Suggestie om discussie over moraal af te splitsen?
Interessante discussie waar komt het moraal vandaan? Nu ik ongelovig ben is mijn moraal inderdaad niet meer van god afhankelijk, maar was dat het uberhaubt? Want juist door mijn moraal naast die van god te leggen ben ik niet meer gaan geloven . Mijn moraal botste juist die met die van de bijbel. Blijkbaar heb ik een andere moraal waardoor ik ben gaan nadenken dat ik het totaal niet eens met de bijbelse moraal van god. Ik denk dat mijn moraal juist werd onderdrukt door het geloof in god en de bijbel en zou zelfs dingen tegen mijn moraal hebben kunnen gaan doen door blind te geloven in wat ik geleerd heb over de bijbel. Stel nu dat ik een leider in een evangelische gemeente was geworden en twee homos hadden graag in mijn kerk willen trouwen? Dan had mijn bijbelse moraal tegen ze gezegd nee dat kan niet jullie leven in zonde. Of neem een trio of prostituee die graag bij de kerk wilde horen? Mijn moraal zegt nu dat een ieder het recht heeft te leven als hij/ zij wil mits degene de andere geen fysiek of geestelijk pijn doet. Mijn moraal is dus niet door wat een god is op gelegd, niet als die van een gelovige die zijn moraal laat misvormen door een (in mijn ogen slechtere ) bijbelse moraal aan te nemen.
Mijn grootste aanklacht naar mensen die een god aanbidden die o.a opdracht heeft gegeven tot volkerenmoord zonder het lef te hebben zijn daden en moraal te bekritiseren.
Het feit dat ik het lef had tegen de moraal van god in te gaan heeft mij doen inzien dat deze bijbelse god niet bestaat en wat er over god is geschreven puur mensen werk is geweest die er een andere moraal op nahielden dan waar ik nu voor sta. Waar komt mijn moraal dan vandaan. Wat dat betreft ben ik geen haar beter als wie dan ook. Ik ben opgevoed in een andere tijd, andere cultuur, andere genen, andere religie. Het is gewoon zoals het is. Waarom blijf ik dan achter mijn moraal staan , tegen moorden in het algemeen, goed voor anderen zijn, etc etc.?
Want er is inderdaad geen straf in het hiernamaals als ik steel, moord verkracht.... er is namelijk geen zonde.
Dus wat weerhoud mij dan van die dingen? Zou ik dus een oud vrouwtje omleggen en haar geld stelen, zal ik mij schuldig voelen, waar komt dat vandaan? Als dat geweten dan slechts een illusie is en nergens aan verankerd is? Blijkbaar is dat mogelijk , zie de gevangenissen die vol zitten met moordenaars en dieven.
Maar waarom blijf ik mijn moraal aanhangen? Waarschijnlijk omdat ik als ik van mijn moraal afwijk , ik tegen mijn principes in ga, waar ik voor sta, en ongelukkig wordt. Dus schuld gevoel en buitensluiting , isolement, verliezen van contact met kinderen, familie , vrouw, maakt misschien dat ik mijn keuzes blijf maken. Misschien gewoon omdat ik mijzelf het prettigst voel als ik goed naar anderen ben. Misschien is het een gebrek aan lef omdat ik bang ben gepakt te worden, een gebrek aan lef omdat ik bang ben dat mijn schuldgevoel te groot wordt en niet met mezelf kan leven. Een gelovige in de middeleeuwen had er totaal geen moeite mee een ketter om te leggen. Het is dus overduidelijk dat cultuur, tijd, opvoeding bepaald of je last van schuldgevoelens krijgt. Zelfs een veelvoudige moordenaar de doodstraf geven is vandaag de dag een omstreden onderwerp. Iemand van een paar eeuwen geleden zou ons recht in het gezicht uitlachen. Moraal verschuift. En ja, als er geen wettelijke uitvoerende macht zou zijn, zouden velen, inclusief gelovigen dingen doen die nu bij wet verboden zijn en er meer misdaad zijn. Ik denk dat het merendeel van de samenleving rust en orde zoekt. Dat zit in onze genen door de generaties en dat de losbandige apen door de meerderheid ter orde wordt geroepen.
zover mijn gedachtes ....voor kasper wees in ieder geval gerust , mocht je jouw geloof in god kwijtraken, je moraal zit daar niet aan vast, dus je wordt daardoor geen moordenaar, dief of verkrachter....
