Een interessante documentaire van de BBC: Dangerous Knowledge (1 uur 30 min).
Over hoe de wiskundigen en natuurkundigen Georg Cantor, Ludwig Boltzmann, Kurt Gödel en Alan Turing gek werden van de wiskundige en natuurkundige ideeën die ze ontdekten.
BBC documentaire: Dangerous Knowledge
Moderator: Moderators
BBC documentaire: Dangerous Knowledge
Reality is that which, when you stop believing in it, doesn't go away.—Philip K. Dick
Pardon? Ik heb altijd begrepen dat het de rest van de wereld was die met name Boltzmann en Turing tot wanhoop en zelfmoord dreef. Boltzmann vanwege zijn ontstellend radicale ideeën op basis van het atoomconcept dat in zijn tijd nog heftig werd bestreden, en Turing vanwege zijn homoseksualiteit, dat door MI-nogwat als een bijzonder chantabele eigenschap werd beschouwd. Het moet een vreselijk bittere pil voor die laaiend briljante figuren zijn dat ze later volledig werden gerehabiliteerd en als Groten der Wetenschap de boeken ingingen.
I think, and ever shall think, that it cannot be wrong to defend one's opinions with arguments, founded upon reason, without employing force or authority. ---Niccolò Machiavelli
Bekijk de documentaire!
Je hebt gelijk, vooral Turing is eigenlijk min of meer vermoord omdat 'ie homo was en daarvoor gedwongen hormoonbehandelingen kreeg. En Boltzmann heeft zichzelf opgehangen omdat 'ie er uiteindelijk niet meer tegen kon dat 'ie geen erkenning kreeg.
Georg Cantor was erg religieus en dacht met zijn theorieën over oneindigheid het hele bestaan te kunnen verklaren. Dat lukte hem niet en dat dreef hem tot wanhoop en psychoses. Gödel werd uiteindelijk gek van de (schijnbare) paradox die hij zelf had ontdekt, hij werd heel achterdochtig en hongerde zichzelf uiteindelijk dood.
Een rode draad in het verhaal is dat al deze mannen aan de randen knaagden van de wis- en natuurkunde, en zo de zekerheden waarin hun collega's geloofden onderuit haalden.
Je hebt gelijk, vooral Turing is eigenlijk min of meer vermoord omdat 'ie homo was en daarvoor gedwongen hormoonbehandelingen kreeg. En Boltzmann heeft zichzelf opgehangen omdat 'ie er uiteindelijk niet meer tegen kon dat 'ie geen erkenning kreeg.
Georg Cantor was erg religieus en dacht met zijn theorieën over oneindigheid het hele bestaan te kunnen verklaren. Dat lukte hem niet en dat dreef hem tot wanhoop en psychoses. Gödel werd uiteindelijk gek van de (schijnbare) paradox die hij zelf had ontdekt, hij werd heel achterdochtig en hongerde zichzelf uiteindelijk dood.
Een rode draad in het verhaal is dat al deze mannen aan de randen knaagden van de wis- en natuurkunde, en zo de zekerheden waarin hun collega's geloofden onderuit haalden.
Reality is that which, when you stop believing in it, doesn't go away.—Philip K. Dick