Is religieuze muziek mooi?/troost aan stervenden

[HenkM]

Hoe gaan jullie om met dit soort levenszaken?

De laatste, eh, 40 jaar heb ik de neiging om religieus getinte muziek af te zetten zodra ik het door heb.

Veel, eigenlijk heel mooie, muziek van Mozart, Verdi, Puccini, Beethoven, Bach en vele anderen luister ik niet (meer) naar. Voorbeeld: Ave Maria

Als iemand stervende is, en je bent bekend met diens gelovigheid, hoe ga je daarmee om? Negeer je dat, of geef je troost met verwijzing naar een hemel?

Of zeg je: ik heb mijn principes, en dat is dat.

[Krautsjo]

Dan is er wel een hoop muziek wat je op die manier gaat missen. Ik heb het niet zo op van die muziek met van die beaat kijkende mensen die psalmen aan het zingen zijn, waar ik het idee van heb dat ze eigenlijk niet echt weten wat ze aan het zingen zijn. Maar ik zou toch de Mattheus passie van Bach, het requim van Mozart en het Stabat Mater van Pergolesi niet zo snel de nek omdraaien als het op de radio was .
Ik heb niet het idee dat ik mezelf verloochen als geboren en getogen atheïst, ik ga graag ook naar kerken om ze van binnen te bezichtigen. Ik hoef er toch verder niets anders mee dan te bekijken en of te luisteren.
Ik heb mijn moeder rust weten te geven toen ze op sterven lag door haar te zeggen dat ze snel haar vader weer zou zien en dat heeft toen wonderwel geholpen, ik zag haar gewoon ontspannen en het eeuwige in gaan.
Ik zie niet in wat daar voor principiële bezwaren voor zouden moeten zijn, ik zie het eerder als respect voor de ander en zeker als de ander er ook nog mee gediend is .

[Storm]

Hoe gaan jullie om met dit soort levenszaken?

De laatste, eh, 40 jaar heb ik de neiging om religieus getinte muziek af te zetten zodra ik het door heb.

Veel, eigenlijk heel mooie, muziek van Mozart, Verdi, Puccini, Beethoven, Bach en vele anderen luister ik niet (meer) naar. Voorbeeld: Ave Maria

Bedoel je dat je er niet meer naar kunt luisteren omdat je niet achter de tekst staat? Ja ik kan me dat voorstellen.Ik zing bepaalde teksten ook niet meer. Toch zijn er veel atheisten die nog graag luisteren naar religieuse muziek.
Er worden vaak herkenbare emoties bezongen zoals in de Matheus, dus m.i is het heel persoonlijk.

Als iemand stervende is, en je bent bekend met diens gelovigheid, hoe ga je daarmee om? Negeer je dat, of geef je troost met verwijzing naar een hemel?

Of zeg je: ik heb mijn principes, en dat is dat.

Een stervende zou ik niets wijsmaken waar ik zelf niet achter sta maar hem wel volgen in zijn proces. Als hij/zij gelovig is ( b.v christen ) wie ben ik dan om hem de hoop op een eeuwig leven te ontnemen?
Als de vraag van de gelovige naar mij toe komt zou ik wel eerlijk zeggen dat ik het niet weet, maar alleen als die vraag komt. Wanneer er angst voor de hel is zou ik alles uit de kast halen om met troostvolle teksten te komen; ook al zou ik niet meer geloven. Maar dat is hoe ik het nú bezie.

[Jagang]

Mijn vader, die een twijfelaar was van RK oorsprong, en die uiteraard bekend was met mijn straffe ongeloof zijn, vroeg mij een paar jaar geleden:

"Maar stel dat ik op sterven zou liggen, en ik zou je vragen om er een pastoor bij te halen om me te bedienen, zou je me dat dan weigeren?"

Ik zei: "Nee hoor, ik wil niemand een laatste wens ontzeggen, zeker niet wanneer dat maatschappelijk bezien geen relevantie heeft.".

Je verbetert de wereld niet door mensen op hun sterfbed een laatste wens te ontzeggen, of door hen muziek tijdens of vóór de uitvaart te onthouden.

Voor wat betreft religieuze muziek twijfel ik.
Met psalmen heb ik niets, en met Mozart ook niet.
Maar er zijn wel nummers die ik wel eens luister, en die religieuze roots blijken te hebben, soms pas achteraf.

Zoals bijvoorbeeld "Youth of the nation" van "POD" destijds, wat een christenrockbandje bleek te zijn.
Maar dat gaat me meer om de emotie in het nummer dan om de religieuze connotatie.
Of het nou echt "religieuze muziek" is, weet ik eigenlijk ook niet.
Beoordeel dat zelf maar.

[Peter van Velzen]

Ik zit niet zo met een Ave maria, het is dat ik Bachs oorspronkelijke werk mooier vind dan de toegevoegde zang van Gounod. Als muziek mooi is en de religieuze leugens liggen er niet al te dik bovenop, dan mag het van mij echt wel gespeeld worden, en kan ik er van genieten ook.een

In Thailand heb ik het wel wat gemakkelijker, de Boeddhisten liegen niet zo heel veel over Siddharta Gautama, en al zouden ze, dan verstond ik ze nog niet.

Ik kan moeilijk alleen maar naar Imagine van John Lennon luisteren (alhoewel dat wel zo mooi is)

[PietV.]

Ik heb eigenlijk niets met religieuze muziek. Het geluid van een piano vind ik prachtig, maar een kerkorgel is niet aan mij besteed. In navolging van Jagang zijn er wel bands die ik fascinerend vind. U2 heb ik grijs gedraaid. Maar zonder er echt bij stil te staan dat het muziek is met een religieuze ondertoon. En hoe iemand zijn afscheid wil regelen dat laat mij verder koud. Althans ik heb het meegemaakt dat een predikant een groepje toehoorders een veeg uit de pan gaf. Waar ik dus ook bij hoorde. Maar deze man had zijn programma afgestemd op de behoeften van een deel van de achterblijvers. Die meenden dat het wel eens zou kunnen helpen door over het graf heen mensen tot de orde te roepen. Dat vond ik dus wel te ver gaan.

[Dat beloof ik]

Ik denk dat muziek en tekst hier door elkaar worden gehaald.
In eerste instantie vind ik muziek mooi vanwege de muziek en niet vanwege de tekst.
Klassieke muziek kun je heel mooi vinden vanwege de muziek, zoals je schilderijen ook mooi kunt vinden, ondanks hun vaak religieuze achtergrond.

Dit nummer bv vind ik al jaren schitterend. Het is geen religieuze muziek, maar het zou er niet zijn zonder religieuze muziek.
Zelf heb ik het ooit ook eens in de kerk gespeeld, maar toen was er nog geen videocamera (ik spreek over 35 á 40 jaar geleden).
Dat was nog in de tijd dat mijn ouders in de kerk voor de dienst de bloemstukken verzorgden en ik mee ging (al beginnend afvallend) haha !

[Erik]

Ik heb niets met religeuze teksten.
Ook kerkmuziek kan me niet boeien.

Maar ik ben bijvoorbeeld een groot liefhebber van het legendarische album Love at the Greek van Neil Diamond.
En daar zitten toch een aantal (qua tekst) religieuze nummers tussen.
Maar ik vind de muziek zo goed dat me dat eigenlijk niets kan schelen.

[dikkemick]

Zelf vind ik muziek helemaal los van religie staan. Ik vind muziek wel of niet goed.
Wat ik absoluut niet kan opbrengen is voorlezen uit een (kinder)bijbel. Ik krijg dat gewoonweg mijn strot niet uit.
Maar muziek van Chirley Ceasar vind ik zeker niet vervelend. Niet TE veel naar de teksten luisteren uiteraard.
Ook Neil Diamond kan ik zeker waarderen, Erik.

En: Als Jezus Uriah-Heep-like muziek had gemaakt, had ik nu Jezus-fan geweest.

[Fish]

Zelf vind ik muziek helemaal los van religie staan. Ik vind muziek wel of niet goed.
.

Voor mij geld dat ook, luister naar de stem en de muziek, prachtig.

[Storm]

Als je alle religieuse muziek uit je leven verwijdert, dan is er wel een hoop muziek welke je op die manier gaat missen, zoals Krautsjo schrijft.

[The Black Mathematician]

Een atheïst die weigert naar bepaalde (klassieke) muziek te luisteren omdat die religieus geïnspireerd is vind ik met alle respect net zo'n zeloot als de christen die weigert naar niet-christelijke muziek te luisteren.
Een speciaal geval van de laatste is de christen die metal afwijst, omdat de metalmusici teksten over de duivel hebben, en dit terwijl die musici vaak niet eens in de duivel geloven. Omgekeerd heb je hetzelfde: het Ave Maria van Schubert (niet te verwarren met dat van Bach/Gounod, doch net zo bekend) heet eigenlijk Ellens Gesang III, en is eigenlijk ingebed in een verhalend stuk waarin ene Ellen een Ave Maria gaat zingen. De bedoeling van Schubert was duidelijk niet om een Ave Maria te componeren. Eenzelfde iets kan over Verdi (die aangestipt wordt door de TS) gezegd worden. De man was zo atheïstisch als het maar kon zijn. Om iemand te eren die overleden was wilde hij een stuk schrijven, en de vorm die het meest voor de hand lag was een requiem, dat nu eenmaal een christelijke tekst bevat. Er bestond nu eenmaal niet iets als een atheïstisch equivalent van een requiem. Roept Verdi tot God met behulp van dat stuk? Ik denk het niet.

[HenkM]

Mee eens. Maar dan moet je wel de (muziek)geschiedenis van het onderhavige stuk kennen.

FF terzijde: je hebt wel door, hoop ik, dat de term "met alle respect" eerder op het tegendeel wijst?

[MoreTime]

Ik heb eigenlijk niets met religieuze muziek. Het geluid van een piano vind ik prachtig, maar een kerkorgel is niet aan mij besteed. In navolging van Jagang zijn er wel bands die ik fascinerend vind. U2 heb ik grijs gedraaid. Maar zonder er echt bij stil te staan dat het muziek is met een religieuze ondertoon. En hoe iemand zijn afscheid wil regelen dat laat mij verder koud. Althans ik heb het meegemaakt dat een predikant een groepje toehoorders een veeg uit de pan gaf. Waar ik dus ook bij hoorde. Maar deze man had zijn programma afgestemd op de behoeften van een deel van de achterblijvers. Die meenden dat het wel eens zou kunnen helpen door over het graf heen mensen tot de orde te roepen. Dat vond ik dus wel te ver gaan.

Even offtopic, het heeft niets met muziek te maken. Dit heb ik ook meegemaakt, meerdere keren. De begrafenisdienst wordt dan gebruikt om mensen 'te bereiken' die normaal niet in de kerk komen. De overige trouwe kerkgangers vinden dit vaak nog mooi ook. 'Hij heeft het weer mooi gezegd'!

[Krautsjo]

Mee eens. Maar dan moet je wel de (muziek)geschiedenis van het onderhavige stuk kennen.

Dat moet men denk ik ten aanzien van alles waar men een mening over denkt te hebben, lijkt me een algemene regel . Niet over iets oordelen of een keuze maken als men zich er niet in verdiept heeft en dus de geschiedenis niet kennen dan wel de bedoeling.
Dat was een opmerking die ik in een ander topic over klassieke muziek ook al plaatste. Dus niet zomaar op voorhand iets afwijzen omdat men er een bepaalde associatie of gevoel bij denkt te hebben of denkt te moeten hebben.
Ik hoop dat je het daar ook mee eens bent .
Ik hoop ook dat je voorbij de associatie nu weer kunt luisteren naar al dat moois en bijzonders dat mensen met of zonder religieuze motieven hebben weten te componeren.

Ik maakte niet voor niets de toch wel heel voor mij heel erg persoonlijke opmerking dat ik even over mijn eigen schaduw moest stappen om mijn moeder die stervende was de rust kon geven die zij nodig had om dat ook werkelijk vredig te kunnen. Trouwens het was er ook het moment niet naar om heel dogmatisch te zijn in mijn principes. Het werkte en het heeft ook mij de rust gegeven die ook ik nodig had om de situatie te kunnen aanvaarden.
Bij mijn vader die net zo ongelovig als ik nu ben was had dat geen zin gehad. Maar die was inmiddels al zo ver weg dat hij het ook niet echt opgepikt zou hebben als hij er al vatbaar voor zou zijn geweest.
Voor hem was het klaar, dat is dan weer een voordeel als je altijd al atheïst bent geweest.