Een steentje bijdragen aan een gezonde cultuur

[Dries]

In een cultuur lijkt er veel verdeeldheid te zijn. Sommigen zijn tegen mensen met een ander kleurtje. Sommigen zijn tegen mensen die "woke" zijn. Links is tegen rechts, en omgekeerd. En ook in het dorpsleven zijn er tal van groepjes waarbij mensen roddelen over elkaar, en niet altijd op de mooiste wijze.

Wanneer men het ongenoegen uit, dan stelt men zich hierbij vaak als een 'meester' op. Waarbij men zich dan in een positie stelt waarin men mag oordelen over de andere, volgens zichzelf.

Toch is zulk oordeel ook een oorsprong van verdeeldheid in de samenleving. Dus terwijl men rechtvaardigt dat men een bepaald oordeel mag vellen, kan men zelf diegene zijn die de ruggengraat van de samenleving onderuit haalt. Want men lijkt hierbij de samenhorigheid een slag toe te dienen die misschien had kunnen vermeden worden.

Eenieder die zelf niet de oorzaak wilt zijn van zulke verdeeldheid, kan nog altijd trachten om meester te zijn van zichzelf. Maar het wordt meteen een stuk moeilijker. Want het oordelen over anderen kan als een uitlaatklep zijn voor zich. Waarbij men dan tracht om zo op te komen voor zichzelf en anderen door het eigen oordeel te rechtvaardigen. Men zou zulk oordeel dan vaker uitstellen terwijl anderen zich mogelijk niet sparen van een oordeel over zich. Opdat men kwetsbaarder wordt en sterker dient te zijn.

Maar hopelijk dan niet naar iedereen. Misschien is er iemand die zich bv. graag ziet en die men zelf ook graag ziet. Hierin is er dan een zekere herkenning naar elkaar die positief kan zijn. En omdat beiden dan elkaar herkennen, hoeft men zich niet op te stellen als een 'meester'. Men kan elkaar net kracht geven door het geven van liefde naar elkaar.

Door die herkenning van elkaar, kunnen culturele gebruiken in grotere mate achterwege gelaten worden. Want omdat men elkaar herkent als iemand die geeft om zich, hoeft men minder duidelijk te maken wat men bedoelt. Terwijl dat bij andere sociale contacten net meer nodig lijkt om dan aan elkaar te verduidelijken wat men bedoelt en niet bedoelt. En als men hierin fouten maakt, dan zou er een negatief of twijfelachtig oordeel over zich kunnen volgen. En als er meer liefde was naar elkaar, dan had zulk oordeel kunnen vermeden worden omdat men de liefde niet altijd wenst op te geven naar die persoon als die persoon zich niet aangenaam gedraagt.

Daarom lijkt het mij positief om te werken aan een herkenning van elkaar. Maar men hoeft daarom niet al te zeer volgzaam te zijn aan culturele gebruiken om zich hiermee kenbaar te maken. Eerder kan men proberen te herkennen daar waar er enige liefde is voor zich... of daar waar die er zou kunnen zijn. En om proberen te herkennen waar men enige liefde zou kunnen opbrengen voor iemand anders. Zo lijkt men meer vanuit zichzelf een toenadering te kunnen bekomen tot elkaar, dan door het deelnemen aan tal van culturele gebruiken. Wat een gezond alternatief zou kunnen zijn omdat die culturele gebruiken sterk te relateren zijn tot het vormen van een positief of negatief oordeel over elkaar. Soms krijgt men dan aanzien en soms eerder uitsluiting. En sowieso zal er hierbij verdeeldheid ontstaan.

[Peter van Velzen]

Het zou helpen als mensen éérst wat meer zouden willen weten in plaats van eerst een oordeel te vellen. Helaas geloven velen in onbetrouwbare bronnen en hebben soms zelfs de betrouwbare het mis. Ons zenuwstelsel is vooral bedoeld om snel te kunnen reageren, maar bij maatschappelijke ontwikkelingen is dat niet zo nuttig. Dus verketteren we elkaar. En verwijten zwartgeblakerde potten de ketel, dat hij vlekjes vertoont.

[Dries]

Ja, wel, daar kan ik mij in vinden. Pijnlijke verwijten, ook veel geroddel... en inderdaad, soms dienen mensen is meer naar zichzelf te kijken dan naar anderen.
Het is moeilijk. Een beetje liefde heeft altijd wel iets te bieden. Het is belangrijk maar ook geen magische oplossing. Geen zalf voor elke wonde. Maar vanaf men een beetje in liefde gelooft, krijgt men hoop, opdat men zelf wat meer kan zalven.

[Dries]

Het doet mij denken aan het christendom. Daar was er de hemel die men kon verdienen. Het ideaal dat men kon verdienen. Maar die hemel lijkt er niet te zijn. Mensen wensen dan een hemel op Aarde. Maar die hemel lijkt er ook niet te zijn. En sommige mensen zien anderen dan als de oorzaak van het feit dat die wereld niet zo mooi is als dat het kon zijn. En ze oordelen negatief over hen. Die mensen kunnen uitgesloten worden. Terwijl ze misschien niet de grootste fouten hebben gemaakt en terwijl er ook tal van misverstanden mee gemoeid kunnen zijn. En door zulke uitsluiting ontstaat er ook verdeeldheid. En zo lijkt er nog minder een hemel op Aarde mogelijk te zijn. Het is net door bepaalde dingen te vergeven dat er iets meer een hemel op Aarde kan zijn. En uiteindelijk is het dan nog een beetje gelijkaardig aan het christendom.

Maar hoe kan men liefde opbrengen voor deze wereld? Ik denk door te aavaarden dat de wereld gebrekkig is. En dat de mens eigenlijk gebrekkig is. Dat men fouten maakt. En als men liefde kan opbrengen voor die wereld, dan hoeft men daarom nog geen liefde te hebben voor hen die zich in de put lijken te willen duwen. Ik denk dat het helpt dat men liefde niet richt naar de persoon die ze waard zou zijn of niet waard zou zijn. Opdat men makkelijker zelf een oordeel kan mijden. Want ik denk dat het mijden van een oordeel moeilijk is voor vele mensen, ook voor mezelf eigenlijk.

[Peter van Velzen]

Maar hoe kan men liefde opbrengen voor deze wereld? Ik denk door te aavaarden dat de wereld gebrekkig is. En dat de mens eigenlijk gebrekkig is. Dat men fouten maakt. En als men liefde kan opbrengen voor die wereld, dan hoeft men daarom nog geen liefde te hebben voor hen die zich in de put lijken te willen duwen. Ik denk dat het helpt dat men liefde niet richt naar de persoon die ze waard zou zijn of niet waard zou zijn. Opdat men makkelijker zelf een oordeel kan mijden. Want ik denk dat het mijden van een oordeel moeilijk is voor vele mensen, ook voor mezelf eigenlijk.

Ik moet denken aan Max Euwe's (schaak)boek "Oordeel en Plan". Om plannen te kunnen maken moeten we ons wel een oordeel vormen, maar wat we moeten vermijden is niet nuttige en al te definitieve oordelen. Met name veroordelingen, zijn vaak niet erg behulpzaam.

[Dries]

Ja, lijkt mij juist te zijn. We moeten oordelen als we beslissingen willen maken. Het verwarrende eraan is dat het het oordeel en het vooroordeel soms moeilijk van elkaar te onderscheiden zijn. Omdat zij die vooroordelen hebben ervan neigen uit te gaan dat hun vooroordelen geen vooroordelen zijn. Het is hun oordeel. En zo is het ook voor mij. En wat ik dan geregeld dien te mijden, is het vormen van wat ik als een oordeel zie. Opdat ik mijd dat ik onbedoeld een vooroordeel zou vormen.

[Peter van Velzen]

Ja, lijkt mij juist te zijn. We moeten oordelen als we beslissingen willen maken. Het verwarrende eraan is dat het het oordeel en het vooroordeel soms moeilijk van elkaar te onderscheiden zijn. Omdat zij die vooroordelen hebben ervan neigen uit te gaan dat hun vooroordelen geen vooroordelen zijn. Het is hun oordeel. En zo is het ook voor mij. En wat ik dan geregeld dien te mijden, is het vormen van wat ik als een oordeel zie. Opdat ik mijd dat ik onbedoeld een vooroordeel zou vormen.

Wees niet bevreesd om je een voorlopig oordeel te vormen. Dat heb je nodig om je leven te vervolgen. Maar mijdt een definitief oordeel, want daar zou je wel eens spijt van kunnen krijgen.

[HierEnNu]

Menselijke liefde als steentje bijdragen aan een gezonde cultuur?

Ik weet niet niet welke definitie van 'liefde' daarbij gebruikt wordt,
maar zelf denk ik daar toch anders over hoor:

Menselijke liefde maakt vaak veel meer stuk
dan veel drank weer goed kan maken ...

[Dries]

Menselijke liefde als steentje bijdragen aan een gezonde cultuur?

Ik weet niet niet welke definitie van 'liefde' daarbij gebruikt wordt,
maar zelf denk ik daar toch anders over hoor:

Heb je dat dan geheel zonder liefde geschreven?

Ik ben er me bewust van hoor, liefde brengt genezing en kwelling. Ik zie zelf niet hoe men het zonder kan. De juiste liefde voor mij, lijkt mij diegene te zijn waarmee men zichzelf kan beschermen en toch ook om zichzelf,hopelijk in de juiste omstandigheden, ietwat kan openstellen naar de andere, door enige liefde op te brengen voor de andere, opdat beiden er kracht uit kunnen halen. Ik heb veel afgezien door liefde en ook schade toegebracht aan de liefde van anderen. Zoals ongeveer iedereen. Maar hoe ga je het zonder doen? Wat blijft er dan nog over? En ik kan er me iets bij inbeelden. Zoals een hedonistisch leven ofzo. Plezier vinden voor zichzelf en zo zichzelf graag zien, volgens zichzelf. Dat lijkt mij alvast iets te veel van het 'goede'.

[axxyanus]

Menselijke liefde maakt vaak veel meer stuk
dan veel drank weer goed kan maken ...

Dit kan IMO nooit geschreven zijn door iemand die een alcoholicus in zijn nabijheid kent of gekend heeft.

[HierEnNu]

Menselijke liefde als steentje bijdragen aan een gezonde cultuur?

Ik weet niet niet welke definitie van 'liefde' daarbij gebruikt wordt,
maar zelf denk ik daar toch anders over hoor:

Heb je dat dan geheel zonder liefde geschreven?

Denk jij dat het een steentje bijdroeg aan een gezonde cultuur?

Over Liefde durf ik gerust te beweren:

Als je Liefde hebt dan heb je alles en
zonder Liefde is alles wat je hebt waardeloos!

Echter [menselijke] liefde in het algemeen beschouw ik als één kant van de spreekwoordelijk medaille, een soort van krachtige [menselijke] energie, waarbij liefde en haat onverbrekelijk met elkaar verbonden zijn en van het ene op het andere moment om kunnen slaan naar het tegengestelde.

Liefdes relaties zijn mijns inziens een prima 'instituut' om op een liefdevolle manier gezamenlijk problemen op te lossen, problemen die men als single niet zou hebben ...

[HierEnNu]

Menselijke liefde maakt vaak veel meer stuk
dan veel drank weer goed kan maken ...

Dit kan IMO nooit geschreven zijn door iemand die een alcoholicus in zijn nabijheid kent of gekend heeft.

Ook niet als de schrijver zelf een probleemdrinker was/[is?]?

[Dries]

Menselijke liefde als steentje bijdragen aan een gezonde cultuur?

Ik weet niet niet welke definitie van 'liefde' daarbij gebruikt wordt,
maar zelf denk ik daar toch anders over hoor:

Heb je dat dan geheel zonder liefde geschreven?

Denk jij dat het een steentje bijdroeg aan een gezonde cultuur?

Over Liefde durf ik gerust te beweren:

Als je Liefde hebt dan heb je alles en
zonder Liefde is alles wat je hebt waardeloos!

Echter [menselijke] liefde in het algemeen beschouw ik als één kant van de spreekwoordelijk medaille, een soort van krachtige [menselijke] energie, waarbij liefde en haat onverbrekelijk met elkaar verbonden zijn en van het ene op het andere moment om kunnen slaan naar het tegengestelde.

Liefdes relaties zijn mijns inziens een prima 'instituut' om op een liefdevolle manier gezamenlijk problemen op te lossen, problemen die men als single niet zou hebben ...

Ik vind het geen goede titel. Het was de ingeving van het moment. Ik zie mezelf niet als wereldverbeteraar. Ik denk dat ik de dag erna al doorhad dat ik fouten maakte tov wat ik net geschreven had. Maar het is wel belangrijk, denk ik, als houvast. Liefde hoeft niet enkel de andere te dienen, het kan ook zichzelf dienen. Omdat men inderdaad iets heeft dat waardevol kan aanvoelen. Wat dan helpt tegen een gevoel van betekenisloosheid.
Ik heb onlangs na lange tijd nog is een reis gemaakt. Dat heeft mij zeker zoveel kracht gegeven.

[axxyanus]

Menselijke liefde maakt vaak veel meer stuk
dan veel drank weer goed kan maken ...

Dit kan IMO nooit geschreven zijn door iemand die een alcoholicus in zijn nabijheid kent of gekend heeft.

Ook niet als de schrijver zelf een probleemdrinker was/[is?]?

Misschien wel maar wat zou dat aantonen? Verslaafden hebben nu eenmaal een erg egocentrische kijk op de zaken.

[axxyanus]

Liefdes relaties zijn mijns inziens een prima 'instituut' om op een liefdevolle manier gezamenlijk problemen op te lossen, problemen die men als single niet zou hebben ...

Tja dat kan men natuurlijk over alles zeggen waar men aan moet werken.

Ploegsporten zijn een prima 'instituut' om samen te werken aan problemen die men zonder ploeg niet zou hebben.