stuk in geluk

[delaotse]

Wat maakt nou gelukkig in het leven?
Waarom is het zo’n veronderstelling dat we iets moeten bereiken in het leven om iemand voor te stellen? Om geluk te bereiken. Zou het kunnen dat het iets is wat gewoon vanaf de geboorte word ingesleten om een zo productief mogelijke maatschappij te creëren? Soms lijkt het alsof de maatschappelijke standaard zover weg is van wat een mens gelukkig maakt. We leven in een wereld waar alleen gewerkt dient te worden, zoveel mogelijk bereiken. Dat zou de sleutel tot geluk moeten zijn. Maar wie zegt dat ik niet even gelukkig ben als een boer op het platteland dan als een CEO van een grote firma? Ik zou zo graag de utopie ervaren van een balans tussen werk en vrije tijd. Ik wil niet zo’n afgestompte geest worden met oogkleppen op door de baan die mijn leven is. Ik wil niet narrow sighted door het leven omdat ik moet doen wat er van mij verwacht worden.

Er zijn zoveel meer dingen waarin ik me wil verdiepen en ontwikkelen. Hoe het leven nu in elkaar steekt is dat onmogelijk. Het erge is nog dat iedereen er zo content mee lijkt te zijn, bevredigt met het gevoel dat dit het is, alsof er niets beters zou kunnen zijn. School, studie, werk, een gezin, dood gaan. Daar hoort het pensioen bij maar dan ben je te oud om nog dingen te leren, te weinig energie om veel te ondernemen, praktisch wachtend tot de man met de zeis langs komt. De vorm van deze maatschappij zou in de politiek een dictatuur zijn en geen democratie waar wij o zoveel van houden.
Ik vraag met sowieso stevig af waarom er leven is en wat de zin er van is. Wat wel zeker is is dat het niet lang duurt en dat het draait om gelukkig zijn. En hier ben ik, zo druk dat ik niet eens genoeg tijd heb om een hobby te onderhouden laat staan af en toe genieten van het leven. Waarom doe ik het?

Wat is jullie kijk hierop? Hoe ervaart u alles?

[Jinny]

Eerst, welkom, kennis hebben we al gemaakt, maar toch..
Ik ga morgen tijdens een crematie je post eens herkauwen..

[Ik ben]

Wat mij betreft is er geen specifieke zin van/voor het leven. Ik leef en dat is wat het is.
De zin kan ik er zelf al dan niet aan geven, de invulling is aan mijzelf inclusief de keus of ik mee wil doen aan de "ratrace" van onze westerse wereld, al is het wel verdomde lastig er niet aan mee te doen.

[Fish]

Ook welkom van mij.

Wat maakt nou gelukkig in het leven?
Waarom is het zo’n veronderstelling dat we iets moeten bereiken in het leven om iemand voor te stellen? Om geluk te bereiken. Zou het kunnen dat het iets is wat gewoon vanaf de geboorte word ingesleten om een zo productief mogelijke maatschappij te creëren? Soms lijkt het alsof de maatschappelijke standaard zover weg is van wat een mens gelukkig maakt. We leven in een wereld waar alleen gewerkt dient te worden, zoveel mogelijk bereiken. Dat zou de sleutel tot geluk moeten zijn. Maar wie zegt dat ik niet even gelukkig ben als een boer op het platteland dan als een CEO van een grote firma?

Denk je dat een boer niet hard werkt?

Ik zou zo graag de utopie ervaren van een balans tussen werk en vrije tijd. Ik wil niet zo’n afgestompte geest worden met oogkleppen op door de baan die mijn leven is. Ik wil niet narrow sighted door het leven omdat ik moet doen wat er van mij verwacht worden.

Die balans moet je zelf maken, ga drie dagen werken, met de avonden er bij heb je heel wat vrije tijd. Dat je minder geld hebt moet je dan maar op de koop toe nemen.

Er zijn zoveel meer dingen waarin ik me wil verdiepen en ontwikkelen. Hoe het leven nu in elkaar steekt is dat onmogelijk. Het erge is nog dat iedereen er zo content mee lijkt te zijn, bevredigt met het gevoel dat dit het is, alsof er niets beters zou kunnen zijn. School, studie, werk, een gezin, dood gaan.

Dat kan ook als werkt hoor, zoek werk dat je bevredigt.

Daar hoort het pensioen bij maar dan ben je te oud om nog dingen te leren, te weinig energie om veel te ondernemen, praktisch wachtend tot de man met de zeis langs komt. De vorm van deze maatschappij zou in de politiek een dictatuur zijn en geen democratie waar wij o zoveel van houden.

Spreek vooral voor jezelf, ik ben al jaren met pensioen en leer nog elke dag. Ik zit dan ook niet op iemand met een zeis te wachten, heb nog energie genoeg om vrijwilligers werk te doen..

Ik vraag met sowieso stevig af waarom er leven is en wat de zin er van is. Wat wel zeker is is dat het niet lang duurt en dat het draait om gelukkig zijn. En hier ben ik, zo druk dat ik niet eens genoeg tijd heb om een hobby te onderhouden laat staan af en toe genieten van het leven. Waarom doe ik het?

Zin in je leven moet je zelf maken.

[Peter van Velzen]

Wat gelukkig maakt is geluk hebben, maar nog meer een doel bereiken wat je je gesteld hebt.Het doet er minder toe welk doel dat is. Een boer immers produceert veel meer dan een CEO. De laatste produceert hoegenaamd niets. Hij regelt slechts hoe anderen dat doen. Ook nodig, maar als en 4 miljard CEO’s op de wereld waren, dan waren we niet zo goed af als met 4 miljard boeren.

Het is dus wel zinvol om iets te bereiken, maar de vraag is wat wil je bereiken? Ik wil mijn vrouw gelukkig maken. Uiteraard een eindeloze onderneming, want telkens als ze wat bereikt heeft, wil ze weer meer, maar ze bereikt toch heel wat, en daarmee maakt ze mij dan weer gelukkig.

Utopiën zul je nooit beleven, en als het je wel zou lukken, zouden ze je waarschijnlijk niet bevallen. De mens is daarom zo’n succesvolle diersoort omdat hij nooit tevreden is, en altijd naar verbetering blijft streven. Dat maakt hem niet gelukkig (alleen tijdelijk), maar wel succesvol.

Ik ben met (levensloop voorafgaande aan) pensioen en woon nu in Thailand. Het Thaise woord voor geluk (Chookdie) betekent eigenlijk succes, en inderdaad hebben beiden iets gemeen. Geluk is in zekere zin een afgeleide van succes. Het is de mate waarin ons succes toeneemt gedeeld door onze wens tot verandering. Boeddha had al snel ontdekt dat het matigen van onze wensen, eveneens het geluk deed toenemen.

Ik ben echter nog altijd niet te oud om te leren. Het gaat me misschien wat moeilijker af dan jullie jongelui, maar aangezien mijn wensen gematigder zijn, ben ik met minder ook al gelukkig

[doctorwho]

Welkom,

Heb je "voor een echt succesvol leven" van Bas Haring gelezen?

[Maria]

Wat gelukkig maakt is geluk hebben,

Mits je je geluk ook "ziet".
Veel mensen zijn ziende blind en horende doof.

Boeddha had al snel ontdekt dat het matigen van onze wensen, eveneens het geluk deed toenemen.

En niet alleen hij.
In dat geval is geluk inherent aan het uitkomen van je wensen.
Dus blijf men je wensen binnen het mogelijke en binnen de realiteit van jou persoonlijk.

[Maria]

Het erge is nog dat iedereen er zo content mee lijkt te zijn, bevredigt met het gevoel dat dit het is, alsof er niets beters zou kunnen zijn.

Je dit afvragen is al negatief kijken en reageren op het geluk van die ander.

Misschien beginnen met je te realiseren waarom je je dit af zou vragen:
Waarom vind ik dat erg?

Bij een hoofd vol negatieviteit is er geen ruimte voor positief denken.

[writer]

Ik ken een dr. ir. die een goede en veel belovende baan in Brussel had.
Maar hij nam ontslag en werd postbezorger.
Dat doet hij nu al een jaar of 5.
Op verjaardagen kan ik niet merken dat hij nu gelukkiger is dan voorheen of dan een ander maar hij zegt van wel.
Ik kan me het niet voorstellen omdat werken met uitdagingen mij altijd gelukkiger heeft gemaakt en
iedereen naast zijn werk genoeg vrije tijd heeft om echt leuke dingen naar believen te doen.
Wie zichzelf in zijn werk en in zijn vrije tijd kan zijn zonder naar anderen te kijken kan gelukkig zijn zonder van baan te veranderen.
Wie denkt dat een ander gelukkiger is dan hijzelf wordt nooit gelukkig.

[Krautsjo]

Ik ken een dr. ir. die een goede en veel belovende baan in Brussel had.
Maar hij nam ontslag en werd postbezorger.
Dat doet hij nu al een jaar of 5.
Op verjaardagen kan ik niet merken dat hij nu gelukkiger is dan voorheen of dan een ander maar hij zegt van wel.
Ik kan me het niet voorstellen omdat werken met uitdagingen mij altijd gelukkiger heeft gemaakt en
iedereen naast zijn werk genoeg vrije tijd heeft om echt leuke dingen naar believen te doen.

Tsja , hoe meet je geluk .
En vanuit cynisme denk ik in dit geval , je zult niet snel zeggen dat dit toch niet is wat je ambieerde als je net een goede en veelbelovende baan opgezegd hebt om postbezorger te worden.

Ik vind trouwens postbezorger helemaal geen slechte baan ik doe het er bij twee dagen in de week een paar uur , dan kom ik buiten en ben ik in beweging . Maar het zou nooit mijn ambitie zijn geweest al ben ik er ook niet ongelukkiger van geworden en met het weer valt het over het algemeen ook wel mee.

[Maria]

En hier ben ik, zo druk dat ik niet eens genoeg tijd heb om een hobby te onderhouden laat staan af en toe genieten van het leven. Waarom doe ik het?

Klinkt alsof je aan de vooravond staat van een "burnout"
Tijd om keuzes te maken.

Op verjaardagen kan ik niet merken dat hij nu gelukkiger is dan voorheen of dan een ander maar hij zegt van wel.

Geloof hem maar als hij dat zegt.

Ik ken van nabij een man die een full time job had als directeur van een middengrote firma.
En "full time" betekende ook 7x 24 uur, want hij was de enige eindverantwoordelijke en was altijd te bereiken.
Natuurlijk wel met het bijbehorende salaris.

De praktijk was, dat hij zijn kinderen niet zag op groeien en ook zijn vrouw nauwelijks overdag zag.
Ook geen tijd had om van zijn riante inkomen te genieten.

Die heeft ook de knoop doorgehakt en is loodgieter geworden.
Gewone werkweek, geen eindverantwoordelijkheid en zorgen, elke avond en weekend thuis en af en toe nog wat bijklussen bij familie en kennissen voor het zakcentje.
Reken maar dat hij daarna veel gelukkiger was als hij dat zelf zegt.

[itsuka]

Er zijn zoveel meer dingen waarin ik me wil verdiepen en ontwikkelen. Hoe het leven nu in elkaar steekt is dat onmogelijk. Het erge is nog dat iedereen er zo content mee lijkt te zijn, bevredigt met het gevoel dat dit het is, alsof er niets beters zou kunnen zijn. School, studie, werk, een gezin, dood gaan. Daar hoort het pensioen bij maar dan ben je te oud om nog dingen te leren, te weinig energie om veel te ondernemen, praktisch wachtend tot de man met de zeis langs komt.

Ach, met dit probleem worstel ik ook vaak. Ik ben 49, dus pensioen zit er voorlopig niet in, en ik voel me kostwinner en ben heel risicomijdend, dwz dat ik het beangstigend vind om minder dan 36 uur te werken, ook vanwege de gevolgen die minder werken heeft voor pensioen en WW rechten. In de praktijk betekent het dat ik keuzes maak daar waar het wel kan en dat mijn wens om me te blijven ontwikkelen een rol speelt in die keuzes. En mijn gevoel voor zekerheid moet ik daar steeds tegenover plaatsen.

In feite bepaal je voor een redelijk deel hoeveel ruimte je in je leven kan scheppen voor ontwikkeling, gedurende je hele leven en echt niet alleen als je jong bent, en niet al je keuzes hoeven zo extreem te zijn om dat te realiseren. Volgens mij kom je een heel eind met een beetje redelijkheid en wat schipperen hier en daar.

Vragen die mij hebben geholpen met balans zoeken (uit geen specifiek self-help boek, maar ongetwijfeld worden dit soort dingen daar wel in opgesomd):
- Hoeveel geld heb ik minimaal nodig, nu en later, om geen echte financiële problemen te hebben? Dat bepaalt feitelijk hoeveel carriere je wil maken (niet alle werkgevers eisen 80 uur beschikbaarheid per week), en wat je deeltijd factor zou kunnen zijn.
- Wil ik eigenlijk wel een vaste relatie en/of een gezin met kinderen? Het is heel goed om daar in een vroeg moment in je leven goed over na te denken, want ik vind lieden die een midlife crisis gebruiken om hun gezin in de steek te laten belachelijk. Hadden ze die verplichtingen maar niet aan moeten gaan toen ze nog een keus hadden.
- Welke dingen doe ik met tegenzin? Waar kan ik mee stoppen? Niemand is verplicht om kerstkaarten te sturen, elke week bij zijn ouders op visite te gaan, Boer zoekt Vrouw te kijken, Facebook bij te werken of boeken lezen om erbij te horen. Je kunt heel wat tijd vrij maken door met dat soort dingen te stoppen of flink te minderen als je er eigenlijk geen plezier aan beleeft.
- Welke minder leuke dingen in het leven moet ik accepteren, en hoe doe ik dat het beste?
- Wat vind ik echt leuk om te doen? Wat mis ik op dit moment in mijn leven? Waar kan ik dat vinden en hoe zet ik de eerste stappen om dat toe te voegen?

[Maria]

Volgens mij kom je een heel eind met een beetje redelijkheid en wat schipperen hier en daar.

Goede basis om de boel eens op een rijtje te zetten voor jezelf.

[Maria]

Overigens is topicstarter een wel heel erg duidelijke "hit en run".
Geregistreerd: jan 8, 14, 20:13
Laatst bezocht: jan 8, 14, 22:33