Gelukkiger zonder of met geloof

[Maria]

Voordat ik spiritueel werd was ik wel vaak ongelukkig, omdat ik toen dacht dat het leven mij overkwam in plaats van dat het leven zich door mij voltrekt. Voelde me toen vaak slachtoffer van de omstandigheden.

Heel goed voor jou, maar ook anekdotisch.

Dat is nu juist wat veel gelovigen denken.
Dat hun leven Gods wil is.
Hun geluk zou dan bestaan uit "geloof in Gods bedoeling hierin in zijn onpeilbare wijsheid" ook al kunnen ze dat zelf niet begrijpen.
Allerlei suggesties worden dan aangedragen, zoals een test of leerproces.
Vlak ook de belofte op een beter leven in het hiernamaals niet uit.

Acceptatie geeft vrede hebben met.
Ik weet niet of dat synoniem is met geluk, maar hoop doet leven.

[Samante]

Heel goed voor jou, maar ook anekdotisch.

Dat is nu juist wat veel gelovigen denken.
Dat hun leven Gods wil is.

Ik denk dat juist niet. Het leven voltrekt zich door mij, m.a.w. ik ben de architect van mijn eigen leven. Bewust en onbewust.

Hun geluk zou dan bestaan uit "geloof in Gods bedoeling hierin in zijn onpeilbare wijsheid" ook al kunnen ze dat zelf niet begrijpen.
Allerlei suggesties worden dan aangedragen, zoals een test of leerproces.

Het gaat niet om Gods bedoeling, maar om de bedoeling die ik ermee heb.

Vlak ook de belofte op een beter leven in het hiernamaals niet uit.

Ik ben niet ontevreden over mijn leven en elk leven gaat gepaard met hindernissen, zo ook in een hiernamaals.

Acceptatie geeft vrede hebben met.
Ik weet niet of dat synoniem is met geluk, maar hoop doet leven.

Dat is zonder meer waar. Accepteren is beter, dan kun je zaken loslaten. En dan kunnen eventuele wonden ook genezen.

[Maria]

Mijn woorden waren niet om met jou hierover in discussie te gaan, want ik geloof je op je woord.

Maar juist om aan te geven dat de een wetenschappelijke uitspraak dat gelovigen gelukkiger zijn niet opgaat, omdat elke gelovige weer anders is.
En zeker een panentheïst als jij, totaal verschilt met een Bijbel- of Korangelovige, zeker als die aangesloten is bij een gelijkgezinde groep met dus groepsbeleving en bovendien ook sociale controle .
Daar gaat het onderzoek genoemd in Topic opening vooral over.

How going to church or a mosque can stave off depression: Study finds people who join a religious community have better mental health than those who join other groups

People who join religious organisations have better mental health, academics found
It was more beneficial than taking part in sport, education or charity work

[PietV.]

Gelovige kerk- en moskeegangers zijn gelukkiger dan ongelovigen, zo zou blijken uit een Europees onderzoek.

Eerder zou iets dergelijks ook in de VS onderzocht zijn, met dezelfde uitkomst. Een verklaring zou kunnen zijn, dat "ergens bij horen" een belangrijke factor is. Dat zou in Europa natuurlijk ook kunnen.

Er is een scala van onderzoeken die een correlatie leggen met een way of life. Volg onderwijs en ontwikkel jezelf; als hoger opgeleide heb je kans op een betere gezondheid, verhuis naar een land waar preventieve geneeskunde hoog ontwikkeld is dat kan dus ook jaren schelen, flos je tanden scheelt ook, matig met alcohol en stop met roken. En uiteraard stressreductie en daar kan religie, yoga of het aanleren van een bepaalde houding ook een rol in spelen. En daarbij hoe meet je geluk? Het is not done om binnen een religieuze stroming te zeggen ik voel me hier erg ongelukkig want dan ben je dus al op weg om een alternatief te verzinnen. Als ik een rondje maak in de pinksterbeweging en stel de vraag maakt religie je gelukkig dan antwoorden ze allemaal ja. Het sociale klimaat schrijft dit soort antwoorden voor ook al heb je een andere mening.

[gerard_m]

En daarbij hoe meet je geluk? Het is not done om binnen een religieuze stroming te zeggen ik voel me hier erg ongelukkig want dan ben je dus al op weg om een alternatief te verzinnen. Als ik een rondje maak in de pinksterbeweging en stel de vraag maakt religie je gelukkig dan antwoorden ze allemaal ja. Het sociale klimaat schrijft dit soort antwoorden voor ook al heb je een andere mening.

Zo zullen ze het niet gevraagd hebben, neem ik aan.

Je ziet geluk als uitkomst en probeert dit aan allerlei verklarende variabelen te relateren die je kent van de ondervraagde persoon: leeftijd, burgelijke staat, kinderen (j/n), opleiding, etc. Geloof kan hier één van zijn. Kennelijk vinden de onderzoekers een correlatie.

Nu ben ik geneigd jou letterlijk op je woord te geloven, maar dit onderzoek te verdenken van oneigenlijke en suggestieve vraagstellingen.

Alleen al op andere onderzoeken, waarbij blijkt dat een groot gedeelte van de Nederlanders niet gelooft, maar Nederland wel in de bovenste regionen uitkomt in de lijst met gelukkigste aardbewoners.
.....
Dit misschien omdat geluk afhangt vann meer variabelen dan alleen geloof?

Als het onderzoek goed is uitgevoerd, kun je het afzonderlijke effect van variabelen bepalen. M.a.w.: gegeven de welvaart van het land etc. zijn gelovigen gemiddeld gelukkiger.

[Maria]

Zo zullen ze het niet gevraagd hebben, neem ik aan.

Je ziet geluk als uitkomst en probeert dit aan allerlei verklarende variabelen te relateren die je kent van de ondervraagde persoon: leeftijd, burgelijke staat, kinderen (j/n), opleiding, etc.

Geloof kan hier één van zijn. Kennelijk vinden de onderzoekers een correlatie.
....

Bij een objectief onderzoek ga je niet uit van een uitkomst.
Je gaat niet proberen een vooronderstelling te bewijzen.
Dat is vragen om suggestiviteit.

Als het onderzoek goed is uitgevoerd, kun je het afzonderlijke effect van variabelen bepalen. M.a.w.: gegeven de welvaart van het land etc. zijn gelovigen gemiddeld gelukkiger

Inderdaad,
Ik schreef al.

Dit misschien omdat geluk afhangt van meer variabelen dan alleen geloof?

Maar deze nuanceringen, zie ik niet in het verslag van het onderzoek en in de uitslag.

[PietV.]

Zo zullen ze het niet gevraagd hebben, neem ik aan.
Je ziet geluk als uitkomst en probeert dit aan allerlei verklarende variabelen te relateren die je kent van de ondervraagde persoon: leeftijd, burgelijke staat, kinderen (j/n), opleiding, etc. Geloof kan hier één van zijn. Kennelijk vinden de onderzoekers een correlatie.

Geluk is grotendeels subjectief. Meestal zijn dit soort onderzoeken gerelateerd aan enquêtes waarin je een bepaalde score mag geven. Die dus jouw perceptie aangeven. En zoals hierboven is aangegeven het blikveld van iemand die 8 glazen bier achter zijn kiezen heeft is ook vaak gekleurder dan zijn buurman die aan de koffie zit. Het lastige van geluk is dat het niet aan de buitenkant meetbaar is. Je kan weinig tot geen materiële bezittingen hebben maar de dag zonniger bekijken dan iemand die een jacht heeft van 80 meter. Ik kan me wel voorstellen dat religie stress kan reduceren en dat de hieruit voortvloeiende sociale verbanden iemand houvast kunnen bieden. Maar als ik ergens lees dat Noordelijke volken het gelukkigst zijn en dat Denen het weer ietsje beter doen dan de Nederlanders. Terwijl het aantal atheïsten in Denemarken hoog is. Ook al zitten de kaartenbakken van de Lutherse kerk nog vol met namen. Echter dan kijk je naar de andere kant waarom is een land bomvol atheïsten zo gelukkig en dan blijkt dat er andere oorzaken een rol spelen. Goede sociale omstandigheden, ruimte en het volkskarakter spelen een rol.

[Fish]

De Erasmus universiteit heeft er aan meegewerkt? Waarom hebben we daar niets van vernomen hier?

Ik zou de vraagstelling wel eens willen zien.

[PietV.]

De belangrijkste onderzoeker knalt om de paar maanden een onderzoek naar buiten die je als PDF kunt downloaden. Het onderwerp waar wij het over hebben staat er volgens mij nog niet tussen.

http://www.pubfacts.com/author/Mauricio+Avenda%C3%B1o" onclick="window.open(this.href);return false;

[Vilaine]

Het is inderdaad maar wat je meet. Maria geeft al aan, dat de bewoners van Nederland en de Scandinaviërs in de bovenste regionen staan van gelukkige mensen. Of landen?
Bij meting welke landen het gelukkigst zijn, wordt gekeken naar inkomen, welvaart, voorzieningen enz. Maar zijn de bewoners dan nog wel gelukkig dan wel geestelijk het meestal stabiel.
Maar je zou binnen zo'n land kunnen meten of gelovigen gelukkiger zijn dan de ongelovigen.
Maar ik weet ook niet hoe het onderzoek is uitgevoerd. Hoewel ik begrijp dat ze vooral gekeken hebben naar geestelijke stabiliteit. Dus mogelijk niet het gevoel van al dan niet gelukkig zijn sec, maar meer stress, burn-out, overspanning, depressiviteit enz.

[Jagang]

Het is ook zo dat mensen die zichzelf overschatten, gelukkiger zijn dan mensen die dat niet doen.
(Zo denkt een meerderheid onder studenten dat ze tot de beste minderheid behoren.)
De vraag is of dat een goede reden is om zelfoverschatting aan te moedigen.

[Maria]

Het is ook zo dat mensen die zichzelf overschatten, gelukkiger zijn dan mensen die dat niet doen.

Is dit de uitslag van een onderzoek, of eigen idee of ervaring?

(Zo denkt een meerderheid onder studenten dat ze tot de beste minderheid behoren)

Is dit zelfoverschatting?
Mijn vraag is dan:
Zijn deze studenten dan ook daadwerkelijk gelukkiger?

Het je een uitzondering voelen, op wat voor gebied da ook, kan evengoed een negatief effect hebben en kan gesublimeerd worden om het niet als negatief te zien, maar verhoogt zeker niet een geluksgevoel.
Het hebben van meer vaardigheden dan anderen kan ook één van de redenen zijn om dat te willen aantonen en om jezelf eisen te stellen.
Daarbij komt nog de algemene verwachting, die van jezelf en die van je omgeving.

http://www.dub.uu.nl/artikel/achtergron ... ukkig.html" onclick="window.open(this.href);return false;
"Een excellente studie, een topbaan en de vetste vakanties. Als alles mogelijk is, lijd je sneller aan keuzestress. Daarom pleit oud-UU’er Jeroen van Baar voor middelmatigheid."

Mijn ervaring is dat, als je je een uitzondering voelt, dat echt niet per definitie betekent, dat dit als positief ervaren wordt.
Eerder kan dit een eenzaamheidsgevoel vergroten.

Ik zelf ken meer gegevens in de loop van -tig jaren dat studenten het moeilijk hebben.
Velen haken af op persoonlijke omstandigheden.
Talloze onderzoeken verwijzen hiernaar.
De anekdotische gegevens toch maar niet vergeten, omdat ze zo legio zijn.

http://www.ru.nl/@744854/studenten-_eenzaam/" onclick="window.open(this.href);return false;
Een van de aspecten hier beschreven, maar altijd al een zeer grote component.
Dit is al een oud gegeven.
Ikzelf kreeg op de introductie dag van de academie waar ik startte, de raad om toch vooral de sociale contacten via de studentenvereniging niet te vergeten, vooral voor de niet thuiswonende studenten.
Ik heb de reden ervan ervaren.
En dat is meer dan 40 jaar geleden.
Het blijkt nu aan de dag niet veel anders te zijn.

Daarbij het niet specifiek voor de student geldende, maar hij behoort er wel toe:
Per definitie is de (vroeg) adolescente leeftijd een heel moeilijke periode.
Werkt extra voor mensen die op zichzelf teruggeworpen worden.

[Jagang]

Het is ook zo dat mensen die zichzelf overschatten, gelukkiger zijn dan mensen die dat niet doen.

Is dit de uitslag van een onderzoek, of eigen idee of ervaring?

(Zo denkt een meerderheid onder studenten dat ze tot de beste minderheid behoren)

Is dit zelfoverschatting?
Mijn vraag is dan:
Zijn deze studenten dan ook daadwerkelijk gelukkiger?

Ik heb ooit een onderzoek gezien waaruit bleek dat mensen die een iets te positief zelfbeeld hebben, gelukkiger zijn dan mensen die een min of meer correct zelfbeeld, of een te laag zelfbeeld hebben. (De andere kant is "depressief realisme")
Het lukt me alleen niet meer om het op te snorren.
Mocht ik er later alsnog op stuiten, dan zal ik het hier posten.

Hier wat meer over het "depressief realisme".

http://www.ggzrichtlijnen.nl/index.php? ... lijn_id=85" onclick="window.open(this.href);return false;

Een laatste reeks studies binnen het cognitief model handelt over geheugenprocessen. In de literatuur rond geheugenprocessen bij depressie spreekt men in dit verband vaak van ‘depressief realisme'. Men stelt immers herhaaldelijk vast dat depressieve individuen eerder een balans vertonen tussen de verwerking van positieve en negatieve informatie, terwijl normale individuen de neiging hebben om de wereld een stuk ‘rooskleuriger' in te zien.

Maw: Zelfbedrog is tot op zekere hoogte gezond.
in dat licht bezien zou het niet vreemd zijn als gelovigen gemiddeld ook gelukkiger zijn dan niet-gelovigen.
Misschien dat sommigen daar op een vage "feel-good" wijze een godsbewijs in zien.

Ik snap echter niet waarom dat een argument voor geloof zou moeten zijn, want persoonlijk hecht ik iets meer waarde aan eerlijkheid dan door (zelf)bedrog verkregen geluk.
Zeker daar waar geloven leidt tot knokken, en de verdrukking van andersdenkenden.

Zo vermoed ik dus ook dat gelovigen het gelukkigst zijn wanneer zij zich begeven onder gelijkdenkenden, of tenminste de overhand hebben.

[Peter van Velzen]

Voor zover ik weet zijn het de mensen die niet twijfelen, die gelukkiger zijn.
Overtuigde Aheisten zijn ook gelukkiger dsn de twijfeleaar.
Uiteraard twijfelen niet-gelivigen vaker. Zij weten dat ze niet alles weten.

[beforethefact]

http://www.freethinker.nl/forum/posting ... 1&p=480308" onclick="window.open(this.href);return false;

Een paar vragen hierover:
- Herkennen jullie bovenstaand gesprek?
- Zijn er van jullie die uit een zelfde kerk als zij komen en dit geloof hebben afgezworen, die op dit punt nog aanvullingen op hebben?

Ik herken het soort gesprek wel!

Iedereen wil op zijn of haar eigen manier geluk of vrijheid of vrede of rust of het gevoel hebben 100% te leven. Allemaal andere woorden voor hetzelfde. Gewoon een diep besef dat het okay is. Wat dat ook is voor jou of wie dan ook.

Voor dat gevoel doen we alles: Sex met volledige vreemden, drugs, eten, bezittingen vergaren, bezeten shoppen, uuuren Netflix kijken, mensen doodmaken, een rondje lopen, naar de kerk gaan, facebooken, onszelf gek maken, pijn doen, onszelf uren lang bevestigen op een meditatiekussen, boeken lezen, intellectueel debateren, etc.....

Hoewel ik niets tegen één van deze dingen heb (behalve misschien mensen doodmaken), dekt dat de uiteindelijk lading meestal niet. We zoeken dat absolute besef.
Gelovigen willen dat ook op hun eigen manier en in hun eigentaal. Het liefst terwijl ze leven, zij geloven dat ze het uit het christelijk geloof halen. Sommige van hen ervaren echt dat diepe gevoel dat het okay is, vaak zullen ze dat opvatten als bekering. Helemaal goed! Toch?

Zelf ervaar ik dat geluk uit mij komt. Dat het los staat van alles. Dat welke reden ik ook voor mijn geluk (of ongeluk) verzin, dat die reden altijd een constructie van mijn geest is. Een bedenksel. Een verhaaltje nadat het feit heeft plaatsgevonden.

Geluk hoeft nergens uit gehaald te worden, geluk komt van binnen-uit. En dat is echte vrijheid, want dan heb je ineens niets of niemand waar je van afhankelijk bent. Wat betekent dat je er veel meer kan zijn voor iedereen, want je hebt ze niet meer nodig. Dat scheelt heel veel ruimte in je geest. Dan kan geluk vrijuit stromen en merk je dat er geen grens aan geluk zit. Geen bovenlat.