Gelukkiger zonder of met geloof

[Leen1]

Onlangs had ik een gesprek met iemand die zeer verbaasd en vol ongeloof reageerde op mijn opmerking dat ik zonder het geloof veel gelukkiger was dan daarvoor. Ik gaf onder meer aan dat de wetenschap dat dit leven het enige is dat ik heb (zonder hiernamaals dus), mij juist aanspoort om voor de volle 100% te genieten van het hier en nu.

Zij kan niet geloven dat ik dat zei. Het leven was volgens haar namelijk veel mooier mét een geloof in een god van liefde en met de overtuiging dat er na dit leven zoveel moois voor je staat te wachten in het hemelse paradijs.

Zoals ik in mijn voorsteltopic reeds aangaf, kom ik uit een zogenaamde 'zwarte-kousen kerk'. Een kerk waar ellende, de verdorvenheid van de mensheid, verdoemenis en de hel nogal nadrukkelijk wordt gepredikt. Het geloof waar ik in was opgevoed achter mij laten, zorgde ervoor dat een last van de schouders viel. Zij komt echter uit een kerk waar 'god is liefde', dankbaarheid en de hemel veel meer centraal staan. Zij ervaart het geloof heel anders dan ik toentertijd. Voor haar is haar geloof een belangrijk, positief onderdeel van het leven.

Ik gaf in het gesprek aan niet te kunnen geloven in een god van liefde, die mensen in het hiernamaals voor eeuwig in het hellevuur laat branden. Ik zei dat ik god nooit zou willen loven en aanbidden in de hemel, terwijl ik weet dat er tegelijkertijd mensen voor eeuwig worden gestraft. En volgens de uitleg die ik ken van Mattheus 7:13-14 zijn er zelfs velen die dit lot wacht. Maar of het er nu veel of weinig zijn, doet er eigenlijk niet eens echt toe. Op de vraag of zij geloofde dat ik, die willens en wetens het geloof de rug heeft toegekeerd, dan volgens haar 'god is liefde'-geloof in de hel terecht zou komen, had ze als antwoord dat ze dat niet zeker wist en daarover geen oordeel wilde geven. Ze gelooft overigens dus wel in het bestaan van de hel.

Een paar vragen hierover:
- Herkennen jullie bovenstaand gesprek?
- Zijn er van jullie die uit een zelfde kerk als zij komen en dit geloof hebben afgezworen, die op dit punt nog aanvullingen op hebben?

"Gelukkig zonder geloof" en "Gelovigen zijn gelukkiger" samengevoegd omdat ze steeds volledig parallel lopen.
Titel veranderd. Maria

[PietV.]

Eigenlijk herken ik het niet. Persoonlijk heb ik niet het idee dat ik gelukkiger of ongelukkiger ben geworden door het loslaten van het geloof. Het verdwijnen ging langzaam en de nieuwe situatie heeft zich in de loop van een aantal jaren genesteld in mijn belevingswereld. Als ik dan toch moet spreken over geluk in relatie tot een geloof, dan is er toch iets, namelijk; er ontstaat er een vorm van gelukzaligheid als ik betrokken raak bij religie en dan met name religieuzen in hun doen en laten. Hun uitspraken en verwijzingen naar Bijbel en gevoel. Zoveel fantasie en bizarre kronkels komen je tegemoet dat ik heel gelukkig wordt alleen al door het feit dat ik hier niet in mee hoef te gaan of op welke manier dan ook er een betekenis achter moet zoeken. De cirkelredeneringen die zij toepassen kosten veel tijd en leveren niets op, misschien is dat ook een geluksfactor dat je dit kan door zien.

[Samante]

Ik gaf in het gesprek aan niet te kunnen geloven in een god van liefde, die mensen in het hiernamaals voor eeuwig in het hellevuur laat branden.

Ik geef je groot gelijk. Een god van liefde zou nooit zoiets doen als mensen voor eeuwig in het hellevuur laten branden.
Een god van liefde zou nooit zoiets scheppen als een hel.

Ik zei dat ik god nooit zou willen loven en aanbidden in de hemel, terwijl ik weet dat er tegelijkertijd mensen voor eeuwig worden gestraft.

Loven en aanbidden hoeft niet, daar heeft een almachtige god geen behoefte aan. En een god van echte liefde (onvoorwaardelijke liefde zonder geboden en zonder oordeel, met een echt onvoorwaardelijk vrije wil) zal niemand straffen.

En volgens de uitleg die ik ken van Mattheus 7:13-14 zijn er zelfs velen die dit lot wacht. Maar of het er nu veel of weinig zijn, doet er eigenlijk niet eens echt toe. Op de vraag of zij geloofde dat ik, die willens en wetens het geloof de rug heeft toegekeerd, dan volgens haar 'god is liefde'-geloof in de hel terecht zou komen, had ze als antwoord dat ze dat niet zeker wist en daarover geen oordeel wilde geven. Ze gelooft overigens dus wel in het bestaan van de hel.

De bijbel wordt bestempeld als 'heilig schrift', als 'het enige en laatste woord van God', als "DE Waarheid".
Het is juist o.a. dit boek dat een enorme afstand creëert tot een onvoorwaardelijk liefhebbende God, tot een almachtige God, tot een onkwetsbare God, tot een volmaakte God, tot een alwetende God, tot een God zonder enige behoefte.
De samenstellers van de bijbel begrepen niets van God. Triest dat daar zoveel jaar later nog steeds zo gewichtig over wordt gedaan.

Welkom overigens.

[Dat beloof ik]

Leen1,

Van harte welkom !
Gefeliciteerd met het loslaten van het god-concept, en het overstappen naar je eigen gezonde verstand.
Hopelijk ben je al zover dat je eigen creatie van Samante ook gelijk opzij kunt zetten.
Ik maak me wel een beetje zorgen, want als je goden echt heb losgelaten, maak je jezelf ook niet meer druk over wel of niet naar hemel of hel gaan.
Geen hel, ook geen hemel.
Licht uit, einde oefening.

[Peter van Velzen]

Wat mij gelukkig maakte was mijn vrouw. Geloof of ongeloof heeft er niets mee te maken.

[Leen1]

Ik maak me wel een beetje zorgen, want als je goden echt heb losgelaten, maak je jezelf ook niet meer druk over wel of niet naar hemel of hel gaan.

Geen zorgen Het is nml niet dat ik me hier druk om maak, want ik geloof hier niet in.
Ik was gewoon benieuwd wat zij gelooft als het gaat om dit concept.

Wat mij gelukkig maakte was mijn vrouw. Geloof of ongeloof heeft er niets mee te maken.

Fijn dat jouw vrouw je gelukkig maakt en dat (on)geloof hier voor jou niets mee te maken heeft!

Als ik kijk naar de ellendige en angstige gedachten die mensen erop na houden in de kringen waar ik vandaan kom en ook de beperkingen die zij zichzelf (door hun geloof) opleggen, dan is mijn persoonlijke mening dat dit je er niet veel gelukkiger op maakt.

[Peter van Velzen]

Wat mij gelukkig maakte was mijn vrouw. Geloof of ongeloof heeft er niets mee te maken.

Fijn dat jouw vrouw je gelukkig maakt en dat (on)geloof hier voor jou niets mee te maken heeft!

Voor mij niet, voor anderen helaas wel. Ik betreur dat zeer, en hoop dat het ooit tot het verleden zal behoren.

[writer]

.......Op de vraag of zij geloofde dat ik, die willens en wetens het geloof de rug heeft toegekeerd, dan volgens haar 'god is liefde'-geloof in de hel terecht zou komen, had ze als antwoord dat ze dat niet zeker wist en daarover geen oordeel wilde geven. Ze gelooft overigens dus wel in het bestaan van de hel.....

De hel wordt geaccepteerd als een gegeven pijnigingsplek.
Vraag haar zich eens voor te stellen dat haar God op de dag dat Hij de satan uit de hemel wierp snel de hel moest scheppen, ergens in het heelal een diep gat in een grote rotsblok met overal vuur.
God wist volgens jouw geloof toen al precies wie er van de nog scheppen en ongeboren mensen door hun ongeloof in de hel zouden komen. Op dat moment heeft Hij dus een snelle berekening voor de afmetingen moeten maken zodat er voor elke ongelovige een eigen plekje zou zijn.
Dat gedaan hebbende begon Hij heel onschuldig met de schepping van de aarde en de eerste mensen.
`Ten dage dat gij daarvan eet zult gij de dood sterven` sprak Hij, wetend dat de zojuist gemaakte poorten van de hel al openstonden....
Wat een fantasie.
Uit ervaring weet ik dat een gelovige zich afsluit voor dit soort gedachtes, hij durft pas vrij over God te denken nadat hij afstand van Zijn bestaan heeft genomen, dat zal jij ook wel ervaren hebben met een zwartekousenkerk- achtergrond.

Verder kan ik niet zeggen of het ongeloof mij heel veel gelukkiger heeft gemaakt.
Het leven heeft zoveel mooie en minder mooie dingen dat ik daar altijd de handen aan vol heb gehad.

[Octo]

Wat een fantasie.
Uit ervaring weet ik dat een gelovige zich afsluit voor dit soort gedachtes, hij durft pas vrij over God te denken nadat hij afstand van Zijn bestaan heeft genomen, dat zal jij ook wel ervaren hebben met een zwartekousenkerk- achtergrond.

Bij het horen van de verhalen in het O.T. dacht ik altijd: "dat zou ik anders doen."
Ik meen het Maria ook al eens geschreven zien hebben, maar als je je nou eens in God verplaatst bij het lezen van het O.T. Zou jij, als je almachtig was en je schepping liefhad dezelfde oplossingen gebruiken die God gebruikt?

Ik ben overigens gelukkig zonder geloof. Hoe dat in verhouding staat tot wel leven met een geloof weet ik niet, ikzelf ben nooit gelovig geweest. Maar met wat ik er de laatste tijd over leer lijkt het gelovige leven mij nou niet echt aantrekkelijk....

[writer]

....
.....maar als je je nou eens in God verplaatst bij het lezen van het O.T.....

Dat was nu juist de grote fout van Adam en Eva, die wilden aan God gelijk zijn.
Een gelovige zal zich daarom geen tweede keer aan dezelfde steen stoten en nooit proberen de gedachtegang van God te volgen, onderwerping is nu het enige verstandige wat ze nog kunnen doen......

[Vilaine]

Gelovige kerk- en moskeegangers zijn gelukkiger dan ongelovigen, zo zou blijken uit een Europees onderzoek.

Eerder zou iets dergelijks ook in de VS onderzocht zijn, met dezelfde uitkomst. Een verklaring zou kunnen zijn, dat "ergens bij horen" een belangrijke factor is. Dat zou in Europa natuurlijk ook kunnen.

Nou heeft/had hier iemand een onderschrift, waarin gesteld wordt, dat een dronken persoon ook gelukkiger zou kunnen zijn dan iemand die sober is.

Wellicht zou er een dergelijk onderzoek moeten komen waarbij kroeggangers vergeleken worden met thuisdrinkers en geheelonthouders.

[Leen1]

Grappig dat ik gisteren hierover dit topic http://www.freethinker.nl/forum/viewtop ... 31&t=15151 over aanmaakte, waarin ik het tegenovergestelde beweer

[Maria]

, waarin ik het tegenovergestelde beweer

Idd.

Het verschil is het anekdotische karakter van wat jij beschrijft en het zg. wetenschappelijke karakter dat uit een onafhankelijk onderzoek zou moeten blijken.

Nu ben ik geneigd jou letterlijk op je woord te geloven, maar dit onderzoek te verdenken van oneigenlijke en suggestieve vraagstellingen.

Alleen al op andere onderzoeken, waarbij blijkt dat een groot gedeelte van de Nederlanders niet gelooft, maar Nederland wel in de bovenste regionen uitkomt in de lijst met gelukkigste aardbewoners.
Dit samen met alle Scandinavische landen, die toch niet tot de meest gelovig gerekend worden.
Meest actuele lijst: http://www.nrc.nl/nieuws/2015/04/24/ned ... te-landen/" onclick="window.open(this.href);return false;
Zie ook de grafiek hier.
http://www.hpdetijd.nl/2015-04-25/dit-z ... er-wereld/" onclick="window.open(this.href);return false;
Dit itt. bijvoorbeeld Ierland, wat nog bekend staat als een land met veel gelovigen.

Dit misschien omdat geluk afhangt vann meer variabelen dan alleen geloof?

[Leen1]

Ooit tijdens een het vak 'Psychologie' werd ook het hebben van een geloof aangedragen als één van de factoren die je gelukkiger maken, gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek.
Als ik het me goed herinner, was het argument hierbij dat de verbondenheid en troost van het geloof en het geloof van een leven na de dood zin geven aan het bestaan.

[Samante]

Ik voel me heel gelukkig met mijn spiritualiteit, terwijl ik niet bij een vereniging zoals een kerk aangesloten ben.
Mijn geluksgevoel is vrij constant, heb eigenlijk geen dipjes.
Voordat ik spiritueel werd was ik wel vaak ongelukkig, omdat ik toen dacht dat het leven mij overkwam in plaats van dat het leven zich door mij voltrekt. Voelde me toen vaak slachtoffer van de omstandigheden.