Moderator: Moderators
The Prophet schreef:Het lijkt erop dat VrijeFreddy zijn eigen onwetendheid als argument tegen de wetenschap gebruikt. Ook dat zien we vaker bij creationisten.
Nee, dat zou ik niet eerlijk vinden. Zolang ik iets niet volledig begrijp, kan ik er geen persoonlijk oordeel over vellen. Tot nu toe kan ik dit radiometrische gebeuren nog niet toepassen of uitsluiten in mijn redeneren.
Men neme een hoeveelheid C-14. Je wacht een tijdje en na dat tijdje meet je hoeveel C-14 er nog over is. Dan weet je dus welk percentage vervalt binnen dat tijdje. En aan de hand van dit precentage en deze tijdsduur kan je omrekenen hoe lang het dan zou moeten duren voordat 50% van de C-14 vervallen is.vrijeFreddy schreef:[...]
@Doctorwho: Ik vond de 2e link wel interessant om te lezen. De link over de kalibratie-curve. Maar wat ik bijvoorbeeld ook niet begrijp he: Hoe is men erachter gekomen dat C-14 een halfwaardetijd van 5730 jaar heeft?
[...]
dit plaatje?vrijeFreddy schreef: En in de link zie je ook een afbeelding van de kalibratie-curve, maar volgens de grafiek zijn 4 jaarringen in een boom gelijk aan 2000 kalenderjaren. Dit begrijp ik ook niet. Als jij dat wel begrijpt... zou je me daar dan nog eens wat aanvullende informatie over kunnen bezorgen, die hier meer duidelijkheid over geeft.
.
Hebr 6: Ik ben geen jullie.vrijeFreddy schreef:Mee eens, Cluny! Het is ook niet mijn intentie om iemand van jullie te veroordelen.
Dus als ik het goed begrijp, is er geen vaste vervaltijd voor een enkel C-14 atoompje. Het is dus niet zo dat elk C-14 atoompje een vaststaande tijd nodig heeft om te vervallen?The Black Mathematician schreef:Men neme een hoeveelheid C-14. Je wacht een tijdje en na dat tijdje meet je hoeveel C-14 er nog over is. Dan weet je dus welk percentage vervalt binnen dat tijdje. En aan de hand van dit precentage en deze tijdsduur kan je omrekenen hoe lang het dan zou moeten duren voordat 50% van de C-14 vervallen is.
Natuurlijk: hoe langer je meet en hoe meer C-14 je van te voren neemt, des te nauwkeuriger zijn je resultaten.
Hier zei Sararje bijv. dat een Si-32 atoom er 130 jaar over doet om te vervallen. Is deze 130 jaar dan een gemiddelde tijd?Sararje schreef:Dat verschilt per element en per isotoop maar in het geval van Si-32 kan je nameten dat dit zo´n 130 jaar is. Van een ander isotoop is die weer anders etc etc.
Aangezien 1 gram Silicium al in de orde van 1E22 deeltjes bevat, is dat redelijk nauwkeurig bekend. Eventuele afwijkingen middelen zo uit. Kleine verschillen in vervaltijd maken dus niets uit aangezien dit verwaarloosbaar is.vrijeFreddy schreef:Hier zei Sararje bijv. dat een Si-32 atoom er 130 jaar over doet om te vervallen. Is deze 130 jaar dan een gemiddelde tijd?Sararje schreef:Dat verschilt per element en per isotoop maar in het geval van Si-32 kan je nameten dat dit zo´n 130 jaar is. Van een ander isotoop is die weer anders etc etc.
Of is de C-14 methode hierbij niet vergelijkbaar?
Nee het is kans. Een C-14 atoom heeft een kans van 50% om binnen 5736 jaar te vervallen tot N-14. Dus als je een miljard C-14 atomen hebt, is er na 5736 jaar nog de helft van over, maar je weet van te voren niet welke atomen.vrijeFreddy schreef:Dus als ik het goed begrijp, is er geen vaste vervaltijd voor een enkel C-14 atoompje. Het is dus niet zo dat elk C-14 atoompje een vaststaande tijd nodig heeft om te vervallen?The Black Mathematician schreef:Men neme een hoeveelheid C-14. Je wacht een tijdje en na dat tijdje meet je hoeveel C-14 er nog over is. Dan weet je dus welk percentage vervalt binnen dat tijdje. En aan de hand van dit precentage en deze tijdsduur kan je omrekenen hoe lang het dan zou moeten duren voordat 50% van de C-14 vervallen is.
Natuurlijk: hoe langer je meet en hoe meer C-14 je van te voren neemt, des te nauwkeuriger zijn je resultaten.
Komt het er dan op neer dat hoe meer C-14 een voorwerp bevat, hoe korter de vervaltijd is van ieder afzonderlijk C-14 deeltje in dat voorwerp?
Ik dacht altijd dat het verval per C-14 deeltje een vaststaande tijd had...
Hebr 6: Ik heb hier nog eens nader over geinformeerd bij het audiologisch centrum. Heb even kort met een deskundige gesproken. Volgens hem was het bij doofgeboren mensen zeer moeilijk om hen te leren praten. Dit was alleen mogelijk door hun te laten oefenen met hun hand op andermans stembanden. Maar in de meeste gevallen had dit geen succes. Slechts enkele gevallen konden op die manier leren praten. Bij de meesten blijft hun vorm van communiceren beperkt tot gebarentaal. Gebarentaal is een klankloze vorm van communiceren en deze mensen kunnen dus niet in klanken nadenken. Waarschijnlijk denken ze in de visuele gebarentaal.Kitty schreef:Hoe kom je hier nou weer bij. Mijn man heeft eens geschaakt tegen een doven schaakclub, nou het was niet eerder zo'n herrie. En ja ze spraken hoor, alleen klonk het wat anders en vooral ook wat harder dan wij gewend zijn, omdat ze doof waren. Ga maar eens kijken bij effatha, de school voor dove kinderen. En ja ook daarvan ken ik twee kinderen, en ja die spraken ook. Ondersteund met gebarentaal. Ze kunnen jou namelijk niet horen, dus moeten dan liplezen of gebarentaal lezen. En lezen en schrijven konden ze ook hoor.
Ja, volgens mijn kennis gebruikten alle babies dezelfde klanken. Wat de nieuwste ontdekkingen omtrent dit onderzoek waren, wist zij ook niet, maar ze schijnen dit onderzoek wel op wereldwijde schaal te verrichten.Kitty schreef:Alle baby's die een oertaal spreken? Ik heb baby's helemaal nooit horen spreken, of bedoel je dat ze op dezelfde manier pruttelen en brabbelen en noemen ze dat een oertaal? Ik heb niet het idee dat baby's met elkaar volop communiceren in deze oertaal. Het lijkt mij allemaal grote onzin.
