God de Vader. CXT.

CXT, zondag 21 september 2008

God

We worden menigmaal geconfronteerd met de christelijke visie van God: de liefdevolle Vader die zijn kinderen wilt bereiken. Jezus die zijn leven over had voor jou en mij. Onze ondankbaarheid, eigenlijk, dat we die liefde niet aan willen nemen en God gewoon 'negeren'. Sommigen gaan zelfs zo ver te zeggen dat we eigenlijk arrogant zijn te denken dat we het zonder God kunnen stellen.

 

Ik kan me geen arrogantere houding voorstellen dan ervan overtuigd te zijn de volle waarheid te bezitten en deze aan anderen op te moeten leggen. Niets is arroganter dan je eigen overtuiging doordrukken en die van anderen negeren.

 

Er mankeert heel wat aan dat christelijke godsbeeld. Het wordt echter zo 'gewoon' verkondigd dat de tegenstrijdigheden en fouten door de meeste mensen niet eens worden opgemerkt. En de stem van wie het opmerkt wordt snel onderdrukt door Gods Woord, dat tenslotte toch superieur is aan het menselijk verstand. Ik zal, en kan, niet alle fouten behandelen, maar een hele grote tegenstrijdigheid wil ik op dit moment aankaarten; die van Gods liefde.

 

God is liefde, wat blijkt uit zijn offer voor de mensheid: zijn zoon. Wie kent het niet, Johannes 3,16: "Want alzo lief had God de wereld dat hij zijn enige zoon gegeven heeft, opdat een ieder die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft." Dat is toch wel zeker een daad van liefde? Voor wie dat denkt: laten we eens even terugspoelen.

 

"In den beginne schiep God de hemel en de aarde." De gemiddelde christen gaat ervan uit dat God alles heeft geschapen: het heelal, de aarde, de dieren, de mens. Alles. Dat klinkt allemaal heel mooi en machtig, maar het leidt ons tot een vervelende conclusie. In ieder geval vervelend voor die gemiddelde christen. Het betekent namelijk dat God ook het goed en het kwaad heeft geschapen. Is het niet direct, dan is het wel indirect. De vrije wil wordt vaak aangekaart als tegenargument, maar die valt vrij snel af. God heeft de waarden gezet voor wat goed en wat kwaad is. Alles wat hij doet met betrekking tot het goede en het kwade, is volledig zijn verantwoordelijkheid. Dan spreek ik dus ook over het feit dat hij zelf de waarden heeft opgesteld voor wie er naar de hemel gaat en wie naar de hel. En dan is er zijn alwetendheid waarmee hij wíst dat het fout zou gaan met die waarden. Vrije wil of niet, God wist van tevoren dat niemand aan die waarden zou kunnen voldoen. Als hij het niet had gewild, had hij het makkelijk kunnen voorkomen.

 

Dat is één. Twee: het offer. Ja, het is werkelijk het hoogste teken van liefde om je leven te geven voor een ander, daar had Paulus gelijk in. Maar vraag je eens af waarom dat offer nodig was? Ik zal je helpen: God had het ingesteld. Hij had de wet gemaakt dat hij offers eiste wanneer men niet aan zijn waarden kon voldoen. Een typisch denkbeeld uit het Bronzen tijdperk. Jezus stierf niet voor jou, of voor mij. Hij stierf voor zijn Vader die een offer eiste voor zijn (indirecte) eigen fout. Mensen moesten namelijk gestraft worden voor hun 'zonden'. Om die straf af te kopen, kon men een offer brengen. Vanaf het Nieuwe Testament is elk mens opeens zondig vanaf de geboorte en is er een bovennatuurlijke redding nodig. Dan was daar Jezus die zich op wilde offeren. Jezus toonde dus liefde daar waar God blijk gaf van een wraakzuchtig, zelfs kinderachtig, heerser.

 

De christelijke God is geen liefde. Het is een wraakzuchtig heerser die de mens wilt straffen om iets wat hij zelf heeft veroorzaakt. Als het aan hem lag, zou iedereen naar de hel gaan na de dood. Het enige wat hem tegenhoudt is zijn zoon die de straf op zich heeft genomen. Een marteling die zijn Vader hem indirect heeft toegewenst door zijn gedrag.

 

Met zo'n Vader wil ik niks te maken hebben

 

CXT. 2008  (Deze auteur heeft een eigen weblog http://cxt.punt.nl/   . )