Confucius over leven.

[Mus]

Waarbij ik nu moet denken aan een ander citaat aan Confucius toegeschreven.

• " Onze grootste glorie ligt niet in het nooit vallen, maar in het iedere keer dat we vallen, weer opstaan. "

maar wat meot je doen als de grond vol gaten zit en je dus zult blijven vallen? Is het dan wijs om te blijven vallen?

Ik denk niet, dat dit de essentie van deze uitspraak is.
Maar mi. kan het steeds weer te moeten opstaan wel erg vermoeiend en ook ontmoedigend zijn.
Niet iedereen wordt deze levenskunst even gemakkelijk gemaakt.

Volgens mij ligt de kunst in het accepteren van de situatie zoals die is. Als je op de grond ligt dan is dat wat er is.

Ik heb in mijn leven bijvoorbeeld geleerd dat het oké is om om op de grond te liggen en je weer opstaat wanneer het daar tijd voor is of dat je er klaar voor bent meestal wanneer je situatie helemaal accepteert.

En ja je kan ook gelijk weer vallen in een ander gat, is mij ook overkomen. Het gevoel dat je niks hebt bereikt dat alles wat je eerder hebt gedaan om te helen of verder komen allemaal voor niks is geweest. Dat je helemaal opnieuw moet beginnen. Het niet langer wil of kan. Maar ook dan gaat de ochtend toch weer gloren, soms pas na vele jaren, en blijkt dat deze crisis je toch een stap verder heeft gebracht waar eerder alles verloren bleek.

Waar eerst vijanden waren blijken nu lotgenoten te zijn en dat is mooi. Je snapt waar iets vandaan komt. Waarom de ander is zoals die is, en dat is oké.

Iemand of iets kan een vijand lijken maar wanneer je werkelijk naar binnen durft te kijken kun je alleen een vriend treffen, tenminste dat is mijn ervaring. Zo heb ik onlangs zo’n vriend getroffen want ik hoorde woorden tegen me zeggen die ik ook, in andere vorm weliswaar, tegen mezelf zeg. Dat wil ik toch even zeggen appelflap, speciaal voor jou, want o.a. jij hebt hier je geraaktheid laten zien en dus….

Voor mijzelf ben ik me er van bewust geworden dat ik moet stoppen met mezelf te wantrouwen. Dat het tijd word mezelf minder hard te veroordelen wanneer ik niet altijd alles even helder op een rijtje heb waarvan ik vind dat dat wel zou moeten liefst per direct, want daar ben ik heel goed in mbt mezelf en dat hoeft niet meer.

Zo zie je maar, kort door de bocht, dat dingen cq gebeurtenissen ook anders benaderd kunnen worden, positief in plaats van negatief waarbij dat laatste, helaas, in mijn ogen, maar al te vaak de boventoon voert. Maar dat is misschien iets, ik wil niet te brutaal zijn, dat jij vanwege je lichamelijk toestand mogelijk ook al lang geleden hebt geleerd.

Ik wil hier toch even kwijt, dat het goed met me gaat hoewel ik nog bezig ben met het inzicht dat ik in mezelf heb mogen ontvangen te integreren en dat nog wel even tijd neemt. Echter de kleine stap die ik nu hier gezet heb is daar een onderdeel van. Want ik ben aan alle kanten geneigd me te gaan verstoppen, weg te willen blijven, me niet zo kwetsbaar op te stellen zoals nu, omdat het allemaal zo veel gemakkelijker maakt. En toch doe ik het wel.

Dank je wel appelflap dat je het zoveel gemakkelijker voor me hebt gemaakt vandaag te verschijnen.

[appelfflap]

Heb je een keuze? Het alternatief lijkt me te blijven liggen. Dat lijkt me ook niet aangewezen.

misschien zou confucius adviseren eerst de gaten in het wegdek te dichten zodat het terug een mooie baan, zoals vroeger, wordt?

Gaat dit nog over je gezondheid?

Geen idee eigenlijk, je begint ergens en het verdere verloop heb je niet in de hand
misschien dit eventjes laten liggen en laten bezinken of gewoon eventjes blijven liggen zoals mus schrijft.
binnen een paar dagen opstaan en dan eens kijken of we Putten kunnen herstellen, ze kunnen omzeilen, zorgen dat ze niet meer ontstaan en mekaar helpen om niet meer tegen de grond te gaan?

[Maria]

Goed idee.

[Amerauder]

Door mijn eerdere kennismaking met het Taoïsme, had ik hier al begrip voor ontwikkeld.
Vandaag las ik dit citaat van Confucius, dat het voor mij onder woorden bracht.

Het daoïsme is prachtig.

Vanwaar die verwijzingen naar Taoïsme/Daoïsme? Voor zover ik op de hoogte ben was Confucius geen Taoïst/Daoïst.

En Jezus was geen christen, en de oorspronkelijke kerstboom had niets met het christendom te maken.

Het is erg mooi om te zien hoe de verschillende tradities in elkaar overlopen, en hoe in die vermenging iets nieuws ontstaat. Net zomin als de Kerk kon volhouden dat de kerstboom een heidens gebruik was kon men in China om het grote respect voor Confucius heen. Als ze dat al zouden willen.

Veel beter is het om zoiets in de leer op te nemen. En zo heeft Confucius, behalve de centrale plaats in de staatsreligie naar hemzelf vernoemd, ook een kleinere rol in de volksreligie. Er wordt gewerkt met dezelfde elementen, die nu eenmaal gegeven zijn, maar ze komen in een andere rangorde te staan, een andere hiërarchie. Die hiërarchie is steeds waar het om draait in een ordening.

Binnen het daoïsme is Confucius een wijze onder wijzen, één onder velen, en zeker niet de beste van allemaal. Er zijn verhalen waarin hij de echte meester is die om raad wordt gevraagd, maar er zijn er ook waarbij hij overschaduwd wordt door nog grotere wijsheden en dus eigenlijk ondergeschikt wordt gemaakt. Ken je plaats, Confucius!

Vergelijk: veel heiligen waren eerst goden, en veel goden waren eerst oppergoden, en kregen een demotie toen ze werden opgenomen in een groter pantheon. En waarom zou je een overwonnen vijand ook doden, als je hem ook voor jou in het werk kunt stellen? Dat is het worden van de wereld.