bid,..............mijn lichaam luistert niet als ik die andere man zie! Het in dié bovenstaande gedachtengang te verplaatsen lijkt mij voldoende om zo'n bekering of genezing naar de gelijke kunne als flauwekul af te doen!.........of vanuit de aantrekkelijkheid v.d. gelijke kunne, over te stappen naar de andere kunne!
Ik denk dat het bij homoseksualiteit of heteroseksualiteit geen kwestie is van het ene uiterste of het andere uiterste, daartussen bevind zich een heel groot grijs gebied van mensen die in meer of mindere mate biseksueel zijn. Ik geloof eigenlijk niet dat er veel mensen zijn die helemaal aan het uiterste van die schaal zitten en dus volledig homoseksueel of heteroseksueel zijn. Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat iedereen biseksueel is, dat zou een te grove generalisatie zijn.
Een in Amerika bekende homo is niet langer van de herenliefde. Michael Glatze, tot voor kort homo-activist en oprichter van het homoblad Young Gay America, heeft namelijk de Heer gevonden en is christen geworden. Hij omschrijft de breuk met zijn homoseksuele levensstijl als ''het meest bevrijdende, het mooiste en het meest verbazingwekkende'' dat hij ooit heeft meegemaakt.
Glatze is nu van mening dat homoseksualiteit nooit een vol leven kan bieden, omdat het ''uitsluitend gefixeerd is op seksuele lust''. Hij noemt homoseksualiteit ''neurotisch'', ''onnatuurlijk'' en ''een belemmering voor de mens om zijn ware ik te vinden''.
De 30-jarige voormalige homo zegt dat hij 14 jaar was toen hij voor het eerst homogevoelens kreeg. Toen hij 20 was kwam hij 'uit de kast' en twee jaar later begon hij zijn carrière bij het homoblad. Nu heeft God hem er de ogen voor geopend dat hij ''aan de leiding stond van een verderfelijke en zondige beweging''.
Wat kan een mens toch dom zijn. Het is toch een kwestie van tijd voordat hij zijn gevoelens of sexuele geaardheid niet meer kan onderdrukken. Je bent het of je bent het niet.
Eens een homo, altijd een homo. En daar is toch helemaal niets mis mee??
Het is een feit dat het homozijn gefixeerd is op lust en seks maar is dit dan zo slecht?? Een man heeft nu eenmaal meer last van lust en zin in seks dan een vrouw....
Wat hierbij wel weer typisch is, is dat de kerk er dus niets mee inzit om een voormalig "aartsvijand" (lees: AARSvijand) zonder al te veel blablabla in zijn rangen te sluiten....Lekker Hypocriet, niet?
