Maarten Engwirda durfde niet

Maarten Engwirda durfde niet

rekenkamerRekenkamers zijn al een oude instelling, want men, meestal dus het bestuur, wist al heel vroeg dat als mensen met geld omgaan, dat van een ander is, er al gauw iets aan de strijkstok blijf hangen, zoals het gezegde luidt. Daarom bestond in Frankrijk er in 1318 al een rekenkamer. Filips de Stoute, hertog van Bourgondië stelde in 1386 een rekenkamer in in Rijsel en zijn zoon Jan zonder Vrees creëerde een centrale rekenkamer in Brussel. Hiermee probeerden de hertogen van Bourgondië greep te krijgen op de belastinginkomsten.
De eerste Hollandse Rekenkamer werd in 1447 opgericht te Den Haag. Deze bestond uit twee rekenmeesters en een auditeur.
Vanaf 1868 was het kantoor van de Algemene Rekenkamer gevestigd op het Lange Voorhout nummer 8.
De leden van de Tweede Kamer moeten kunnen vertrouwen op de eerlijkheid en de moed van de leden van zo´n gezelschap. Welnu, bij Maarten Engwirda is de indruk ontstaan dat hij zijn aanstelling, het kussen toch belangrijker vond dan de uitoefening van zijn taak. Jan Kees de Jager noemde de uitlatingen die deze zwijger na zijn afscheid deed onthutsend. Dat is zwak uitgedrukt, als waar is wat hij in de Volkskrant opbiechtte, dan heeft deze zwijger die lange tijd voor Democraten 66 (D66) lid was van de Tweede Kamer, niet de moed gehad zijn foute collega's aan te pakken.  Tussen 1982 en 1986 was hij zelfs politiek leider van zijn partij.
Engwirda, afkomstig uit een liberaal gezin behaalde zijn gymnasium-a-diploma in Hoorn en zijn gymnasium-b-diploma aan het Canisius College in Nijmegen.
Hij werd de financieel specialist van zijn fractie en hield zich ook bezig met economische zaken. Engwirda was lid van de enquêtecommissie RSV-werf alsook van de Paspoort-enquêtecommissie. Na de verkiezingen van 1982 werd hij, na dramatische verliezen van zijn partij, tegen wil en dank fractievoorzitter. Dit zou hij tot 1986 blijven, toen hij als zodanig werd opgevolgd door Hans van Mierlo.
In 1990 werd hij benoemd tot lid van de Algemene Rekenkamer. In 1996 werd hij lid van de Rekenkamer van de Europese Unie.
En daar heeft hij bijna vijftien jaar onder andere de Franse en Italiaanse collegae die zich schuldig maakten aan misbruik van hun positie, de hand boven het hoofd gehouden, althans niet de moed gehad even een belletje naar Gerrit Zalm, of Wim Kok te plegen om zo het verdoezelen van onregelmatigheden openbaar te maken. Ik vind dat een verbijsterde gedachte...
Je wordt aangesteld om het gebruik van subsidies te controleren en daarover te rapporteren en dan ga je doodleuk de andere kant op zitten  kijken. Ik vermoedde altijd al dat het besteden van die grote bedragen door mensen, die er zelf geen cent aan hadden bijgedragen, gemakkelijk tot misbruik zou leiden. En de berichten uit Brussel geven ook wel aan dat er grote risico´s waren. Maar dan verwacht je toch dat zo´n eikel niet alleen goed oplet, maar ook de moed heeft tegen de stroom in en vrij, zijn waardevolle gedachten aan ons over te brengen.
Kennelijk is de sociale druk door zo´n commissaris*) zo groot dat van een vrije gedachtevorming en onafhankelijk optreden geen sprake meer is. De schavuit is overigens nog steeds commissaris, nu van transport. Ik zou verwachten dat Jan Kees de  Jager wel zou optreden, maar ook die kiest voor rustig toedekken. Ik hoop dat de Kamerleden hun taak serieus opvatten en deze Augiasstal eens lekker doorspoelen. Het ziet er gunstig uit, want Han ten Broeke, Kamerlid voor  de VVD, maar ook de PvdA en de SP hebben om opheldering gevraagd.

 

Lex Hagenaars, oud voorzitter van De Vrije Gedachte. 
*) Siim Kallas (Tallinn, 2 oktober 1948) is sinds 2004 de eerste Europees Commissaris namens Estland.
Kallas was van 1991 tot 1995 president van de Centrale Bank van Estland (Eesti Pank). Hij was in deze periode verantwoordelijk voor de succesvolle introductie van de Estse kroon. Zijn loopbaan als politicus begon in 1995, toen hij de liberale Hervormingspartij (Reformierakond) oprichtte.