moretime schreef:
Dat is dus precies ook wat jij doet, dat moet je door hebben lijkt me. Ieder geeft er zijn eigen uitleg aan. Als jij overtuigd bent van de bedelingenleer, dan is dat zo. Maar iemand anders is net zo overtuigd van de Calvinistische leer inclusief predestinatie.
Ik heb een rijke historie van verschillende interpretaties achter de rug. Maar liep daarbij steeds tegen tegenstrijdigheden aan. Extra dogma's moesten geïntroduceerd worden om die tegenstijdigheden op te lossen. Je kunt er wel mee leven, maar echt bevredigend is het niet. Er zit teveel "het is nu eenmaal zo" in.
De ultra bedelingenleer heeft rationele principes, die eigenlijk erg voor de hand liggend zijn. In beginsel: "aan wie is het geschreven, door wie en wanneer is het geschreven". En dan kijken wat er gebeurt, zonder in de tekst in te grijpen. Uiteraard wel lezen binnen context, vertaling en andere aspecten van het lezen van een tekst daarin meenemen. Het is een verademing om te zien hoe veel duidelijker het wordt.
De grote problematiek van deze leer is dat het nogal wat dogma's binnen de algemene christelijke leer botst. Dat wordt gewoon niet geaccepteerd. Er spelen veel meer zaken mee dan alleen het zoeken naar de juiste interpretatie. Men heeft moeite met de interpretatie die de kerkleer niet bevestigd, eeuwenoude tradities ter discussie stelt etc. Ook emotie is een niet te onderschatten factor in dat geheel.
Het is wel begrijpelijk, en ook waardeer ik evengoed iedere medechristen, ongeacht bepaalde kerk of leer.
De verschillen tussen katholiek, orthodox, charismatisch, calvinistisch etc. zijn ten diepste voor een belangrijk deel verklaarbaar door de verschillen in interpretatie rond het volk Israël. Wat is de plaats van dat volk binnen Gods heilsplan? Werd dit volk terzijde gezet, en zo ja wanneer? Wat is de toekomst van dit volk?
Binnen het calvinisme is de vervangingsleer een soort grondbeginsel. Daarmee wordt de vraag over Israël meteen om zeep geholpen. Evangelische en charismatische richtingen maken vaak wel onderscheid (hoewel dat soms vaag toegepast wordt), maar zijn erg makkelijk in de aanname vanaf wanneer onderscheid van christelijke kerk en Israël toegepast moet worden (zo ook de vergadering, met de klassieke bedelingenleer). De RKK heeft de apostolische opvolging en de kerk als het nieuwe Israël, waarmee ook dat onderscheid tussen kerk en Israël weer verdwijnt.
Maar in de evangeliën en de geschriften van de apostelen is juist dit HET onderwerp van belang, en zeker wat betreft de brieven van Paulus.
De ultra bedelingenleer is niet zomaar één van de velen, maar gaat juist in op deze kernvragen rond Israël.
Maar goed ik ben hier niet om de ultra bedelingenleer te promoten. Dat kan ik dan beter op een christelijk forum gaan doen
Het kwam even boven water omdat het direct over bepaalde teksten ging.
Ikzelf ben overtuigd geweest van het feit dat allerlei profetieën aan het uitkomen waren, heb daar heel veel tijd in gestoken. Tot je op een moment je verstand weer gaat gebruiken en inziet dat dit alles een gigantische groot spinnenweb aan inlegkunde is.
Ja, zo heb ik ook mijn Hal Lindsey periode gehad
Het klonk best intrigerend, maar ja, het is inderdaad inlegkunde. En wie weet, misschien dat er een paar keer raak geschoten is. Maar verder is dat toch van heel andere orde dan de bedelingenleer. Ik kijk er op terug als een soort kinderlijk enthousiasme, gebrek aan kennis en tja: nogal wat emotie en wishful thinking.
Zo slaat niet elk vers dat over een pottenbakker gaat op een vers uit het Oude Testament.
De tekst uit jesaja 41 heeft een algemeen karakter. Maar de andere teksten (zach en mat) wijzen naar de afwijzing van de Messias: Judas en het Sanhedrin. Als vertegenwoordigers van het verzet van Israël.
Daarbij kun je best Romeinen 9:16 als een separate uitspraak opvatten die niet specifiek op het volk Israël van toepassing is. Vers 20 spreekt over "O mens wie bent u", en even daarvoor wordt de Farao aangehaald als onderwerp, waaruit duidelijk wordt dat god wel degelijk ook de harten van ongelovige kan verharden tot hun eigen verderf.
Het hart van farao werd versterkt door God. Maar dan wel in het kader van de verlossing van Israël. Dit handelt toch niet over het behoud van Farao als individu? Zou Paulus stellen dat wij (in deze tijd) niet als de Egyptische Farao moeten zijn en Gods volk moeten tegenstaan, want anders zijn we niet behouden... Dat is een opmerkelijke positie waar je dan als mens geplaatst wordt.
Is dan de functie van een mens "die zich verhard", dat daardoor "Gods kracht over de hele aarde verbreid wordt"? Met andere woorden: de beste manier van evangelisatie is God tegen te staan en naar de hel verdoemd te worden. Dat is nogal erg bizar.
Je ziet dat het zowel over joden als heidenen gaat.
Dat ontkende ik toch ook niet. Sterker nog, dat is een belangrijk onderdeel van Paulus' betoog om Israël op te wekken tot bekering. Zelfs de heidenen kwamen tot God. Maar Israël, nota bene het uitverkoren volk, bleef achter. Dát was het hartzeer van Paulus.
Je kunt een systeem bedenken waarin alles in bedelingen past, maar ook daar zijn nogal veel verschillende meningen over. Net als het tijdstip van de opname vd gemeente (rapture). Men bestrijd elkaar te vuur en te zwaard om de 3 verschillende tijdstippen waarop dat zou gebeuren. En een ieder weet zeker dat hij gelijk heeft.
Grappig dat je dit nu noemt. De opname is iets wat mij niet duidelijk is en waar ik geen antwoord op heb. De bestaande verklaringen daarover zijn m.i. niet kloppend. Maar hoe het dan wel zit, en vooral hoe dit voor de (huidige) christenen van toepassing zou zijn, weet ik niet.
Wellicht heb ik nog even de tijd voordat de laatste jaarweek begint.
De enige conclusie is dat je het niet weet, niet kan weten. De teksten zijn te vaag. Waarbij ik denk dat als je ervan overtuigd bent het zeker te weten, dan je een stap terug zetten en realiseren dat je niets weet.
Het is nooit goed om iets in beton vast te zetten. Zeker niet! Maar dit is niet hetzelfde om dan alles maar op te geven als onhaalbaar doel.Het zoeken naar de waarheid en het vinden van stukjes daarvan is al voldoende. Ik zoek niet naar iets, teneinde anderen daarmee om de oren te kunnen slaan. De volledige openbaring komt later wel.
Maar kennis opdoen ten dienste van anderen, bijvoorbeeld omdat ze in angst zitten over een (mogelijk) voorbestemde verdoemenis, is niet verkeerd. In het licht stellen wat de roeping Gods inhoudt, weerhoudt me van genoegzaamheid.
De eerste slok uit de beker der natuurwetenschap maakt atheïstisch, maar op de bodem wacht God. (Werner Heisenberg)
