Koerbagh

Het is nu alsof ik hen allen heb gekend, niet als vertrouwde vrienden, maar zoals men lieden kent enkel van het ontmoeten op straat. In ieder geval zijn Zij geen lege namen uit geschiedenisboekjes gebleven en ook iets meer geworden dan ijle schimmen,  toen ik hen telkens ontmoette in het oude schrift van Kerkeraadsprotocollen, acta van de Classis, burgemeesterlijke notulen, confessieboeken en kerkelijke registers. Eerst bij het doorbladeren van die in geel perkament gebonden folio’s ziet men de schimmen nader komen en op sommige ogenblikken als levende wezens tegenover zich. De deftige Burgemeesters; Schepenen en Schout; predikanten met fraai-verlatijnste...