De hypocrisie van de woedende moslim
Als moslims in een discussie geconfronteerd worden met de misstanden en excessen binnen hun eigen gelederen, zoals terrorisme, eerwraak, mishandeling en verminking van vrouwen en vervolging van joden, homoseksuelen, polytheïsten en ongelovigen, dan wordt er vaak gezegd dat de mensen die zich hier schuldig aan maken geen echte moslims zijn. ‘De Islam predikt vrede en verdraagzaamheid’, wordt er dan geroepen . Overal op het Internet, in krantenartikelen en in boeken en brochures vinden we dit soort leuzen.
Enkele maanden na publicatie van 12 spotprenten over de profeet Mohammed in de Deense krant Jyllands Posten, beginnen die leuzen steeds ongeloofwaardiger te worden. Ambassades worden in de brand gestoken, politici, uitgevers, columnisten, cartoonisten, en zélfs onschuldige toeristen worden met de dood bedreigd. De eerste doden zijn reeds gevallen, en waarom? Omdat de cartoons godslasterlijk zouden zijn; ze zouden Allah en de profeet beledigen. Maar als het werkelijk waar is dat de Islam vrede en verdraagzaamheid predikt, en dat zaken als terrorisme, steniging en onderdrukking van homoseksuelen, vrouwen, joden en ongelovigen, in strijd zijn met de voorschriften uit de Koran, dan lijkt het me dat de mensen die deze misdaden begaan in naam van de Islam, minstens even erge godslasteraars zijn, zo niet, erger. Dat kan niet anders.
En dan vraag ik mij af; Als het werkelijk waar is, wat sommige moslims mij willen doen geloven, dat Mohammed B. de voorschriften uit de Koran overtrad door Theo van Gogh te vermoorden (in de naam van Allah), waarom waren er geen woeste menigten van moslims en massale demonstraties om op te roepen tot een zware straf voor deze ‘godslasteraar’, die met zijn daden en woorden de zogenaamde ‘religie van vrede en verdraagzaamheid’ bezoedelde met bloed.
Ayaan Hirsi Ali hoeft maar één anti-islamitische scheet te laten, en heel islamitisch Nederland staat op springen, en regeringsleiders uit islamitische landen schrijven boze brieven naar de Nederlandse regering. Maar als in Iran een jong zwakzinnig meisje (wegens gedwongen prostitutie) wordt veroordeeld tot de strop (voorafgegaan door geseling met een staalkabel), dan is de islamitische wereld stil. Ik kan me niet herinneren dat er Iraanse ambassades in vlammen opgingen; ik kan me niet herinneren dat woedende demonstranten Iraanse vlaggen verbrandden. Is het vermoorden van overspelige vrouwen werkelijk in strijd met de Islam? Waarom dan die stilte? Waarom geen woedende reactie op deze ‘godslastering?’
Men zegt: ‘Er is geen dwang in de Islam.’ Hoe is het dan mogelijk dat atheïsten, joden, christenen en homoseksuelen vaak niet veilig kunnen leven in hun islamitische vaderland? Ik vraag mij af; als er wérkelijk geen dwang is in de Islam, en als de voorschriften uit de Koran wérkelijk oproepen tot barmhartigheid en verdraagzaamheid, is de onderdrukking van atheïsten, joden, christenen en homoseksuelen dan niet veel erger dan die paar spotprentjes? Zou het niet volkomen logisch zijn dat moslims massaal in protest zouden komen tegen de onderdrukking van hun ongelovige medemens? Maar de eerste islamitische protestdemonstratie tegen de vervolging van ongelovigen en andersdenkenden moet ik nog zien.
‘Islam is vrede!’
‘Er is geen dwang in de Islam!’
Defianth. 09-02-2006.
Post Scriptum 2008: Ik sta nog grotendeels achter de inhoud van dit artikel, maar de toon van het artikel moet geplaatst worden in de tijdsgeest van de periode waarin het is geschreven. Uit de artikelen die ik voor o.a. deze site heb geschreven, is meerdere malen geciteerd op rechtsextremistische sites en fora. Rechtsextremisme en ultra-nationalisme vind ik even verwerpelijk als religieus extremisme en sektarisme. Oók degenen die eenzijdig de Islam bekritiseren, en de misstanden binnen andere religies bagatelliseren of negeren, zullen mij niet aan hun zijde vinden.